Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - ตอนที่ 1342

บทที่ 1342 – หยวนสู่ ใครกันที่เปลี่ยนไป?

การได้พบเจอกับหยวนสู่ คือเรื่องที่ทำให้ชิงสุ่ยประหลาดใจอย่างมาก ย้อนกลับไปในตอนนั้น มันเป็นความรู้สึกผสมความรักที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน เพราะว่าเขาได้เห็นร่างอันเปลือยเปล่าของเธอตอนที่เขาต้องรักษาเธอ อย่างไรก็ตามคนที่ริเริ่ม เริ่มต้นมาจากหญิงสาวคนนี้ที่เป็นคนขอให้เขาช่วย มันจึงทำให้ชิงสุ่ยเห็นเรือนร่างของเธอได้อย่างง่ายดาย

“ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเราจะได้มาเจอกันอีกในอนาคต”หยวนสู่กล่าวด้วยความลังเล ขณะที่สายตาของเธอก็ไม่ได้มองไปที่ชิงสุ่ยแต่มองไปยังสถานที่อื่น

“ข้าเองก็คิดเช่นนั้น”

“ในตอนนั้นข้ามีทางเลือกไม่มาก ข้าหวังเพียงว่าข้าจะสามารถบ่มเพาะพลังได้ ทันที่ที่ข้าเห็นเจ้า ข้าก็ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง ข้าอยากให้เจ้าลืมวันนั้นไปซะ”หยวนสู่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

ในตอนนั้นชิงสุ่ยค่อนข้างรู้สึกชื่นชอบในตัวของหยวนสู่ ทั้งสองต่างได้ประโยชน์ซึ่งกันและกัน แต่ช่างน่าเสียดายที่ต้องแยกทางกันไปนานนับสิบปี เวลาที่ผ่านเลยไป ถ้าหากชิงสุ่ยไม่ได้พบหน้าเธออีก ตอนนี้เขาคงจะลืมเธอไปแล้ว การที่ได้เจอกันในตอนนี้ช่างเป็นเรื่องมหัศจรรย์

“ข้าเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะได้มาเจอเจ้าที่นี่”ชิงสุ่ยยิ้มพร้อมกับกล่าวความรู้สึก น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความอบอุ่น แต่เขาก็ยังคงแสดงความสุภาพออกมา

“ข้าเองก็เหมือนกัน และข้าก็ไม่คาดคิดเลยว่าหอคอยจักรพรรดิ์จะเป็นของเจ้า”แม้ว่าหยวนสู่แต่ยังคงประหลาดใจ แต่เธอก็ยังคงเคยรอยยิ้มขณะกล่าว

ในตอนที่เธอเห็นหน้าชิงสุ่ย ความรู้สึกแปลกประหลาดถาโถมเข้ามาในจิตใจ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยลืมเรื่องของชิงสุ่ยแม้ว่าจะไม่ได้เจอกันเลยก็ตาม การพบกันที่นี่คือสิ่งที่เธอไม่ได้คาดหวัง

“หอคอยจักรพรรดิ์ไม่ใช่ของข้า มันคือหอคอยของข้าและพี่ใหญ่ข้า และมันจะถูกแบ่งออกเป็น 10 ส่วนเพื่อมอบให้กับเจ้าของทั้ง 10 คน”ชิงสุ่ยยิ้มขณะอธิบายให้เธอฟัง

“ข้าต้องขอโทษด้วยที่เข้าใจผิด ข้าเองหวังว่าจะได้เข้าร่วมกับหอคอยจักรพรรดิ มิทราบว่ามันมีกฎเกณฑ์เช่นใดบ้าง?”หยวนสู่กล่าวอย่างซื่อตรง

“กฎเกณฑ์นั้นง่ายมาก สิ่งสำคัญที่สุดคือตัวตนของผู้เป็นหมอ และตามมาด้วยทักษะทางการแพทย์ หากขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปก็คือตกเกณฑ์”

หยวนสู่มองชิงสุ่ยอย่างสงบนิ่งและกล่าวว่า “แล้วข้าจะดูได้อย่างไรว่าตัวตนของข้านั้นเหมาะสมกับที่นี่หรือไม่?”

