Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 2035 – ดินแดนฟ้าอุดร ได้รับคฤหาสน์กว้างขวาง

บทที่ 2035 – ดินแดนฟ้าอุดร ได้รับคฤหาสน์กว้างขวาง
　　ชิงสุ่ยไม่ได้วางแผนที่จะเปลี่ยนแปลงตระกูลอวี้ ช่างน่าเสียดายที่อวี้ติงเหอไม่มีความกระหายที่จะขึ้นเป็นผู้นำตระกูล มิฉะนั้นเขาก็คงเปรียบเสมือนนกกระเรียนที่ซ่อนตัวอยู่ไหนความสงบ
　　ผู้อาวุโสโซว่จ้องมองชิงสุ่ยดุจสายตาที่กำลังมองพระเจ้า เขารู้ดีถึงอาการบาดเจ็บของตนและไม่คิดว่ามันจะฟื้นตัวเร็วขนาดนี้ เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เขาเหมือนตกนรกและกลับขึ้นสู่สวรรค์ นี่คือประสบการณ์ในชีวิตที่เขาไม่อาจหาได้อีกแล้ว
　　“คุณชายชิง ได้โปรดยกโทษให้กับข้าด้วย ข้ารู้ดีว่าก่อนหน้านี้ข้าได้ทำผิดไป ข้าจึงขอใช้สุราจากนี้ เป็นเครื่องเตือนใจและขออภัยจากใจจริง”อวี้เจี้ยนหมิงยกสุราขึ้นมาและดื่มมันจะหมดจอก
　　ชิงสุ่ยไม่คิดว่าอวี้เจี้ยนหมิงจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้รวดเร็วขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรมาก วัฒนธรรมบนโลกใบนี้ไม่ต่างจากโลกใบก่อน จุดยืนของคนบางคนยอมเปลี่ยนแปลงกันได้
　　“พวกเราต่างก็ยังหนุ่มยังแน่น ไม่ต้องมาพิธี ในเมื่อท่านเป็นพี่ชายของซีหยวน ท่านก็ควรจะปกป้องน้องสาว ข้าเองก็มีน้องสาว เธอได้รับการปฏิบัติดุจเทพธิดาในตระกูล ใครก็ตามที่กล้าทำให้เธอเจ็บปวด ข้าจะเอาคืนให้สาสมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”ชิงสุ่ยหัวเราะ
　　อวี้เจี้ยนหมิงพยักหน้า
　　ในอดีต อวี้เจี้ยนหมิงก็ปฏิบัติต่ออวี้ซีหยวนเป็นอย่างดี คนทั่วไปในบ้านก็ปฏิบัติต่อเธอดุจเจ้าหญิงจนกระทั่ง การกระหายอำนาจย่างกายเข้ามาสู่ตระกูล ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป
　　สีหน้าของอวี้ติงซานเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารู้ดีว่าชิงสุ่ยพยายามจะสื่ออะไร เขาจึงกล่าวออกมาว่า “พวกเราไม่ได้วางแผนจะให้ซีหยวนแต่งงานจริงจัง ทุกอย่างเป็นเพียงแค่แผนชั่วคราว….”
　　หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น อวี้ติงซานก็ฝากฝังให้อวี้เจี้ยนหมิงพาชิงสุ่ยไปชมสถานที่ต่างๆ โดยที่ชิงสุ่ยก็บอกสิ่งที่ต้องการ และอวี้ติงซานก็นึกถึงสถานที่แห่งหนึ่ง อวี้ซีหยวนก็พูดสนับสนุน
　　มันคือถนนเส้นที่ใหญ่ที่สุดในเมืองรุ้งคราม และตระกูลอวี้เองก็มีคฤหาสน์หลังใหญ่มากมายอยู่บนถนนสายนี้ ถนนมีความกว้างหลายร้อยเมตรและยาวเป็นหมื่นลี้ แม้จะเป็นทางตรงแต่มองไม่เห็นปลายทาง ทั้ง 2 ฝั่งหนาแน่นไปด้วยคฤหาสน์หลังโต เหล่าตระกูลยิ่งใหญ่ในเมืองล้วนมีคฤหาสน์ของตนอยู่บนตลอดเส้นทางถนนสายนี้
　　“คุณชายชิง ที่นี่คือสถานที่ที่ทุกคนพูดถึง ท่านลองดูก่อนว่าท่านพอใจหรือไม่?”อวี้เจี้ยนหมิงนำทางชิงสุ่ยและอวี้ซีหยวนเข้าไปในคฤหาสน์
　　ชิงสุ่ยจ้องมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ใหญ่ระดับเท่ากับพื้นที่โรงเรียนขนาดย่อม สถานที่แห่งนี้ถูกแบ่งออกเป็นร้านขนาดใหญ่ 3 แห่งและมีอาคารพร้อมกับสวนขนาดใหญ่ ตัวอาคารมี 3 ชั้น ภายในอุดมสมบูรณ์ไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก แต่ละชั้นมีความสูงมากกว่า 10 เมตร ให้ความรู้สึกใหญ่โตมโหฬาร
　　“อืม ไม่เลวเลย ข้าพึงพอใจมาก”ชิงสุ่ยกล่าว ด้วยขนาดและความยิ่งใหญ่มูลค่าของตัวคฤหาสน์ย่องมหาศาล
