Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1117 เหลือผู้เข้าแข่งขันสามคน

　　ขณะเดียวกันในอีกสถานที่หนึ่งอู๋เติงและต้านฮวงก็เดินอยู่บนถนนอีกสายโดยจิตใจไม่สงบนิ่งเลยตลอดทางเพราะต้องเจอกับความยากลำบากและอุปสรรคมากมายตลอด ทว่าพวกเขาก็สามารถจัดการมันได้ในทุกครั้ง และพวกเขาเองก็สังเกตเห็นถึงบรรยากาศแปลกๆหลังจากเดินมาถึงจุดนี้

　　 เราควรจะเดินไปตรงศูนย์กลางมั้ย? ต้านฮวงพยายามทำการวิเคราะห์  เราไม่เจอกับใครเลยตลอดทาง ทั้งสี่ทีมถูกส่งกระจายกันไปคนละเส้นทางโดยมีจุดศูนย์กลางคือตรงนี้ ทุกทีมพยายามเดินทางเข้ามายังจุดศูนย์กลางและแบบนี้จะทำให้พวกเราเข้าใกล้กันขึ้นเรื่อยๆโดยไม่รู้ ดังนั้นฉันเดาว่าพวกเราน่าจะเป็นทีมแรกที่เดินผ่านหุบเขานี้ หรือนี้คือสุดทางของบททดสอบแล้ว 

　　 ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกันศูนย์กลางนี้น่าจะเป็นจุดจบแล้ว  อู๋เติงพยักหน้า  ก่อนอื่น บททดสอบเล็กๆพวกนี้ทำให้พวกเราลำบากพอสมควร ตอนนี้พอระยะทางถูกลดลงแล้วในที่สุดมันก็เป็นการต่อสู้ระหว่างทีมสักที 

　　 ใช่ที่ตอนนี้เป็นพวกเราสองคนแรกที่ปรากฏตัว ฉันตกใจมากเลยนะ  ต้านฮวงจำได้ถึงเสียงเครื่องกลจากระบบกลไกของเสาหิน  หรือเราเดินสบายเกินไป มาช้าจนพวกเขาเริ่มกันไปนานแล้ว? 

　　 ใช่พวกนายช้ามาก  จู่ๆก็มีเสียงแปลกๆหนึ่งดังแทรกขึ้นมาระหว่างทั้งคู่ เสียงนี้มันมาจากข้างหลังพวกเขา!

　　ทั้งสองตกใจพร้อมกันจิตใต้สำนึกต้องการจะคว้าอาวุธของตัวเองขึ้นมา แต่ไม่ทันจะได้จับอาวุธขึ้นตั้งท่าต่อสู้ มันก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นก่อนอีกครั้ง

　　 ฉึก! 

　　ทันทีหลังจากนั้นอู๋เติงยืนตะลึงเมื่อพบว่าต้านฮวงที่อยู่ข้างๆตัวเองค่อยๆล้มลงไปกองที่พื้นช้าๆ นิ้วมือยังคงจับอยู่ที่ด้ามอาวุธตัวเองแต่ชักออกมาเตรียมพร้อมไม่ทัน หัวห้อยอีกข้างโดยที่ต้านฮวงยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนฆ่าตัวเอง?

　　เลือดพุ่งกระฉูดออกมาจากเส้นเลือดใหญ่ตรงลำคอเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายจงใจฆ่าให้ตายคาที่แถมยังเป็นมืออาชีพสุด!

