Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 2046 – ทำไมเฉินหวงถึงมาปรากฏตัวที่นี่

บทที่ 2046 – ทำไมเฉินหวงถึงมาปรากฏตัวที่นี่
　　“ข้ารับรองได้เลยว่าแม่ของเจ้าจะต้องได้เห็นวันนั้นของเจ้าอย่างแน่นอน นางจะได้เห็นวันที่ลูกๆของเจ้าเติบโต วันที่เจ้ามีครอบครัว ข้าเป็นหมอ เชื่อใจข้า”ชิงสุ่ยกล่าวอย่างมั่นใจและตบไหล่เสือใหญ่
　　คำพูดของชิงสุ่ยทำให้เสือใหญ่น้ำตาคลอเบ้า
　　เขาจะจดจำความเมตตาของชิงสุ่ยไปตลอดกาลและพร้อมจะสละชีวิตของตัวเองเพื่อชิงสุ่ยโดยไม่ลังเล
　　หลังจากที่ชิงสุ่ยช่วยรักษาอาการบาดเจ็บแม่ของเสือใหญ่ แต่ก็ดูมีชีวิตชีวา ตัวของเธอเองอายุยังไม่ถึง 50 ปี และบนโลกใบนี้ผู้ที่มีอายุ 50 ปีส่วนใหญ่จะยังคงดูเด็ก ไม่ต้องพูดถึงยอดหยุด แล้วแต่คนธรรมดาก็เหมือนกัน
　　โชคดีที่ชิงสุ่ยรักษาพลังของเธอได้ เธอจึงค่อยๆดูเด็กลงอย่างช้าๆ　　หลังจากจบเรื่องของเสือใหญ่ ชิงสุ่ยไม่ได้ศึกษาอ่างสมบัติจนเกือบลืม เขามานึกได้ก็อีก 2 วันให้หลัง
　　ชิงสุ่ยหยิบอ่างสมบัติออกมาพิจารณาอย่างรอบคอบ เขาทำการเปิดใช้งานมันโดยการหยดแก่นแท้โลหิตของตนลง 15 หยด อย่างไรก็ตาม ทุกๆ 3 หยดจะต้องรอคอยเพื่อให้สมบัติดูดกลืนเป็นเวลา 1 ก้านธูป 2 ก้านธูป และ 3 ก้านธูปตามลำดับ
　　หลังจากเปิดใช้งานเสร็จสิ้น อ่างสมบัติก็ส่องประกายแสงสีทองเจิดจรัส แผ่ซ่านกลิ่นอายที่ดูหรูหรา สง่างามจนชิงสุ่ยยังสับสน
　　ในขณะเดียวกัน อ่างสมบัติก็ขยายใหญ่ ชิงสุ่ยตรวจสอบรายละเอียด แล้วพบว่าข้อมูลของมันค่อนข้างเบาบาง
　　อ่างสมบัติไม่ใช่สมบัติที่ใช้โจมตีแต่เป็นสมบัติที่ใช้รวบรวมสมบัติ อย่างไรก็ตามสิ่งที่มันรวบรวมไม่ใช่เงินเลยทอง หากอยู่ในโลกใบก่อนมันคงกลายเป็นสมบัติที่แสนจะมีค่าเหนือคำบรรยาย แต่สำหรับโลกใบนี้ เงินและทองเป็นสิ่งไร้ค่า
　　อ่างสมบัติให้ประโยชน์กับชิงสุ่ยอยู่ 2 อย่าง หนึ่งคือการรวบรวมพลังปราณ ตัวอย่างเช่นยาบางชนิดอาจจะได้รับผลเพิ่ม เครื่องเทศบางชนิดมีกลิ่นหอมมากขึ้น หรือแร่บางตัวมีคุณสมบัติและคุณภาพที่สูงขึ้น
　　อีกอย่างคือ มันสามารถรวมสมบัติเข้าด้วยกันได้ มันจะผสานสองสิ่งที่แตกต่างกันสิ้นเชิง สิ่งที่ทรงพลังกว่าจะคืนกินแก่นแท้ของสิ่งของที่อ่อนแอกว่า และมันจะทำให้เกิดโอกาสในการพัฒนาออกไปเป็นสิ่งใหม่ สิ่งของที่มีคุณสมบัติใช้ทำรากฐานตัวอย่างเช่นโลหะ เมื่อมันดูดซับสิ่งของจากสิ่งอื่นมันอาจจะกลายเป็น โลหะอุกกาบาต
　　แน่นอนว่ามันก็ยังมีข้อยกเว้น ถ้าหากทั้งสองสิ่งอ่อนแอและแฝงไปด้วยคุณสมบัติอ่อนแอ สิ่งที่เกิดใหม่จะกลายเป็นสิ่งที่อ่อนแอกว่า
