Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 201
ตอนที่หลี่ไต้ไปถึง ฝางไฮควานลงไปนอนอยู่กับพื้นที่โล่งๆข้างๆหลุมทรายเรียบร้อยแล้ว ฝางไฮควานตอนนี้ถอดรองเท้า แล้วทีมแพทย์สนามกําลังตรวจอาการขาของเขาอยู่
“หนักขนาดไหนเนี่ย?” ซูหลี่ถามอย่างจริงจัง
ทีมหมอตรวจดู แล้วพูด ” จากการตรวจข้างต้นไม่ได้มีกระดูกหัก ข้อต่อก็ยังโอเคอยู่ แต่มีกล้ามเนื้ออักเสบแน่ๆ ส่วนเรื่องของเส้นเอ็น ผมยังไม่มั่นใจนัก แต่ดูจากที่มันไม่ได้เป็นกระแทกอย่างรุนแรงขนาดนั้น ผมเลยคิดว่าเส้นเอ็นน่าจะแค่อักเสบเฉยๆ แต่ผมก็แนะนําให้ไปตรวจmriให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้เลยนะครับ ถ้าเส้นเอ็นเขาปรกติดีก็ขอให้เขางดการออกกําลังกายหนักๆซัก23วันก็หายแล้วครับ”
หลังจากที่ได้ยินว่ากระดูกกับข้อต่อของเขายังโอเคอยู่ซูหลี่ก็โล่งใจขึ้นมาหน่อย ข้างๆซูหลี่ที่เป็นหัวหน้าโค้ชที่รับผิดชอบเรื่องการกระโดดไกลเลยถาม “เราควรจะส่งฝางไฮควานไปที่โรงพยาบาลตอนนี้เลยไหมครับ?”
“ต้องถามอีกหรอ? รออะไรอยู่ละ ส่งไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย!” ซูหลี่ดุ
หัวหน้าโค้ชกระโดดไกลอยู่ภายใต้การนําของซูหลี่มาเป็นเวลามากกว่า10ปี และซูหลี่เองก็เป็นคนแต่งตั้งเข้าขึ้นมาเป็นโค้ชกระโดดไกลด้วยตัวเอง และเพราะอย่างนี้เองซูหลี่เลยไม่ต้องพูดแบบมีมารยาทกับเขามากก็ได้
“แต่ฝางไฮควานเขาไม่อยากไปโรงพยาบาลหน่ะครับ เขาอยากแข่งต่อมากกว่า”โค้ชทีมกระโดดไกลพูด
“กลับไปแข่งทั้งสภาพอย่างงี้เนี่ยนะ ลุกให้ไหวก่อนเถอะ!” ซูหลี่ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด เสียงผสมกับหน้าตาดุๆของเขาตอนนี้เลยทําให้เขาคล้ายกับหมีคํารามมากกว่าโค้ชดุ
“แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้มันค่อนข้างดีนะครับ ฝางไฮควานเลยไม่อยากยอมแพ้ตอนนี้” โค้ชกระโดดไกลพูด “เอาจริงๆ ผมเองก็ยังไม่อยากให้เขายอมแพ้ มันน่าเสียดายหน่ะครับ”
“ไหนสถานการณ์เป็นไง”ซูหลี่ถาม
“การกระโดดครั้งแรกของฝางไฮควานทําได้7.87เมตร ซึ่งเป็นอันดับ1ของนักกีฬาทั้งหมด ด้วยผลนี้ทําให้ฝางไฮควานมั่นใจได้เลยว่าเขาได้เขารอบ8คนสุดท้ายแน่ๆ” ตอนที่โค้ชกระโดดไกลพูดนั้น เขาก็หันไปดูที่ตารางคะแนนไกลๆ แล้วพูดต่อ “ส่วนในระหว่างรอบที่2ก็ยังไม่มีใครขึ้นนํา เขาได้รอบที่กําลังจะเริ่มขึ้นแล้วฝางไฮควานตอนนี้ก็ยังอยู่เป็นที่อยู่ด้วยครับ”
