Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 203

ตอนที่ 203 โบยบิน

“สละสิทธิ์การกระโดดครั้งที่5!” หลีใต้พูดออกไปตรงๆโดยไม่โงหัวขึ้นมาด้วยซ้ํา

ฝางไฮควานกัดฟันและกําหมัดแน่นพยายามอดกลั้นความรู้สึกที่จะอยากเอาสิ่งที่ตัวเองควรได้ในสนามแข่งคืน ถ้าเป็นโค้ชที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนแล้วมาบอกเขาว่าให้รอก่อนความดื้อของฝางไฮ ควานอาจจะทําให้เขาถีบหน้าโค้ชคนนั้นแล้วลุกไปแข่งต่อทั้งๆที่ขาเดี้ยงก็ได้ แต่ประเด็นคือคนที่พูดกับเขาคือหลีไต้โค้ชที่พาฝางไฮควานเข้าสู่วงการกีฬามืออาชีพได้ และด้วยความเคารพและเชื่อใจหลีใต้ ฝางไฮควานจึงยอมทน

“ฝางไฮควาน ฉันยังจําวันแรกที่เราเจอกันได้อยู่เลย นายบอกฉันว่านายชอบการกระโดดไกลมาก แล้วนายก็รู้สึกเหมือนได้โบยบินบนอากาศทุกครั้งที่ได้กระโดดใช่ไหม” หลีใต้พูดแล้วโงหัวขึ้น ” ตอนนี้เป้าหมายของนายสําเร็จแล้วนะ นายเป็นนักกระโดดไกลมืออาชีพแล้วนายก็ได้เข้า มาอยู่ในทีมชาติเป็นไง ฝึกกระโดดไกลทุกวันเบื่อบ้างไหม?” ฝางไฮควานเงียบไปซักพักก่อนจะพูด

บางครั้งก็มีนิดหน่อยละครับ ทุกๆวันผมต้องกระโดดไปเรื่อยๆ ซ้ําๆ มันก็เลยน่าเบื่อนิด หน่อยแต่ก็นั้นละครับ นี้มันทีมชาติ ทุกคนก็เป็นแบบนี้เหมือนกันหมดละ”

“ใช่แล้ว ในทีมชาติทุกคนต้องฝึกหนัก แล้วทุกคนก็ต้องการชัยชนะและตําแหน่งแชมป์!”หลี่ไต้หยุดแล้วถาม “ฝางไฮควาน นายอยากเป็นแชมป์ไหม?”

“แน่นอนซิครับ!” ฝางไฮควานตอบอย่างไม่ลังเล

” ทําไมละ?”หลีไต้ถามต่อ

ฝางไฮควานพูดไม่ออก เขาไม่สามารถตอบคําถามนั้นได้ เพราะว่าเขาเองก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าทําไมเขาถึงอยากเป็นแชมป์ขนาดนั้น

“นายไม่รูคําตอบเหรอ?”หลีใต้พูดขึ้นมา แล้วถาม ”นายยังจําตอนการแข่งกีฬาเยาวชนเขตุได้ไหม? นายเอาชนะหยางกังในการกระโดดครั้งสุดท้ายแล้วได้แชมป์ รู้สึกดีใช่ไหมละ? แล้วตอนนี้เวลาแบบนั้นมันก็กลับมาอีกแล้ว นายเหลือการกระโดดอีกแค่ครั้งเดียวอีกแล้ว และอีกฝ่ายก็นําไปไกลแล้วด้วย ก็เหมือนกับการแข่งตอนนั้นไง” หรี่ได้หยุดนวด แล้วพูด ”นายชอบความรู้สึกที่นายได้โบยบินในอากาศ แต่ตอนนี้ นายจะได้ความรู้สึกที่ดีกว่านั้น ความรู้สึกที่เอาชนะคู่ต่อสู้ที่บินได้สูงกว่า ไกลกว่า แกร่งกว่านาย! ลองคิดดูซิ ว่าตอนที่นายเอาชนะคู่แข่งที่เก่งๆคนแล้วคนเล่า มันมีความรู้สึกสะใจสุดๆแบบอธิบายไม่ได้ในใจนายบ้างไหม? แล้วตอนที่นายยืนอยู่บนจุดสูงสุดของแท่นรับรางวัล ความรู้สึกตอนนั้นมันดีแค่ไหน? บางครั้ง นายก็ไม่จําเป็นต้องมีเหตุผลที่จะอ ยากชนะหรอก”ตอนที่หลี่ได้พูดจบ เขาก็เอาสเปรย์คลายเส้นสูตรเย็นมาพ่นใส่ขาของฝางไฮควาน

” เอาละ ไปได้แล้ว ไปเตรียมตัวขยี้อีกฝ่ายให้ได้!” หลี่ได้ช่วยฝางไฮควานลุกแล้วมองเขาเดินไปที่จุดเตรียมตัว