“ชั่วโมงแห่งคำปรึกษาใกล้จะมาถึงแล้ว พวกเราทั้งสามคนจะไปด้วยกัน ไม่ทราบว่าแม่นางหยวนสู่มีปัญหาติดขัดอะไรหรือไม่?”

คนเป็นหมอย่อมต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่แตกต่างกันไปไม่ว่าจะเป็นโรคเล็กๆอย่างไข้หวัด รวมถึงแผลฉีกขาด แผลไฟไหม้ และแผลที่ติดเชื้อโรค อาการแสดงออกเหล่านี้จะถูกระบุออกมาเป็นตัวตนส่วนลึกในตัวของหมอที่ถูกทดสอบ หลังจากที่ผู้เป็นหมอต้องเผชิญสถานการณ์ดังกล่าว บางคนอาจจะแสดงอาการโดยการโยนขวดยาให้กับคนไข้เพื่อทำการรักษาตัวเอง บางคนถึงกับเหมือนคนไข้เรากับพวกเขาไม่มีตัวตน แต่บางคนก็อาจจะประเมินคนไข้อย่างใกล้ชิดและสามารถรักษาบาดแผลเหล่านั้นได้

ชิงสุ่ยไม่ใช่หมอที่สักแต่จะรักษาคนรวยและผู้ทรงพลัง แน่นอนว่าในตอนนี้ชื่อเสียงของเขานั้นโด่งดังอย่างมาก แต่เขาก็ยังคงให้การปรึกษาทางแพทย์โดยไม่เสียเงินแม้แต่แดงเดียวภายใต้สถานที่หอคอยจักรพรรดิ แม้ว่าหมอหลายคนจะรังเกียจคนจนและรักคนรวย มันก็ไม่ได้ผิดอะไร นี่คือสามัญสำนึกที่แท้จริงของคนทั่วไป แต่เมื่อมองจากมุมมองบุคคลภายนอก คนเหล่านี้คือคนที่น่าสังเวชอย่างยิ่ง

การกระทำเหล่านี้ย่อมต้องส่งผลดีในอนาคตต่อชิงสุ่ยอย่างแน่นอน สักวันหนึ่งลูกหลานของคนเหล่านั้นจะเติบโตกลายเป็นบุคคลที่มีความสามารถยอดเยี่ยม และวันนั้นมาถึงคนเหล่านี้ย่อมเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร ความเมตตาจะได้รับการชดเชยด้วยการตอบแทน นี่คงเป็นหนึ่งในกฎแห่งกรรม

“เอาล่ะ ข้าไม่มีปัญหาใดๆ”หยวนสู่ยิ้มขณะกล่าว

“ในเมื่อพวกเจ้าทั้งสองคนรู้จักกัน เช่นนั้นอะไรๆมันก็คงจะง่ายขึ้น เชิญพูดเจ้าทั้งสองสนทนากันก่อนเถิด ส่วนข้าจะขอเป็นจัดเตรียม”หมอปีศาจกล่าวจบแล้วจากไป

ชิงสุ่ยพยักหน้าก่อนที่เขาจะพาหยวนสู่ไปนั่ง “พวกเราเองก็ถือว่าเป็นคนรู้จักกัน เช่นนั้นมื้ออาหารมื้อนี้ข้าขอเป็นคนเลี้ยงเอง”

ทันใดนั้น คนรับใช้ก็นำอาหารขึ้นมาและชิงสุ่ยก็นำเหล้าบ๊วยของเขาออกมาเช่นกัน

“ขอบคุณมาก!!”

