Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 204

ตอนที่204 เหตุผลที่แพ้ไม่ได้

ผลงานของฝางไฮควานในการกระโดดครั้งแรกนั้นทําให้เขาได้ที่1 เขาบาดเจ็บในการกระโดดครั้งที่2และสละสิทธิ์ในอีก3ครั้งถัดไป แต่ในตอนสุดท้าย เขากลับชนะการแข่งด้วยการพลิกล็อกในการกระโดดครั้งสุดท้าย ทําให้ฝางไฮควานกลายเป็นที่ร่ําลือกันพร้อมกับได้เหรียญทอง ปครอง

และหลังจากพิธิรับรางวัลจบเรียบร้อย ฝางไฮควานก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลทันที ผลตรวจออกมาว่าเป็นแค่การอักเสบของกล้ามเนื้อธรรมดา หลังจากพักซัก3-4วันเขาก็น่าจะหายดีแล้ว

แต่การแข่งเอเชี่ยนเกมยังคงต้องดําเนินต่อไป มาถึงกีฬาที่ได้รับการจับตามองที่สุดในกีฬากรีฑา นั้นคือการแข่งวิ่งเร็ว100เมตรชาย

เนื่องจากเมื่อวานมีการแข่งไปแล้ว วันต่อมาจึงเป็นการแข่งขันรอบชิงของการวิ่ง100เมตร เป็นการแข่งที่ค่าความสามารถของนักกีฬาแต่ละคนสูงมาก มีนักกีฬาจากทีมชาติ2คนเข้ารอบ คือถืออี้จุนกับหยางฉือจี้

“เหวยซื้อเต๋ดวงซวยดันไปอยู่ใน” กรุ๊ปนรก”ในรอบรอง ไม่งั้นเขาคงได้เข้ามาอยู่ในลิสของรอบชิงแล้ว” ซูหลีพูดอย่างเสียดาย

ทีมชาติไม่ได้แกร่งพอที่จะชนะการแข่งวิ่ง100เมตรได้ทุกรอบ ในเอเชียตะวันออก มีบุรุษที่ได้สมยานามว่าโอดะแห่งอาทิตย์อุทัย ชายผู้เป็นอนาคตใหม่แห่งวงการวิ่งญี่ปุ่นอยู่เขาค่อนข้างแกร่งมากในแต่ละรอบที่ผ่านมา

อีกทั้งยังมีฝั่งเอเชียตะวันตกที่นําเข้านักกีฬามานอกจากคลาร์กที่เป็นคนที่วิ่งเร็วที่สุดในเอเชียแล้ว ยังมี โอในต้า นักกีฬาจากกาตาร์อีกคน ที่ทําผลงานได้ดีแล้วผ่านเข้ารอบชิงมาอีกคนและในฐานะนักกีฬานําเข้าจากแอฟริกา ซาราฟานักกีฬาจากอาหรับก็เข้ารอบชิงมาด้วยอีกคน

เพราะงั้น จากนักกีฬาคนในรอบชิงสุดท้าย 3คนในนั้นเลยเป็นคนผิวสีที่นําเข้ามาจากแอฟริกา

“หยางฉือจี้ นายอยู่เลน2นะ ข้างซ้ายของนายเป็นเฉินเฉียนหลงจากสิงค์โปร์ ส่วนของขวาของนายเป็นโอดะแห่งอาทิตย์อุทัย!” หลีใต้มองรายชื่อนักกีฬาแล้วพูด “เลน2ไม่ใช่เลนที่ดีที่สุดหรอกแต่อย่างน้อยมันก็ดีแหล่ะ เฉินเฉียนหลงเป็นนักกีฬาผ่านศึกมาเยอะ เขาเคยไปแตะมาตรฐานระดับBของโอลิมปิคมาแล้ว และได้เข้าร่วมการแข่งโอลิมปิคปีล่าสุด ส่วนโอดะ ก็นะ รู้ๆกันอยู่อายุเท่าๆกับนายเป็นนักกีฬาที่มีพรสวรรค์ระดับ100ปีมีที่ตอนนี้เป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยเกียวโตซึ่งก็คล้ายๆกับของนาย นายเองก็เป็นนักศึกษาสมองๆใสจากมหาลัยชิงฮั่วเหมือนกัน”

ทันใดนั้น หยางฉือจี้ขมวดคิ้วแล้วมีแววตาของความรังเกียจชนชาติขึ้นมา

หลีได้สังเกตเห็นอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของหยางฉือจี้ เขาเลยยิ้มแล้วพูด “อะไร? นายไม่ชอบพวกญี่ปุ่นเหรอ? นายเป็นตัวแทนประเทศแล้วนะ”

