Advent of the Archmage - 580 จากชีวิตอันรุ่งโรจน์สู่จุดจบที่น่าอนาถ

Chapter
ในตอนที่การไหลของเวลากลับมาเป็นปกติไบรอันท์ก็มาถึงใต้ดินชั้น 1 แล้ว
มีเสียงแตกเกิดขึ้นมันมาจากรูนศักดิ์สิทธิ์แห่งกาลเวลาที่มือของเขา ในชั่วพริบตา มันได้แตกออกเป็นเศษขี้เถ้าและสลายหายไปในอากาศ
เขาตกใจ“เป็นไปได้ยังไงกัน? มันพึ่งจะผ่านไปแค่หนึ่งในสิบวินาทีเองนะ!”
เป้าหมายของเขาสามารถต้านทานผลของรูนได้ซึ่งนี่ก็เป็นเรื่องที่สามารถคาดเดาได้ แต่เขาหวังเอาไว้ว่าผลของรูนนั้นน่าจะอยู่ได้อย่างน้อยแปดในสิบวินาที แม้ว่ามันจะไม่นานอย่างที่ต้องการ แต่เมอร์น่าได้เตรียมเส้นทางเอาไว้แล้ว แปดในสิบวินาทีนั้นน่าจะมากพอที่จะทำให้ไบรอันท์เข้าไปถึงห้องและช่วยเหลือคาทูช่าหนีออกมาได้
อย่างไรก็ตามเวลาผ่านไปแค่หนึ่งในสิบวินาทีเท่านั้นในทันทีที่ความคิดแล่นเข้ามาในหัว เขาก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนของเวทมนตร์อันรุนแรงรอบตัวเขา บาเรียเวทมนตร์กำลังก่อตัวขึ้นรอบๆเขา
เขาหันไปรอบๆและเห็นรูนเวทมนตร์ปรากฏขึ้นที่กำแพงบาเรียเวทมนตร์เลเวล 11 กำลังก่อตัวขึ้นและซ้อนทับกันเรื่อยๆ มันขังเขาเอาไว้และป้องกันไม่ให้เขาทำลายหอคอยเวทมนตร์ได้
ไบรอันท์รู้สึกหนาวไปถึงกระดูกสันหลังในตอนที่เขามองดูบาเรียที่กำลังซ้อนทับกันเรื่อยๆ
เขาคิดเรื่องการทำลายหอคอยเวทมนตร์เอาไว้เป็นไพ่ตายแต่พอมีสิ่งนี้มาอยู่รอบตัวเขาโอกาสนั้นก็หายไปแล้ว บาเรียเวทมนตร์มีเลเวล11ทั้งหมด แม้ว่าเขาจะคงสามารถทำลายที่นี่ได้ แต่เขาก็ต้องใช้เวลา ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่มีในตอนนี้ ในตอนที่ลิงค์มาถึงตัวเขา เขาก็จะจบลงตรงนั้น
เขารู้ว่าในตอนนี้ทางเลือกเดียวที่เขามีก็คือหนี เขาไม่สามารถเสียเวลาได้แม้แต่วินาทีเดียวเพราะไม่อย่างนั้นเขาจะถูกฆ่าในหอคอยเวทมนตร์นี้ เขาเป็นคนร่ายเวทย์ตะวันสาดแสงที่ชายแดนของเมืองมอดไหม้ มันไม่มีทางเลยที่เขาจะสามารถปกปิดร่องรอยจากศัตรูได้ เขารู้จักลิงค์ดี ถ้าเกิดว่าเขามีโอกาส เขาน่าจะประหารไบรอันท์ในทันทีที่เห็น
เขาจำเป็นต้องหนีออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้!
เขาหันไปรอบๆและเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กวิ่งออกมาจากทางเข้าห้องใต้ดินชั้น 2 เสียงร้องโวยวายดังขึ้น “รอข้าด้วย พาข้าไปกับเจ้าด้วย!”