หยวนสู่ยิ้มและนั่งลงตรงข้ามกับชิงสุ่ย ชิงสุ่ยก็ยังคงนึกถึงคำถามต่างๆนานา และเขาก็อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่ได้

“ข้าอยากรู้จริงๆเลยว่าทำไมข้าถึงได้มาเจอเจ้าที่นี่”ชิงสุ่ยรินสุราลงในจอกสุรา

“ข้าเองก็อยากรู้เหมือนกัน”หยวนสู่กล่าวพร้อมกับมองไปที่ชิงสุ่ย

“ตัวข้านั้นมาที่นี่เพื่อตามหาใครบางคน และเหตุการณ์บางอย่างก็ทำให้ข้ามาอยู่ที่นี่ ช่างน่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถพาใครมาด้วยได้ ข้าถึงต้องอยู่ตัวคนเดียว”ชิงสุ่ยกล่าวโดยไม่ปิดบังใดๆทั้งสิ้น

“ส่วนข้านั้นอยู่ในพื้นที่พิเศษของนิกายเทพโอสถ แต่ไม่รู้เพราะเหตุผลอะไร ข้าถึงได้ก้าวข้ามมิติบางอย่างจนส่งข้ามาอยู่ที่นี่ และข้าก็พบว่าตัวของข้าไม่สามารถกลับไปได้ ดังนั้นข้าจึงพยายามพึ่งพาทักษะทางแพทย์ของข้าที่มีอยู่น้อยนิด เพื่อที่จะดำรงชีวิตต่อไป และในไม่ช้าเวลา 2 ปีก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว”ทันทีที่หยวนสู่กล่าวถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเธอก็ดูข่มขืนลงเล็กน้อย

ชิงสุ่ยเคยคิดว่ามียอดปรมาจารย์บางคนพาเธอมาที่นี่ แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะเป็นคนโชคร้าย มันช่างเป็นเรื่องยากเหลือเกินสำหรับเธอที่จะดำรงชีวิตอยู่คนเดียวเป็นเวลานานกว่า 2 ปี โชคดีที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอ ตอนนี้เธอคงจะบรรลุระดับพลังปราณนักบุญพิโรธขั้นปลาย นอกจากนี้เธอยังมีความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรจึงทำให้เธอสามารถสร้างสูตรยาเป็นของตนเองดังนั้นถ้าเธอสามารถระบุและประเมินโรคได้อย่างถูกต้อง เธอก็จะสามารถรักษามันได้อย่างง่ายดาย

ทักษะรักษาห่วงวิญญาณถือเป็นทักษะที่แข็งแกร่ง และเป็นทักษะพิเศษของหมอปีศาจ ซึ่งเขาใช้มันในการฟังบทสนทนาของหยวนสู่ ถึงแม้ว่าคำพูดต่างๆจะมีคำหยาบคายผสมอยู่บ้าง แต่สุดท้ายเขาก็รู้ว่าเธอเป็นคนดี ถ้าหากไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นๆ เธอก็จะไม่ทำสิ่งที่เธอไม่ต้องการ ชิงสุ่ยก็ไม่แน่ใจในเหตุผล แต่ก็คงเป็นเหตุผลบางอย่างที่อาจเกี่ยวข้องกับทักษะการต่อสู้

“เจ้าจงเลือกห้องส่วนตัวของเจ้า ในอนาคต เจ้าจะสามารถอยู่ที่นี่ได้!!”

ในชั้นที่ 5 เป็นชั้นที่ใหญ่และกว้างขวางมาก ภายในห้อง 1 ห้องนั้น ประกอบไปด้วยห้องรับแขก ห้องนอน ห้องครัว ห้องศึกษาและห้องต่างๆรวมอยู่ในห้องเดียว

“อืม ในตอนที่ข้าเห็นเจ้าก่อนหน้านี้ มันเป็นช่วงเวลาที่ข้ารู้สึกโศกเศร้าอย่างยิ่ง”หยวนสู่จ้องมองชิงสุ่ยและกล่าวอะไรบางอย่างที่เขาไม่เข้าใจ

“ข้าไม่เข้าใจ!!”

“เพราะสิ่งที่ข้าขอให้เจ้าทำคงจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เจ้ารีบแยกทางไปกับข้า เจ้าคงจะโกรธข้าใช่หรือไม่?”หยวนสู่จ้องมองชิงสุ่ยด้วยสายตาจริงจัง

“ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?”

“ข้าแสดงความเย็นชาทั้งๆที่เจ้าช่วยเหลือข้ามากมาย เจ้าไม่ได้เกลียดข้าจริงๆงั้นหรือ?”

“เรื่องมันก็นานมาแล้ว เจ้าอย่าได้ใส่ใจอีกเลย ข้าเองก็ไม่คิดว่ามันเป็นปัญหาอะไรมากมายนัก”ชิงสุ่ยกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

“ชะตากรรมของเราช่างเล่นตลกจริงๆที่ทำให้เรากลับมาเจอกันอีก ถ้าหากเราได้กลับไปยังมหาทวีปธรรมไตร ไว้เราค่อยมาเจอกันอีกที่จตุรัสเดิม”หยวนสู่ยกจอกสุราขึ้นมาและดื่มทันที

“สุราของเจ้ายังมีรสชาติล้ำเลิศเหมือนเดิมเลยนะ”

“ว่าแต่ทำไมตอนนั้นเจ้าถึงไม่กลับมาเจอหน้าข้าอีกเลย?”ชิงสุ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ไม่รู้ว่าเจ้าจะเชื่อหรือ ถ้าข้าจะบอกว่า หากข้ากลับไปหาเจ้า ข้ากลัวว่าข้าจะหลงรักเจ้า เพราะฉะนั้นข้าเลยคิดว่าเราไม่ควรเจอกันอีก” หยวนสู่จ้องมองชิงสุ่ย ดูเหมือนว่าเธอจะรับกับคำพูดของตัวเองได้แล้ว

ชิงสุ่ยไม่พูดอะไรต่อ ในตอนนั้นเขาก็คิดเช่นเดียวกัน ถ้าหากหญิงสาวคนนี้ได้กลายเป็นผู้หญิงของเขา เธอจะกลายเป็นนักปรุงยาที่แข็งแกร่ง และเป็นคู่ครองที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะไม่ได้กลายเป็นแม้แต่เพื่อน

“ตอนนี้ ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าข้าควรจะกล่าวแบบนั้น”หยวนสู่กล่าวอีกครั้ง

“นี่ก็หลายปีมาแล้ว สิ่งต่างๆก็ไม่ได้เป็นเหมือนเช่นแต่ก่อน เจ้าควรจะปล่อยวางมันไปซะ”ชิงสุ่ยจ้องมองหยวนสู่

“ข้าเองก็ไม่รู้ บางทีข้าคนจะปล่อยมันไป หรือบางทีข้าควรจะไปจากที่นี่”หยวนสู่ ถามด้วยความจริงจัง

“เจ้าไม่จำเป็นต้องไปไหนหรอก เจ้าถือว่าเป็นสมาชิกของที่นี่แล้ว เมื่อเวลานั้นมาถึงเจ้าก็จะกลายเป็นหุ้นส่วน1 ใน 10 ส่วน ข้าอาจจะต้องจากที่นี่ไปสักพัก และสถานที่แห่งนี้ยังคงต้องการพึ่งพาความช่วยเหลือจากเจ้า ในอนาคตเจ้าจะสามารถเดินทางไปได้ทั่วทุกมหาทวีป เจ้าไม่ได้อยากกลับบ้านหรือไง? และด้วยระดับการบ่มเพาะในปัจจุบันของเจ้า อย่างน้อยถ้าหากเจ้ายังอยู่ในหอคอยจักรพรรดิ ก็จะไม่มีใครกล้าข่มขู่เจ้า”

“เจ้ากำลังจะจากไป?”