“แลปพ่อของผมเกือบพังเพราะพวกญี่ปุ่น!” หยางฉือจี้อธิบาย “ตอนที่พ่อผมทํางานวิจัยที่ได้รางวัลโนเบล ตอนที่ผลการวิจัยแรกออกมา ทางมหาลัยโตเกียวบอกว่าจะให้ทุนวิจัย3ล้านดอลล่าแต่มีข้อแม้ที่ว่าพวกเขาต้องได้ผลการวิจัยนั้นมาด้วย

“นั้นมันตั้งมากกว่า20ปีที่แล้วมาละนะแต่พวกเขายังจะต้องการแลกเปลี่ยนงานวิจัยระดับรา งวัลโนเบลอีกหรอ แถมยังราคาแค่งล้านดอลล่าเองด้วยมหาลัยโตเกียวนี้ซึ่งกจัง!” หลี่ได้ตําหนิ

“แต่ตอนนั้นมีหลายคนที่อยากได้เงิน3ล้านนั้น ผมกําลังพูดถึงพวกแผนกบริหารจัดการทั้งหลาย พวกเขาขอให้พ่อผมรับข้อเสนอของมหาลัยโตเกียว เพื่อให้พวกเขาได้ส่วนแบ่งจากเงินทุนก่อนนั้นด้วย อีกอย่าง การรับเงินจากต่างประเทศมามากถึง3ล้านดอลล่ามันก็นับเป็นความสําเร็จและผลงานของแผนกนั้นๆด้วย แต่ถึงอย่างนั้น พ่อผมก็ปฏิเสธ นั้นก็เท่ากับไปหาเรื่องกับคนพวกนั้น หลังจากนั้น แลปของพ่อผมก็อยู่ในช่วงที่แย่ที่เดียวละครับ งบวิจัยโดนยักยอกบ้างเอกสารรับสมัครเจ้าหน้าที่วิจัยเพิ่มก็โดนเพิกถอนบ้าง แม้แต่วัตถุดิบที่ใช้ในการวิจัยยังโดนลด ส่วนเงินค่า ใช้จ่ายจิปาถะของทางแลปก็เบิกล่าช้าไปหลายเดือนเลย”

หลีไต้ถอนหายใจ หลายๆคนก็มองเห็นแต่ประโยชน์ส่วนตนแล้วก็เมินเชยต่อประโยชน์ส่วนรวมเพื่ออนาคตกันทั้งนั้น

หลีใต้ก็เคยด่าความวิสัยทัศน์สั้นของผู้นําพวกนั้นเหมือนกัน แต่หลังจากนั้นเขาก็พบว่าเหตุผลหลักมันไม่ใช่แค่ความวิสัยทัศน์สั้นอย่างเดียว แต่มันเป็นความเห็นแก่ตัวของคนตัดสินใจ พวกเขาไม่ได้ต้องการให้อนาคตเฟื่องฟู พวกเขาแค่ต้องการที่จะได้ผลประโยชน์

มันก็คล้ายๆกับงบวิจัยจํานวน3ล้านนั้นลพ ซึ่งมันก็เยอะพอจะเป็นผลงานให้กับบางองค์กรหรือบางคน สําหรับงานวิจัยรางวัลโนเบล ไม่มีใครรู้ผลจนกว่าจะผ่านไป10ปีหลังจากนั้นและด้วยเวลาแบบนั้น เจ้าหน้าที่บางคนอาจจะโดนเลื่อนขั้นหรือไม่ก็เกษียรอายุไปแล้วอีกอย่างเวลา10ปีผ่านไป ไม่มีใครรับผิดเรื่องที่ขายผลวิจัยรางวัลโนเบลให้กับมหาลัยโตเกียวในราคาที่ถูกแสนถูกหรอก

การปฏิเสธของหยางหลินในตอนนั้นมันคงไปขัดผลประโยชน์ของคนพวกนั้นเข้า พวกเขาเลยทําการแก้แค้น ดังนั้น แค่ยักยอกเงิน เพิกถอนเอกสารรับสมัครคนหรือการให้เบิกอุปกรณ์การวิจัยช้ามันก็ถือเป็นเรื่องปรกติ

หยางฉือจี้พูดต่อ “โชคยังดีที่พ่อของฉันยังไม่ถอดใจไป เขาเก็บผลการวิจัยส่วนหนึ่งเอาไว้อย่างลับๆ หลังจากที่แผนกพวกนั้นยักยอกงบประมาณไป เขาก็เผยแพร่ผลการวิจัยลับนั้นออกมา ซี่งทําให้วงการชีววิทยาสั่นสะเทือน แถมยังดึงดูดความสนใจของผู้บริหารระดับสูงได้ งานวิจัยของพ่อผมเลยได้ไปต่อ”

