Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 1999 – จงฝากทุกอย่างไว้กับอาจารย์!!

　　ท่านอาจารย์!!

　　ชิงซีส่งเสียงเรียกชิงสุ่ยเบาๆขณะที่จับมือเด็กน้อยโม่เอ๋อ ดวงตาของเธอเป็นไปด้วยความรู้สึกผิดและความเศร้าโศก

　　ชิงสุ่ยเดินตรงไปหาพวกเขา เขาลูบหัวเด็กน้อยโม่เอ๋อและชิงซีพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงใจเย็นว่า  ข้าอยู่ที่แล้ว เจ้าจะร้องไห้ไปทำไมอีก? ในอนาคต อย่าได้มาเพียงลำพังเป็นอันขาด เจ้าจะต้องบอกทุกสิ่งอย่างให้ข้าได้รับรู้ เชื่อมั่นในอาจารย์ของเจ้า 

　　 ท่านอาจารย์ ข้าขอโทษ ข้าเขียนสิ่งที่ท่านสอนให้กับพวกเขา ใช่แล้วล่ะ มันยังอยู่ที่นี่ ชิงซีกล่าวด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

　　 เจ้าเด็กโง่ เจ้าคือลูกศิษย์ของข้า ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเอาความรู้ที่ข้าสอนให้กับเจ้าไปสอนใครอื่นต่อ ข้าต้องการแค่ขอให้พวกเจ้าปลอดภัย หลังจากนี้เจ้าจะต้องคอย

บทที่ 1999 – จงฝากทุกอย่างไว้กับอาจารย์!!

　　ท่านอาจารย์!!

　　ชิงซีส่งเสียงเรียกชิงสุ่ยเบาๆขณะที่จับมือเด็กน้อยโม่เอ๋อ ดวงตาของเธอเป็นไปด้วยความรู้สึกผิดและความเศร้าโศก

　　ชิงสุ่ยเดินตรงไปหาพวกเขา เขาลูบหัวเด็กน้อยโม่เอ๋อและชิงซีพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงใจเย็นว่า  ข้าอยู่ที่แล้ว เจ้าจะร้องไห้ไปทำไมอีก? ในอนาคต อย่าได้มาเพียงลำพังเป็นอันขาด เจ้าจะต้องบอกทุกสิ่งอย่างให้ข้าได้รับรู้ เชื่อมั่นในอาจารย์ของเจ้า 

　　 ท่านอาจารย์ ข้าขอโทษ ข้าเขียนสิ่งที่ท่านสอนให้กับพวกเขา ใช่แล้วล่ะ มันยังอยู่ที่นี่ ชิงซีกล่าวด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

　　 เจ้าเด็กโง่ เจ้าคือลูกศิษย์ของข้า ข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเอาความรู้ที่ข้าสอนให้กับเจ้าไปสอนใครอื่นต่อ ข้าต้องการแค่ขอให้พวกเจ้าปลอดภัย หลังจากนี้เจ้าจะต้องคอยติดตามข้าและคอยเรียนรู้ ในอนาคต แม้ว่าเจ้าจะไร้พลัง ผู้อื่นก็จะคอยปกป้องเจ้า หมอเทวดาที่มีพลังน่าเกรงขาม เพียงแค่พวกเขาขยับปาก ผู้คนมากมายนับพันก็พร้อมจะปกป้อง ชิงสุ่ยยิ้มขณะกล่าว

　　ท่านอาจารย์!!

