Advent of the Archmage - 625: พลังของจอมเวทย์ในอดีตกาล

Chapter

　　 นานะวาดรูปสัญลักษณ์ของอาณาจักรอารากู่ให้ดูหน่อย  ลิงค์ส่งกระดาษและปากกาให้กับนานะ

　　 ค่ะนายท่าน 

　　นานะรับกระดาษกับปากกาและเริ่มวาดรูปที่ด้านข้าง พิอาสเซ่เองก็มองด้วยความสนใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงเคยเห็นสิ่งที่เขาเคยเห็นในทะเลแห่งความว่างเปล่า

　　สัญลักษณ์นั้นไม่ได้ซับซ้อนด้วยการลากเส้นไม่กี่ที นานะก็วาดสัญลักษณ์ขึ้นมาบนกระดาษอย่างรวดเร็ว มันสมบูรณ์แบบมากจนดูเหมือนกับของจริงเลย

　　 เสร็จแล้วมันเป็นแบบนี้ค่ะ คิดว่ามันดูคุ้นๆบ้างไหมคะ? 

　　กระดาษถูกวางอยู่บนโต๊ะทุกคนสามารถเห็นมันได้ ลิงค์ เซลีน และพิอาสเซ่ต่างก็มองดูมัน

　　มีสัญลักษณ์อยู่บนกระดาษมันมีดวงตาอยู่หนึ่งดวงและมีเฟืองที่มีฟัน 8 ซี่อยู่รอบๆ นานะวาดได้ละเอียดมาก ถ้าสังเกตดูดีๆ คุณจะเห็นได้ว่าดวงตานั้นทำขึ้นมาจากรูนมากมาย และที่น่าตกใจก็คือรูนนั้นเหมือนกับรูนที่พิอาสเซ่เขียนเอาไว้เลย

　　 มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย 

　　พิอาสเซ่เอาทั้งสองรูปมาเทียบอย่างละเอียดและพบว่ามันยิ่งทำความเข้าใจได้ยากขึ้นไปอีกในตอนที่เขาเห็นเฟืองที่ความว่างเปล่า เขาคิดว่ามันคือสิ่งมีชีวิตมีสติปัญญาจากภพใดภพหนึ่ง ซึ่งเขาก็ลองวนดูรอบๆแล้วแต่ก็ไม่พบอะไรเลย

　　ตอนนี้ภาพแบบเดียวกันได้ปรากฏขึ้นที่ภพอื่น และมันยังดึงดูดความสนใจของโนโซม่าด้วย มันคืออะไรกันแน่นะ?

　　ความสงสัยของเขาพุ่งถึงขีดสุด

　　อันที่จริงทุกคนที่อยู่ที่นี่เองก็รู้สึกเหมือนกัน ลิงค์เงยหน้าขึ้นมา  นานะ อารากู่จะต้องใช้สัญลักษณ์นี้มากกว่าหนึ่งเหตุผลแน่ๆ สัญลักษณ์นี้มีความพิเศษอะไรอีกรึเปล่า? 

　　 มีค่ะมันคือสัญลักษณ์ของภูมิปัญญาที่พระเจ้าประทานให้ มันเป็นแกนหลักของโรงงานเวทมนตร์ในอารากู่ ดวงตานี้มีชื่อว่าดวงตาของไรท์ 

　　 ภูมิปัญญาที่พระเจ้าประทานให้?แล้วก็โรงงานเวทมนตร์หรอ?  พิอาสเซ่ถามอย่างรวดเร็ว  ท่านรู้รึเปล่าว่าเทพที่พูดถึงนั้นคือเทพองค์ไหน? 

　　นานะคิดอยู่พักนึงและส่ายหัว นานะไม่มั่นใจค่ะ เท่าที่นานะรู้ โรงงานเวทมนตร์นี้มีมานานหลายปีแล้ว ชื่อของมันถูกส่งมาจากจากอดีตกาล บางทีในตอนที่พึ่งเปิดมันอาจจะมีความหมายพิเศษอยู่ก็ได้แต่ว่าข้อมูลตรงนั้นได้หายสาบสูญไปแล้ว ในตอนนี้บางทีมันอาจจะถูกเรียกด้วยความคุ้นชินก็ได้ 

　　ลิงค์อยากจะถามคำถามอื่นอีกแต่พอได้ยินคำตอบของนานะ เขาก็ไม่ได้หวังอะไรมากนัก แต่เขาก็ยังคงถามอยู่ดี  ไรท์เป็นใครหรอ? 