“ถูกต้องข้ากำลังจะจากไปแต่ตอนนี้ยังคงไม่ ข้ายังคงต้องการตามหาใครบางคน ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น หอคอยจักรพรรดิจะต้องดำเนินการต่อไป และอนาคตมันจะขยายไปทั่ว 9 มหาทวีป นึกย้อนกลับไปแล้วข้าก็ได้ก่อตั้งร้านช่างตีเหล็กขึ้นในมหาทวีปอู่เซียตะวันตก ช่างน่าเสียดายที่ผลลัพธ์ของมันไม่ได้ดีเท่าสถานที่แห่งนี้ ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปก็เพราะการช่วยเหลือของหมอปีศาจที่ทำให้มันยังดำเนินไปต่อข้างหน้า และเจ้าเองก็จะเป็นส่วนหนึ่งในการขับเคลื่อนมัน”

“ข้าเองก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าจะทำเช่นนั้นได้”หยวนสู่กล่าวด้วยความลังเล

“อย่าได้กังวลไปเลย ข้ารู้ว่าเจ้ามีความสามารถด้านใด หมอปีศาจเองก็เป็นเลิศทางด้านทักษะการแพทย์รวมถึงการจับชีพจร ถ้าหากเจ้าได้เรียนรู้มา เจ้าจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อีกไกล”

“ทำไมเจ้าถึงยังคงเลือกที่จะช่วยข้า? เจ้าไม่กลัวว่าครั้งนี้ข้าจะจากไปอีกหรือ?”หยวนสู่ยังคงตระหนักถึงความรู้สึกผิดจากความผิดครั้งที่แล้ว

“มันเป็นเรื่องที่ดีที่ได้เจอผู้คนที่มาจากที่เดียวกันในต่างแดน ต่อให้เจ้าเป็นคนไม่ดี ข้าก็ยังคงช่วยเจ้าไม่เปลี่ยนแปลง นอกจากนี้ จริงๆแล้ว เจ้าเองก็ไม่ได้แย่หนัก”ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าว

“ชิงสุ่ย ข้าจริงจัง ข้าอยากรู้ว่าเจ้ามองข้าเป็นคนเช่นไร?”

“ไม่รู้สิ…….”

“ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าเจ้ามองข้าเป็นคนเช่นไร”

“เจ้าเป็นผู้หญิงที่ชาญฉลาด เจ้าคงเป็นคนที่ใช้เหตุผลแต่บางครั้งก็ใช้อารมณ์ แต่ข้ารู้ว่าลึกลึกเจ้าเป็นคนดี”

“ขอบคุณมากนะ!!”

“ยินดีต้อนรับด้วย ข้าจะไปเรียกพี่ใหญ่หมอปีศาจ เพื่อให้เจ้าได้รู้จักเขา เขาคือผู้ก่อตั้งหอคอยแห่งจักรพรรดิแต่หลังจากที่ข้ามา สถานที่แห่งนี้จะถูกแบ่งออกเป็น 10 ส่วน เพื่อให้มีเจ้าของทั้งหมด 10 คน ในอนาคตเจ้าอาจจะเป็นหนึ่งในสิบส่วนนั้น ดังนั้นเจ้าต้องพึงระวังให้และรับรู้ตลอดเวลาว่าข้าและพี่ใหญ่ของข้าจะคอยดูเจ้าว่าเจ้าจะเหมาะสมหรือไม่” ชิงสุ่ยยิ้มพร้อมกับลุกขึ้น

หยวนสู่ยังคงวนเวียนกับความรู้สึกในใจของเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังรู้สึกอะไร หรือเขาได้เปลี่ยนไป หรือไม่เปลี่ยนไปเลย หรือกลายเป็นเธอที่เปลี่ยนไป หรือเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรไป

แต่รู้เพียงอย่างเดียวว่า เวลาคือสิ่งที่เปลี่ยนไป!!