Advent of the Archmage - 640 นี่ข้าอัญเชิญเทพออกมาหรอ?

Chapter

　　ลิงค์แค่มองโรเมออนเฉยๆ,เขาไม่ได้รีบเคลื่อนไหวอะไรเลย

　　คอของโรเมออนแห้งผากเขาเองก็แค่ยืนเผชิญหน้ากับลิงค์เฉยๆ

　　นักเวทย์แฟรงค์แลนกับผู้อัญเชิญคนอื่นๆได้กลับไปที่ค่ายของพวกเขา,พร้อมกับกลินและปีศาจที่ตามเขามาอีกสองตน ในตอนที่พวกเขากลับมาในค่าย, แฟรงค์แลนก็มองหาแม่ทัพในทันที

　　 แม่ทัพ,พวกเราต้องทำอะไรซักอย่าง!  แฟรงค์แลนพูดในทันทีที่เจอเขา

　　แม่ทัพนั้นเป็นนักรบวัยกลางคนที่อยู่จุดสูงสุดของเลเวล6 เขาประหลายใจในตอนที่เห็นแฟรงค์แลนในสภาพนี้ จากนั้นเขาก็เห็นปีศาจข้างหลังเขาและอดตัวสั่นกับภาพที่เห็นไม่ได้

　　เขาไม่รู้จักปีศาจพวกนี้เลย,แต่ปีศาจทั้งสามตนนี้แผ่ออร่าแห่งความมืดออกมาอย่างน่าเหลือเชื่อพร้อมกับความกระหายเลือดอย่างหนาแน่น ในฐานะคนที่เห็นเหตุการณ์นองเลือดมานับไม่ถ้วนในระหว่างที่รับหน้าที่เป็นแม่ทัพ, เขาจึงสัมผัสถึงออร่าพวกนี้ได้ไวเป็นพิเศษ และเขาก็มีความรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้ด้วย

　　หลังจากที่ลังเลอยู่พักนึงเขาก็ถามแฟลงค์แลน  มาสเตอร์ ทั้งสามคนนี้คือคนที่ท่านอัญเชิญมาจากความว่างเปล่าใช่ไหม? 

　　พอถูกถามโดยที่ไม่ทันตั้งตัวแฟลงค์แลนจึงพยักหน้า  ใช่ พวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า ผู้พิทักษ์โรเมออนเองก็รู้ถึงตัวตนของพวกเขาแล้ว ท่านผู้พิทักษ์เองก็ต้องการพลังของพวกเขาเหมือนกัน 

　　เรื่องนี้ฟังดูเชื่อถือได้แม่ทัพคิดอยู่พักนึง ในที่สุด เขาก็พยักหน้าและหันไปหาคนส่งสารของเขา เขาพูด เตรียมเครื่องยิงก้อนหินและหน้าไม้ยักษ์ในค่ายเพื่อโจมตีไปยังมังกรดำ 

　　 ครับท่านแม่ทัพ  คนส่งสารพูด จากนั้นเขาก็เดินออกไป　　 แฟลงค์แลนข้าต้องการความช่วยเหลือจากเวทมนตร์ของท่านด้วย! 

　　 ไม่มีปัญหาท่านแม่ทัพ พวกข้าจะรีบไปยังหอคอยเวทมนตร์ในทันที  แฟลงค์แลนพูด มีหอคอยเวทมนตร์อยู่ในภพนี้เหมือนกัน ซึ่งโครงสร้างของมันนั้นคล้ายกับของฟิรุแมน

　　จากนั้นเขาก็พูดกับกลิน มาสเตอร์ ตามข้ามาเถอะ 

　　กลินไม่ได้ปฏิเสธทันใดนั้นเอง เหมือนกับว่าเขาพึ่งนึกออก เขาก็หันไปหาแม่ทัพและพูด  สองคนนี้คือลูกน้องของข้า ข้าคิดว่าท่านน่าจะได้ใช้พวกเขาสองคนสำหรับต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง 

　　แม่ทัพมองปีศาจดาบกับซัคคิวบัสแล้วพยักหน้า ถ้างั้นพวกท่านสองคนช่วยไปประจำอยู่ที่แนวหน้าให้หน่อยนะครับ! 