นี้เป็นครั้งแรกที่หลีได้ได้ยินปัญหาในประวัติของหยางหลิน

การที่ใครซักคนนึงได้รางวัลโนเบลนั้น ชื่อและประวัติของเขานอกจากจะปรากฏอยู่ในเอกสารวิชาการแล้ว ยังได้ประกาศลงในหนังสือพิมพ์รวมถึงตีพิมพ์ลงในตําราเรียนช่วงนั้นอีกด้วย

แต่ถึงอย่างนั้นปัญหาต่างๆระหว่างการทํางานของหยางหลินที่หยางฉือจี้บอกมานั้นไม่เคยถูกตีพิมพ์มาก่อน เรื่องแบบนั้นมันควรจะถูกฝังไปพร้อมกับการเวลาไปเพราะว่าการเปิดเผยข้อมูลนั้นมันจะเป็นการโจมตีกลุ่มบุคคลเกินไป

หยางฉือจี้พูดต่อ “เอาจริงๆนี้ก็เป็นแค่จุดเริ่มต้นแหล่ะครับ ตลอดเวลาการศึกษาวิจัยของพ่อผม เขาจําเป็นที่จะต้องสั่งซื้ออุปกรณ์ทางการวิจัยต่างๆ ซึ่งผลิตที่ญี่ปุ่นเท่านั้น ดังนั้นทางมหาลัยโตเกียวจึงไปขอให้ผู้ผลิตอุปกรณ์พวกนั้นปฏิเสธเอกสารสั่งซื้ออุปกรณ์ของแลปพ่อผม พวกนั้นอยากที่จะทําให้แลปพ่อผมทํางานไม่ได้ ในขณะเดียวกันทางมหาลัยโตเกียวยังจะจ่ายเงินจํานวนมหาศาล เพื่อจ้างนักวิจัยจากแลปพ่อผมไปอีกด้วย แถมยังยัดเงินให้กับนักวิจัยบางคนที่ยังทํางานกับพ่อผมเพื่อเป็นสปายขโมยข้อมูลวิจัยจากพ่อผมไป”

หลีใต้สามารถเข้าใจเหตุผลในการตัดทางทรัพยากรการผลิตหรือจ้างนักวิจัยในราคาที่สูงกว่าได้เพราะมันเป็นเรื่องทางธุรกิจและมีเรื่องของเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง ทุกคนก็อยากได้เงินและอนาคตที่ดีกว่าถึงแม้มันจะเป็นการทําลายอนาคตของคนอื่นก็ตาม

แต่ถึงอย่างนั้น การยัดเงินนักวิจัยเพื่อขโมยข้อมูลวิจัยมานั้นมันแย่เกินไป บางคนก็ทําทุกวิธีเพื่อที่จะชนะ แต่การกระทําของมหาลัยโตเกียวมันนับว่าเป็นอาชญากรรม

“หลังจากนั้น แลปของพ่อผมได้ผลการวิจัยก่อน พวกเขาเล่าไปจดทะเบียนเป็นเจ้าของทันทีแต่ถึงอย่างนั้น มหาลัยโตเกียวก็ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆ มหาลัยโตเกียวพยายามยื่นฟ้องงานวิจัยในยุโรปและอเมริกา เพื่อยึดเอาผลงานของพ่อผมเป็นของตัวเอง ถึงแม้ว่าสุดท้ายจะแพ้แต่การฟ้องร้องตอนนั้นมันทําให้ชื่อเสียงของพ่อผมรวมไปถึงส่งผลในการตัดสินรางวัลโนเบลด้วย เพราะถ้าพวกญี่ปุ่นไม่ทําอย่างนั้น พ่อของผมคงได้รางวัลโนเบลก่อนหน้านั้นอีก5ปีแล้ว

สําหรับคนที่แค่ยุ่งเกี่ยวกับงานวิจัยเฉยๆ5ปีมันก็แค่ธรรมดา แต่สําหรับนักวิจัยที่ได้รางวัลโนเบล 5ปีมันมีความหมายมากๆถ้าหยางหลินได้รางวัลโนเบลเร็วกว่านี้ซัก5ปี เขาก็จะได้ตําแหน่งใน วงการวิชาการของจีนเร็วขึ้น หมายความว่าเขาสามารถทําประโยชน์อะไรได้อีกมากมายในวงการ

จีน

หลีใต้ถามด้วยอารมณ์ “งั้นหมายความว่า โอดะคนนั้นเป็นเหมือนศัตรูตัวเอ็ของครอบครัวนาย นายก็เลยอยากที่จะแก้แค้นให้กับพ่อในการแข่งครั้งนี้ว่างั้นเถอะ?”

หยางฉือจี้พยักหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “แค่เพื่อได้แก้แค้นให้กับพ่อผม มัน ก็มากพอแล้วผมจะไม่มีทางแพ้เจ้าโอดะนั้น ผมจะต้องแก้แค้นให้ได้!”