　　ชิงสุ่ยพึ่งพอใจกับอ่างสมบัติชิ้นนี้มาก ยิ่งมันดูดกลืนพลังปราณมากเท่าไหร่ พลังของมันก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น ชิงสุ่ยควบคุมขนาดของมันให้ใหญ่ขึ้นเพื่อใส่สิ่งของ แต่เขาไม่ได้เปิดใช้ความสามารถในการประสานดังนั้นสิ่งที่ใส่อยู่ภายในจะไม่กลืนกินกันเอง
　　เขาทดสอบใส่ยาเม็ดต่างๆเพื่อเพิ่มคุณภาพ ไม่ว่าจะเป็นผลโชคชะตา ผลอสูรบรรพกาล ยาเม็ดโชคชะตาทอง ยาเม็ดทองคำเซียนเทียน
　　เมื่อระดับของอ่างสมบัติเพิ่มขึ้น ชิงสุ่ยก็พบว่ามันสามารถเพิ่มคุณสมบัติของที่ใส่ลงไปได้ถึง 10 ส่วนจากเดิม
　　10 ส่วนอาจจะดูไม่มาก แต่ก็ถือว่าเป็นตัวเลขที่คุ้มค่า ในสถานการณ์ที่มีคุณภาพสูงเท่าไหร่ เพลงแค่ 10 ส่วนก็ถือว่ามากโข
　　ชิงสุ่ยวางสิ่งของมากมายลงไปข้างใน เวลาในการพัฒนากินเวลาหนึ่งเดือนเต็ม เวลานี้ถือว่าไม่ยาวนานแล้วถือว่าสั้นมากในโลกภายนอก ที่สำคัญมันถูกใช้อยู่บนดินแดนหยกยุพราชอมตะ
　　เช้าวันถัดไป ชิงสุ่ยออกมาดำเนินการค้าของหอคอยจักรพรรดิ ตลอดวันเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง เสือใหญ่พยายามเรียนรู้ทุกอย่าง รวมไปถึงการรักษาพยาบาลเบื้องต้น ชิงสุ่ยใช้ยาเพื่อเสริมความทรงจำ ทำให้เขามีความจำเหนือกว่าคนทั่วไป
　　ชิงสุ่ยยังไม่ได้สอนอะไรเพิ่มมาก พื้นฐานของเขาไม่ได้ดีเหมือนกับชิงซี เขาจำเป็นต้องมีเวลามากกว่านี้ และชิงสุ่ยก็ได้คัดเลือกหมอหลายคน ยิ่งทำให้เวลาของเขาน้อยลง
　　เขาได้เลือกหมอมา 4 คนจากทั้งหมด สิ่งที่เขาให้ความสำคัญที่สุดคือคุณธรรม ถ้าหากเป็นคนไร้ศีลธรรม ไม่ว่าจะเรียนรู้มากเท่าไหร่ก็ไม่มีประโยชน์
　　ชิงสุ่ยไม่มีความกังวลเกี่ยวกับภัตตาคารของอวี้ซีหยวน เธอมีอิสระมากขึ้นและสามารถใช้งานพนักงานของตัวเองอย่างคุ้มค่า ทำให้เธอเข้าถึงข้อมูลมหาศาล และหากชิงสุ่ยต้องการเข้าถึงข้อมูลใด เธอก็พร้อมจะบอกชิงสุ่ยทันที
　　ในขณะที่เขาก้าวออกมาจากประตู เขาก็เห็นใครบางคนกำลังเดินผ่านไป ชิงสุ่ยตกตะลึงอย่างมาก เขามองเห็นหญิงสาวที่เขาจำได้
　　เธอมีรูปร่างที่สมส่วนมากนางฟ้าที่ลงมาจากสวรรค์ กลิ่นอายของเธอช่างสง่างาม ดวงตาของเธอส่องสว่างเหมือนดวงจันทร์บนท้องฟ้าบริสุทธิ์ มันทั้งล้ำลึกและน่าประทับใจ
　　เธออยู่ในชุดสีขาวราวกับนกสวรรค์ขนขาว ที่ทั้งเปล่งประกายพลังที่แข็งแกร่งและกลิ่นอายความรุนแรง
　　ความงามของเธออยู่เหนือกว่าคนรุ่นเดียวกัน
　　เพียงแค่รูปลักษณ์ ก็ถามให้ผู้ชายหลายคนมีความคิดดึงเธอมาแปดเปื้อน
　　ภาคีวิหคอัคคีเทวะ…..เฉินหวง
　　ชิงสุ่ยไม่คาดคิดว่าเธอจะมาปรากฏตัวที่นี่ด้วย!!
