Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1008 ถ้าศัตรูยังตายไม่หมด สงครามก็ยังไม่จบ

　　 ชูฮัน! ตี่ตงจำได้ทันทีว่าคนที่เห็นคือใคร เลือดในตัวมันเดือดพล่านไปหมด

　　กองทัพลูกผสมระยะสูงของมันทั้ง300 ตัวต้องมาทรมานและตายไปจำนวนมาก แถมตัวมันเองก็ยังติดพันอยู่กับซูเฟิงไม่สามารถหนีไปไหนได้พ้น ทั้งหมดก็คือฝีมือชูฮัน! แถมชูฮันยังทำเหมือนตบหน้าเขาอย่างจังด้วยการมานั่งแทะเมล็ดแตงโมชมวิวไม่สนใจอะไรต่อหน้าแบบนี้อีก!

　　มันยังมีอารมณ์มาผ่อนคลายได้อีกเหรอ!

　　ตี่ตงกำลังโกรธแค้นจนขาดสติไม่สนว่าตัวเองอาจจะบาดเจ็บตัวจากอาวุธของซูเฟิงได้ มันหลบการโจมตีของปืนไรเฟิลของซูเฟิงออก มันมุ่งหน้าไปทางชูฮัน ตั้งใจจะฆ่าชูฮันให้ได้เพื่อจบทุกอย่าง

　　ซูเฟิงเป็นวิวัฒนการระยะ7 แต่ชูฮันไม่ใช่…

　　เมื่อได้เห็นว่าจู่ๆตี่ตงก็พุ่งเป้าไปยังชูฮันแทนซูเฟิงก็เลิกให้ความสนใจกับตี่ตงทันที เขาปรับลมหายใจของตัวเองให้นิ่งและเตรียมตัวพร้อมรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้

　　 ฮ่าฮ่าฮ่า! ตี่ตงที่เห็นว่าไม่มีใครไล่ตามหลังมาก็ได้ใจ มันแสยะยิ้ม จากนั้นก็กางกรงเล็บออกและกระโจนเข้าใส่ชูฮัน  ไปลงนรกซะ! 

　　ถึงตอนนี้จะยังไม่สามารถหนีออกไปจากฐานลับนี่ได้แต่ตราบใดที่มันฆ่าชูฮันได้ เขี้ยวหมาป่าทั้งหมดก็จะไม่มีผู้นำ ในที่สุดมันก็ขาดความมั่นใจ ไม่มีผู้นำต่อสู้และก็จะพ่ายแพ้ในที่สุด

　　ทุกคนรู้ดีว่าชูฮันเป็นเสาหลักทางจิตวิญญาณของเขี้ยวหมาป่าทุกคน!

　　อีกทั้งตอนนี้ชูฮันยังไม่แม้แต่จะเงยหัวขึ้นมาดูสถานการณ์โดยรอบเลยเพียงแค่ชั่วลมหายใจ มันที่สวมใส่ชุดคลุมสีดำทั้งตัวก็จะฝ่าทะลุอากาศไปราวกับสายลมและใช้ความมืดพรางตัว

　　สีดำที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับความมืด

　　และในตอนนั้นเองตี่ตงที่กำลังพุ่งมาด้วยความเร็วจนเกือบจะถึงตัวชูฮันแต่แล้วจู่ๆมันก็มีสนามพลังงานโผล่ขึ้นมาล้อมมันกั้นแบ่งแยกระหว่างมันกับชูฮันเอาไว้ ตี่ตงที่ไม่รู้ก็ยังคงมุ่งหน้าต่อไปเพื่อเข้าใกล้ชูฮันจนชนเข้ากับกำแพงของสนามพลังงาน

　　 เปรี๊ยะ! 

　　เกิดแรงระเบิดรุนแรงดีดตัวตี่ตงสะท้อนกลับออกไปอย่างรุนแรงจนตัวตี่ตงลอยเด้งกลับไปหาซูเฟิงที่ยืนรออยู่ด้านหลัง

　　ตี่ตงทั้งทึ่งและประหลาดใจหัวของมันโล่งและหยุดทำงานไปขณะหนึ่งได้แต่มองตามร่างของตัวเองที่กำลังลอยตามแรงดีดอยู่ในอากาศ

　　และชูฮันก็สลายสนามพลังงานตรงหน้าออกไปอย่างรวดเร็วและง่ายดายอีกครั้งโดยที่ตัวของชูฮันไม่ได้ขยับเลยสักนิด เขายังคงนั่งแทะเมล็ดด้วยสีหน้านิ่งๆอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

　　ซูเฟิงที่เตรียมตัวรอไว้อยู่แล้วจากทางด้านหลังก็ใช้โอกาสนี้ปล่อยพลังงานผันผวนออกมาจนเกิดลำแสงสีทองเปล่งประกายรอบปืนไรเฟิลด้ามยาวจิตสังหารรุนแรงระเบิดโพล่ง และทันใดนั้นเองตัวด้านปลายแหลมของปืนไรเฟิลด้ามยาวก็แทงเข้าใส่ตี่ตงที่ถูกแรงเหวี่ยงดีดกลับมาหาซูเฟิงโดยที่ตี่ตงไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย

　　 จึก! 

