Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 1541 – สังหารมังกรพิษ สระน้ำจิตวิญญาณ

บทที่ 1541 – สังหารมังกรพิษ สระน้ำจิตวิญญาณ

มังกรพิษจากทักษะสังหารไร้ปรานีนั้นทรงพลังมาก ถ้าไม่ใช่ชิงสุ่ย ฉินชิง และอสูรสยบมังกรที่มีภูมิต้านทานพิษ มันก็อาจจะไม่สามารถรับมือได้เช่นนี้

ต้องขอบคุณเกราะทองคำวชิระ ชิงสุ่ยไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด สำหรับฉินชิง อาจเพราะหมอกดำหรือเหตุผลบางอย่างจึงทำให้เธอซีดเผือดลง

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” ชิงสุ่ยจับมือเธอไว้และแผ่พลังธรรมชาติเข้าสู่ร่างกายของเธอเพื่อเจือจางหมอกดำที่อยู่ภายในร่าง หลังจากนั้นสภาพผิวก็เธอก็ฟื้นตัว

“ข้าดีขึ้นแล้ว หมอกดำนี้ช่างน่ากลัว” ฉินชิงกล่าว พวกเขารีบมุ่งหน้าออกจากที่นั่น

ด้วยพลังของมังกรพิษ มันแน่นอนว่าจะต้องเป็นทักษะสังหารไร้ปรานี

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ หากปราศจากอสูรสยบมังกรนำทาง ทั้งสองคงไม่สามารถอดทนได้เช่นนี้ ตอนนี้ชิงสุ่ยใช้สิ่งของหลายอย่างที่เขาครอบครองอยู่เพื่อป้องกันมังกรพิษ

ชิงสุ่ยไม่กล้าที่จะเรียกมังกรไอยราเกล็ดทองคำ วิหคเพลิงนรกานต์ และอสูรนรกรัตติกาลออกมา เนื่องจากพิษของมังกรพิษนั้นน่ากลัว

มังกรไอยราเกล็ดทองคำมีเชื้อสายของมังกรที่ทนทานต่อพิษ ส่วนวิหคเพลิงนรกานต์สายเลือดของมันอยู่ระดับแข็งแกร่ง ทำให้โดยปกติแล้วพวกมันสามารถต้านทานพิษได้อย่างง่าย

ด้วยเหตุนี้ชิงสุ่ยจึงเลิกคิดมากและเรียกมังกรไอยราเกล็ดทองคำและวิหคเพลิงนรกานต์ออกมา

วิหคเพลิงนรกานต์เป็นโล่ที่ทรงพลัง หากมันต้องเผชิญหน้ากับมังกรพิษและการโจมตีที่รุนแรง มันสามารถต้านทานเอาไว้ได้ สิ่งนี้ทำให้ชิงสุ่ยรู้สึกผ่อนคลายลง

เมื่อเวลาผ่านไป แสงบนตัวมังกรพิษก็จางหาย พลังและความเร็วของมันกลับไปเป็นเช่นเดิม

ชิงสุ่ยยิ้มอย่างมีความสุข ช่วงเวลาของมังกรพิษแห่งทักษะสังหารไร้ปรานีสิ้นสุดลงแล้ว ชิงสุ่ยคิดถึงความสามารถของเขา หากมังกรพิษไม่ได้กลับไปอ่อนแอและสามารถใช้ทักษะสังหารไร้ปรานีได้อีก ความเร็วที่น่าทึ่งและพลังอันรุนแรงของมันไม่ใช่สิ่งที่ชิงสุ่ยและฉินชิงจะรับมือได้

ชิงสุ่ยนำอสูรอัสนีคลั่งออกมาเมื่อความเร็วมังกรพิษลดลง เขาสามารถปล่อยให้อสูรอัสนีคลั่งจัดการตามใจชอบโดยไม่ต้องกังวล

กฏแห่งพระราชวังเก้าเทวา หุบเขา 9 เทวา และอสูรนรกรัตติกาลถือว่าเพียงพอแล้วสำหรับอสูรอัสนีคลั่งที่จะไล่จู่โจมมังกรพิษ มันสร้างสายฟ้าผ่าลงบนร่างของมังกรพิษเข้าอย่างจัง

ฉินชิงเองก็สร้างบาดแผลหลายแห่งไว้บนร่างของมังกรพิษ แม้ว่ามันจะดูเล็ก แต่บาดแผลก็ถือว่าลึก และมันไม่สามารถรักษาให้หายได้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ

ชิงสุ่ยนำระฆังสะท้านจิตออกมา เขาไม่ได้วางแผนที่จะทำให้มังกรพิษบาดเจ็บ เขาหวังที่จะใช้มันเพื่อข่มขวัญ ปัจจุบันระฆังสะท้านจิตยังคงอยู่ในระดับที่ 9 เช่นเดิม แต่พลังศักดิ์สิทธิ์นั้นอัดแน่นอยู่ภายในเป็นจำนวนมาก

เมื่อเสียงของระฆังสะท้านจิตดังขึ้น มันเห็นได้ชัดว่าร่างกายของมังกรพิษสั่นสะท้าน หลังจากบรรลุถึงระดับ 9 แล้ว ดูเหมือนว่าเสียงของระฆังสะท้านจิตจะไม่เป็นมิตรกับมนุษย์เช่นกัน แต่มันก็ยังพอฟังลื่นหูอยู่บ้าง สำหรับสัตว์อสูร เสียงนี้ค่อนข้างน่ากลัวและทำให้พวกมันหวาดหวั่น

“เจ้ามนุษย์ ทำไมถึงบุกรุกถิ่นของข้า??”

น้ำเสียงที่แข็งกร้าวและเย็นเฉียบดังขึ้น

ชิงสุ่ยไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับเสียงที่ได้ยิน เขารู้สึกว่าตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดคุย

“พวกเราจำเป็นต้องมีเหตุผลหรือ?” ชิงสุ่ยหัวเราะ

ฉินชิงมองว่าเรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผล ระหว่างมนุษย์และสัตว์อสูรมีการต่อสู้กันอยู่แล้วตลอดเวลา

“บางทีเจ้าอาจจะชนะข้า แต่เจ้าก็ต้องยอมแลกเช่นกัน ทำไมพวกเราไม่มาพูดคุยกันหล่ะ?” เสียงอันเย็นยะเยือกดังขึ้นอีกครั้งเมื่อมันหลบหนีชิงสุ่ยและการโจมตีของสัตว์อสูรตัวอื่น

“เจ้าต้องยอมรับข้าเป็นเจ้านายและกลายเป็นสัตว์อสูรของข้า ถ้าไม่เช่นนั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดกัน” ชิงสุ่ยกล่าวอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่หยุดโจมตี

“โง่เง่า ดูเหมือนว่าเราคงไม่จำเป็นต้องพูดกัน ข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสกรงเล็บของข้า”

ชิงสุ่ยรู้สึกถึงจิตแห่งปราณรอบตัวมังกรพิษ เขาไม่ต้องการรอดูว่าพลังของมังกรพิษจะทรงพลังแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงสั่งให้อสูรเพลิงอัสนีคลั่งใช้อัสนีจู่โจม

อัสนีจู่โจม…

อัสนีจู่โจมยังคงถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง ขณะที่อสูรสยบมังกรได้ล่าถอยออกมา ชิงสุ่ยมีความมั่นใจว่าเขาจะสามารถเอาชนะมันได้ ซึ่งหากมันไม่เป็นเช่นนั้น ฉินชิงสามารถใช้ทักษะย่างก้าว 9 เทวาเพื่อหลบหนีอย่างรวดเร็ว

สำหรับชิงสุ่ย เขายืนโจมตีอยู่ที่ด้านนอก เขารวบรวมพลังธรรมชาติและตวัดง้าวทองทะลวงศัตรูโจมตีตรงไปยังตำแหน่งของมังกรพิษ

ฟุ่บ!

พลังธรรมชาติของชิงสุ่ยพุ่งเข้าใส่ร่างของมังกรพิษ มันเป็นพลังที่บริสุทธิ์ที่สุดในโลก มันเริ่มสร้างความเสียหายทันทีที่เข้าไปในร่างของมังกรพิษ

แม้ว่าการโจมตีของชิงสุ่ยอาจไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่มันก็อย่างบาดแผลฉกรรจ์ให้ไม่น้อย การโจมตีของอสูรสยบมังกรดูจะรุนแรงที่สุด มันทะลวงผ่านเข้าไปยังศีรษะของมังกรพิษโดยตรง

กรรรรรรรรรร…

มังกรพิษโหยหวนสุดกำลัง เสียงนั้นดังขึ้นเพียงไม่นาน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอสูรสยบมังกรน่ากลัวขนาดไหน