บทที่ 2047 – ข้าก็อยากให้ท่านเรียกข้าว่าแม่นางน้อยตลอดไป
　　ชิงสุ่ยไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเธอที่นี่ ภาคีวิหคอัคคีเทวะ……เธอควรอยู่ที่มหาทวีปวิหคอัคคีร่ายรำไม่ใช่เหรอ? ครั้งที่แล้วที่เขากลับไปเขาก็ไม่ได้เจอเธอ การปรากฏตัวของเธอจึงทำให้เขาประหลาดใจอย่างมาก เขาคิดว่าเขาลืมการมีอยู่ของเธอไปแล้ว
　　ชิงสุ่ยจ้องมองเธอจนกระทั่งเธอเดินมาตรงหน้าเขา เขาฟื้นคืนสติทันทีที่ได้กลิ่นหอมจากตัวของเธอ “ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”
　　“ข้าได้ยินมาว่าหอคอยจักรพรรดิได้ตั้งขึ้นในเมืองนี้ ข้าจึงอยากจะมาดู ข้าไม่คิดเลยว่าผู้ก่อตั้งจะเป็นท่านจริงๆ” เสื้อผ้าสีขาวพิมพ์ลายนกหงส์เพลิงทำให้เธอยิ่งเปล่งประกายความศักดิ์สิทธิ์
　　ความงามที่ไร้ผู้เทียบเทียม …..ชิงสุ่ยไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เขารู้สึกว่าเขาไม่อาจสรรหาคำใดมาอธิบายได้　　เขาไม่ได้มีความคิดแปดเปื้อน ไม่ใช่ว่าเขาพยายามสะกดความคิดนั้นเอาไว้ แต่เขารู้สึกอับอายเหมือนขอทานที่ยืนอยู่หน้าขุนนาง
　　ตอนนี้ชิงสุ่ยแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะยังคงพ่ายแพ้ทางความคิด อันที่จริงแล้วพวกเขาเองก็เคยสัมผัสร่างกายกันมาก่อน ชิงสุ่ยเคยช่วยเหลือเธอล้างพิษยากระตุ้นกำหนัด อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ใช้วิธีการตรง ในตอนนั้นชิงสุ่ยรู้สึกเกลียดความรู้ทางแพทย์ที่เขามีมาก
　　“หอคอยจักรพรรดิที่ท่านพบเจอทั้งปัจจุบันและอนาคต ล้วนเป็นหอคอยจักรพรรดิที่ข้าก่อตั้ง ท่านสนใจจะมาช่วยข้าหรือไม่? ข้าพร้อมจ่ายค่าตอบแทนให้กับท่าน”ชิงสุ่ยคิดและเสนอออกไปด้วยความตลก
　　“ข้าไม่มีทักษะการรักษาและทำอาหารก็ไม่ได้ น่าเสียดายจริงๆ”เฉินหวงปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างรวดเร็ว
　　รอยยิ้มของเธอนั้นช่างทรงเสน่ห์และงดงาม ชิงสุ่ยสติหลุดลอยไปชั่วขณะ เขารีบหันหน้าไปและกล่าวว่า ” ทำไมพวกเราไม่เข้าไปดูที่ดินที่ข้าโกงมาละ?”
