Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 1750 - ทะเลหยางแดนเหนือ โรงเตี๊ยมราตรีเมรัย

AST
บทที่1750 – ทะเลหยางแดนเหนือ โรงเตี๊ยมราตรีเมรัย
ชิงสุ่ยเคยคิดว่ายิ่งอยู่ในส่วนลึกของทะเลพื้นที่จะหลงเหลือแค่ความเพียงว่างเปล่า แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาคิดผิด
สิ่งที่เขาเห็นเบื้องหน้าคือภาพภูมิทัศน์ที่เต็มไปด้วยสิ่งแปลกประหลาดน่าตระการตาโลกในผืนน้ำมีขนาดใหญ่กว่าโลกบนแผ่นดิน ฉะนั้นเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในน้ำย่อมต้องมีจำนวนมากกว่า
”เข้าไปที่นั่นกันบางทีอาจจะมีคนขายดอกมุทราศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นได้”ชิงสุ่ยคิดและคาดหวัง
มูหยุนชิงเก้อยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะเผยรอยยิ้ม แน่นอนว่า การที่จะมีคนนำดอกมุทราศักดิ์สิทธิ์ออกมาวางขายในที่สาธารณะ มันเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้
”อืมว่าแต่เราจะที่ไหนเป็นอันดับแรก? โรงเตี๊ยมหรือหอโอสถดีละ?”มูหยุนชิงเก้อกล่าวถาม
”เราจะไปที่โรงเตี๊ยมกันก่อนบางทีที่นั่นอาจจะมีข่าวหรือมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา”ชิงสุ่ยกล่าวจบ เขาก็นำทาง และมองหาโรงเตี๊ยมที่อยู่บนถนนอันใหญ่ไพศาล
หากมองดูจากระยะไกลถนนอันไร้ปลายทางเปรียบเสมือนตลาดมีชีวิต ผู้คนนานาสายพันธุ์ต่างก็เดินกันเต็มทั่วท้องถนน บางคนมีลักษณะคล้ายคลึงกับมนุษย์แทบทุกอย่าง เห็นได้ชัดว่าพลังสายเลือดของพวกเขานั้นอาจจะมีค่าสูงกว่ามนุษย์หรือแข็งแกร่งกว่าก็เป็นได้
ทะเลหยางแดนเหนือ
หลังจากที่ได้ฟังบทสนทนาจากผู้คนรอบข้างทำให้ชิงสุ่ยรู้ว่าสถานที่แห่งนี้คือทะเลหยางแดนเหนือ
”ชิงสุ่ยมีโรงเรียนอยู่ที่นั่น”มูหยุนชิงเก้อชี้ออกไปข้างหน้าขณะที่เธอกล่าว
ชิงสุ่ยที่กำลังมองดูบริเวณใกล้เคียงเมื่อได้ยินคำพูดของมูหยุนชิงเก้อ เขาก็มองตามไปในทิศทางที่เธอชี้ออกไป
โรงเตี๊ยมราตรีเมรัย
ชิงสุ่ยมองดูป้ายชื่อโรงเตี๊ยมมันเป็นเพียงแค่ชื่อธรรมดาไม่ได้มีความพิเศษอะไรเลย แต่อย่างไรก็ตามกระแสผู้คนสัญจรยังคงเข้าออกอย่างคับคั่ง เห็นได้ชัดว่าการค้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ถือว่าค่อนข้างเจริญ
รถม้าที่อยู่ในแดนมหาสมุทรแห่งนี้ถูกลากจูงโดยม้าน้ำลักษณะของม้าน้ำแตกต่างจากสิ่งที่ชิงสุ่ยคาดคิดเอาไว้มาก พวกมันเหมือนม้าที่อาศัยอยู่บนบก แต่มีเขา 2 เขา ฝ่าเท้าขนาดใหญ่ และวิ่งด้วยความเร็วสูง จนเท้าแทบไม่ติดกับพื้น
สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในน้ำใช้ชีวิตอาศัยไม่ต่างอะไรจากมนุษย์ที่อยู่บนบก อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แตกต่างกันคือความเร็วในการเคลื่อนที่ ทุกคนบอกว่าไปในน้ำเหมือนกับปลา และสามารถเคลื่อนที่ในทุกทิศทางได้อย่างฉับพลัน ไม่ว่าจะเป็นการขึ้นลง ซ้ายขวาหน้าหลัง ขณะที่มนุษย์บนบก เคลื่อนที่ได้เพียงแค่ไปข้างหน้าถอยหลัง ไปซ้ายไปขวาเท่านั้น ส่วนมนุษย์ที่อยากเหาะเหินเดินอากาศ พวกเขาจำเป็นต้องฝึกฝนพลังเพื่อให้บรรลุระดับเหนือมนุษย์
โรงเตี๊ยมราตรีเมรัยครอบครองอาณาเขตที่กว้างขวางและไม่มีข้อจำกัด ในการเข้าออกโรงเตี๊ยมแห่งนี้ เพียงแต่ เบื้องหน้าของประตูทางเข้าจะมีทหารยามคอยอารักขา และผู้ที่จะเข้าไปภายในจะต้องมอบผนึกสัตว์อสูรให้กับทหารยามเพื่อถือเป็นค่าผ่านทาง Aileen-novel
ชิงสุ่ยครอบครองผลึกอสูรจำนวนมากและเมื่ออยู่ภายใต้แดนมหาสมุทรแห่งนี้ เงินทองและผลึกอสูรถือเป็นหน่วยเงินตราที่มีค่า สัตว์อสูรสายพันธุ์ต่างๆ มักจะอาศัยการดูดซับพลังอสูรเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของตน
ข้อแตกต่างระหว่างแก่นแท้อสูรและผลึกอสูรนั้นมีความต่างเพียงเล็กน้อยสำหรับแก่นแท้อสูร ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์อสูร ทุกชนิดสามารถซึมซับพลังภายในแก่นแท้อสูรได้โดยตรง ในขณะที่ผลึกอสูรจะเต็มไปด้วยข้อจำกัด เช่น สำหรับผู้ที่ฝึกฝน ทุกคนจะสามารถซึมซับผลึกอสูรได้เฉพาะผลึกอสูรที่มีพลังงานต่ำกว่าตน และเมื่อถึงจุดคอขวดของพลัง คนผู้นั้นจะไม่อาจซึมซับพลังภายในผลึกอสูรได้อีกต่อไปจนกว่าจะก้าวข้ามขึ้นสู่ระดับพลังใหม่ แต่ผลึกอสูรจะให้พลังงานที่ซึมซับได้ง่าย และที่สำคัญโอกาสที่จะพบเจอผลึกอสูรภายในตัวสัตว์อสูรมีมากกว่าการพบเจอแก่นแท้อสูรหลายเท่า
พื้นที่แห่งนี้เต็มไปด้วยอาคารมากมายแต่เป็นอาคารที่ไม่ได้มีความสูงมากนัก อาจเป็นเพราะว่าพื้นที่ดินแดนที่โรงเตี๊ยมห่งนี้ครอบครองมีจำนวน จึงทำให้อาคารแต่ละหลังตั้งเรียงรายห่างๆกันในรูปแบบในรูปแบบกระจัดกระจาย ซึ่งอาคารส่วนใหญ่ในพื้นที่แห่งนี้จะมีขนาดความสูงประมาณ 6 ชั้น
แต่ละชั้นจะมีทหารอารักขาคอยยืนเฝ้าฉะนั้นการขึ้นไปแต่ละชั้นจึงจำเป็นต้องจ่ายค่าผ่านทางเป็นเงิน 1 ผลึกอสูรต่อ 1 ชั้น แน่นอนว่าค่าบริการอาหารและสุราจะคิดแยกอีกต่างหาก นอกจากนี้ยังนี้ยังมีร้านค้าเสื้อผ้าอีกมากมาย จึงทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นที่ต้องการของเหล่าลูกค้า
”สวัสดีนายท่านไม่ทราบว่านายท่านมาที่นี่เพื่อใช้บริการร้านอาหารหรือที่พักใช่หรือไม่?”
