Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1040 ฆ่าพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือซาก!

　　วิวัฒนาการระยะ6 มีปฏิกิริยาตอบสนองแล้วในครั้งนี้ แต่แล้วจู่ๆชูฮันก็วิ่งพุ่งโจมตีโดยใช้ปลายคมของขวานซิ่วโหลฟาดฟันตามลำตัวของศัตรูรอบๆเท่านั้น

　　ทั้งๆที่พุ่งเข้ามาแบบนี้ทำไมไม่ฆ่าซะ?!

　　หวังไคที่อยู่บนต้นไม้เกิดความหวาดกลัวขึ้นมาอีกครั้งมันสับสนและตามความคิดของชูฮันไม่ทันแล้ว ตัวมันเองตอนนี้ก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง มันเลยตัดสินใจเลือกที่จะกระโดดลงไปใส่วิวัฒนาการระยะ 6 สักคนหนึ่งใช้ฟันกัดเข้าที่ขาเต็มแรงเพื่อช่วยชูฮันอีกทาง

　　เพราะถึงแม้มันจะทั้งหงุดหงิดและรำคาญชูฮันมากแค่ไหนแต่ถ้าชูฮันตายไปมันเองก็ต้องหลับใหลไปตลอดกาลไม่ก็สลายหายไป

　　ตัวมันไม่ได้กำไรอะไรจากการที่ชูฮันตาย

　　 อ๊ากกก!!! วิวัฒนาการระยะ 6 ตกใจจนร้องลั่นที่อยู่ๆขาตัวเองโดนบางอย่างกัดเข้า

　　ไอ้กระต่ายยักษ์นี่มาจากไหน?!

　　ขณะนี้ชูฮันไม่มีเวลามาสนใจสถานการณ์รอบๆตัวสายตาของเขาจับจ้องไปที่มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 6 ตรงหน้าเขาในขณะนี้ ขวานซิ่วโหลในมือเปล่งลำแสงสีดำสะท้อนออกมาอีกครั้งราวกับมันกำลังส่งเสียงร้อง

　　 ปัง! 

　　ชูฮันใช้มือทั้งสองข้างจับขวานซิ่วโหลตวัดผ่านอากาศอย่างรวดเร็วเพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าการต่อสู้ครั้งนี้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!

　　 ฉึก! 

　　เสียงอาวุธที่กระทบกันดังให้ได้ยินอย่างต่อเนื่องวิวัฒนาการระยะ 6 ไม่ได้เป็นรองเลยสักนิด เห็นได้ชัดว่ามันต่างได้รับการฝึกอย่างเชี่ยวชาญ ภายใต้การโจมตีหลากหลากแบบของชูฮัน ทุกท่วงท่า ทุกการโจมตีนั้นเต็มไปด้วยแรงปะทะสูงทว่าอีกฝ่ายกลับสามารถรับมือชูฮันได้หมดอย่างไม่น่าเชื่อ　　แม้ชูฮันจะได้รับบาดเจ็บไม่น้อยทว่าชูฮันคือวิวัฒนาการระยะ 6 สูงสุด ไหนจะพลังด้านการต่อสู้ ความเร็ว ความแม่นยำทุกอย่างก็ล้วนอยู่ในระยะ 6 หมด ในความเป็นจริงแล้ววิวัฒนาการระยะ 6 ที่กำลังสู้กับชูฮันควรจะรับมือไม่ไหวและต้องตกเป็นรองชูฮันถึงจะถูก

　　แต่คนคนนี้กลับมีพลังทุกอย่างเทียบเท่าชูฮันเหมือนกันหมด

　　ไม่น่าเชื่อ!

　　ในใจชูฮันอดไม่ได้ที่จะตกใจ…คนเก่งระดับนี้ไปหมุดหัวอยู่ที่ไหนมา?!

　　โชคร้ายที่ตอนนี้เขาทำได้เพียงรักษาความสมดุลของการต่อสู้เอาไว้แต่ถ้าหากนานไปมากกว่านี้ตัวเขาเองที่มีบาดแผลจะกลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบแทนได้ ดังนั้นเขาจำเป็นต้องเลือกว่าจะยอมละทิ้งเศษชิ้นส่วนล่มสลายเพื่อยกระดับวิวัฒนาการขึ้นเป็นระยะ 7 หรือจะดันทุรังต่อไป?

　　เดี๋ยวก่อน! 　　ทันใดนั้นนัยน์ตาดำของชูฮันก็หดตัววูบอย่างแรง

　　เศษชิ้นส่วนล่มสลาย!

　　เขาลืมมันไปได้ยังไง!

　　วิวัฒนาการระยะ6 ที่กำลังต่อสู้กับชูฮันอยู่จู่ๆก็ต้องชะงักเมื่อเห็นจังหวะฝีเท้าชูฮันที่วิ่งออกไปนอกวงต่อสู้อย่างกระทันหัน มุ่งหน้าไปหากระต่ายยักษ์ที่อยู่ไม่ไกล

　　วิวัฒนาการระยะ6 มึนงงอย่างมาก ทันใดนั้นมันก็พลันตระหนักได้ถึงความห่างระหว่างตัวมันกับชูฮัน แม้จะฝึกฝนมาตลอดสองปีแต่มันไม่สามารถเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันทั้งๆที่อยู่กลางการต่อสู้อันดุเดือด ออกไปจากวงต่อสู้กระทันหันแบบนี้ได้อย่างชูฮัน

　　คนที่เหลือเมื่อเห็นว่าจู่ๆชูฮันก็หนีออกไปกลางคันก็รีบวิ่งไล่ตามทันที!

　　ชูฮันกำลังเร่งรีบเขาวิ่งไปเตะวิวัฒนาการระยะ 6 ที่ถูกหวังไคกัดอยู่ให้กระเด็นออกไปจากบริเวณ จากนั้นก็กระโดดขึ้นขี่หลังของหวังไคพร้อมแหกปากใส่หวังไคในหัวอย่างรุนแรง  ไป! วิ่งให้เร็วที่สุด! วิ่งวนเป็นวงกลมล่อพวกมันไปเรื่อยๆ! 

　　 ฟึบ! 

　　หวังไคเริ่มวิ่งอย่างบ้าคลั่งโดยไม่พูดอะไรสักอย่างกระต่ายยักษ์เพียงแค่เหลือบตามองชูฮันและวิ่งวนรอบพื้นที่เป็นวงกลมทันที ทำให้วิวัฒนาการทั้ง 9 งุนงงกันอย่างมาก

　　หลังจากวิ่งได้ไปสักพักหวังไคก็ตัดสินใจถามขึ้นมา  นี้มันเรื่องอะไรกันแน่? หรือนายรอให้ทีมกุ้งเสือดำตามมาช่วยอยู่? 

　　 มันสายเกินไปแล้วสำหรับทีมกุ้งเสือดำ ชูฮันรีบพูดถึงประเด็น พร้อมกับหยิบเศษชิ้นส่วนล่มสลายที่เก็บอยู่ในประตูมิติออกมาอย่างรวดเร็ว  ตอนนี้ฉันจะยกระดับระบบล่มสลาย! 

　　 จริงเหรอ!ทำไมจู่ๆถึงคิดจะทำ? หลังจากยกระดับแล้วจะสามารถปลดล็อคการใช้งานของระบบได้เพิ่มอีก 20% และฉันก็จะสามารถกู้คืนความทรงจำกลับมาได้อีก 20% เหมือนกัน! เร็วเข้า! รีบยกระดับเลย!  หวังไคตื่นเต้นอย่างมากจนเผลอเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นโดยไม่รู้ตัว เร็วจนเริ่มมีฝุ่นลอยขึ้นจากพื้นจดบดบังวิสัยทัศน์ของกลุ่มคนที่วิ่งไล่ตามหลัง

　　 แต่นายไม่ได้จะหลอกฉันใช่มั้ย? 

　　 เตรียมตัวรอได้เลย! 

　　เพียงสักพักทันใดนั้นตัวของชูฮันก็ชักกระตุกพร้อมกับที่เศษชิ้นส่วนล่มสลายในมือเป็นไปสีน้ำเงินแตกกระตายออกเป็นเสี่ยงๆ มันลอยออกจากฝ่ามือชูฮันและพุ่งเข้าไปในตัวชูฮันแทนอย่างรวดเร็ว!

　　 พรึบ! 

　　ราวกับถูกฟาดด้วยข้อมูลมหาศาลเข้ามาที่หัวอย่างแรงจนตื่นตะลึงค้างหลังจากนั้นชูฮันก็รู้สึกแปลกๆและเนื้อตัวผ่อนคลาย

　　 การเปิดใช้งานเศษชิ้นส่วนล่มสลายระบบล่มสลายได้รับการยกระดับ… 

　　ระบบล่มสลายเริ่มเปิดใช้งานและพูดสั่งการในระบบไปตามอัตโนมัติทันทีขณะที่ชูฮันยังคงมึนหัวไม่หาย ข้อมูลที่หลั่งไหลเข้ามาในหัวอย่างเร่งรีบจนเขาตั้งรับไม่ทัน ไหนจะเสียงพูดอธิบายอีกจนปวดหัวไปหมด  แม่งเอ๊ย! หวังไค แกจะรีบไปไหน?! 

　　 นั้นไม่ใช่เสียงฉัน! แววตาของหวังไคเองก็เปล่งประกายจ้าอย่างตื่นตาตื่นใจกับบางสิ่งที่ชูฮันไม่สามารถเข้าใจได้อยู่ แสดงให้เห็นชัดเจนว่ามันได้ความทรงจำ 20% กลับคืนมาแล้ว

　　ตอนนี้จิตใจของชูฮันก็เริ่มสงบลงได้แล้วทว่ามันสายไปแล้วที่จะได้มองแผนผังของระบบล่มสลาย ดังนั้นเขาจึงรีบถามหวังไคแทนทันที  บอกฉันสิว่ามีการใช้งานอะไรที่ฉันสามารถใช้ได้ตอนนี้บ้าง? 

　　 ยินดีด้วย น้ำเสียงของหวังไคฟังดูอารมณ์ดีและสงบนิ่งอย่างเหนือความคาดหมาย  นายสามารถเปิดใช้งานการฟื้นฟูการบาดเจ็บได้ 

　　ชูฮันอึ้งไปครู่หนึ่ง เร็วเข้า! ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว! 

　　 มีเวลาจำกัดทุกๆเจ็ดวัน หวังไคที่รู้ดีถึงลักษณะนิสัยของชูฮันจึงพยายามสรุปความซับซ้อนของการใช้งานระบบให้ฟัง  นั่นก็คือ นายสามารถใช้การฟื้นฟูการบาดเจ็บได้ทุกๆเจ็ดวันเท่านั้น และเนื่องจากระบบล่มสลายได้ถูกยกระดับไปเพียงแค่ 20% เท่านั้น ดังนั้นการบาดเจ็บของนายก็จะได้รับการฟื้นฟูแค่ 20% เช่นกัน แน่นอนว่าสำหรับบาดแผลจุดที่สองจะต้องใช้คะแนนในระบบ 10,000 คะแนนมาแลก นายจะเอาไหม? 

　　ชูฮันประหลาดใจกับข้อมูล20% และคะแนนระบบล่มสลายหมื่นคะแนนที่ได้ยินอย่างมาก แต่หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาจำใจกัดฟันตอบหวังไคไป  ได้! 

　　20%ดีกว่าไม่มีอะไรเลย แม้จะต้องเสียคะแนนในระบบล่มสลายไปอีกหมื่นคะแนน แต่เขาเองก็มีคนที่จงรักภักดีมากมาย แถมเขาก็มีซอมบี้ให้ฆ่าอีกเยอะโดยเฉพาะจำนวนซอมบี้ที่ถูกกองทัพเขี้ยวหมาป่าซึ่งจงรักภักดีเขาฆ่า ทำให้เขามีคะแนนสะสมรวมกันเป็นล้าน ไหนจะความจงรักภักดีที่แตกต่างกันไปในแต่ละคนที่มีหลายระดับ

　　ดังนั้นครั้งนี้ชูฮันถือว่าการใช้คะแนนหมื่นนึงเพื่อรักษาการบาดเจ็บของเขามันไม่ได้มากอะไรเลยและที่ผ่านมาเขาก็เมินเฉยต่อการยกระดับของระบบล่มสลายมาตลอดทั้งๆที่ตัวเขาพึ่งพาระบบล่มสลายมาตลอดแม้กระทั่งอย่างตอนนี้

　　คลื่นแสงสีน้ำเสียงสะท้อนใส่ตาของหวังไคจากนั้นชูฮันก็ได้เห็นชุดข้อมูลยาวเหยียดบนแผงควบคุมของระบบล่มสลายที่แสดงอยู่ต่อหน้า

　　จากนั้นร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจู่ๆก็รู้สึกดีขึ้นมาทั้งขาและแขนที่ทั้งบวมและสั่นอย่างแรงค่อยๆลดลงและมีอาการคงที่ขึ้น พื้นที่ที่เจ็บปวดก็ไม่เจ็บเท่าเดิมแต่ก็ไม่ได้หายไปเลย

　　นี่แค่20% แต่ทำไมเขารู้สึกดีขึ้นเยอะมาก! 　　ตอนนี้หัวชูฮันโล่งขึ้นเยอะเขากำขวานซิ่วโหลในมือแน่น นัยน์ตาสีดำสนิทสะท้อนความคลั่งออกมา  หวังไค! ฆ่าพวกมันให้หมดอย่าให้เหลือซาก!