　　นี่เป็นคำถามที่สำคัญอีกข้อนึงทั้งสามคนหันไปมองนานะด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง ถ้าเกิดพวกเขารู้ว่าไรท์เป็นใคร พวกเขาก็จะสามารถตามหาเบาะแสอื่นได้

　　และในครั้งนี้นานะก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวัง เธอเติมเต็มชิ้นส่วนของข้อมูลอีกชิ้นนึง  เท่าที่นานะรู้ ไรท์นั้นเป็นชื่อของนักเสริมพลังในอดีต เจ้าหญิงมิลด้าเคยค้นคว้าเรื่องนี้ ดังนั้นนานะก็เลยได้อ่านเอกสารบางส่วนด้วย อ้างอิงจากตำนาน ไรท์เป็นหนึ่งในผู้สร้างภูมิปัญญาที่พระเจ้าประทานให้ เขาเชี่ยวชาญในการสร้างหุ่นเชิดเวทมนตร์มากที่สุด ไม่เพียงแค่หุ่นเชิดของเขาจะเหมือนจริงเท่านั้น พวกมันยังฉลาดมากอีกด้วย ในบางเรื่อง พวกมันอาจจะฉลาดกว่ามนุษย์ด้วยซ้ำ แต่หลังจากนั้น อยู่ๆไรท์ก็หายตัวไป ไม่มีบันทึกทางประวัติศาสตร์บอกเอาไว้ด้วยว่าเขาหายไปไหน  　　ทั้งสามคนคิดว่านานะน่าจะให้ข้อมูลได้มากกว่านี้ข้อมูลที่ได้มาน้อยเกินไปและมีแต่เนื้อหาที่เป็นน้ำ มันไม่มีประโยชน์เลย

　　ลิงค์ทำได้แค่ถาม นานะ นี่คือทั้งหมดแล้วหรอ? ลองคิดดูดีๆซิ  

　　นานะส่ายหัวอย่าง‘รุนแรง’  ไม่มีแล้วค่ะ นี่คือตำนานทั้งหมด เจ้าหญิงมิลด้าเจอมันได้เพราะอาณาจักรอารากู่ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันแล้วและไม่มีใครดูแลห้องสมุด ที่นั่นมีหนังสือมากกว่า 100,000 เล่ม มิลด้าใช้เวลาเป็นเดือนถึงหามาได้มากขนาดนี้ ที่นานะสามารถอ่านมันได้ก็เพราะว่าตอนนั้นนานะเป็นบอดี้การ์ดประจำตัวของเธอค่ะ 

　　ทุกคนถอนหายใจออกมาเวลาผ่านไปนานเกินไป ความจริงของประวัติศาสตร์นั้นหายไปตามกาลเวลา มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ

　　ลิงค์เดินออกมาเขาใช้เวทย์พิมพ์เพื่อพิมพ์ดวงตาของไรท์ที่นานะวาดและดวงตาบนเฟืองของพิอาสเซ่ เขาเปลี่ยนมันเป็นภาพเวทมนตร์และลองเปรียบเทียบพวกมันกลางอากาศอย่างละเอียด

　　และด้วยวิธีนี้เองเขาก็เจอข้อมูลใหม่

　　 นายว่ารูนที่สร้างดวงตาของเฟืองขึ้นมาดูละเอียดกว่าดวงตาของไรท์ไหม?ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเวอร์ชั่นปรับปรุงนะ 

　　พิอาสเซ่พยักหน้า พอท่านพูดขึ้นมา มันก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริงๆนะครับ 

　　เซลีนมองอย่างละเอียดและพยักหน้าเหมือนกันเธอชี้ไปที่รูนบางอันและพูด  ฉันเองก็คิดอย่างนั้นนะ ลองดูรูนพวกนี้สิ ตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ เห็นได้ชัดเลยว่ามันแตกต่างจากอันก่อนหน้านี้ เดี๋ยวนะ ฉันนึกออกแล้ว ฉันเคยเห็นมันในหนังสือ!  เซลีนตะโกนออกมา

　　 หนังสือเล่มไหน?  ลิงค์รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ตอนนี้ เขาต้องการจะทำความเข้าใจถึงที่มาของดวงตามาก เสียงในใจของเขาบอกว่ากุญแจแก้ไขคำทำนายเกี่ยวกับยุคมืดของไอเซนิสนั้นอาจจะอยู่ในดวงตานี้! 　　เซลีนไม่ได้ตอบเธอวิ่งไปที่ห้องนอนของเธอแล้ววิ่งกลับมาในเวลาไม่นานพร้อมกับหนังสือในมือของเธอ มันคือหนังสือแห่งการเปิดเผย เธอเปิดมันและมองมาที่พิอาสเซ่ เขาเองก็สนใจเหมือนกันและจ้องมาที่หนังสือ แต่ในตอนที่สัมผัสได้ถึงสายตาของเซลีน เขาก็หัวเราะแห้งๆและหันหนีไป

　　ในที่สุดเซลีนก็เปิดมันออกและเปิดไปที่หน้าสุดท้าย ในหน้านั้นมีรูปภาพอยู่ด้วย

　　 ฉันเปิดไปเรื่อยๆด้วยความเบื่อและบังเอิญไปเจอรูปนี้เข้าพวกนายคิดว่ามันคล้ายกันไหม? 