　　ปีศาจทั้งสองดูไม่ค่อยมั่นใจกับเรื่องนี้การอยู่แนวหน้านั้นก็หมายถึงการได้เป็นกลุ่มแรกที่ต้องเผชิญหน้ากับลิงค์　　ในตอนนั้นเองเสียงของกลินก็ดังขึ้นในใจพวกเขา  ไปซะ! ทำตัวให้มีประโยชน์หน่อย พวกเราต้องการความช่วยเหลือทุกอย่างจากคนพวกนี้! 

　　ในเมื่อไม่มีตัวเลือกปีศาจทั้งสองจึงออกไปประจำการที่แนวหน้าสำหรับต่อสู้ที่กำลังจะมาถึง

　　พอทุกอย่างพร้อมแล้วสิ่งที่เหลือให้ทุกคนทำก็มีแค่การต่อสู้กับมังกรดำอย่างสุดกำลัง

　　ในตอนนั้นเองโรเมออนก็กำลังมองลิงค์อย่างระมัดระวัง เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวล  ท่านมังกร ท่านมีพลังอันมหาศาล คนพวกนี้ไม่ต่างกับมดเมื่ออยู่ต่อหน้าท่าน แล้วท่านหวังจะได้อะไรจากการตายของพวกเขาหล่ะ? 

　　เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามจะถ่วงเวลา

　　ลิงค์มองเห็นอาวุธระยะไกลกำลังถูกลำเลียงออกมาที่ละชิ้นในฐานทัพที่อยู่ด้านหลังของโรเมออนถ้าพิจารณาจากตำแหน่งที่ฉันอยู่ในตอนนี้และเกล็ดของฉันที่ได้รับการเสริมพลังป้องกันเวทมนตร์มาแล้ว อาวุธพวกนี้คงทำให้ฉันเจ็บไม่ได้ด้วยซ้ำ ลิงค์คิด

　　พอคิดได้แบบนี้ลิงค์ก็ตัดสินใจว่าจะใช้โอกาสที่โรเมออนกำลังถ่วงเวลาอยู่นี้ในการทำความเข้าใจโลกใหม่นี้ให้มากขึ้นและแสดงให้เห็นถึงอำนาจของเขาในเวลาเดียวกัน

　　ลิงค์ไม่ขยับไปพักนึงจากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาดังและจ้องไปที่โรเมออนอย่างเย็นชา  นักเวทย์เอ๋ย ความคิดของพวกมดนั้นข้าไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก 

　　โรเมออนพูดไม่ออกเขามองไปที่ข้างหลังเขาอย่างตระหนก จากนั้นเขาก็พูดต่อ  ท่านมังกร ท่านคงจะต้องมีความรู้ที่กว้างขวางควบคู่ไปกับพลังอันมหาศาลอย่างแน่นอน ท่านไม่เห็นหรอว่าข้าคือคนๆแรกของภพนี้ที่มาเพื่อหยุดท่าน? ถ้าท่านยังทำแบบนี้ต่อไป ท่านก็จะต้องพบกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าข้า และผู้คนของดินแดนนี้เองก็จะเริ่มใช้เล่ห์เหลี่ยมในการจัดการท่านไม่ว่าจะเป็นพิษหรือการลอบสังหารก็ตาม ต่อให้พวกเขาไม่สามารถจัดการท่านได้อย่างสมบูรณ์ แต่ท่านก็จะต้องสูญเสียทุกอย่างที่มีไปอย่างแน่นอน และสุดท้ายท่านก็จะต้องพ่ายแพ้ 

