Advent of the Archmage - 649 วิหารผู้รังสรรค์ 2

Chapter

　　วิหารผู้รังสรรค์หรอ?

　　ในตอนนั้นเองลิงค์ก็นึกถึงตอนที่นักเวทย์ดาดาร่าเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของเฟดาโร่

　　พระเจ้าได้สร้างโลกนี้ขึ้นมาและสอนเวทมนตร์ให้กับมนุษย์เพื่อให้พวกเขาได้จัดการดูแลโลกด้วยตัวเอง

　　นี่พระเจ้าสร้างโลกนี้ขึ้นมาจริงๆหรอ?ลิงค์ทำได้แค่สงสัย

　　ดาดาร่านั้นเป็นแค่มนุษย์เขาทำได้แค่ให้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในขณะที่ลิงค์ไม่เข้าใจความคิดของเขาเลย แต่โรเมออนนั้นต่างออกไป เขาอยู่ระดับเดียวกับลิงค์ และเขาก็คุ้นเคยกับภพเฟดาโร่มากเลยด้วย

　　ลิงค์คิดว่าเขาน่าจะให้คำตอบที่ชัดเจนได้แต่แล้วก็ต้องคาดไม่ถึง โรเมออนส่ายหัว  ข้าไม่รู้ ไม่สิ ข้าไม่มั่นใจ 

　　 หมายความว่าไง? ลิงค์ช้าลงเล็กน้อย เขารู้สึกว่าวิหารที่อยู่ตรงหน้าเขาน่าจะช่วยแก้ปริศนาให้เขาได้แต่มันก็จะโยนเขาไปสู่ปริศนาที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ความเข้าใจในโลกนี้ของเขาคงจะถูกยกระดับขึ้นอย่างแน่นอน

　　 10,000ปีมันนานเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพิสูจน์เรื่องราวจากโบราณกาล ตั้งแต่ที่ข้าจำความได้ ข้าก็อาศัยอยู่ที่ส่วนนอกของวิหารผู้รังสรรค์แล้ว ทุกสิ่งที่ข้าเห็นบอกข้าว่าเจ้าของวิหารนี้เป็นนักเวทย์ที่ไร้ผู้ได้เปรียบ จะบอกว่าเขาเป็นเสมือนเทพเลยก็ยังได้ แต่ถ้าเกิดเจ้าบอกว่าเขาสร้างภพนี้ขึ้นมาหรือเปล่านั้นข้าไม่สามารถให้คำตอบที่แน่นอนด้วยความรู้ที่ข้ามีในตอนนี้ได้ 

　　เห็นได้ชัดว่าความรู้ของโรเมออนเองก็มีจำกัดเหมือนกัน

　　ลิงค์ทำได้แค่เดินหน้าต่อไปหลังจากที่บินไปได้อีก 20 นาที ลิงค์ก็มาถึงกำแพงเมฆ จากจุดนี้ สิ่งที่เขาเห็นมีแค่สีขาวอันไร้ที่สิ้นสุด ภายในกำแพงนั้น มีอุโมงค์ที่มีความกว้างประมาณ 900 ฟุตอยู่

　　 เข้าไปในอุงโมงค์ข้างในนั้นเป็นเขาวงกต ทำตามที่ข้าบอกแล้วอย่าพลาดหล่ะ ไม่อย่างนั้น เจ้าจะหลงอยู่ในนั้นจนกว่าจะตาย  โรเมออนพูดอย่างจริงจัง

　　ลิงค์ไม่เชื่อ กำแพงเมฆนี้สามารถขังฉันจนตายได้เลยหรอ? 

　　โรเมออนพยักหน้า เมฆก็เป็นแค่สิ่งหลอกลวง ภายในนั้น จริงๆแล้วมันคือเขาวงกตแห่งกฎ ในช่วง 1,000 ปีที่ผ่านมานี้ มีคนพยายามจะผ่านมันไป แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จเลย มีโครงกระดูกที่เหือดแห้งอยู่ในนั้นเป็นพันศพ แต่ละคนล้วนเคยเป็นอัจฉริยะของเฟดาโร่กันทั้งนั้น เอาหล่ะ ไปทางซ้าย 