　　เสียงของมีคมแทงทะลุเจาะเข้าไปในร่างวินาทีต่อมาตัวของตี่ตงก็หยุดนิ่ง ปืนไรเฟิลด้ามยาวเจาะเข้าที่กลางหัวใจของตี่ตงและลากยาวมาถึงกลางอก เลือดไหลทะลักออกมาเป็นสาย

　　ลูกผสมระยะ7 จุดสูงสุด…ตายคาที่!

　　ทุกอย่างเป็นไปตามการคาดการณ์ของตี่ตงก่อนหน้านี้เลยเมื่อไม่มีแม่ทัพแล้ว ชัยชนะก็อยู่ในกำมือ…ทว่าเป้าหมายไม่ใช่กองทัพเขี้ยวหมาป่า แต่เป็นลูกผสม

　　ตี่ตงเป็นผู้นำของกองทัพลูกผสมระยะสูงทั้งสามร้อยตัวได้ตายไปแล้วตายอย่างง่ายดายโดยไม่มีศักดิ์ศรีหรือภาพพจน์อะไรเลย แถมยังเสียหน้าและน่าอับอายด้วยซ้ำไป

　　กลุ่มลูกผสมที่ยังเหลืออยู่และพยายามสู้ต่อก็หมดกำลังใจทันที่เมื่อได้เห็นภาพผู้นำของตัวเองตายคาปืนไรเฟิลด้ามยาวของซูเฟิงอย่างน่าอนาถหัวใจของตี่ตงเกือบจะหลุดออกมานอกร่างห้อยโตงเตง เลือดระเบิดทะลักออกมาเป็นน้ำตก

　　ลูกผสมที่ยังเหลืออยู่ต่างตะลึงกับภาพที่ได้เห็นความสิ้นหวังเกิดขึ้นในใจพวกมันทันที

　　 (*&^%$#$%^&!&! 

　　กองทัพเขี้ยวหมาป่าค่อยๆจัดการฆ่าลูกผสมไปเรื่อยๆทีละตัวในขณะที่พวกลูกผสมยังคงขวัญเสียและตกใจกับภาพการตายของผู้นำตัวเองอยู่

　　ไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องตาย!

　　ภายใต้การฝึกปีศาจของชูฮันห้ามใครแพ้ในสงครามทั้งนั้น และห้ามเผลอแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว

　　ท่านชูฮันได้มอบได้มอบจิตวิญญาณของนักสู้ให้พวกเขา

　　ถ้าศัตรูยังตายไม่หมดสงครามก็ยังไม่จบ!

　　 *&^%%^&*(!!! 

　　เสียงอาวุธที่ฆ่าฟันลูกผสมทั้งหลายยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทั้งเสียงความรุนแรง เสียงกรีดร้องทรมานเจ็บปวดดังโหยหวยท่ามกลางความมืดมิด จนในที่สุดพวกลูกผสมก็หมดสิ้นความหวังที่จะรอด หมดเรี่ยวแรงกำลังใจที่จะสู้

　　แม้บางตัวจะมีเรี่ยวแรงและความสามารถที่จะสู้ได้หากก็ไม่มีกำลังใจที่จะสู้อีกต่อไป…

　　หนึ่งชั่วโมงต่อมาร่างของลูกผสมตัวสุดท้ายก็ตกลงไปนอนตายคาพื้น หัวของมันถูกตัดขาดออกและในที่สุดทั้งบริเวณก็เข้าสู่ความเงียบ

　　ทั้งหุบเขาเงียบสนิทราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่มีเพียงแค่เสียงลมที่พัดกลิ่นคาวเลือดเหม็นคลุ้งจนเกิดเสียงหวีดในอากาศ

　　ทหารทั้งหลายเช็ดปาดเลือดที่เปรอะตามใบหน้าและลำตัวออก ก่อนจะเดินกลับไปรวมตัวตั้งแถวรายงานต่อหน้าชูฮัน

　　เนื้อตัวของแต่ละคนเต็มไปด้วยร่องรอยของสงครามอย่างชัดเจนราวกับพึ่งคลานมาบนกองเลือด…

　　หากมันคือเลือดของลูกผสม!

　　ซูเฟิงอยู่นำหน้าสุดในมือถือปืนไรเฟิลด้ามยาวสีทองไว้ขนาบตัวก่อนจะทำท่าวันทยาหัตถ์ตามระเบียบทหารเพื่อแสดงความเคารพแก่ชูฮัน  ขออนุญาตครับท่านพลเอก สงครามสิ้นสุดแล้วครับ! 

　　และในตอนนั้นเองชูฮันก็หยุดแทะเมล็ดแตงโมในมือปล่อยพลังผันผวนจำนวนออกมาจนทำให้อากาศในบริเวณถูกควบแน่นจนทุกคนรู้สึกอึดอัด

　　 หัวหน้า หลูปิงเซ่อที่พึ่งเดินกลับมารวมตัวกับทุกคน โดยมีเสี่ยวเหอที่คาบถุงซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าตัวหลูปิงเซ่อเลื้อยตามมาติดๆ

　　มันมีรอยยิ้มในแววตาของชูฮันเขารู้ดีว่านั่นคือถุงซึ่งเต็มไปด้วยคริสตัลจากกระโหลกซอมบี้ นอกเหนือจากการกำจัดลูกผสมระยะสูงได้ถึง 300 ตัวแล้ ชูฮันก็ยังได้คริสตัลของพวกมันมาเป็นผลพลอยได้อีก

　　 รายงานจำนวนการตายมา ชูฮันสั่งเสียงเรียบนิ่งพร้อมยืนขึ้น นัยน์สีดำราวกับน้ำหมึกมีประกายแววบางอย่างที่อ่านไม่ออก

　　 ครับท่าน! ซูเฟิงตอบรับคำสั่งเสียงดังฟังชัด  ศัตรูมีจำนวนทั้งสิ้นคือลูกผสมระยะสูง 300 ตัว ทั้งหมดถูกฆ่าเรียบร้อยครับ! กองทัพของเรามีทหารทั้งหมด 308 คน จำนวนผู้บาดเจ็บคือศูนย์ครับ! 

　　ทันทีที่ได้ยินการรายงานของซูเฟิงเหล่าทหารทั้งหลายที่ได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ

　　ไม่มีใครถูกฆ่าหรือได้รับบาดเจ็บเลยไม่มีทหารของชูฮันเสียชีวิต แต่กองทัพลูกผสมระยะสูงจากเมืองหยินกลับถูกสังหารหมู่ตายเรียบ!

　　นี้คือลูกผสมชั้นสูงระยะที่ต่ำที่สุดที่มีคือระยะ 3 เท่านั้น ในขณะที่พวกเขาแม้จะเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่แต่ก็ไม่ได้ระยะสูงและมีความสามารถด้อยกว่ากลับไม่มีใครแม้แต่บาดเจ็บด้วยซ้ำ

　　มีกองทัพไหนในโลกที่จะทำได้แบบนี้?

　　แล้วจะไม่ให้พวกเขาภูมิใจได้ยังไง!

　　แม้ว่ามันจะเป็นผลจากการสมรู้ร่วมคิดและการใช้จิตวิทยาร่วมด้วยแต่บนสนามรบพวกเขาได้แสดงออกถึงภูมิปัญญาและความสามารถในการต่อสู้จากพละกำลังของพวกเขาทุกคน

　　ชูฮันยกยิ้มมุมปากกวาดสายตามองเหล่าทหารกว่าสามร้อยคนตรงหน้าและเอ่ยขึ้นด้วยเสียงต่ำๆหากอัดแน่นไปด้วยความทะเยอทะยาน  วันนี้ไม่ต้องเก็บกวาดสนามรบ เราจะให้ทั้งโลกได้เห็นถึงอำนาจของกองทัพเขี้ยวหมาป่าของเรา! 

　　 ตึง!!! ทุกคนตื่นเต้นกระแทกอาวุธของตัวเองพื้นพร้อมกันจนเกิดเสียงดังสนั่นเพื่อตอบรับคำพูดชูฮัน

　　อย่าคิดว่าเสือหลับคือแมวกองทัพเขี้ยวหมาป่าของพวกเขาไม่ชอบอวดและจะไม่แสดงความสามารถที่แท้จริงของตัวเองให้ใครได้เห็น แม้จะหลังจากตรากตรำสงครามมาจนเหนื่อยล้าแต่ทุกคนก็จะต้องเก็บกวาดสนามรบให้เรียบร้อย

　　เพื่อไม่ให้ใครๆได้รับรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของกองทัพเขี้ยวหมาป่า