　　 ที่เจ้าพูดมาก็ถูก ลิงค์พูดพร้อมพยักหน้า

　　โรเมออนดีใจกับสิ่งนี้ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายตัวนี้จะยังพูดคุยกันรู้เรื่องอยู่ ถ้าเกิดว่าพวกเขาคุยกันด้วยเหตุผลได้ มันก็อาจจะจบได้ด้วยสันติวิธีและสามารถจัดการเรื่องนี้ได้โดยไม่มีการหลั่งเลือด

　　ในภูเขาลูกหนึ่งที่อยู่ด้านหลังเขาราชาของอาณาจักรแบล็คแลนเริ่มตื่นตระหนกหลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน  นี่ท่านมังกรผู้พิทักษ์เป็นอะไรไป? เขาคิดจะถอยแล้วหรอ? ดาดาร่า ทำไมเขาถึงไม่ทำอะไรเลยหล่ะ? กองทัพทรอยม์พร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลาแล้วนะ! 

　　ดาดาร่าเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกันเขาทำได้แค่ยักไหล่และส่ายหัว  ท่านราชา ความรู้ของท่านมังกรผู้พิทักษ์นั้นเหนือกว่าความเข้าใจของข้า ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ 

　　ณจุดๆนี้, ผู้คนของอาณาจักรแบล็คแลนทำได้แค่มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างจนปัญญา

　　ในตอนนั้นเองโรเมออนก็เห็นโอกาส  ท่านมังกร ได้โปรดช่วยถอยไป…  เขาพูด

　　 ไม่เอาอะ ลิงค์พูดขัดพร้อมกับส่ายหัว  ข้าไม่สามารถละเมิดพันธะสัญญาที่ทำเอาไว้ได้ ถ้าข้าทำตามเงื่อนไขของพันธะสัญญา ข้าก็จะได้รางวัลเป็นพลังมหาศาล และเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ข้าจะต้องทำภารกิจให้กับอาณาจักรแบล็คแลน เพราะถึงยังไงข้าก็เป็นมังกรที่รักษาคำพูดอยู่แล้ว 

　　โรเมออนพูดไม่ออกอีกครั้งเขาไม่สามารถต่อรองกับมังกรตัวนี้ได้

　　ยังไงก็ตามเขาไม่จำเป็นต้องคุยอะไรกับลิงค์แล้ว ตอนนี้กองทัพของทรอยม์พร้อมที่จะทำการโจมตีแล้ว　　ก่อนที่จะเริ่มการโจมตีโรเมออนก็พูดขึ้น  ท่านมังกร ถ้านั่นคือสิ่งที่ท่านต้องการ พวกเราก็จะไม่ปราณีแล้วนะ! 

　　ตอนแรกลิงค์ยังคงนั่งอยู่เฉยๆหลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและกางปีกออกมาอย่างสง่างาม  มนุษย์เอ๋ย เจ้าพร้อมที่จะต่อสู้กับข้าแล้วสินะ? 

　　มีความสนุกแฝงอยู่ในน้ำเสียงของลิงค์โรเมออนตัวแข็งทื่อ เขาเคยเผชิญกับอันตรายมามากมาย แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะขยับ นี่เขาอวดดีจนถึงขั้นที่คิดว่าจะสามารถจัดการกับพวกเราทุกคนด้วยตัวคนเดียวได้เลยหรอ?