　　ลิงค์เลี้ยวตามถ้าโรเมออนพูดถูก เขาวงกตนี้ก็น่าจะช่วยให้เขาหนีจากโนโซม่าได้ชั่วคราว ส่วนเรื่องโนโซม่าจะหลงหรือไม่นั้น ลิงค์เองก็ไม่แน่ใจ โนโซม่าเป็นจ้าวนรก ความรู้และพลังของเขาเหนือกว่าทุกคนในเฟดาโร่ ถึงคนอื่นจะทำไม่ได้ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำไม่ได้

　　ลิงค์ทำได้แค่หวังว่าเขาวงกตนี้จะช่วยถ่วงเวลาโนโซม่าให้ซักพักนึง

　　 ตรงไปข้างหน้าประมาณครึ่งไมล์แบบนั้นหล่ะ ต่อไปเลี้ยวขวา ตรง แล้วก็ขึ้นข้างบน จากนั้นก็เลี้ยวขวา 

　　โรเมออนคอยนำทางลิงค์เขาวงกตนั้นมีลักษณะเป็น 3 มิติและซับซ้อนมาก หลังจากบินไปได้ 10 นาที ลิงค์ก็เริ่มจำทางที่เข้ามาไม่ได้แล้ว ถ้าเกิดว่าระบบเกมไม่ได้ช่วยเขาบันทึก เขาก็คงจะหลงทางไปแล้ว เขาไม่รู้ว่าโรเมออนจดจำมันและตัดสินใจแต่ละครั้งโดยไม่ลังเลเลยได้ยังไง

　　ดูเหมือนจะสัมผัสถึงสิ่งที่ลิงค์กำลังคิดอยู่ได้โรเมออนอธิบายในขณะที่นำทางไปด้วย  สิ่งที่น่ากลัวสำหรับเขาวงกตนี้ก็คือเส้นทางจะเปลี่ยนไปอย่างน้อย 5 ครั้งใน 1 วัน มันไม่มีรูปแบบที่ตายตัว ที่ข้าสามารถหาเส้นทางที่ถูกต้องได้ก็เพราะเหรียญตราผู้พิทักษ์เป็นสิ่งที่ช่วยนำทางข้า 

　　หลังจากนั้นโรเมออนก็ยื่นแขนออกมาและดึงแขนเสื้อขึ้นลิงค์เห็นเฟือง 6 แฉกที่ข้อมือของเขา มันปล่อยออร่ามานาออกมาอ่อนๆ

　　ด้วยสิ่งนี้ลิงค์ก็รู้สึกมั่นใจมากขึ้น หลังจากนั้น เขาก็หยุดจำเส้นทางและบินไปอย่างเดียว ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาก็เดินทางไปได้ไกลกว่า 1,000 ไมล์แล้วจู่ๆโรเมออนก็พูดขึ้นมา  ช้าลงหน่อย ทางออกอยู่ข้างหน้าแล้ว แต่ว่ามันค่อนข้างพิเศษ เจ้าไม่สามารถออกไปได้ง่ายๆ เจ้าจะต้องผ่านการทดสอบพิเศษก่อน 

　　ลิงค์ทำตามคำแนะนำหลังจากผ่านไปครึ่งนาที เขาก็เลี้ยวตรงหัวมุม แล้วทางตรงยาวก็ปรากฎขึ้นข้างหน้า ที่ปลายสุดของเส้นทางนั้น มีเฟือง 6 แฉกที่ส่องแสงหลากสีออกมา

　　เฟืองนั้นมีลักษณะกึ่งโปร่งแสงและหมุนอย่างช้าๆที่ฟันแต่ละซี่ของมันจะมีสีที่แตกต่างกัน แดง น้ำเงิน ม่วง ดำ ขาว ทุกครั้งที่มันขยับสีก็จะเปลี่ยนไปด้วย รูนเวทมนตร์ที่อยู่ที่เฟืองเองก็เปลี่ยนไปอย่างซับซ้อนมากเหมือนกัน

　　 พวกเรามาถึงแล้วมันมีชื่อว่าประตูแห่งตัวตนที่แท้จริง ในตอนที่เจ้าเผชิญหน้ากับมัน มันจะถามเกี่ยวกับจิตใจของเจ้า มันอาจจะเป็นขั้นตอนที่เจ็บปวดมาก ถ้าเกิดว่าเจ้าทนมันได้ เจ้าก็จะผ่าน แต่ถ้าไม่ เจ้าก็จะต้องอยู่ที่นี่เพื่อซ่อนตัวจากปีศาจ เอาหล่ะ ตอนนี้ข้าขอตัวก่อน ข้าหวังว่าจะได้เห็นเจ้าที่อีกฝั่งนึงนะ 