ซูหลี่ขมวดคิ้วคิดอย่างหนัก
ถึงแม้ว่าสถิติ 7.87เมตรมันจะไม่พอสําหรับการชนะในเอเชี่ยนเกม แต่มันก็เป็นผลงานที่น่าพอใจแล้ว สําหรับนักกีฬาที่กระโดดได้ขนาดนั้นตั้งแต่ครั้งแรกสามารถเสี่ยงที่จะกระโดดได้ไกลกว่านั้นในอีก5ครั้งที่เหลือแล้ว พยายามดีดตัวเองให้ไปได้ไกลกว่า8เมตร คะแนนที่สูงกว่า8เมตรนั้นมันค่อนข้างรับรองในชัยชนะแล้วได้เหรียญมาในเอเชี่ยนเกมแล้ว
“ถึงเวลาที่ฝางไฮควานจะต้องกระโดดครั้งที่3แล้วนะครับ!” กรรมการบอก
“เราของสละสิทธิ์การกระโดดครั้งที่งนี้ครับ”โค้ชกระโดดไกลบอกโดยไม่ลังเล จากนั้นเขาก็มองไปที่ซูหลี่ มันค่อนข้างชัดเจนว่าโค้ชกระโดดไกลกําลังรอการตัดสินใจจากซูหลี่อยู่
“พาฝางไฮควานไปโรงพยาบาลซะ!”ซูหลีพูดในที่สุด
“ไม่ครับ ผมจะอยู่ต่อ”ฝางไฮควานพูดออกมาเสียงดัง
ซูหลี่เดินเข้าไปพยายามเกลี้ยกล่อมฝางไฮควาน “ฝางไฮควารน ฉันจําได้ว่าอีก2เดือนนายต่อจากนี้ นายก็จะอายุ18แล้วใช่ไหม? นายยังหนุ่ม ยังมีโอกาสอีกมากมายรอนายอยู่ในอนาคต นายอายุแค่นี้ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรนายก็สามารถมาเข้าแข่งเอเชี่ยนเกมได้อีกตั้ง2-3ครั้งเลยนะ อีกอย่างนายเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากด้วย นายสามารถไปเข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติ อย่างการแข่งIAAF Diamond League การแข่งกรีฑาชิงแชมป์โลก หรือแม้กระทั้งโอลิมปิคก็ยังได้ นี้มันแค่เอเชี่ยนเกมเอง นายไม่ต้องฝืนตัวเองขนาดนั้นหรอกนะ”
ความลังเลใจเริ่มเกิดขึ้นในใจของฝางไฮควาน แต่เขาก็ยังยืนกลานส่ายหัว
“โค้ชซูครับ ผมอยากไปต่อ นี้มันเป็นการแข่งของผม ผมควรจะรับผิดชอบมันด้วยตัวเอง มีคนหลายคนกําลังมองผมอยู่ ผมเชื่อว่าผมกระโดดได้ครับ!” ฝางไฮควานพูดอย่างหนักแน่น
ฝางไฮควาน ถึงแม้ว่ารอบนี้เราจะเป็นเจ้าภาพ แต่นายก็ไม่จําเป็นต้องแบกรับภาระที่หนักขนาดนั้นก็ได้ นายออกจากการแข่งขันเพราะว่าอาการบาดเจ็บ และอุบัติเหตุ เราเข้าใจได้ เพราะงั้นคนดูก็ต้องเข้าใจได้เหมือนกัน อีกอย่าง นายยอมแพ้ในวันนี้เพื่ออนาคตที่ดีกว่านะ นายไม่ได้หายไปตลอดการซักหน่อย!” ซูหลี่พูดต่อ พยายามที่จะโน้มน้าวฝางไฮควาน
“แต่ผมอยากชนะ!”