　　 เหลือผู้แข่งขัน5 คน 

　　เสียงระบบกลไกของเสาหินดังขึ้นอีกครั้งและจางหายไปพร้อมกับร่างของต้านฮวง

　　อู๋เติงช็อคค้างเขามีชีวิตที่สุขสบายมาตลอดสองวันที่ผ่านมานี้ จนเขาเกือบลืมเรื่องการประเมิณที่อันตรายถึงชีวิตไปเลย

　　และในจังหวะที่อู๋เติงหันกลับมาเขาก็ได้เจอกับใบหน้าของคนที่แอบลอบโจมตีเพื่อนร่วมทีมเขา

　　 ส่งตรามา 

　　เสียงกลไกของเสาหินดังขึ้นในหัวชูฮันทำให้ชูฮันตื่นตัวและรีบพุ่งไปตรงหน้าอู๋เติงพร้อมยกขวานขึ้น อยู่นิ่งๆ อย่าขัดขืน 

　　 อ่า——? อู๋เติงจำได้ถึงกฏระเบียบของการแข่งขัน เขากระพริบตาปริบๆอย่างทำตัวไม่ถูก  นายจะฆ่าฉันมั้ย? หรือนายมีเงินมั้ย? 

　　และทันทีที่อู๋เติงพูดคำสุดท้ายจบลง

　　 ฉึบ! 

　　ขวานซิ่วโหลก็ตวัดลงมาตัดเข้าเส้นเลือดใหญ่ที่คอของอู๋เติงทันที!

　　 ฟู่! 

　　เลือดพุ่งกระเซ็นกระจายไปทั่วพร้อมกับชูฮันเปิดปากพูดเป็นครั้งแรก นายพูดว่าอะไรนะ ฉันไม่เข้าใจ พูดใหม่อีกทีสิ? 

　　ครั้งนี้ร่างของอู๋เติงไม่ได้หายไปทันทีเขายังได้ยินคำพูดของชูฮันอยู่ เขายังไม่ตายทว่าตอนนี้ร่างกายเขาเสียเลือดไปจำนวนมากและอีกไม่นานก็คงจะหมดลมหายใจ เส้นเลือดใหญ่ตรงคอถูกตัดขาดซึ่งมันคือจุดตายของร่างกายมนุษย์ ดังนั้นอย่าว่าแต่พูดเลยตอนนี้หายใจยังลำบาก

　　อู๋เติงได้มองจ้องชูฮันและตาเหลือกจนเริ่มหมดลมหายใจ!

　　แม้ว่ามันจะเป็นการจำลองร่างเสมือนจริงและก็ไม่ใช่การตายจริงๆทว่าความรู้สึกทุกอย่างที่สัมผัสได้นั้นมันเหมือนจริงมาก อู๋เติงทรมานอยู่พักหนึ่งและวินาทีต่อมาเขาก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย เพราะจู่ๆเขาก็มาปรากฏตัวในอีกสถานที่หนึ่งเป็นพื้นที่สว่างโดยข้างๆมีต้านฮวงที่รอคอยอยู่ก่อนแล้ว

　　สมาชิกทีมเดียวกันจะถูกจับให้อยู่ด้วยกันหลังจากถูกตัดออกจากการแข่งขันยกเว้นแต่ซูเฟิงและเจียงหลิงโหลวที่เอาแต่จะสู้กันไม่เลิก จึงต้องถูกกั้นเอาไว้

　　 ใครคือคนที่ลอบโจมตีเรา? ต้านฮวงถามสิ่งที่สงสัยในใจทันทีที่เห็นอู๋เติง  นายก็ไม่ได้อ่อนแอซะหน่อย ทำไมออกมาเร็วจัง? 

　　อู๋เติงมีสีหน้าซีดเผือดเขารู้สึกกลัวเมื่อนึกถึงความทรมานก่อนหน้านี้ อู๋เติงไม่กล้าบอกต้านฮวงว่าตัวเองไม่ได้แม้จะต่อต้านหรือต่อสู้ใดๆเลยด้วยซ้ำ เขาถูกชูฮันจัดการซะก่อนจะได้ทันขยับตัวอีก

　　และมันน่าอับอายเกินกว่าจะเล่าได้!

　　———————

　　 เหลือผู้เข้าแข่งขัน4 คน 

　　เสียงกลไกของเสาหินดังแจ้งเตือนผู้เข้าแข่งขันทุกคนพร้อมๆกัน

　　ขณะเดียวกันนั้นเองมันก็มีเสียงแจ้งเตือนอีกเสียงดังขึ้นในหัวเขา  ได้อีกหนึ่งตรา รวมทั้งหมดเป็นสองตรา 

　　ขณะที่ฝั่งของฟานเจี้ยนนั้นก็พยายามชักชวนตวนเจียงเหว่ยให้เข้าร่วมกับองค์กรนักล่าไม่เลิกเขาพูดจนน้ำลายแห้งและเจ็บคอและในจังหวะนั้นเองเสียงแจ้งเตือนของกลไกเสาหินก็ดังขึ้นในหัวทั้งคู่พร้อมกัน

　　 แม่งเอ๊ย!แย่งกันไปหมด!  ฟานเจี้ยนประหลาดใจมากเพราะนอกจากเพื่อนร่วมทีม ตัวเขาพึ่งจะเจอกับตวนเจียงเหว่ยคนเดียวเอง แล้วทำไมคนอื่นถึงได้เจอกันไม่หยุด สู้กันจนเหลือแค่สี่คนแบบนี้?

　　ตวนเจียงเหว่ยหน้าดำยิ่งกว่าก้นหม้อทั้งคู่แยกกันไปคนละทางโดยไม่บอกว่าจะทำอะไร แต่แล้วตอนนี้ชูฮันกลับรวบรวมตราไล่จากแต่ละคนเพื่อรวบรวมอำนาจเองแบบนี้?

　　แล้วตอนนี้มันเหลืออีกแค่สองทีมเท่านั้นเอง?

　　 ฮึตอนนี้ก็เหลืออีกแค่สองทีมสินะ?  ฟานเจี้ยนเองก็หัวไว เขาถามขึ้นทันที  นายอยู่ทีมเดียวกับใคร? คงไม่ใช่ชูฮันหรอกนะ? 

　　 โทษทีฉันคงไม่เข้าร่วมองค์กรนักล่า  ตวนเจียงเหว่ยพูดสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับคำถามของฟานเจี้ยน จากนั้นก็ชักกริชสีม่วงขึ้นมาและโจมตีเข้าใส่จุดตายของฟานเจี้ยนอย่างรวดเร็ว

　　มือไม้ของฟานเจี้ยนกันการโจมตีจนพันกันยุ่งเหยิงทว่าทุกอย่างมันสายเกินไปพละกำลังของตวนเจียงเหว่ยนั้นมีไม่น้อยและฟานเจี้ยนก็ยังไม่ทันได้ตั้งรับดีๆ ดังนั้นกริชสั้นของตวนเจียงเหว่ยจึงเจาะเข้ากลางหัวใจของฟานเจี้ยนช้าๆ!

　　ท่ามกลางความวุ่นวายซูเฟิง เจียงหลิงโหลว อู๋เติง ต้านฮวงและฟานเจี้ยนถูกตัดออกจากเกม

　　 เหลือผู้เข้าแข่งขัน3 คน  เสียงกลไกของเสาหินดังขึ้นอีกครั้งและเงียบไป เหลือทิ้งไว้แต่ความเงียบสนิทภายในสนามทดสอบ

　　ตวนเจียงเหว่ยปาดทำความสะอาดกริชสั้นของตัวเองพร้อมกับรู้สึกปวดหัวกับสถานการณ์ที่เจอในตอนนี้ถ้างั้นต่อจากนี้ก็แค่เขากับชูฮันที่แข็งแกร่งที่สุด…

　　ส่วนวิธีที่จะทำอย่างไรนั้นเขาจะต้องเจอกับชูฮันเพื่อปรึกษา

　　มีเพียงแค่คนฉลาดเท่านั้นที่อยู่รอด!

　　—————

　　ในทางกลับกันชายที่มีนามแฝงว่ากษัตริย์เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนของระบบกลไกก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ ตลอดการแข่งขันเขายังไม่เจอกับใครเลยยกเว้นคนในทีมของตัวเอง

　　 หรือว่ามาผิดทาง? ชายที่มีนามแฝงว่ากษัตริย์คิดถึงความเป็นไปได้และรีบหมุนตัวเดินกลับไปอีกทางทันที  เหมือนจะมีคนอยู่ใกล้ๆ