　　โรเมออนรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้ยังไงก็ตาม อาวุธทุกชิ้นเข้าประจำตำแหน่งและพร้อมที่จะโจมตีใส่มังกรแล้ว ตอนนี้ไม่มีเวลาให้ถอยกลับแล้ว

　　 ยิงได้! แม่ทัพของกองทัพทรอยม์ตะโกน

　　วู้ม!เสียงแตรศึกดังขึ้น　　ตู้ม!ตู้ม! ตู้ม! เครื่องยิงหินเริ่มโจมตี

　　ลูกธนูถูกยิงออกมาจากหน้าไม้ยักษ์ที่อยู่ข้างหลังโรเมออน

　　เวทย์ทุกรูปแบบถูกยิงออกมาจากหอคอยเวทมนตร์เวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นมีเลเวล 9

　　มันมีตั้งแต่ลูกบอลสายฟ้าไปจนถึงลำแสงแห่งความมืดทั้งหมดนั้นต่างก็พุ่งมาหาลิงค์

　　โรเมออนเองก็โจมตีเหมือนกันแสงที่ส่องออกมาจากตัวเขาตอนนี้สว่างจนแสบตา เขาชี้คทาขึ้นฟ้า  ดาบสวรรค์! 

　　เมฆสีทองกว้างกว่า100 ฟุตเริ่มก่อตัวขึ้นและหมุนในอากาศอย่างรวดเร็ว มีรอยแตกกว้าง 30 ฟุตเกิดขึ้นที่ใจกลางของเมฆ และมันก็ปล่อยดาบออกมาใส่ลิงค์เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

　　มันเป็นเวทย์เลเวล10 ที่สง่างามและแข็งแกร่งอันแสนภาพภูมิใจของโรเมออน　　การโจมตีทุกรูปแบบถาโถมเข้าใส่ลิงค์เหมือนกับหิมะถล่มเพื่อพยายามกำจัดเขา

　　 พวกเราตายแน่!ตาย ตาย ข้าบอกได้เลยตายแน่ๆ!  ราชาแห่งอาณาจักรแบล็คแลนโมราฮานร้องออกมา แม้กระทั่งมังกรอย่างลิงค์ก็กลายเป็นกองขี้เถ้าเมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับการโจมตีผสานที่รุนแรงระดับนี้

　　กลินมองลิงค์จากหอคอยเวทมนตร์ตาไม่กระพริบเขาไม่สนใจเวทย์ของคนอื่นและเพ่งความสนใจไปที่เวทย์ของโรเมออนที่เขามั่นใจว่ามันจะสามารถปลิดชีพลิงค์ได้แน่ๆ

　　ในการเผชิญหน้ากับการโจมตีแบบนี้ลิงค์ทำได้แค่กางปีกออกและสะบัดปีกเพื่อสร้างพายุเท่านั้น

　　หินของเครื่องยิงหินลูกธนู และเวทย์ใดก็ตามที่เลเวลต่ำกว่า 7 นั้นถูกพัดออกไปด้วยลมที่เกิดขึ้น เหลือเพียงแค่พวกเวทย์ที่มีเลเวลมากกว่า 7 โดยเฉพาะดาบสีทองที่กำลังถาโถมลงมาใส่เขาจากสวรรค์ พวกมันแทบไม่ได้รับผลกระทบจากลมเลย　　แต่ที่แปลกก็คือลิงค์ยืนอยู่กับพื้นเฉยๆ เขาไม่ได้คิดจะป้องกันเวทย์ที่กำลังพุ่งเข้ามาใส่เขาด้วยซ้ำ

　　 เกิดอะไรขึ้น? โรเมออน กลินและทุกคนต่างก็สับสนกับสิ่งนี้

　　 นี่เขาจะฆ่าตัวตายหรอ? 

　　 นี่เขาบ้าไปแล้วรึไง? 