มังกรพิษขนาดมหึมาร่วงหล่นสู่พื้นดิน อสูรสยบมังกรออกมาจากตัวของมังกรพิษ ร่างกายของมันไม่ได้เปื้อนเลือดเลยสักหยด เมื่อชิงสุ่ยเห็นอสูรสยบมังกรจัดการศัตรู มันทำให้เขารู้สึกว่าพึงพอใจ

ขนาดตัวของอสูรสยบมังกรใหญ่ๆพอๆกับช้าง แต่ชิงสุ่ยรู้สึกว่ามันยังคงเล็กอยู่

ฉินชิงหยิบกระบี่ของเธอออกมา เธอรู้สึกเหมือนเรื่องที่เกิดเป็นความฝัน สัตว์อสูรที่ชายหนุ่มตรงหน้ามีอยู่ช่างทรงพลัง ความสามารถของอสูรเพลิงอัสนีคลั่งและนั้นน่ากลัวและเป็นที่จับตามอง พวกมันเป็นคู่ที่ไร้เทียมทาน หากพวกเขามันโตเต็มวัย แน่นอนว่าพวกมันจะสามารถสังหารศัตรูได้อีกเป็นจำนวนมาก

ชิงสุ่ยขบริมฝีปากของเขาขณะมองไปที่ฉินชิง “มันไม่น่ารู้สึกยินดีหรือ?”

ฉินชิงจ้องมองเขา เมื่อได้ยินคำพูดของชิงสุ่ย เธอไม่ได้รู้จะทำอะไรนอกจากมองดู ชิงสุ่ยสังเกตท่าทางของเธอและตระหนักว่าคำพูดของเขาค่องข้างคลุมเครือ

“เจ้ากำลังคิดมากเกินไป ข้าแค่อยากจะดูว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรกับความสำเร็จนี้” ชิงสุ่ยหัวเราะ

“เจ้านั่นแหละที่คิดมากเอง!” ฉินชิงกล่าวอย่างหมดหนทาง

“ตกลง ตกลง ข้าคิดมากไปเอง ข้าไม่มีข้อแก้ตัว มันช่างน่าเศร้าที่ข้าคิดมากเกินไป”

ฉินชิงปิดปากเงียบและไม่พยายามโต้เถียงเขา ยิ่งเธอทำอะไรมากเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งไม่สิ้นสุด

ชิงสุ่ยมองดูสีหน้าของเธอแล้วหัวเราะ เขาเดินไปหามังกรพิษ เขาโบกสะบัดมือ ทันใดนั้นมีหมอกสีขาวปกคลุมบนมังกรพิษ

หลังจากนั้นมังกรพิษก็หายไป เขามองไปที่ฉินชิง “ ข้าจะเก็บมันไว้ก่อน แล้วพวกเราค่อยมาแบ่งสิ่งของที่ได้กัน”

“ข้าไม่ต้องการสิ่งใดๆ ร่างกายของมังกรพิษมีสิ่งดีด้วยหรือ?” ฉินชิงส่ายศีรษะ

“ไปกันเถอะ พวกเราไปดูกันว่ามังกรพิษมาจากที่ไหน?” ชิงสุ่ยไม่ต้องการเสียเวลาตอบคำถามเธอ

ก่อนออกเดินทาง ชิงสุ่ยเก็บดอกไม้ พืช และสมุนไพรไปด้วย ฉินชิงมองไปที่ชายหนุ่มผู้ละโมบและส่ายหัว สิ่งเหล่านี้ยอดเยี่ยมและมันคงน่าเสียดายหากนักเล่นแร่แปรธาตุไม่ได้นำมันกลับไปด้วย

ชิงสุ่ยลงมืออย่างรวดเร็ว เขาและฉินชิงเดินทางไปตามรอยที่มังกรพิษผ่านมา

สมุนไพรล้ำค่ามากมายปรากฏอยู่ตามพื้นดินเป็นระยะ ชิงสุ่ยเก็บเกี่ยวพวกมันขณะเดินผ่าน เมื่อพวกเขาผ่านหมู่มวลภูเขาไปก็พบกับสระน้ำขนาดใหญ่ตรงหน้า

สระน้ำจิตวิญญาณ!