ซูหลี่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ในฐานะที่เข้าเป็นโค้ชมานานหลายทศวรรษ เขาเข้าใจความรู้สึกของฝางไฮควานดี ถึงอย่างนั้นซูหลี่ก็ยังพยายามเกลี้ยกล่อมฝางไฮควานต่อ “นายบาดเจ็บอยู่นะตอนนี้ จากสภาพนายตอนนี้ ถ้านายไปแข่งตอนนี้ นายก็คงไม่ได้ผลงานที่ดีหรอก และถ้านายบาดเจ็บอีกรอบในสภาพแบบนี้ นายจะมีปัญหานะ อาชีพนักกีฬาของนายมันจะอยู่บนเส้นด้ายนะ”
การแข่งกระโดดในรอบ3กําลังจะจบลง
“มีนักกีฬาอีก2คนในทีมเราได้เข้ารอบ หลี่หยีอยู่อันดับ4ตอนนี้ กับหลิวจินหุยอันดับ7 ยังเหลืออีกคนเดียวที่ยังไม่ได้กระโดด แล้วเขาก็ค่อนข้างอ่อนด้วย ถึงเขาจะได้คะแนนที่ดี แต่หลี่หยีกับหลิวจินหุยก็สามารถเข้ารอบ8คนสุดท้ายได้ง่ายๆเลยครับ”โค้ชกระโดดไกลกระซิบกับโค้ชซูหลี่
“ดีมาก!”ซูหลี่พยักหน้าด้วยความพอใจ
“แล้วผมละครับ? ผมยังอยู่อันดับ1อยู่ไหม?”ฝางไฮควานถาม
โค้ชกระโดดไกลลังเลซักพัก ก่อนจะพูด “ตอนนี้นายทําคะแนนได้7.87เมตร ยังอยู่อันดับ1อยู่”
โค้ชซู ให้ผมกลับไปแข่งต่อด้วยเถอะครับ! ขอร้องละครับ” ฝางไฮควานพยายามเอามือดันพื้นเพื่อลุกขึ้นดวงตาของเขามีแต่ความกระหายในชัยชนะ
สีหน้าขอโทษออกมาจากหน้าของซูหลี่ ฝางไฮควานอยู่ในจุดที่ได้เปรียบเป็นอย่างมาก การกระโดด3ครั้งแรก ฝางไฮควานกระโดดแค่ครั้งเดียวแต่เขาก็ยังเป็นที่อยู่1 ถ้าตามกฎของการแข่ง แค่ฝางไฮควานกระโดด ถึงจะได้แย่ที่สุดเขาก็ยังจะชนะอยู่ดี
ถ้าไม่มีใครได้เกินมากกว่า7.87เมตร ฝางไฮควานก็จะได้เป็นแชมป์
ความคิดนี้จู่ๆก็เข้ามาในหัวซูหลี่ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะยังไงซะ นี้ก็เป็นการแข่งเอเชี่ยนเกม ซึ่งเต็มไปด้วยนักกีฬาระดับสูงจากทั่วเอเชีย รวมไปถึงประเทศที่นําเข้านักกีฬาอย่างทางแถบเอเชียตะวันตก มันเป็นไปแทบจะไม่ได้เลยที่ 7.87เมตรจะได้เหรียญทอง
“โค้ชครับ ขอร้องละครับ ให้โอกาสผมอีกซักครั้งเถอะครับ ขอเถอะครับ!! แค่ครั้งเดียว!”ฝางไฮควานร้องขอโอกาสจากซูหลี่
ในตอนนั้นเองที่หลี่ไต้พูด “โค้ชครับ ให้โอกาสเขาเถอะครับ!”
“แล้วนายจะไปยุ่งอะไรกับเขาละ?”ซูหลี่มองหลี่ไต้อย่างตั้งคําถาม “อาการบาดเจ็บที่ขาเขาอาจจะรุนแรงกว่านี้ก็ได้ จะให้เขากลับไปแข่งได้ยังไง?”
“โค้ชครับ ผมเคยเป็นโค้ชของฝางไฮควานมาก่อนในทีมเยาวชน ผมก็เป็นห่วงอาการบาดเจ็บนี้เหมือนกันนะครับ”หลี่ไต้พูด “แต่ถึงอย่างนั้น เขาค่อนข้างหัวแข็งสุดๆไปเลยครับ แล้วเขาจะไม่หยุดแค่นี้แน่ๆ จนกว่าเขาจะไปถึงจุดหมายของเขา เพราะงั้น ให้เขาได้โดดเถอะครับ”
“แล้วเรื่องขาเขาละ? ถ้าอาการบาดเจ็บมันหนักกว่าเดิมละจะทํายังไง?” ซูหลี่ถามกลับ
หลี่ไต้ตอบกลับไปทันที “ลองให้ผมนวดเขาดูครับ มันบรรเทาความเจ็บปวดได้ระดับนึงเลย ถ้าเขาไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงอะไรมาก เขาก็สามารถกระโดดได้อีกครั้งนึงหลังจากที่นวดเสร็จแล้วครับ”