　　ในตอนนั้นเองความคิดทุกรูปแบบก็แล่นผ่านสมองของทุกคน และในที่สุด ดาบสีทองก็ไปถึงร่างของลิงค์ จากนั้นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ก็เกิดขึ้น

　　ดาบสีทองพวกนี้ประกอบไปด้วยพลังงานเวทมนตร์อันมหาศาลมันอาจจะดูเหมือนกับดาบของมนุษย์แต่ว่ามันแข็งแกร่งกว่ามาก ยังไงก็ตาม ในตอนที่มันไปโดนเข้ากับเกล็ดมังกรดำ มันก็อ่อนปวกเปียกในทันที

　　ดาบยาว500 ฟุตนี้นิ่มลงเหมือนกับเยลลี่ที่ละลายเป็นบ่อน้ำสีทอง

　　จากนั้นของเหลวสีทองก็ไหลลงมาจากเกล็ดของลิงค์และระเหยกลายเป็นหมอกสีทอง

　　ไม่มีดาบเล่มไหนที่สามารถทะลวงเกล็ดมังกรดำได้เลย

　　เวทย์ของโรเมออนไร้ผลอย่างสมบูรณ์ดังนั้นเวทย์อื่นๆก็ไม่ต่างกัน

　　ในขณะที่มองดูหมอกสีทองที่ลอยออกมาจากตัวเขามังกรดำก็ได้แต่ส่ายหัว  นี่คือทั้งหมดที่มีแล้วหรอ? 

　　สิ่งที่ตอบเขามีแต่ความเงียบเท่านั้น

　　 อ้ากกกก!!! มีใครบางคนกรีดร้อง จากนั้นทั้งกองทัพทรอยม์ก็จมลงสู่ความวุ่นวาย พวกเขาสู้กับมังกรดำตัวนี้ไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว

　　กลินตาโตในตอนที่เห็นภาพนี้ลอร์ดเฟิร์ดสามารถป้องกันการโจมตีระดับตำนานเลเวล 10 ได้เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไม่มีอะไรแล้วที่เขาสามารถทำได้กับคู่ต่อสู้ระดับนี้

　　นักเวทย์ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาต่างก็วิ่งหนีเอาชีวิตรอดด้วยการใช้โอกาสจากความวุ่นวายที่กำลังเกิดขึ้น กลินก็ทำให้แฟลงค์แลนหมดสติและแบกเขาขึ้นไหล่พร้อมกับลอยหนีออกไป

　　ที่กลางอากาศโรเมออนเองก็ลนลานเหมือนกัน เขาหันไปมองกองทัพของทรอยม์ที่กำลังแตกกระเจิงเหมือนมดแตกรัง จากนั้นเขาก็ดึงบังเหียนของยูนิคอร์นและพุ่งหนีออกจากสนามรบเหมือนกับลูกธนู

　　คู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งเกินไปการยืดเยื้อต่อไปมีแต่จะทำให้เขาต้องจบชีวิตลง เขาจะต้องแข็งแกร่งกว่านี้เพื่อจัดการกับภัยคุกคามอย่างลิงค์ได้ ใช่แล้ว เขาไม่ได้วิ่งหนีเพราะความกลัว เขาแค่ถอยไปตั้งหลักอย่างมีชั้นเชิง ตอนนี้เขายังตายไม่ได้ !

　　 ข้าต้องหนี!ข้าจะตายที่นี่ไม่ได้!  โรเมออนเร่งความเร็วขึ้นในตอนที่เขาหนีเอาชีวิตรอด

　　กลับไปที่ฐานทัพปีศาจทั้งสองตนมองหน้ากันอยู่พักนึง หลังจากนั้นพวกเขาก็หนีไปเหมือนกับคนอื่นๆ

　　ยังไงก็ตามในตอนที่พวกเขากำลังจะหนี อากาศรอบตัวพวกเขาก็เริ่มบิดเบี้ยวและเหนียวหนืด ไม่นานนัก พวกเขาก็ถูกจับอยู่กับที่ด้วยอากาศเหนียวหนืดนี้

　　ปีศาจทั้งสองมองหน้ากันจากนั้นก็หันกลับไปเห็นว่ามังกรดำกำลังมองมาที่พวกเขา

　　ปีศาจดาบคุกเข่าลงกับพื้นในทันที มาสเตอร์ ท่านเป็นมาสเตอร์เพียงคนเดียวของข้า ความประสงค์ของท่านคือคำสั่งของข้า 

　　ซัคคิวบัสกันย่าจ้องไปที่เขาด้วยสายตาที่เบิกกว้าง  นี่เจ้าบ้าไปแล้วหรอ? เดี๋ยวนายท่านจะฆ่าพวกเราเอานะ! 