เจ้าของเสียงก็คือเมอร์น่าเธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ถ้าเกิดว่าพวกเขาไม่หนีในตอนนี้ พวกเขาทั้งคู่จะต้องตายอย่างแน่นอน ยังไงซะเธอก็ไม่ได้รู้จักกับนากาคนนี้อยู่แล้ว และเธอก็ไม่มีความตั้งใจที่จะสละชีวิตของตัวเองให้กับคนแปลกหน้าด้วย ตอนนี้แผนการของพวกเธอล้มเหลวแล้ว การตอบสนองอย่างแรกของเมอร์น่าเองก็เป็นการหนีเหมือนกัน　　เธอรู้ตัวเองดีว่าเธอไม่สามารถรอดไปจากที่นี่ด้วยตัวคนเดียวได้เธอต้องเจอกับนักเวทย์ระดับตำนาน 4 คนของเฟิร์ดและตัวหอคอยเวทมนตร์ด้วย ดังนั้นเธอจึงต้องการความช่วยเหลือจากไบรอันท์ ไบรอันท์มองมาที่เธอ จากนั้นบาเรียก็ค่อยๆซ้อนทับเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ และโดยไร้ซึ่งความลังเล เขาก็หันหลังกลับแล้วเริ่มวิ่ง
ไฮเอลฟ์ทุกคนเห็นแก่ตัวแค่การที่เขาสามารถหนีออกไปจากหอคอยได้โดยที่ร่างกายของเขายังอยู่ดีนั้นก็ถือว่าเป็นปาฏิหารย์แล้ว เขาไม่สนใจชีวิตของปีศาจตัวเล็กๆอย่างเมอร์น่าหรอก จากนั้นร่างของเขาก็สลายกลายเป็นแสงสีเขียวอ่อน เขาพุ่งผ่านรอยแตกที่อยู่ระหว่างประตูเวทมนตร์และกรอบประตูด้วยความเร็วดุจสายฟ้าแลบ และไปถึงห้องโถงใหญ่ที่อยู่ชั้น 1
ชั้นของบาเรียเวทมนตร์กำลังก่อตัวขึ้นในห้องโถงใหญ่พวกมันทั้งหมดมีเลเวล 11 ขนาดของเวทมนตร์ที่ถูกใช้ที่นี่นั้นใหญ่มาก ในตอนนี้ ชั้นบาเรียได้ก่อตัวขึ้นในห้องโถงสองชั้นแล้ว
และมีบาเรียเวทมนตร์อีกมากที่กำลังก่อตัวขึ้นที่ประตูใหญ่ของหอคอยเวทมนตร์คู่ต่อสู้ของเขาไม่มีความตั้งใจจะปล่อยให้เขาหนีออกไปจากที่นี่ได้เลย แต่ว่าต้องขอบคุณการตอบสนองที่รวดเร็วดั่งสายฟ้าของเขา ไบรอันท์เลือกที่จะหนีในทันทีที่สถานการณ์เริ่มแย่ ในตอนนี้ มีบาเรียอยู่แค่สองชั้นที่ประตูใหญ่ของหอคอยเวทมนตร์ เขายังสามารถฝ่าไปได้อยู่
ด้วยความสิ้นหวังพลังธรรมชาติก็พลุ่งพล่านขึ้นมาในร่างของเขาแล้วเขาก็พุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วดุจสายฟ้า แถมเขายังใส่มานาลงไปที่คทาด้วย ใบไม้สีเงินถูกยิงออกไป เปิดเส้นทางที่ขวางเขาเอาไว้อยู่ข้างหน้า
หลังจากนั้นใบไม้สีเงินก็พุ่งผ่านบาเรียไปมันสูญเสียพลังทั้งหมดและกลับมาที่คทาของไบรอันท์ในทันที ซึ่งเขาก็ได้ใช้โอกาสนี้ พุ่งผ่านประตูใหญ่ไป　　พอออกมาข้างนอกหอคอยแล้วไบรอันท์ก็ใส่มานาลงไปในคทาของเขา บนคทามีใบไม้อยู่ทั้งหมด3ใบ ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, แสงสว่างจ้าก็เกิดขึ้น ใบไม้ใบนึงขยายตัวออกกลายเป็นโล่มรกต และอีก2ใบที่เหลือก็วนรอบตัวเขา เตรียมพร้อมที่จะป้องกันการโจมตีที่เข้ามาจากทุกทิศทาง
ในตอนที่เขาร่ายเวทย์เสร็จไบรอันท์ก็รู้สึกใจสั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน “หอคอยเวทมนตร์เล็งเป้ามาที่ข้าแล้ว แถมมันยังส่งผลกับเวลาด้วย ซวยแล้วไง การโจมตีของมันรุนแรงกว่าเวทย์เลเวล 15 อีก ข้าไม่มีทางป้องกันมันได้เลย!”