　　โรเมออนขี่ยูนิคอร์นออกไปจากมือลิงค์เขาเร่งความเร็วขึ้นและปะทะเข้ากับประตูที่เปล่งแสง หลังจากนั้นเขาก็หายไป แม้กระทั่งออร่าของเขาก็หายไปด้วย มันเหมือนกับว่าเขาระเหยหายไปเลย

　　ลิงค์ไม่ได้รีบมากเขาขยับกรงเล็บของเขา, และยกปีศาจทั้งสองขึ้นมา  ได้ยินแล้วใช่มั้ย? นี่คือประตูแห่งตัวตนที่แท้จริง ไปลองหน่อยซิ 

　　โดยไม่สนการต่อต้านของพวกปีศาจเขาก็ดีดนิ้วและส่งปีศาจที่น่าสงสารทั้งสองคนไปทางประตูที่เปล่งแสง หลังจากนั้นพวกเขาก็ล้มลงในทันที

　　3วินาทีต่อมา พวกเขาทั้งสองก็ร้องอย่างโหยหวน และทั้งสองคนก็กระเด็นออกจากประตู ด้วยความที่พวกเขาเป็นปีศาจ พวกเขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บทางกายภาพ แต่ว่าดวงตาของพวกเขาดูบ้าคลั่ง และตัวสั่นอย่างรุนแรง ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเสียสติไปแล้ว

　　ลิงค์รออย่างอดทนหลังจากผ่านไปนานกว่า 10 นาที ซัคคิวบัสกันย่าก็เป็นคนแรกที่ได้สติกลับมา เธอยังดูสับสนอยู่ แต่ว่าเธอสามารถพูดได้แล้ว

　　 บอกมาว่าเกิดอะไรขึ้นข้างในนั้น ลิงค์พูด

　　 ข้าเห็นจุดจบของข้าปีศาจที่แข็งแกร่งกว่าตัดหัวของข้า ผ่าท้องของข้า ตัดท่อนล่างของข้าไป และกินข้า  ซัคคิวบัสตัวสั่นอีกครั้งในตอนที่เธอพูด

　　 หรอถ้างั้นนั่นก็คือสิ่งที่เธอกลัวที่สุดสินะ? แล้วมันก็เป็นเหตุผลที่ทำไมเธอถึงทำลายศัตรูของเธอทุกครั้งที่มีโอกาสด้วยใช่ไหม? 

　　ลิงค์ตกใจเขาไม่คิดเลยว่าวิญญาณของปีศาจจะอ่อนแอแบบนี้ กันย่านั้นอยู่ระดับตำนาน เธอไม่ควรกลัวว่าตัวเองจะถูกทำลายสิ

　　 แล้วแกหล่ะกอลล์? ลิงค์ถาม

　　 ข้าถูกหั่นเป็นชิ้นๆข้ายังรู้สึกถึงความเย็นของใบมีดได้อยู่เลย ไม่ มันน่ากลัวเกินไป 

　　กอลล์กุมหัวของตัวเองอีกครั้ง

　　ลิงค์ส่ายหัวพันธะวิญญาณระหว่างพวกเขาได้บอกกับเขาว่าไอขี้ขลาด 2 ตัวนี้ไม่ได้พูดโกหก เขาไม่ประทับใจเลย แต่ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าประตูที่เปล่งแสงนั้นไม่ได้เป็นอันตรายกับร่างกายของเขา

　　เขาหยิบพวกปีศาจขึ้นมาและกระพือปีกพุ่งไปยังประตูแห่งตัวตนที่แท้จริง

　　เกิดแสงสว่างขึ้นอ่อนๆและจากนั้นลิงค์ก็รู้สึกว่ารอบข้างได้เปลี่ยนไป เขาเห็นฟิรุแมนดูจากสภาพแล้วมันไม่ใช่ปัจจุบัน แต่มันคือฟิรุแมนจากในเกมที่ใกล้จะร่วงหล่นสู่ความมืด

　　ทั่วทั้งภพนั้นไร้ชีวิตชีวาโลกได้ถูกกัดกินด้วยความมืดเหมือนกับขี้กลากหรือสะเก็ดแผล มีความทุกข์ยาก การฆ่าฟัน และการต่อสู้ทุกหนแห่ง เขาเห็นเซลีนพ่ายแพ้และถูกแทงด้วยหอกของปีศาจ จากนั้นก็ถูกปีศาจตนนั้นลากไปทั่วเพื่อเอาไปอวด เธอไม่ได้ตายสนิท

　　เลือดของเธอพุ่งออกมาและร่างกายก็กระตุก สีหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

　　ลิงค์เห็นเมืองแกลดสโตนที่เขาเคยช่วยเอาไว้ ทั่วทั้งเมืองนั้นกำลังลุกไหม้ แม่น้ำเป็นสีแดงและเต็มไปด้วยศพ ดาร์กเอลฟ์บางส่วนยังคงเข่นฆ่ามนุษย์อยู่ และอัญเชิญอุปกรณ์ระดับพระเจ้าออกมา มีภาพที่คุ้นเคยเยอะมาก ซึ่งมันก็ล้วนเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากจะเห็นมากที่สุด

　　ที่แย่กว่านั้นตอนนี้ลิงค์ลืมเรื่องประตูแห่งตัวตนที่แท้จริงและสภาพของฟิรุแมนในตอนนี้ไปแล้ว ในจิตใจของเขา นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้ เขานั้นไร้ทางสู้ และทำได้แค่ดู

　　นี่คือความกลัวของเจ้าเจ้าจะเผชิญหน้ากับมันยังไง? มีเสียงดังขึ้นในจิตใจของลิงค์

　　นั่นสิฉันจะเผชิญหน้ากับมันยังไง? ลิงค์ถามตัวเอง

　　จากนั้นก็มีอีกเสียงดังขึ้นในใจเขาให้ความกลัวแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธและแผดเผาศัตรูของเราไปเลยสิ!

　　อีกเสียงนึงดังขึ้นถ้าทำแบบนั้น เจ้าจะแตกต่างอะไรกับปีศาจที่เจ้าเกลียดกันหล่ะ?

　　ลิงค์หยุดนิ่งเขาตอบอย่างรวดเร็ว ฉันฆ่าเพื่อเป้าหมาย แต่พวกปีศาจฆ่าเพราะอยากฆ่า

　　เป้าหมายของเจ้าคืออะไร?

　　ลิงค์ไม่ได้ตอบเขาคิดกลับไปถึงตอนที่เขายังใสๆในตอนที่เรียนเวทมนตร์อยู่ที่หมู่บ้านห้วยไม้ของป่าเกอร์เวนท์ เขาคิดถึงแสงแดดอันอบอุ่นในตอนเวลากลางวัน เสียงนกร้องดังจากในป่า ชาวบ้านที่ทักทายกันในตอนเช้า และเสียงรถม้าที่ดังมาจากนอกหน้าต่างเป็นบางครั้ง

　　ในช่วงนั้นลิงค์มีสมาธิและใจเย็นที่สุด พอคิดถึงช่วงเวลานั้น จิตใจของลิงค์ก็สงบลงราวกับยามเช้าของป่าเกอร์เวนท์

　　และโดยที่ไม่พูดอะไรอีกภาพด้านหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ภาพหลอนหายไปแล้ว และมีคนปรากฏขึ้นตรงหน้าลิงค์ เขาคือผู้พิทักษ์ของเฟดาโร่, โรเมออน ลิงค์มองดูที่กรงเล็บของเขา ปีศาจทั้ง 2 หายไปแล้ว

　　ลิงค์หยุดนิ่งในเวลาเดียวกันนั้นเอง ข้อความก็ปรากฏขึ้นในทัศนวิสัยของเขา

　　ภารกิจสำเร็จ:อันตราย จ้าวแห่งความมืด โนโซม่า!

　　ผู้เล่นได้รับ:หินพลังงาน1ก้อน

　　ปลดล็อคภารกิจอีพิค:มหากาพย์โบราณ

　　รายละเอียดภารกิจ:เผชิญหน้ากับหินแห่งการรังสรรค์ ทำความเข้าใจมหากาพย์โบราณ และเลือกเส้นทางที่อยากเดิน　　รางวัลภารกิจ:พรแห่งความเป็นอมตะ (หรืออีกชื่อที่รู้จักกันคือคำสาปอมตะ)

　　จะรับภารกิจหรือไม่?

　　ในอีกด้านนึงโรเมออนก็มองมาที่ลิงค์และถอนหายใจ  ข้าคิดถูกจริงๆด้วย เจ้าคือบุคคลภายนอกที่เป็นคนเปิดใช้งานหินแห่งการรังสรรค์ มากับข้าสิ มังกร