　　ลิงค์สังเกตดูที่รูปเขียนเอาไว้ว่ามันคือเวทย์วิญญาณที่มีชื่อว่าดวงตาแห่งการเห็นแจ้ง แม้ว่ามันจะมีชื่อแบบนี้ แต่รูปร่างของมันนั้นเหมือนกับเฟืองปริศนามากๆ แม้กระทั่งรูนก็ไม่ได้ต่างกัน และมันก็ค่อนข้างเหมือนกับดวงตาของไรท์ด้วย

　　 แปลกมากเลย ลิงค์อ่านคำอธิบายเวทมนตร์　　แรงบันดาลใจของเวทย์บทนี้มาจากซากหนังสือโบราณที่ข้าพบโดยบังเอิญผู้แต่งมีชื่อว่าไวท์ สกายนาร์ ในหนังสือนั้นมีข้อมูลอยู่ไม่มาก แต่ด้วยการใช้ข้อมูลนี้ ข้าสามารถสรุปได้ว่าไรท์คือนักเวทย์ที่แข็งแกร่ง แต่ก็โชคไม่ดีที่เขาตายไปแล้ว มันช่างน่าเสียดายจริงๆที่ข้าไม่ได้เป็นนักเวทย์ในยุคเดียวกับเขา

　　ไวท์สกายนาร์ เบาะแสอีกอย่างปรากฏขึ้น พร้อมกับคำถามใหม่ที่ตามมาด้วย นี่เป็นเรื่องที่ซับซ้อนจริงๆ

　　ลิงค์ศึกษาดวงตาแห่งการรู้แจ้งในหนังสือแห่งการเปิดเผยอย่างละเอียดทันใดนั้นเอง หัวใจของเขาก็เต้นแรง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นกับเฟืองปริศนาในตอนแรก

　　 ฉันนึกออกแล้ว!ในที่สุดก็นึกออกแล้ว!  เขาร้องอย่างตื่นเต้น เขาหยิบหินสี่เหลี่ยมสีเทาเข้มออกมา ที่พื้นผิวของมันมีสายใยเวทย์ประหลาดๆอยู่

　　นี่คือรางวัลของระบบจากการที่เขาจัดการกับผู้ส่งสารของเทพแห่งการทำลายได้,หินดวงดาว ลิงค์ไม่รู้ว่ามันใช้งานยังไง ในตอนแรกที่ได้รับมา เขามองดูมันและลองใช้มันกับดาบลำนำจันทร์เต็มดวงดู แต่มันก็ไม่ได้ผลอะไร และช่วงนี้เขาก็ยุ่งมากจนเขาต้องเก็บมันเอาไว้และไม่ได้ศึกษามันอีกเลย

　　แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสายใยเวทมนตร์บนหินนั้นคล้ายกับดวงตาของไรท์ดวงตาแห่งการรู้แจ้งและเฟืองปริศนามากๆ

　　เซลีนเองก็รู้สึกตัวเหมือนกัน นี่ลิงค์ นายไปได้หินนั้นมาจากไหนหน่ะ? สายใยนั่นดูคล้ายกันมากเลย 

　　ลิงค์ไม่ได้ปิดบังพิอาสเซ่

　　 รูปแบบของมันเหมือนกันเลยข้าคิดว่ามันถูกสร้างจากคนๆเดียวกันนะ  เขาสรุปอย่างรวดเร็ว

　　ณจุดนี้ ลิงค์ได้ตั้งสมมุติฐานขึ้นมา แต่ว่ามันยังมีข้อมูลไม่มากพอ เขาไม่สามารถยืนยันข้อสมมุติที่ตัวเองคิดได้ เขามองดูพิกัดที่หนังสือของพิอาสเซ่แล้วพูด  ฉันคิดว่าพวกเราคงต้องไปดูเฟืองปริศนานี้ที่ทะเลแห่งความว่างเปล่าด้วยตัวเองแล้วหล่ะ 

　　พิอาสเซ่พูดในทันที ท่านจะไปยังไง? เรือท่องความว่างเปล่าของข้าหรอ? ไม่ได้นะครับ, ถ้าทำแบบนั้นมันจะต้องไปเตะตาของโนโซม่าและกองทัพแห่งความมืดของเขาแน่ๆ! 

　　 ไม่ไม่ ไม่ ไม่ใช่เรือของนาย มันโทรมเกิน ฉันมีความคิดที่ดีกว่านั้น  ลิงค์พูดด้วยรอยยิ้ม