เขาหันไปรอบๆอย่างรีบร้อนและเริ่มทำการเต้นระบำท่าแปลกๆเขาพยายามจะหลบการโจมตีที่กำลังพุ่งเข้ามา
ยังไงก็ตามในตอนที่เขากำลังเริ่มขยับ ริ้วแสงที่สว่างจ้าก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้า มันโดนเข้ากับโล่มรกตที่กำลังหมุนอยู่รอบตัวเขา
โล่มรกตนั้นมีเลเวล12 ไบรอันท์ยังปลอดภัยดี แต่ว่าเขาก็รู้สึกได้ถึงแรงกระแทกจากการโจมตีนี้
ในขณะที่เขายังคงตัวสั่นจากแรงกระแทกหอคอยเวทมนตร์ก็ส่งการโจมตีระลอกที่ 2 มา มันเป็นเลเซอร์ที่ไม่สามารถป้องกันได้เหมือนกับอันก่อนหน้านี้ เขายังรู้สึกมึนอยู่ มันไม่มีทางเลยที่เขาจะหลบการโจมตีได้ทันเวลา
“จบแล้วสินะ?ไม่สิ ข้ายังมีโอกาสอยู่! เวทย์ตัวแทน!”
ในชั่วพริบตาหนึ่งในใบไม้ก็ลอยออกมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ที่กลางอากาศ อากาศได้ละลายกลายเป็นหมอกสีเขียวอ่อน ที่เหมือนกับไบรอันท์ และหมอกสีเขียวอ่อนนี้ก็ได้รวมเข้ากับใบไม้และกลายเป็นรูปร่างคล้ายกับไบรอันท์
ใบไม้ที่ก่อร่างขึ้นมาใหม่ถูกเลเซอร์ยิงใบไม้ของต้นไม้โลกนั้นมีเลเวล 17 แต่ว่ามันก็สลายไปในทันทีที่โดนการโจมตีจากหอคอยเวทมนตร์　　ไบรอันท์ไม่มีเวลาหันกลับมาดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างหลังเขาเขาเพียงแค่ร่ายเวทย์ตัวแทนออกมาและพุ่งไปข้างหน้า 1,000 ฟุต ตอนนี้เขาอยู่นอกเขตเทือกเขามอดไหม้แล้ว เขากำลังลอยอยู่บนฟ้าที่ดินแดนชั้นนอก
ในตอนที่เขากำลังจะถอนหายใจเขาก็รู้สึกใจสั่นขึ้นมาอีกครั้ง หอคอยเวทมนตร์ยังคงเล็งเขาอยู่ ดูเหมือนว่ามันไม่มีทีท่าว่าจะเลิกโจมตีเลย
ขอบคุณพระเจ้าที่ข้าถอยออกมาได้ไกลแล้วข้ายังสามารถหลบการโจมตีนี้ได้อยู่ ไบรอันท์กำลังจะหลบออกไปด้านข้าง แต่ว่าก่อนที่เขาจะได้ขยับตัว ก็มีเลเซอร์อีกเส้นยิงลงมาจากท้องฟ้า ในครั้งนี้ การโจมตีได้ขวางเส้นทางของเขาเอาไว้
ไบรอันท์อึ้งไปชั่วขณะภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การตอบสนองของเขาช้ากว่า ก่อนที่เขาจะได้ตอบสนอง ก็มีเสียงดังขึ้นในอากาศ และเลเซอร์โปร่งแสงก็พุ่งผ่านร่างหมอกสีเขียวของเขา　　ก่อนที่พลังงานเลเซอร์จะระเบิดภายในร่างของไบรอันท์ความเจ็บปวดก็แล่นผ่านศรีษะของเขา ซึ่งไบรอันท์ก็ตอบสนองด้วยการเปิดใช้ผลพิเศษของคทาในทันที
ตัวตายตัวแทน!