ทั้งสองมองไปยังของเหลวสีขาวหิมะที่ไหลหลั่งออกมา จิตแห่งปราณอันบริสุทธิ์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมสมุนไพรอันล้ำค่ามากมายจึงเติบโตในแถบนี้และมังกรพิษสร้างรังอยู่ที่นี่

ที่กึ่งกลางของสระน้ำ ชิงสุ่ยสังเกตเห็นบางสิ่งขนาดใหญ่ มันเป็นดอกไม้สีดําทมิฬ มันดูสง่างามมากภายในสระน้ำจิตวิญญาณ

ความผิดปกติ ความยั่วยวน และความรู้สึกที่รุนแรงหลายอย่างแผ่ออกมาจากมัน ชิงสุ่ยไม่เคยรู้มาก่อนว่าจะมีดอกไม้ที่งอกออกมาเช่นนี้ เขาไม่ใช่คนที่ชื่นชอบดอกไม้ แต่เขายอมรับว่ามันสวยงามมากทีเดียว

โดยธรรมชาติหากดอกไม้อันนี้เป็นเพียงดอกไม้งดงามทั่วไป ค่าของมันก็จะน้อย แต่นี่เป็นดอกมังกรพิษ ตอนนี้ชิงสุ่ยต้องการที่จะนำมันออกไปจากที่นี่

“ข้าจะไปที่นั่น ข้าจะลองเก็บมันมาแล้วกลั่นเป็นยาสมุนไพร หลังจากนั้นข้าจะแบ่งมันกับเจ้า” ชิงสุ่ยกล่าวขณะที่เขาเริ่มลงมือ

เขารู้ว่าฉินชิงจะไม่พูดอะไร แต่เขาก็ยังอยากหยอกล้อเธอ…

ชิงสุ่ยเริ่มด้วยการขุดสระน้ำภายในดินแดนหยกยุพราชอมตะให้คล้ายกับด้านนอก จากนั้นเขาก็ทำการย้ายสระน้ำจิตวิญญาณเข้าไปโดยตรง การเคลื่อนย้ายเป็นไปอย่างง่ายดายขณะที่เขาใช้เตาหลอมกลั่นอสูรเพื่อนำมันเข้าไป

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาไปพอสมควร เมื่อชิงสุ่ยเคลื่อนย้ายดอกไม้มังกรพิษเสร็จ ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ชิงสุ่ยมองไปรอบๆและพบถ้ำอยู่ห่างไปไม่ไกล

“ไปพักที่นั่นกันเถอะ คอยเดินทางกันต่อพรุ่งนี้” ชิงสุ่ยมองตรงไปที่ถ้ำขนาดใหญ่

“อืมม!”

ดอกไม้มังกรพิษยังไม่ได้โตเต็มที่ แต่มันก็อีกเพียงแค่ไม่นาน นี่มันเรื่องที่โชคร้ายสำหรับมังกรพิษ มันสูญเสียทั้งดอกไม้มังกรพิษและชีวิตของมันเอง

ภายในถ้ำไม่ถึงกับมืดสนิท มุกเรืองแสงถูกติดไว้ที่ผนังถ้ำจำนวนหนึ่ง แม้มันจะเทียบไม่ได้กับตอนกลางวัน มันก็ถือว่าสว่างพอตัว

ความกว้างของถ้ำเกินกว่าจะจินตนาการ ด้วยร่างกายของมังกรพิษที่มีขนาดใหญ่ การที่มันจะอาศัยอยู่ในถ้ำเล็กๆคงจะไม่เป็นความจริง ถ้าแห่งนี้ทั้งใหญ่และโค้งกลม กลิ่นภายในค่อนข้างสดชื่นและอากาศถ่ายเทดี

มีหลายสิ่งสะสมอยู่ที่นี่ทั้งอาวุธ ชุดเกราะ และแผ่นหนังสัตว์อสูร ของส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่มีคุณภาพ แต่น่าเสียดายที่นอกเหนือจากแผ่นหนังสัตว์อสูรและสมุนไพรแล้ว ชุดเกราะ อาวุธ และสิ่งอื่นๆไม่ได้อยู่ในสายตาของชิงสุ่ย

ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้รับสมบัติอันล้ำค่าของมังกรพิษอย่างดอกไม้มังกรพิษ สระน้ำจิตวิญญาณ และสมุนไพรมากมายที่มีอายุมากกว่า 10,000 ปีมาแล้ว อีกทั้งร่างกายของมังกรพิษเองก็ถือเป็นสมบัติ ดังนั้นแม้สิ่งที่อยู่ภายในถ้ำจะไม่มีคุณค่าสำหรับเขา เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวัง หลังจากที่พักผ่อนสักหนึ่งคืน ชิงสุ่ยวางแผนที่ลองไปดูบริเวณรอบๆอีกครั้งเพื่อตรวจสอบว่าพวกเขาพลาดอะไรไปหรือไม่