　　อวี้เจี้ยนหมิงมอบโฉนดที่ดินให้กับชิงสุ่ย บางครั้งโฉนดที่ดินก็ใช้ยืนยันตัวตนได้ ในบางครั้งก็อาจจะไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหากคนธรรมดาไม่อยู่ที่นี่ โฉนดที่ดินและตัวตนของคนคนนั้นก็อาจจะหายไปโดยไม่รู้ตัว กลายเป็นที่อยู่ของคนอื่น ตราบใดที่ยังคงมีอำนาจผู้คนก็ไม่กล้ารุกล้ำพื้นที่
　　เมืองรุ้งครามอยู่ภายใต้ดินแดนฟ้าอุดร
　　สถานที่แห่งนี้แตกต่างจากมหาทวีปอื่น แต่ละมหาทวีปจะแบ่งออกเป็นอาณาจักรย่อยๆ แต่ที่แห่งนี้จะถูกแบ่งออกเป็นดินแดนดินแดนจะมีขนาดใหญ่กว่าอาณาจักร และอาจจะเทียบได้กับมหาทวีปเล็กๆด้วยซ้ำไป
　　ตัวเมืองรุ้งครามเป็นแค่เรื่องเล็กๆ จำนวนเมืองที่อยู่ในดินแดนฟ้าอุดรก็มากมายเหลือคณานับแม้แต่ตะกูลอวี้ก็ไม่รู้ ทุกอย่างแตกต่างไปจากโลกเดิมที่ชิงสุ่ยข้ามมา อารยธรรมและประชากรทุกอย่างก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ด้วยจำนวนมหาศาล จึงไม่มีผู้ใดทำการศึกษา และต่อให้นับจำนวนหรือนับความแตกต่างไปก็เหมือนกับการกระทำของคนโง่
　　เมื่อเสร็จภารกิจ อวี้เจี้ยนหมิงจากไป อวี้ซีหยวนยิ้มและจ้องมองชิงสุ่ย “ขอบคุณนะ!!”
　　ชิงสุ่ยยิ้มตอบ “ขอบคุณข้าทำไม?”
　　“ท่านก็คงจะเห็นแล้ว ข้ารู้สึกไม่สบายใจเมื่ออยู่ที่บ้าน คนที่บ้านของข้าทำตัวเหมือนคนจิตใจเย็นชา ข้าจึงต้องหนีออกจากบ้าน”อวี้ซีหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงผิดหวังเล็กน้อย
　　“แต่พ่อแม่ของท่านดูเป็นห่วงท่านมาก บางครั้งเรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลใหญ่มันก็เกี่ยวพันกับ หลายฝ่าย ท่านจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขได้ก็ต่อเมื่อท่านมีพลัง สวรรค์ยุติธรรมเสมอ การกระทำที่เกิดขึ้นมันส่งผลให้ท่านได้รับหลายอย่างกลับคืนมา มิฉะนั้นกฎแห่งความยุติธรรมคงเสียสมดุล”ชิงสุ่ยยิ้มขณะกล่าว
　　“มนุษย์ไม่มีทางรู้จักความพึงพอใจ ข้าบอกได้เลยว่าจากที่ๆข้ามา ทุกตระกูลล้วนมีปัญหา ไม่มีผู้ใดได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ หากคาดหวังมากความเสียใจก็จะมาก เมื่อความเสียใจมากก็จะกลายเป็นความทุกข์ใจ การถูกบีบบังคับจะทำให้คนเรารู้สึกป่วย เมื่อไร้เรี่ยวแรงไร้พลัง คนผู้นั้นก็ย่อมต้องเบื่อโลก และไม่มีความคาดหวังในชีวิต เมื่อไม่พยายามจะทำอะไร คนผู้นั้นก็จะรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางโลกอันแสนอ้างว้าง”
　　“ช่างเป็นปรัชญาที่น่ากลัวจริงๆ!!”อวี้ซีหยวนกล่าว
　　“บางครั้งก็เกิดขึ้นได้ตัวเรา ตัวอย่างเช่น บางคนก็ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย ใช้ชีวิตป่าเถื่อน โดยคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งที่สุด พวกเขาใช้ชีวิตโดยไม่ขาดทั้งเงินและผู้หญิง สามารถสืบพันธุ์กับใครก็ได้ตราบที่เขาต้องการ เมื่อได้รับอย่างหนึ่งก็จะกระหายอีกอย่างนึง สุดท้ายก็พยายามได้ตามเป้าหายไปเรื่อยๆ ว่าแต่ท่านชอบชีวิตที่ดูฟุ่มเฟือยหรูหรา เต็มไปด้วยความสุขแบบนี้หรือไม่?”
　　“ท่านพูดออกทะเลแล้ว หรือว่าท่านชอบการใช้ชีวิตแบบนั้น”อวี้ซีหยวนทำหน้ามุ่ย ช่างเป็นภาพที่แสนน่ารักน่าชัง
　　“อืม ข้าชอบนะ”ชิงสุ่ยยิ้มกว้าง
　　“ท่านทำตัวแย่ลงทุกวัน เอาเถอะ เราไปดูกันดีกว่าว่าเราจะจัดตั้งภัตตาคารและหอคอยจักรพรรดิของเราอย่างไร”อวี้ซีหยวนประเมินพื้นที่