เสียงที่ดูนุ่มนวลและเยือกเย็นดังขึ้น
หญิงสาวที่ส่งเสน่ห์กำลังเดินตรงเข้ามาหาชิงสุ่ยเธอเป็นคนค่อนข้างสูงและมีความเป็นตัวตนของตนเอง ทุกย่างก้าวที่เธอเดินหน้าอกกลมมวลทั้งสองลูก ก็กระเด้งไปมา เหมือนกระต่ายตัวน้อยที่กำลังกินแครอท
ชิงสุ่ยสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่ปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเธอแต่ถ้าหากในมุมมองของชิงสุ่ยแล้วกลิ่นอายของเธอไม่ได้แข็งแกร่งอะไรเลย
”ข้ามาเพื่อรับประทานอาหาร!!”ชิงสุ่ยยิ้มขณะกล่าวตอบ
หญิงสาวผู้นี้เป็นทั้งคนคอยควบคุมและเป็นทั้งบริการนอกจากนี้เธอยังเป็นผู้ดูแลเหล่านางคณิกา และนางคณิกาที่อยู่ในพื้นที่แห่งนี้ ล้วนแล้วแต่อยู่ใต้อาณัติของเธอ
”นายท่านโปรดเชิญทางนี้ภรรยาของท่านช่างงดงามยิ่งนัก แต่ดูเหมือนนางจะไม่ค่อยชอบหญิงสาวที่คอยดูแลของพวกเรา”หญิงสาวผู้นั้นยิ้มและพูดคุยขณะนำทาง
หญิงสาวที่อยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ย่อมมีทัศนคติที่เปิดกว้างเธอรู้ว่านี่คือโลกที่เธอควรอยู่ มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งจะพาหญิงสาวของตัวเองมาสนุกและเพลิดเพลิน ณ ที่แห่งนี้ ดังนั้นคำพูดของเธอจึงเป็นไปด้วยความราบลื่นไม่ผิดแปลกหลายๆ
เมื่อมูหยุนชิงเก้อได้ยินคำพูดของเธอที่บอกว่าชิงเก้อนั้นเป็นภรรยาของชิงสุ่ยเธอก็มองชิงสุ่ยโดยที่ไม่รู้ตัว ใบหน้าของชิงสุ่ยยังคงเต็มไปด้วยความสงบนิ่งไม่อธิบายหรือโต้แย้งใดๆ
เนื่องจากไม่มีที่นั่งบริเวณหน้าตาทั้งสองคนจึงเลือกที่นั่งตรงอื่นที่เงียบสงบและเริ่มสั่งอาหาร เงินตราไม่ใช่ปัญหาของชิงสุ่ย และแท้จริงแล้วพวกเขาก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อรับประทานอาหาร
บริเวณแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายแม้ว่าจะเป็นพื้นที่ส่วนของชนชั้นสูง แต่กลับเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา
เหตุผลที่ชิงสุ่ยเลือกที่พักบริเวณชนชั้นสูงแน่นอนว่าพวกเขาส่วนใหญ่จะมาเพื่อพูดคุยการค้า จึงทำให้ที่แห่งนี้ เป็นดั่งสถานที่ที่แลกเปลี่ยนข้อมูล
”ผู้อาวุโสเซียงท่านได้ยินข่าวเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาหรือไม่?”ชายวัยกลางคนจ้องมองชายที่รูปร่างกำยำขณะกล่าวถาม
ชิงสุ่ยเหลือบไปยังโต๊ะที่กำลังสนทนาหลังจากมองแค่แวบเดียวชิงสุ่ยก็รับรู้ได้ว่าชายหนุ่มผู้นั้นเป็นคนทรงพลัง เขาจึงเลือกที่จะมองข้ามอย่างรวดเร็ว
”ข่าวอะไรหรือ?”ถ่ายรูปร่างกำยำวางตะเกียบและกล่าวถามชายที่นั่งตรงข้าม
ชายสามคนที่อยู่บนโต๊ะเดียวกันก็หันมาจ้องมองด้วยความอยากรู้
”ข้าได้ยินมาว่าพระราชวังหยางแดนเหนือและพระราชวังอสูรแดนสมุทรกำลังจะเข้าต่อสู้กัน”ชายวัยกลางคนยิ้มขณะกล่าวตอบ
”พวกเขากำลังจะต่อสู้กัน?”ชายที่ชื่อว่าผู้อาวุโสเซียงกล่าวถามด้วยความงุนงง
”อืมข้าได้ข่าวมาจากแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถือ”ชายคนนั้นกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
ชิงสุ่ยคิดวิเคราะห์พระราชวังอสูรแดนสมุทร….สถานที่แห่งนี้คือทะเลหยางแดนเหนือ ซึ่งเป็นสถานที่ของพระราชวังหยางแดนเหนือ ทำไมพวกมันถึงเดินมายังดินแดนที่ลึกแสนลึกเช่นนี้ พวกมันทำไปเพื่ออะไรกัน?
”ทำไมพระราชวังอสูรแดนสมุทรถึงเดินทางไปยังสถานที่ห่างไกลเช่นนี้พวกเขามาเพียงเพื่อสู้กับพระราชวังหยางแดนเหนือจริงๆหรือ?”ผู้อาวุโสเซียงมองไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาแปลกใจ