Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1037 ที่เหลือหายไปไหน?

　　ฝ่ายศัตรูอีกทีมหนึ่งซึ่งมีสมาชิกสิบคนนำโดยเสี่ยวเซียวทว่าความเร็วของกลุ่มนี้นั้นค่อนข้างช้าเนื่องด้วยข้อจำกัดของหัวหน้าซึ่งก็คือเสี่ยวเซียว ทีมนี้ประกอบด้วยสมาชิกที่มีความแข็งแกร่งระดับสูงทั้งนั้น มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่ระดับต่ำที่สุดในกลุ่มคือระยะ 5 และสูงที่สุดคือระยะ 7

　　จากทั้งหมดสิบคนมีเพียงแค่เสี่ยวเซียวคนเดียวที่เป็นพรสวรรค์

　　 ตึง! 

　　เสียงแรงสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ดังขึ้นไม่ไกลออกไปทีมของเสี่ยวเซียวหยุดการเคลื่อนไหวทันทีเป็นครั้งแรก

　　 เกิดอะไรขึ้น? วิวัฒนาการระยะ 7 ตกใจและรีบเอ่ยถาม  อาวุธอะไรที่ทรงพลังได้ขนาดนั้น? 

　　คนที่เหลือเองก็ยิ่งเพิ่มความระมัดระวังพวกเขาจัดกำลังยืนล้อมเสี่ยวเซียวเอาไว้ทุกด้านเพื่อป้อวกัน พวกเขาเชื่อว่าการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริง แต่ที่คิดไม่ออกก็คือมันเกิดจากอาวุธอะไรถึงสร้างผลลัพธ์รุนแรงได้ถึงขนาดนี้

　　 ท่านหัวหน้าครับตำแหน่งเป็นจุดที่ชูฮันอยู่ครับ  มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ในกลุ่มรายงานเสี่ยวเซียว

　　แววตาของเสี่ยวเซียวพลันเปลี่ยนเป็นล้ำลึกราวกับกำลังคิดอะไบางอย่างอยู่ในหัว คาดว่าคนที่อยู่ในบริเวณน่าจะตายไม่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสกันหมด 

　　วิวัฒนาการระยะ7 ในทีมมีสีหน้าราบนิ่ง เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา  ไม่คิดเลยว่าชูฮันจะมีอาวุธลับที่รุนแรงขนาดนี้ในมือ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงกล้าเปิดเผยตัวเองโต้งๆต่อหน้าพวกเรา 

　　 แต่แน่นอนว่าชูฮันจะต้องคาดไม่ถึงแน่ว่านอกจากกลุ่มมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ห้าสิบคนแล้วจะยังมีกลุ่มที่มีแต่สมาชิกระดับสูงตามไปอีก  มนุษย์สายพันธุ์ใหม่อีกคนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขณะวาดภาพจุดจบของชูฮันอยู่ในหัว

　　เสี่ยวเซียวแสยะยิ้ม อย่าประมาทศัตรู รีบตามไปและห้ามปล่อยชูฮันรอดไปได้เด็ดขาด! 

　　 ครับ! 

　　กลุ่มมนุษ์ยสายพันธุ์ใหม่รีบเร่งฝีเท้ามุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่เกิดระเบิดทันที

　　—————–

　　นอกจากพื้นที่ระเบิดป่าแห่งนี้มีพื้นที่ครอบคลุมกว้างใหญ่อย่างมาก สมาชิกที่เหลือของทีมกุ้งเสือดำต่างแยกย้ายกระจัดกระจายกันไป พยายามหาเป้าหมายเพื่อลอบสังหาร โดยไม่ทันสังเกตเลยว่าการเคลื่อนไหวของพวกเขาทำให้พวกเขาค่อยๆถอยห่างออกจากเป้าหมายไปเรื่อยๆ

　　เวลาผ่านไปพักใหญ่กว่าที่ทีมกุ้งเสือดำจะหาเส้นทางบนภูเขาลูกใหญ่นี้เจอถึงขนาดที่ว่าสมาชิกหลายคนได้วนเวียนมาประจบกันเองหลายต่อหลายครั้ง

　　สิ่งที่ทำให้เหล่าทีมกุ้งเสือดำยิ่งรู้สึกไม่สบายใจก็คือพวกเขาพบว่าฝ่ายศัตรูดูเหมือนจะน้อยลงเรื่อยๆจนแทบจะไม่มีเหลือแล้ว

　　เมื่อเช่นนั้นทีมกุ้งเสือดำจึงตัดสินใจรวมตัวสมาชิกเข้าด้วยกันซึ่งสมาชิกส่วนใหญ่ก็รวมตัวกันอยู่ในตำแหน่งที่กำหนดไว้อยู่แล้วเหลือแค่รอให้ที่เหลือกลับมารวมกลุ่ม

　　ขณะนั้นเองจางโบฮั่นที่ไม่เคยแพ้ให้ผู้ชายมาก่อนเธอมักเป็นคนนำการต่อสู้เสมอทว่าเวลานี้เธอกำลังนั่งให้หวังหลิงทำแผลให้เธออยู่ ทันใดนั้นก็ถามคำถามหนึ่งกับหวังหลินขึ้นมา  นายฆ่าไปแล้วกี่คน? 

　　มันคือการเปรียบเทียบที่เห็นได้ทั่วไปในทุกๆทีมของกองทัพเขี้ยวหมาป่าเมื่อไหร่ก็ตามที่การต่อสู้หรือการฝึกฝนจบลง คนที่ไม่ยอมรับในการพ่ายแพ้ของตัวเองจะรวมตัวกันเพื่อพูดคุย

　　แม้แต่ทีมกุ้งเสือดำที่มักทำตัวเงียบๆไม่โดดเด่น ก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน เพราะในใจของทุกคนต่างต้องการมีความสำคัญทั้งนั้น

　　หวังหลิงเหลือบมองจางโบฮั่นที่ยังคงนิ่งเฉยไม่ขยับเขาย่นคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป  แน่นอนว่าฉันฆ่าไปได้ไม่มากเท่าเธอแน่ๆ ก่อนหน้านี้ฉันไม่มีโอกาสเจอศัตรูเลย เลยฆ่าไปได้แค่คนเดียว 

　　 อะไรนะ?! จางโบฮั่นตะลึง เธอตะโกนถามออกมาอย่างตกใจ  นายฆ่าไปได้แค่คนเดียว? 

　　หลังจากนั้นจางโบฮั่นก็หันไปมองกัปตันเสี่ยวเคิน นั่นก็เพราะว่าตัวเธอเองก็ฆ่าไปได้แค่คนเดียวเหมือนกัน คนที่ตั้งแต่แรกเริ่มที่เสี่ยวเคินตามมาช่วยและหลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้เจอศัตรูอีกเลย

　　เดิมทีเธออยากจะถามแกล้งหวังหลิงเล่นเฉยๆ…แต่ไม่คิดเลยว่าหวังหลิงก็จะเป็นเหมือนกับเธอ

　　เสี่ยวเคินได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสองทั้งๆที่ปกติเขาสามารถกลั้นอารมณ์ได้ดีเสมอแต่ครั้งนี้เขาอดไม่ได้ที่จะโพล่งถามออกมาเสียงดัง  หวังหลิงฆ่าไปได้แค่คนเดียว? 

　　ช่างน่าบังเอิญเพราะตัวเสี่ยวเคินเองก็ฆ่าไปได้แค่คนเดียวเหมือนกัน!

　　หวังหลิงที่ได้ยินน้ำเสียงของเสี่ยวเคินก็พลันชะงักสมาชิกของทีมกุ้งเสือดำมักจะอยู่เงียบๆและไม่ยืดหยุ่นเท่ากับทีมความลับของพระเจ้า แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่มีความสามารถพื้นฐานในการรับรู้…ในคำพูดและน้ำเสียงของเสี่ยวเคินมันแสดงออกชัดเจนว่าเสี่ยวเคินเองก็เจอศัตรูไปแค่คนเดียวเหมือนกัน

　　การพูดคุยระหว่างทั้งสามคนไม่มีการเบาเสียงเลยสักนิดทำให้สมาชิกที่เหลือซึ่งกำลังนั่งพักฟื้นกำลังตัวเองอยู่ก็เริ่มทยอยได้ยินไปเรื่อยๆทีละคนหลายคนต่างตกใจและมีอาการเดียวกันหมด

　　พอได้เห็นปฏิกิริยาของทุกคนเสี่ยวเคินก็รับรู้ได้ทันทีในใจว่ามันหมายความว่าอะไร ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจออกคำสั่ง  รายงานสถิติของแต่ละคนเดี๋ยวนี้!  　　 ยานเฮ่าฆ่าศัตรูไปได้หนึ่งคน!เป็นวิวัฒนาการระยะ 4 ครับ! 

　　 ผมฆ่าไปได้สองคนครับ!สมาชิกของทีมยิงปืนหนึ่งคน และวิวัฒนาการระยะ 4 หนึ่งคนครับ! 

　　 ผมฆ่าศัตรูไปได้หนึ่งคน!เป็นพรสวรรค์ระยะ 5 ครับ! 

　　 … 

　　ทุกคนทยอยรายงานไปเรื่อยๆจำนวนตัวเลขที่ปรากฏนั้นเป็นที่น่าตกใจอย่างมาก!

　　ทุกคนสบตากันไปมาอยู่พักใหญ่ในแววตาเต็มไปด้วยคำถามและข้อสงสัย ยิ่งเสี่ยวเคินที่ได้ยินการรายงานตัวเลขของทีมมากเท่าไหร่ หัวใจของเขาก็ยิ่งจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ

　　สมาชิกทีมกุ้งเสือดำทั้งหมดเจ็ดสิบคนส่วนใหญ่ฆ่าศัตรูไปได้แค่คนเดียว ส่วนน้อยที่โชคดีก็ฆ่าศัตรูได้สองคน และสมาชิกกว่ายี่สิบคนไม่ได้ฆ่าใครเลยด้วยซ้ำเพราะไม่ได้เจอกับฝ่ายศัตรูเลย! 　　แล้วจำนวนของศัตรูที่พวกเขาล่อเข้ามาในภูเขานี้คือเท่าไหร่?

　　200คน…

　　สองร้อยคนที่ถูกพวกเขาในตอนแรกใช้กลยุทธ์ของหัวหน้าชูฮันจนสามารถกำจัดไปได้ห้าสิบคน….หมายความว่าฝ่ายศัตรูยังเหลืออีกหนึ่งร้อยห้าสิบคน!

　　ตามแผนการเดิมที่วางไว้โดยเฉลี่ยแล้วพวกเขาแต่ละคนจะต้องฆ่าศัตรูให้ได้สองคน แม้พวกเขาจะรู้ดีว่าศัตรูในครั้งนี้มีความสามารถสูงและยากที่จะเอาชนะได้

　　ทว่าสถานการณ์ในขณะนี้ทำให้เสี่ยวเคินต้องคิดหนัก

　　ข้อมูลส่วนใหญ่ที่ได้รับรายงานทำให้รู้ว่าฝ่ายศัตรูส่วนใหญ่ที่ถูกลอบสังหารไปแล้วจะเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ4 และมีระยะ 5 กับทีมยิงปืนรองลงมา ขณะที่วิวัฒนาการระยะ 6 มีแค่คนเดียว!

　　เสี่ยวเคินรู้ดีอยู่แล้วว่ากองกำลังฝ่ายศัตรูนั้นมีแต่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงทั้งนั้นและก็มีวิวัฒนาการระยะ 6 และ7 อยู่เป็นจำนวนพอสมควรด้วย ยิ่งโดยเฉพาะวิวัฒนาการระยะ 5 ก็มีมากกว่าที่เขาได้รับรายงานลอบสังหารจากทีม

　　ยิ่งไปกว่านั้นจำนวนคนที่ทีมกุ้งเสือดำสังหารไปได้รวมทั้งหมดมีแค่เก้าสิบคนเท่านั้น…ถ้างั้นที่เหลืออีกหกสิบคนหายไปไหน?!

　　เหงื่อเย็นๆผุดขึ้นตามกรอบหน้าของเสี่ยวเคินเสียงสั่นเทิ้มอย่างแรงด้วยความหวาดกลัวในใจ เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้จนตะคอกเสียงดังลั่น  ท่านพลเอก! เร็วเข้า รีบไปช่วยท่านพลเอกชูฮัน! 

　　กองกำลังฝ่ายศัตรูที่เป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงทั้งหกสิบคนที่ส่วนใหญ่คือวิวัฒนาการระยะ5 และก็ยังมีระยะ 6 และ 7 อีกจำนวนมากดูเหมือนจะมุ่งเป้าไปที่ชูฮัน!

　　หัวหน้ากำลังแย่!

　　หัวหน้าอาจจะตายได้! 　　เหล่าสมาชิกทีมกุ้งเสือดำครุ่นคิดถึงความจริงข้อนี้อยู่ครู่หนึ่งแทบจะทันทีทุกคนต่างวางทุกอย่างในมือลง แม้แต่คนที่ได้รับบาดเจ็บก็ลุกขึ้นยืนอย่างไม่สนความเจ็บของตัวเอง แววตาของทุกคนมุ่งมั่นและอัดแน่นไปด้วยจิตสังหารรุนแรง

　　 แยกย้ายเข้าสู่โหมดค้นหา!  เสี่ยวเคินที่กำลังเหงื่อตกเพราะความวิตกกังวลในใจ เขาพยายามยั้งอารมณ์ตกเองไว้และออกคำสั่งอย่างใจเย็น  ค้นหาท่านพลเอกชูฮัน ใครที่เจอก่อนให้รีบส่งคนแจ้งข่าวให้ทุกคนรู้ทันที! 

　　นี้คือหนึ่งในแผนการฝึกปีศาจของเขี้ยวหมาป่าที่ชูฮันเคยฝึกฝันพวกเขาอย่างหนักและในสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้เสี่ยวเคินก็เลือกจะนำมันมาใช้เป็นครั้งแรก ตอนนี้เขาตระหนักได้แล้วถึงความสำคัญของการฝึกปีศาจที่ชูฮันให้ไว้

　　แม้แต่ในสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานชูฮันก็ยังทิ้งการตอบสนองที่ครอบคลุมและมีประสิทธิภาพให้พวกเขาเอาไว้　　ท่านพลเอก…

　　จะตายง่ายๆได้ยังไง?!