　　 ถ้าพวกเราไม่ยอมแพ้ตอนนี้พวกเราก็ตายเหมือนกันนั่นแหล่ะ! ข้ายังมีอีกหลายอย่างที่อยากจะทำ เจ้าก็รู้นี่  กอลล์พูดมุมปากของเขา ตอนนี้เขากำลังนอนหมอบอยู่เบื้องหน้าลิงค์　　ซัคคิวบัสเองยอมคุกเข่าตาม ท่านมังกรผู้แข็งแกร่ง โปรดรับข้าเป็นข้ารับใช้ของท่านด้วยเถิด! 

　　กอลล์พูดถูกแล้วการมีชีวิตรอดสำคัญที่สุดสำหรับตอนนี้

　　กลินทิ้งระยะห่างจากสนามรบมาไกลแล้วจากระยะไกล เขาเห็นลูกน้องสองคนของเขายอมแพ้ต่อศัตรู เขารู้สึกคลื่นไส้ในตอนที่เห็นพวกเขาสองคนหมอบคลานต่อหน้ามังกร ยังไงก็ตาม เขาไม่สามารถทำอะไรได้

　　เขายังรู้สึกได้ถึงสายตาของมังกรที่ตามหาเขาถ้าเกิดว่าเขาเผยตัวออกมาตอนนี้ เขาก็จะไม่ต่างอะไรกับตายไปแล้ว!

　　ตอนนี้ลิงค์กำลังดูสภาพของกองทัพของทรอยม์ด้วยความพึงพอใจเขาเริ่มเดินไปหานักรบของทรอยม์ผู้ที่กำลังร้องไห้และสาปแช่งพ่อแม่ของเขาที่พาเขามายังโลกนี้โดยที่มีแค่ 2 ขา

　　กองทัพทรอยม์ได้ล่มสลายไปหมดแล้วหลังจากขยี้นักรบด้วยเท้าของเขา ลิงค์ก็หันกลับไปทางภูเขา

　　ผู้คนของอาณาจักรแบล็คแลนต่างก็กราบไหว้เขาหลังจากที่เห็นเขากำลังเดินกลับมาหาพระราชาโมราฮานตะโกน  ท่านมังกรผู้พิทักษ์ผู้แข็งแกร่ง ท่านเปรียบเสมือนทวยเทพที่มาโปรดพวกข้าจริงๆ! 

　　นักเวทย์ดาดาร่าพูดไม่ออกในตอนนี้ เขาคิดกับตัวเองว่าเขาได้อัญเชิญเทพมาที่ภพนี้รึเปล่านะ จะมีใครอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้ไหม?

　　ลิงค์เดินเข้ามาเรื่อยๆจนถึงส่วนลึกของภูเขาจากนั้นเขาก็ตะโกน  มีเพียงผู้ติดตามของข้าเท่านั้นที่สามารถอยู่ที่นี่ได้ พวกเจ้าทั้งหมดไปได้แล้ว นับจากนี้ไป ภูเขานี้จะเป็นอาณาเขตของข้า ใครที่ล้ำเข้ามาจะต้องตาย! 

　　ภูเขาเงียบลงอีกครั้งหลังจากที่เขาพูด

　　จากนั้นลิงค์ก็กลับไปที่หุบเขาที่อยู่ภายในภูเขาปีศาจทั้งสองตนที่โดนเขาขู่จนยอมจำนนก็ตามเขามาด้วย เขามองลงมาดูทั้งสองคนที่ตัวสั่นและถามขึ้น  ข้าต้องการรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโนโซม่า ข้าจะถามคำถามกับพวกเจ้าทีละคน