ตัวตายตัวแทน
เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ของต้นไม้โลก
คำอธิบาย:หลังจากใช้งาน คทาต้นไม้โลกจะรับความเสียหายทุกอย่างที่ผู้ใช้ได้รับและตายแทนที่เขาหรือเธอคนนั้น
(หมายเหตุ:พยายามอย่าตายเพราะคุณสามารถใช้มันได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น)
ในตอนที่ไบรอันท์ใช้เวทย์นี้คทาต้นไม้โลกที่อยู่ในมือเขาก็เริ่มแตก ไม่นานนัก มันก็แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆอย่างสมบูรณ์ Aileen-novel
คทานี้นี้อยู่กับไบรอันท์มานานกว่า300 ปีแล้ว และตอนนี้มันก็พังจนไม่สามารถซ่อมแซมได้ แต่ว่า มันก็ไม่มีเวลาให้เขารู้สึกโศกเศร้าเลยเพราะอันตรายยังไม่หมดไป　　โดยความที่ไร้การคุ้มครองจากคทาต้นไม้โลกเขาก็สูญเสียความสามารถในการขัดขวางการไหลเวียนของเวลาไป ในอีกด้านหนึ่ง หอคอยเวทมนตร์ของลิงค์นั้นดูเหมือนว่าจะสามารถหยุดเวลาได้ และปืนไรเฟิลเวทมนตร์ของเซลีนก็ไม่เคยพลาดเป้าเลยซักครั้ง ในตอนนี้ ไบรอันท์ไม่มีโอกาสหลบการโจมตีใดๆได้เลย เขาจะต้องตายอย่างแน่นอนถ้าเกิดว่าการโจมตีครั้งต่อไปมาถึงตัวเขา ไบรอันท์เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาในตอนที่รู้ว่าตัวเองจนมุมแล้ว เขากลับเป็นร่างกายหยาบและเพิ่มเสียงของเขาด้วยเวทมนตร์พร้อมกับตะโกนไปทางหอคอยเวทมนตร์ที่อยู่ข้างหลังเขา “ข้ายอมแพ้! ข้ายอมแพ้แล้ว! อย่าฆ่าข้าเลย!”
เขาลอยอยู่นิ่งๆในอากาศ
การยอมแพ้เป็นทางออกเดียวที่จะทำให้เขามีชีวิตรอด
เซลีนกำลังจะยิงกระสุนนัดต่อไปแต่ก็หยุดลงในตอนที่เห็นว่าไบรอันท์ยอมแพ้แล้วที่บริเวณแก่นกลางมานา ลิงค์เองก็ตกตะลึงกระบวนเวทมนตร์สำหรับโจมตีของหอคอยเวทมนตร์นั้นได้ชาร์จพลังเสร็จเรียบร้อยและกำลังจะยิงนัดต่อไปใส่ไบรอันท์
รอบตัวลิงค์เอเลียร์ดและไฮเอลฟ์ทั้งสามคนมองไปที่ไบรอันท์ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเหมือนกับว่าพวกเขากำลังรอให้ลิงค์ตัดสินใจ
ด้วยความที่กลัวว่าลิงค์จะไม่ไว้ชีวิตเขาไบรอันท์ก็ตะโกนออกมาอีกครั้ง “ข้ารู้ความลับทั้งหมดของไฮเอลฟ์ รวมถึงต้นไม้โลกด้วย แถมข้ายังรู้จักราชินีไฮเอลฟ์เป็นการส่วนตัว รวมทั้งสมาชิกคนสำคัญของตระกูลราชวงค์ ข้าสัญญาว่าถ้าเจ้าไว้ชีวิตข้า ข้าจะบอกเจ้าทุกอย่างที่เจ้าอยากรู้ ข้าจะยอมแปรพักตร์ไปอยู่กับเฟิร์ด และอุทิศความสามารถทั้งหมดให้กับเจ้าด้วย”
ไบรอันท์พูดออกมาอย่างจริงจังเวทย์เพิ่มเสียงของเขาเป็นแบบทางเดียว มีแค่ลิงค์กับนักเวทย์คนสำคัญเท่านั้นที่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ในขณะที่คนอื่นๆในเมืองจะไม่ได้ยินเขาเลย ด้วยวิธีนี้เขาก็จะไม่สร้างความโกรธแค้นให้กับประชาชนของเฟิร์ดและลิงค์ก็จะไม่ได้คำตอบจากเขาในเรื่องความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในเมือง
อาชญากรรมมักจะจางหายไปจากความทรงจำของผู้คนถ้าผู้กระทำซ่อนตัวจากการตรวจสอบข้อเท็จจริงได้นานพอ
พอได้ยินแบบนี้เอวิเลน่าก็พูด “ท่านลอร์ด พวกเราควรจับเป็นเขานะคะ การไว้ชีวิตเขาจะทำประโยชน์ได้มากกว่า”
เอเลียร์ดรู้ว่าเวทย์ตะวันสาดแสงที่ทางใต้ของเมืองนั้นเป็นฝีมือของไบรอันท์ดูเหมือนว่าเขาจะยอมแพ้เพื่อให้มีชีวิตต่อได้ยาวขึ้นอีกหน่อย ซึ่งเอเลียร์ดก็ยิ่งรู้สึกดูถูกไบรอันท์มากกว่าเดิม แต่พอคิดด้วยหลักเหตุผลแล้ว มันเป็นการดีจริงๆถ้าปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ เอเลียร์ดไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาไม่ได้รู้สึกเห็นด้วยและไม่ได้รู้สึกไม่เห็นด้วยกับความคิดของเอวิเลน่า
แม้ว่าไฮเอลฟ์อีก2 คนนั้นจะเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานเหมือนกัน แต่พวกเขาก็ไม่ใช่นักเวทย์คนสำคัญของหอคอยเวทมนตร์ ดังนั้น, พวกเขาจึงไม่อยู่ในจุดที่จะออกความเห็นได้ ปากของมิโรสกระตุกเหมือนกับอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าอีโลแวนก็ดึงมือของเขาในทันทีเพื่อหยุดเขา
ลิงค์คิดเรื่องนี้อยู่ครึ่งนาทีจากนั้นเขาก็พูดกับเซลีน “ยิงให้เขาร่วงลงมาจากท้องฟ้า ผนึกพลังของเขา แต่อย่าฆ่าเขานะ”
แม้ว่าไบรอันท์จะได้รับการไว้ชีวิตแต่การกระทำของเขานั้นคงไม่สามารถมองข้ามไปได้ง่ายๆ ความรู้อันกว้างขวางเกี่ยวกับไฮเอลฟ์และเกาะรุ่งอรุณนั้นเป็นสิ่งเดียวที่ลิงค์อยากได้จากเขา กลับกัน พลังของเขาไม่มีประโยชน์กับเฟิร์ด มันน่าจะนำอันตรายมาให้มากกว่าสร้างคุณประโยชน์ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นที่จะต้องมีมัน เขาอาจจะหักหลังเฟิร์ดอีกครั้งก็ได้ในอนาคต
เซลีนรู้ว่าลิงค์คิดอะไรอยู่ในใจและโดยที่ไม่ลังเล เธอก็ลั่นไก
ปัง!ริ้วแสงพุ่งผ่านท้องฟ้าและทะลุขาของไบรอันท์
เกิดเสียงดังขึ้นอีกครั้งและแสงอีกเส้นก็พุ่งทะลุแขนของไบรอันท์ ไบรอันท์ไม่สามารถลอยบนอากาศได้อีกแล้วหลังจากที่โดนยิงไป 2 นัด เขาเหมือนกับนกที่ถูกหักปีกและได้รับบาดเจ็บ เขาเริ่มร่วงลงมาจากท้องฟ้า
ริ้วแสงเส้นที่3 พุ่งผ่านท้องฟ้าและโดนแขนอีกข้างของไบรอันท์ ทำให้เขาตกลงมาจากฟ้าช้าลง
หลังจากนั้นก็เกิดเสียงตุบดังขึ้น ไบรอันท์ได้ตกลงมาบนถนน มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขากระดูกหักไปกี่ซี่ แต่ด้วยความที่กระสุนนัดสุดท้ายทำให้เขาตกลงมาช้าลง เขาจึงสามารถรอดพ้นจากแรงกระแทกได้
ไบรอันท์นอนอยู่ที่พื้นความเจ็บปวดทำให้แขนขาของเขาชา แต่เพราะจิตใจอันทรหดของเขา เขาจึงยังมีสติอยู่และรู้สึกถึงความเจ็บปวดอันมหาศาลหลังจากที่เขาตกลงมา
เขาถอนหายใจใครจะไปคิดหล่ะว่าชีวิตอันรุ่งโรจน์ที่เขาสั่งสมมาจนถึงตอนนี้จะต้องมาพังทลายลงทั้งแบบนี้?