　　“ท่านโกงมา?”เฉินหวงยิ้มและกล่าวถาม
　　“ทุกที่ที่ข้าไป ข้าไม่เคยรู้จักกับคนที่นั่น แต่ก็ไม่เคยต้องใช้เงินจ่าย พวกคนเหล่านั้นมักจะเข้ามาก่อกวนแล้วถูกข้าทุกทีสั่งสอน ครั้งนี้พวกเขาเอาคฤหาสน์หลังใหญ่มาเป็นของขวัญ และยังสัญญากับข้าว่าพวกเขาจะช่วยเหลือผู้คน ฟังดูไม่ได้เลยใช่ไหม?”ชิงสุ่ยยิ้มกว้าง ขณะเล่าเรื่องราวและเดินเข้าไปข้างใน
　　“คงจะมีคนนับไม่ถ้วน ยินดีมอบของขวัญให้กับท่าน ตัวท่านเองก็มีความสามารถ ท่านยังใช้คำว่าโกงอีกเหรอ?”เฉินหวงถาม
　　“พวกเขาไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขา แม่นางน้อยเป็นคนที่มีวิจารณญาณในการตัดสินที่ดีจริงๆ”
　　“นับวันยิ่งเป็นคนกะล่อนขึ้นเรื่อยๆ”เฉินหวงยิ้มอย่างมีความสุข ร่องรอยแห่งความสุขใจปรากฏขึ้นที่มุมปาก เธอมีความสุขมากๆที่ได้เจอชิงสุ่ย เธอจะจำผู้ชายที่ช่วยเหลือเธอได้ไม่เคยลืม ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขา เธอก็คงเลือกจะฆ่าตัวตาย ลาจากโลกนี้ไปแล้ว
　　“แม่นางน้อย มีใครเคยบอกได้หรือไม่ว่าทุกครั้งที่ท่านยิ้ม รอยยิ้มท่านช่างงดงามมาก ท่านควรยิ้มให้มากขึ้นและมีความสุขให้บ่อยๆ โลกนี้ยังมีหลายอย่างที่วิเศษต่อท่าน”
　　“ข้าจำไม่ได้เลยว่าถ้าเคยบอกว่าโลกนี้มันไม่วิเศษ?”เฉินหวงกระพริบดวงตาที่แสนงดงาม
　　“ท่านไม่รู้ตัว แต่ถ้ากล้าบอกเลยว่ามันคือความจริง”ชิงสุ่ยตอบกลับ พลังปราณจิตของเขารับรู้ได้ถึงความอ่อนไหว เขาบอกได้เลยว่าหญิงสาวคนนี้เก็บงำความรู้สึกเกลียดชัง และดวงตาของเธอก็มองไม่เห็นความงดงามของโลก เธอมักจะยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวและไม่สนใจสิ่งต่างๆของโลก จิตใจของเธออาจจะไม่แข็งกร้าวเท่ากับถานท่ายหลิงเยียน แต่หัวใจของเธอก็แข็งกระด้างไม่แพ้ใคร　　“ข้ากล้า”เฉินหวงกล่าว
　　“ท่านกล้าอะไร?”ชิงสุ่ยกล่าวต่อ
　　“ข้ากล้าพูดเต็มปากว่าโลกนี้ช่างวิเศษ”เฉินหวงกล่าวอย่างใจเย็น
　　“ท่านช่วยบอกเหตุผลดีๆสัก 3 ข้อที่ทำให้ท่านรู้สึกมีความสุขได้หรือไม่? ข้าจะเชื่อคำพูดของท่านหากท่านทำได้”ชิงสุ่ยจ้องมองเธอ
　　เฉินหวงตกตะลึงกับคำพูดของเขา “ถ้าอย่างนั้น แล้วความรู้สึกของท่านล่ะ? ท่านคิดอย่างนั้นหรือว่าโลกนี้มันวิเศษ?”
　　“แน่นอน อารมณ์ของข้าก็เหมือนบรรยากาศของโลก ข้ารู้สึกว่าโลกใบนี้ยิ่งใหญ่และวิเศษมาก”
　　เฉินหวงดูว่าชิงสุ่ยใช้ชีวิตอยู่กับความยากลำบากและออกเดินทางรอบโลกโดยไม่หยุดหย่อน แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจและถามว่า “ถ้าเช่นนั้นก็บอกเหตุผลดีๆให้ข้าสัก 3 ข้อ “
　　“ข้ามีภรรยาหลายคน นับด้วยหรือไม่?” 　　“ถึงจะดูหยาบ แต่ก็ถือว่านับเป็นหนึ่ง”เฉินหวงไม่คัดค้าน
　　“ถ้ามีลูกที่น่ารักทั้งลูกชายและลูกสาว นับด้วยหรือไม่?”