　　ชิงซีกอดชิงสุ่ยและเริ่มร้องห่มร้องไห้ ไม่เคยมีใครปฏิบัติต่อเธออย่างดีขนาดนี้ มันทำให้เธอรู้สึกว่าเธอกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังได้รับความรู้สึกรักอันแสนอบอุ่นจากพ่อเหมือนตอนที่เธอเป็นเด็ก

　　ชิงสุ่ยยื่นมือของเขาออกไปสแกนจุดบนร่างกายของเธอจากนั้นก็ใช้เข็มทองคำถ่ายทอดพลัง ในชั่วพริบตาร่างกายของชิงซีก็กลับมาเดินลมปราณได้อีกครั้ง

　　และหลังจากนั้นไม่นานนัก ชิงสุ่ยก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากภายนอก แต่เขาก็ไม่ได้กังวลเพราะไม่มีใครหยุดเขาได้

　　ชิงสุ่ยมั่นใจในตัวเองมาก รวมถึงเขายังมีสัตว์อสูรสยบมังกรที่สามารถฆ่าคนให้เหมือนกับเครื่องตัดหญ้าประจำตัว

　　 ใครกันที่มันกล้าบุกรุกเข้ามาในพระราชวังหอรักษาสวรรค์? เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นก่อนที่เขาจะมาปรากฏตัว

　　ชิงสุ่ยเดินตรงออกไปที่ลานกว้าง ลานขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยชายฉกรรจ์นับร้อยคน ทุกคนล้วนเป็นยอดยุทธ ตอนนี้ศัตรูได้บุกเข้ามาในพระราชวังหอรักษาสวรรค์ของพวกเขา มันคงจะแปลกถ้าหากพวกเขาไม่เคลื่อนไหวอะไรเลย

　　ชิงสุ่ยจ้องมองผู้นำกลุ่มที่เหมือนชายแก่ กล้ามเนื้อหนาหนวดเครารกรุงรังคล้ายกับสิงโตหลังยันต์ คำพูดของเขาเองก็บ่งบอกถึงอายุที่มาก ทั้งคิ้วและผมต่างก็ขาวล้วน แม้แต่ชุดแต่งกายก็ยังเป็นชุดสีขาวสุภาพ

　　ชายชรารูปร่างสูงใหญ่ จ้องมองชิงสุ่ยและชายชราที่ถูกทุบตีจนร่างกายแหลกสลายตัวกลายเป็นขดหอย

　　 ท่านอาจารย์ ได้โปรดคืนความยุติธรรมให้กับข้าด้วย!! ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแอ

　　ชิงสุ่ยจ้องมองชายชราคนแรก จากนั้นก็เหลือบตามองผู้อาวุโสอีก 2-3 คนที่อยู่ด้านข้าง ทั้งหมดน่าจะเป็นลูกศิษย์ของชายชราที่เป็นผู้นำ ส่วนด้านหลังก็เต็มไปด้วยชายวัยกลางคนจนถึงชายอายุน้อย พวกเขาจ้องมองชิงสุ่ยด้วยสายตาเดือดดาล พร้อมจะยิงลูกไฟออกมาจากดวงตา

　　 ข้าอยู่ที่นี่ก็เพื่อพาตัวลูกศิษย์ของข้าคืน ตัวข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนกล้าลักพาตัวคนของหอคอยจักรพรรดิ และยังกล้าจะตัดแขนขาคนของข้า  ชิงสุ่ยจ้องมองชายชราที่ได้รับบาดเจ็บด้วยรอยยิ้ม

　　 ไร้สาระ!! ข้าไม่ได้ลักพาตัวใครเลย เจ้าต่างหากที่เป็นคนนอกซ้ำยังต้องการจะขโมยสูตรยาของพวกเรา แม้ว่าชายชราผู้นั้นจะอ่อนแอแต่เขาก็ยังคงตะโกนด้วยเสียงดังลั่น

　　ชิงสุ่ยกระทืบพื้นดึงเอาก้อนหินขนาดใหญ่ขึ้นมาจากนั้นก็เตะก้อนหินอัคเข้าปากชายชรา พร้อมกับกระแทกฟันของชายชราจนถูกบดขยี้ไม่เหลือชิ้นดี เนื่องจากแขนขาทั้งหมดของเขาเองก็ไม่อาจขยับได้ เขาจึงไม่อาจเอาก้อนหินออกจากปาก

　　 เจ้าเด็กเหลือขอหยิ่งยโส!! ชายชราที่เป็นผู้นำโกรธจัด

　　 ตาแก่ ก่อนอื่นเลย ข้าไม่เคยคิดสร้างความเดือดร้อนให้กับใครยกเว้นว่าพวกมันจะล้ำเส้นข้าก่อน และถ้าหากมีใครก็ตามกล้าทำร้ายคนของข้า ข้าก็จะทำให้พวกมันทุกข์ทรมานจนถึงจุดที่อยากตายก็ตายไม่ได้ และข้าจะไม่ยอมให้ผู้ใด หนีรอดจากเงื้อมมือข้าไปได้ ชิงสุ่ยเองก็โกรธจนถึงขีดสุด เขามองดูชายชราที่อยู่เบื้องหน้าด้วยสายตาอาฆาต

　　 ก็ดี ก็ดี ที่แห่งนี้ก็ยังไม่เคยมีใครกล้าแสดงความหยิ่งยโสมมาก่อน ชายชรายิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่ชิงสุ่ยกล่าว

　　 ท่านปู่ สั่งสอนบทเรียนให้มันหลาบจำ!! ชายวัยกลางคนที่รับฝึกฝนมาอย่างดีเปล่งเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง

　　 เขาสามารถทำให้ซุ่ยติ๊บาดเจ็บได้ พวกเจ้าไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา  ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงเบาบาง ตอนนี้เขาสงบสติอารมณ์ลงไปมาก

　　 ท่านปรมาจารย์ลุงอาจจะถูกพวกมันลอบโจมตี ไม่มีทางที่เด็กหนุ่มขนาดนั้นจะเอาชนะท่านปรมาจารย์ลุงได้เลย ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเหมือนเขารู้ทุกอย่าง

　　อู้อี้ อู้อี้

　　ปากของซุ่ยติ๊ถูกอัดแน่นไปด้วยก้อนหิน สิ่งเดียวที่เห็นได้คือเลือดสดๆไหลออกจากปาก นอกจากนี้ซุ่ยติ๊ก็ไม่อาจโต้ตอบกับใครได้นอกจากส่งเสียงร้องครวญคราง

　　ชายชรามองดูลูกศิษย์ของตนที่อยู่ในสภาพน่าสมเพช ลูกศิษย์ที่โดดเด่น สายตาของเขาที่มองไปหาชิงสุ่ยจึงมีแต่ความคับแค้น  ฮงเฉิน ไปดูศิษย์น้องของเจ้า 

　　 ขอรับ!! 

　　ชายชราคนดังกล่าวเดินตรงไปหาศิษย์น้องซุ่ยติ๊ แน่นอนว่าคนผู้นี้จะต้องเป็นศิษย์พี่ ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่ซุ่ยติ๊ได้พูดคุยแผนการเอาไว้เมื่อวันก่อน

　　เขาดึงก้อนหินออกมาจากปากซุ่ยติ๊ แต่อาการบาดเจ็บที่สาหัสได้ทำให้ซุ่ยติ๊ไม่อาจพูดออกมาเป็นคำพูด สภาพของเขาช่างน่าดูเวทนาอย่างแท้จริง

　　 เจ้ากำลังบอกว่าลูกศิษย์ของข้าลักพาตัวของเจ้าก็เพื่อความสามารถในการรักษาของเจ้าอย่างนั้นหรือ? ชายชราจ้องมองชิงสุ่ยขณะกล่าวถาม

　　ชิงสุ่ยพยักหน้า

　　 ช่างน่าตลกนัก พระราชวังหอรักษาสวรรค์สืบทอดมรดกกันมาจากรุ่นสู่รุ่น พวกเราล้วนเป็นผู้มีปัญญา เจ้าเด็กน้อย แม้ว่าเจ้าจะโกหก เจ้าก็ควรหาข้อแก้ตัวที่น่าเชื่อถือกว่านี้ ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงโกรธ

　　 ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เชื่อข้าสินะ? ชิงสุ่ยยังคงความสงบ เขารู้ดีว่าต่อให้พูดอะไรไปศัตรูก็ไม่มีทางเชื่อ เพราะถ้าหากศัตรูเชื่อ มันก็เท่ากับว่าเขาทำลายชื่อเสียงของพระราชวังหอรักษาสวรรค์ด้วยตัวเอง และถ้าหากข่าวเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป พวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกในสายตาประชาชน

　　 ก็แล้วแต่เจ้า ข้าเองก็ไม่มีเรื่องจะต้องสนทนาต่อ ตัวของมันถูกลงโทษที่บังอาจฉกฉวยและบีบบังคับคนของข้า ข้าจะยอมปล่อยเรื่องวันนี้ไป ตัวข้ายังมีผู้ป่วยให้รักษาอีกมาก ชิงสุ่ยเตรียมตัวจะจากไปทันทีที่กล่าวจบ

　　 หยุดอยู่ตรงนั้น!! เจ้าคิดว่าสถานที่แห่งนี้จะเป็นที่เจ้าอยากมาก็มาอยากไปก็ไปตาม อยากจะทำร้ายใครก็ได้ตามที่เจ้าต้องการอย่างนั้นหรือ?  เสียงของชายชราเต็มไปด้วยความเย็นชา

　　 ถ้าอย่างนั้น ตาแก่ เจ้าก็บอกสิ่งที่เจ้าอยากได้มา? ข้าอุตส่าห์ใจกว้างไม่ลากปัญหาไปข้องเกี่ยวกับพวก แต่ในเมื่อพวกเจ้าก็มีสิ่งที่อยากได้ ข้าก็มีหนี้ที่ให้พวกเจ้าต้องชดใช้ ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่กลับมารู้สึกเสียใจในภายหลัง ชิงสุ่ยหันมากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส

　　 เจ้ายังต้องการให้ข้าอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้อีกหรือ? ชายชราดวงตาเบิกกว้างและกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบ

　　 คำอธิบาย? หือ หือ มันไม่จำเป็น แต่ถ้าเจ้าอยากได้ ข้าก็จะสนอง ชิงสุ่ยระเบิดเสียงหัวเราะดังสนั่น ขณะที่เท้าของเขากระทืบพื้นดิน

　　คลื่นกระแทกของอากาศพุ่งตรงสู่ตัวซุ่ยติ๊

　　 เจ้าเด็กเลว!! เจ้ากล้า? ชายชราตะโกนเสียงดังสนั่น

　　ครึ้นนนนนน!!

　　ความหวาดกลัวอัดแน่นเต็มดวงตาซุ่ยติ๊ที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิต จากนั้นเขาก็หายไป เหลือเพียงแค่รอยเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วท้อง

　　 เจ้าพอใจกับวิธีการอธิบายของข้าหรือไม่? ชิงสุ่ยจ้องมองชายชราขณะที่เดินตรงเข้าไปหาทีละก้าว　　ชายชราโกรธจัดจนมือไม้สั่น เขาชี้นิ้วตรงไปหาชิงสุ่ย  เจ้าเด็กเหลือขอ!! เจ้ากำลังขุดหลุมฝังตัวเอง!! ฆ่ามัน!! 

　　 ตาแก่หน้าโง่ อย่าคิดว่าข้าไม่รู้อะไรเลย เจ้าอย่าทำเป็นเหมือนว่าลูกศิษย์ของเจ้าจะซ่อนความลับไม่ให้เจ้ารู้ได้ ตอนนี้เจ้าไม่ควรปกปิดความผิดพลาด ทุกอย่างมีขีดจำกัด จำเอาไว้ ถ้าเริ่มข้าเคลื่อนไหวเมื่อไหร่ ข้าจะกำจัดพระราชวังหอรักษาสวรรค์ให้มันสิ้นชีวิตในวันนี้ต่อหน้าเจ้า ชิงสุ่ยมองเห็นความโกรธเกรี้ยวที่อยู่ในสายตาของชายชรา และชายชราก็ยิ่งตัวสั่นเมื่อได้ยินคำพูดของชิงสุ่ย