” ทยานไปเลยไอ้หนุ่ม!” หลีใต้พึมพัมกับตัวเอง

ซาโด้ยืนอยู่บนจุดออกตัววิ่งเป็นครั้งที่แล้ว

ตอนนี้เขาดูผ่อนคลายสบายๆ แล้วก็ตื่นเต้น เขาพยายามดึงหน้าตัวเองเอาไว้นั้นละ แต่มันซ่อนความรู้สึกไม่อยู่จริงๆ

ตอนนี้คะแนนของซาโด้ตอนนี้อยู่ที่8.11เมตรแล้วเขาก็ยังเป็นที่1 นี้มันเป็นการกระโดดครั้งสุดท้ายแล้ว นักกีฬาอีก6คนที่เหลือกระโดดไม่ได้ไกลกว่าเขาซักคน เขาเลยคิดว่ายังไงเหรียญทองก็ตกอยู่ในมือเขาแล้วแน่ๆ

สําหรับฝางไฮควานที่จะได้โดดเป็นคนสุดท้าย ซาโด้ลืมเขาไปเรียบร้อยแล้ว ฝางไฮควานสละสิทธิ์ไปแล้วถึง3ครั้ง ซาโด้เลยคิดว่าฝางไฮควานน่าจะยอมแพ้ไปเรียบร้อยแล้ว

ถ้าฉันกระโดดครั้งนี้ผ่าน ฉันก็จะได้เป็นแชมป์แล้ว ซาโด้หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตั้งสมาธิไปกับการกระโดด จากนั้นก็เริ่มออกตัววิ่ง

แล้วกระโดด บิน ล่อนลงมา จอดกับพื้น ส้นเท้าของเขาทาบเส้น8เมตรพอดี ถึงแม้ว่าการกระโดดครั้งนี้เขาจะก้าวข้ามสถิติตัวเองไม่ได้ แต่ก็ถือว่าเป็นการกระโดดที่สมบูรณ์ของเขา

ซาโด้ชูมือขึ้นฟ้าเพื่อเฉลิมฉลองตอนที่เขาเดินออกมาจากหลุมทราย ในขณะเดียวกัน เสียงเชียร์ดังลั่นก็ดังไปทั่วอัฒจันทร์

” ขอบคุณครับ! ขอบคุณทุกคนมากๆ!”ซาโด้ดีใจมาก เขาไม่คิดว่าคนดูจะกระตือรือร้นในการยินดีกับเขามากขนาดนี้ หน้าของซาโด้เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาโบกมือให้กับอัฒจันทร์แล้วเก๊กท่า หล่อๆให้กับนักข่าวได้ถ่ายรูปเขาไปลงหนังสือพิมพ์ แต่ซาโด้ก็ต้องแปลกใจเพราะนักข่าวทุกคน ไม่ได้อยู่กับเขา พวกนั้นยังไปกองกันอยู่ที่จุดเตรียมตัวนักกีฬาอยู่เลยไม่มีใครมาหาเขาซักคน

นักข่าวพวกนี้มันไม่โปรเอาซะเลย แทนที่จะมาถ่ายรูปแชมป์แล้วสัมภาษณ์ นี้อะไรเนี่ย? ตอน ที่ซาโด้ตําหนิในใจเขาก็หันกลับไปโบกมือให้กับอัฒจันทร์อีกฝั่ง แล้วตอนที่เขาหันกลับไปนั้น เขาก็เห็นนักกีฬาคนหนึ่งกําลังยืนอยู่ตรงจุดออกตัววิ่ง

นั้นมันนี้ ไอ้คนที่เจ็บขาไปตอนรอบ2นี้เขากลับมาได้ไงเนี่ย? ซาโด้อารมณ์เปลี่ยน

ในตอนนั้นเองที่ซาโด้รู้ถึงเหตุผลที่เกิดเสียงเชียร์ดังลั่นนั้น คนดูไม่ได้ยินดีกับชัยชนะของเขาแต่เป็นการยินดีกับการกลับมาของนักกีฬาจากประเทศเจ้าภาพ ส่วนพวกนักข่าวที่ไม่มาถ่ายรูปเขาก็เพราะว่าการแข่งมันยังไม่จบ

ที่ กลับมาแล้วไงวะ? แกเหลือการกระโดดอีกแค่ครั้งเดียว แถมแกก็ยังบาดเจ็บด้วย แกไม่มีโอกามชนะแล้วซาโด้เม้มปากอย่างหยิ่งยะโส

การกลับมาของนักกีฬาที่บาดเจ็บแล้วออกจากพื้นที่การแข่งไปนั้นสมควรที่จะได้รับเสียง ปรบมือจากคนดู ยิ่งกว่านั้น ยังเป็นนักกีฬาจากประเทศเจ้าบ้านอีกด้วย การกลับมาของฝางไ ควานนั้นกระตุ้นให้เกิดเสียงเชียร์ในระดับที่ทําให้เกิดหูดับได้ง่ายๆเลยทีเดียว

ฝางไฮควานยืนอยู่ตรงจุดออกตัววิ่ง ในหูของเขาเต็มไปด้วยเสียงเชียร์ที่ดังกึกก้อง ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกถึงความรับผิดชอบที่เขาต้องแบกรับ

พวกเขากําลังเชียร์ฉันอยู่!

พวกเขากําลังเอาใจช่วยฉันอยู่

ฝางไฮควานมองไปที่ตารางคะแนนนอย่างไม่ตั้งใจ คะแนน8.11เมตรนั้นตรึงตาของเขาทันที

ความสําเร็จที่ยิ่งใหญ่มาจากการได้โค้นล้มศัตรูที่ใหญ่ยิ่ง! ฝางไฮควานรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังมากมาย

ฉันกลับมาแข่ง เพื่อที่จะสอยแก สอยทุกคนให้ร่วงให้หมด! ดวงตาของฝางไฮควานเต็มไปด้วยความคลั่ง

เขาเริ่มออกตัววิ่งโดยไม่สนว่าขาของเขาจะเจ็บแค่ไหน เอาจริงๆ เขาแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ําว่าเคยบาดเจ็บมาก่อน

ด้วยท่วงท่าที่ผสานกัน เขาเหยียบลงบนบอร์ดกระโดด ทันทีที่กรรมการยกธงขาวขึ้น ฝางไฮควานใช้แรงทั้งหมดที่ตัวเองมีในการกระโดดครั้งนี้ ทําให้ฝางไฮควานทยานขึ้นฟ้าไปเหมือนกับนกเหยี่ยวที่โบยบิน

บินไปเลย!! หลีใต้พูดกับตัวเองอีกครั้งด้วยความหวังที่มี

สายตานับหมื่นชีวิตจับจ้องไปที่ฝางไฮควานเพียงคนเดียว แต่สิ่งเดียวที่ฝางไฮควานเห็นในตอนนี้ คือท้องฟ้าสีคราม

ท้องฟ้าวันนี้มันสดใสจังโว้ยยยยยย! หลังจากที่ตะโกนแบบนั้นในใจ เขาก็สงบใจลง นี้เป็นความรู้สึกที่เขาหลงไหลมาโดยตลอด ความรู้สึกที่ได้โบยบินบนฟ้า จังหวะต่อมาเขามองลงแล้วพบ ว่าเส้น8เมตรอยู่บริเวณหางตาเขาแล้ว

ฉันจะบินข้ามมันไปให้ได้เ นี้เป็นคําๆเดียวที่เหลืออยู่ในใจฝางไฮควานตอนนี้ เขาเริ่มเหยียดขาให้ตรึงที่สุดในชีวิต

ฉันจะบินให้ได้ไกลกว่านี้อีก! ฝางไฮควานทรงตัวเอง พยายามให้ร่างกายอยู่บนอากาศให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทําได้ และสุดท้าย ฝางไฮควานก็ลงจอดบนพื้นทราย แล้วหลงเหลือไว้เพียงรอยทรายที่อยู่บนนั้น

” ผลเป็นไง?”โค้ชทุกคนในทีมชาติโน้มคอแทบจะเป็นยีราฟ เพื่อดูร่องรอยที่เหลือบนพื้นทรายขี่คอกันดูได้คงขี่ไปแล้ว

“เกิน8.10เมตร!เขามีโอกาสแล้ว!” โค้ชกระโดดไกลเป็นคนแรกที่ตะโกนออกมา และแล้วผลการแข่งอย่างเป็นทางการก็ออกตามมา ฝางไฮควานทําคะแนนในการกระโดดครั้งสุดท้ายได้8.13เมตร!!

78.13เมตร!! เราชนะ เราชนะ!! ฝางไฮควานทําได้! โคตรสุดยอดเลย! การกระโดดครั้งสุดท้ายพลิกล็อคได้สวยงามมาก!”

พลิกล็อค! ความคิดนี้เข้ามาในหัวของซาโด้ เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นตรงหน้าเขาด้วยซ้ํา เมื่อ1นาทีก่อน เขายังฉลองในชัยชนะอยู่เลย นาทีต่อมาจากเหรียญทองของเขากลายเป็นเหรียญเงินซะงั้น

ฝางไฮควานมองไปบนตารางคะแนน แล้วเห็นว่าคะแนนสูงสุดเปลี่ยนจาก8.11กลาย เป็น8.13เมตร

โค้ชหลี่พูดถูก ความสําเร็จที่ยิ่งใหญ่มาจากการโค่นศัตรูที่ใหญ่ยิ่งจริงๆ!