　　“นับ”
　　“ข้า มีท่านพ่อท่านแม่ ท่านปู่ ท่านลุง และคนอื่นๆคอยอยู่ใกล้ พวกเขาทำให้ข้ารู้สึกมีความสุขทุกครั้ง…..”ชิงสุ่ยหยุดพูดเมื่อตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่ผิด
　　“ข้าขอโทษค่ะไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”ชิงสุ่ยกล่าวอย่างเชื่องช้า
　　“ข้ารู้ มันคือความสุขอย่างแท้จริง จงปฏิบัติกับพวกเขาอย่างดี แล้วอย่าเสียใจเมื่อพวกเขาจากไป เราไม่อาจเปลี่ยนชะตาชีวิตของคนได้ เมื่อถึงวันนั้นท่านจะโหยหา ฉะนั้นจะต้องรักษาสิ่งที่มีให้ดีที่สุด”เฉินหวงกล่าว
　　ชิงสุ่ยจับแขนเสื้อของเธอ ตัวของเธอกำลังสั่น
　　” เผชิญหน้ากับมันแล้วชีวิตจะแข็งแกร่งวันพรุ่งนี้จะต้องดีกว่า”ชิงสุ่ยเห็นเฉินหวงกำลังย่ำแย่ หัวใจของเขาก็ปวดร้าว อย่างไรก็ตามเธอไม่ใช่ผู้หญิงของเขา เขาจึงจับชายแขนเสื้อเพื่อบอกให้เธอเข้มแข็ง
　　“ข้าจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่าม และถ้าหากข้าทำ ข้าก็คงไม่มีวันนี้ พวกเราเป็นเพื่อนกันใช่หรือไม่?”เฉินหวงถามอย่างจริงจั
　　ชิงสุ่ยพยักหน้ายืนยัน “แน่นอนว่า ข้าปฏิบัติต่อท่านในฐานะเพื่อนที่ดีมาโดยตลอด และรู้สึกภูมิใจที่มีเพื่อนโฉมงามแบบท่าน มันเป็นเกียรติมากที่ข้าจะได้เล่าเรื่องนี้กับผู้อื่น”
　　เฉินหวงยิ้ม “ขอบคุณมาก ตอนนี้ข้ามีเหตุผลที่จะเชื่อว่าโลกนี้มหัศจรรย์”
　　“โอ้ อะไรบ้างล่ะ?”ชิงสุ่ยถาม
　　“ข้ามีเพื่อนที่ดี”
　　คำตอบของเฉินหวงสร้างความประหลาดใจให้กับชิงสุ่ย เขายังรู้สึกว่าเธอเต็มไปด้วยปริศนา และความแข็งแกร่งของเธอครั้งนี้ก็ดูจะเหนือกว่าหลิวตงเฉิน ซึ่งเขาก็ไม่ได้ถามอะไรมาก
　　“เอาล่ะ ท่านจงจำเอาไว้ว่าท่านมีเพื่อนอย่างข้า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ท่านจงจำไว้ว่าข้าจะยืนข้างท่านเสมอ ไม่ว่าใครจะรังแกท่าน ข้าจะหาทางแก้แค้นให้ท่านเอง ต่อให้พวกมันจะแข็งแกร่งเพียงใดก็ตาม”ชิงสุ่ยให้กำลังใจ
　　“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ท่านจะมีหญิงสาวหลายคนรัก”เฉินหวงหัวเราะเบาๆ
　　“ท่านยังไม่ได้บอกเลยว่าท่านมาทำไมที่นี่?”ชิงสุ่ยถูจมูกด้วยความเขินอายและพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
　　“วิหคอัคคีมีอิทธิพลในดินแดนฟ้าอุดร และข้าก็ถูกเรียกว่าวิหคอัคคี”เฉินหวงยิ้มขณะกล่าว
　　“ข้าไม่อาจมองทะลุไปถึงตัวตนอันแสนลึกลับของท่านได้จริงๆ บอกข้าได้หรือไม่ว่า ความสัมพันธ์ของเราอยู่ในระดับใดกัน?”
　　“ข้าสนิทกับท่านมากจริงๆ ซึ่งท่านก็อาจจะไม่เคยรู้ ไม่ว่าข้าจะเป็นอะไร ข้าก็อยากให้ท่านเรียกข้าว่าแม่นางน้อยตลอดไป ชื่อนี้จะมีเพียงเท่านั้นที่เรียกได้”เฉินหวงจ้องมองชิงสุ่ยขณะกล่าว
　　“แม่นางน้อย ข้ามีบางอย่างอยากจะสารภาพ”ชิงสุ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง