Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1132 หุบเขาหยินคือที่อยู่ หุบเขาหยางคือสุสาน

ตอนที่ 1132 หุบเขาหยินคือที่อยู่ หุบเขาหยางคือสุสาน

　　 โอ้เข้าใจแล้ว  ชูฮันกระพริบตาปริบๆ นี้เขาบังเอิญเจอเข้ากับอะไรกัน?

　　ที่จริงแล้ว…การที่คนพวกนี้สามารถกลับมาที่นี้ได้ดูเหมือนว่าแทบจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเขาไม่ได้เป็นผู้มีพระคุณหรือพ่อพระมาโปรดอะไรทั้งนั้น เขาก็เพียงแค่เดินทางของตัวเองแต่บังเอิญเดินนำคนพวกนี้มาเท่านั้นเอง

　　และที่สำคัญที่สุดก็คือคำพูดต่อไปของยู่ยงหนาน และเราก็ต้องการให้นายช่วยอะไรพวกเราบางอย่างด้วย 

　　นี่สินะประเด็นหลัก!

　　ชูฮันเริ่มคอแข็งขึ้นมาหากยังคงรักษาท่าทีนิ่งเฉยเหมือนเดิมเอาไว้

　　 อะไรกันหมายความว่ายังไง?  ชูฮันถามพร้อมส่งยิ้มเล็กน้อย　　ยู่ยงหนานพูดอ้อมค้อมไปมา นายอาจจะไม่รู้ว่าหุบเขาหยินหยางแห่งนี้ ที่จริงมันแบ่งออกเป็นสองที่ หุบเขาหยินและหุบเขาหยาง 

　　ชูฮันอยากจะบอกเหลือเกินว่าเขารู้อยู่แล้วแต่ต้องเงียบเอาไว้และรอให้ยู่ยงหนานอธิบายต่อ

　　 ทั้งหุบเขาหยินและหุบเขาหยางนั้นกว้างใหญ่มากจุดที่เราอยู่ตอนนี้นั้นเป็นแค่เศษเสี้ยวเล็กของพื้นที่ทั้งหมด  ยู๋ยงหนานพูดต่อไป  สำหรับคนที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในหุบเขา คนแบบนายที่เข้ามาในหุบเขาได้นั้นมีความพิเศษมาก แต่นายได้คิดบ้างมั้ยว่านายเข้ามาได้อย่างไร? 

　　ชูฮันถอนหายใจและตั้งคำถาม แล้วพวกมนุษย์ปลาอย่างพวกนายละ ไม่ได้เข้ามาจากทางเข้าเดียวกับฉันเหรอ? 

　　 เรารู้จักน้ำทะเลดีมันไม่มีความแตกต่างระหว่างน้ำกับผืนดิน หลังจากที่เราปลดผนึกที่ปิดกั้นไว้ได้ เราก็ถูกส่งไปที่ก้นทะเลและว่ายน้ำขึ้นฝั่ง  ยู่ยงหนานยิ้มอย่างลึกลับ อุปสรรคในสถานที่แห่งนี้หายไปแล้วและพวกเรานั้นมีอิสระที่จะเข้าออกหุบเขา 

　　 มาจากทางทะเล? ชูฮันนิ่วหน้า  มีแต่พวกนายที่เข้ามาได้ แต่คนอื่นๆยังถูกปิดกั้นเอาไว้งั้นเหรอ? 

　　 ใช่มีแต่พวกเราที่ได้รับพลังจากพระเจ้า ไม่มีทะเลใดๆบนโลกใบนี้ที่จะปิดกั้นมนุษย์ปลาได้  ยู่ยงหนานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง  แต่ภายในหุบเขาแห่งนี้ ความสามารถของเรานั้นถูกจำกัดเอาไว้ 

　　 งั้นเหรอ? ชูฮันค่อนข้างประหลาดใจไม่น้อย  แต่ที่นี้เป็นบ้านพวกนายไม่ใช่เหรอ? 

　　เขาเองก็อยากจะให้คนพวกนี้ช่วยนำทางเขาสู่หุบเขาหยางเหมือนกัน…

　　 มันมีสถานที่ที่ถัดไปจากทะเลที่นั่นคือบ้านของเรา พวกเราไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในพื้นที่อื่นๆ  ยู่ยงหนานพูดและทันใดนั้นเขาก็พูดความจริงกับชูฮัน  หุบเขาหยินคือสำหรับอยู่อาศัย หุบเขาหยางคือสุสาน 　　 เฮือก! 

　　ชูฮันจับมือที่ถือถ้วยชาเอาไว้ หุบเขาหยางคือสุสาน? 

　　 ใช่หุบเขาหยินคือที่สำหรับอยู่อาศัย ส่วนหุบเขาหยางคือที่อยู่สำหรับคนตาย  ยู่ยงหนานมีสีหน้าตึงเครียด  เท่าที่รู้ไม่มีใครอาศัยอยู่ส่วนอื่นๆของหุบเขา มันไม่เคยมีเรื่องนี้ปรากฏตลอดหลายพันปีที่ผ่านมา 

　　 แล้วนายจะให้ฉันช่วยอะไร? ชูฮันเริ่มมีปฏิกิริยา เขาพึ่งค้นพบว่าตัวเองรู้เกี่ยวกับหุบเขาหยินหยางเพียงแค่น้อยนิด

　　 ไปที่หุบเขาหยางหยิบของมาหนึ่งอย่าง  ยู่ยงหนานเริ่มพูด

　　 ไม่ ชูฮันปฏิเสธทันทีอย่างไม่ต้องคิด  ไหนนายบอกว่าหุบเขาหยางคือสุสาน ไม่มีทาง! นั่นมันที่สำหรับคนตาย! นี่นายกำลังบอกให้ฉันไปขุดหลุมฝังตัวเองรึไง?! 

　　ยู่ยงหนานที่เห็นชูฮันปฏิเสธทันทีก็มีสีหน้าหงุดหงิด นายต้องช่วยฉัน เพราะนอกจากนายแล้วพวกเราก็ไม่รู้จะหาใครมาช่วยแล้ว โลกด้านนอกนั้นอันตรายมาก มีทั้งซอมบี้และลูกผสม ไหนจะมนุษย์ที่แข่งขันกันเอง ฉันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น คนดีๆมันหายาก! 

　　ชูฮันแทบจะตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ฉันว่ามันจะมากเกินไปแล้ว ฉันช่วยพวกนายให้ได้กลับบ้าน แล้วยังต้องการจะให้ฉันช่วยต่ออีก? แถมครั้งนี้ไม่ใช่ให้ฉันนำทางให้ แต่ให้ฉันไปสุสานเองตัวคนเดียว พวกนายคิดจะเสี่ยงหรือลงทุนอะไรเองบ้าง? แม้แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำในหุบเขาหยางมันมีความน่ากลัวอะไรอยู่? แล้วถ้ามันต้องแลกด้วยชีวิตของฉันละ? 

　　 ไม่จริงฉันเคยติดตามนาย นายรู้ว่านายทรงพลังมากขนาดไหน!  ยู่ยงหนานยังคงไม่เลิกตื้อ

　　 นั่นไม่ใช่ฉันที่ทรงพลังมากแต่เป็นนายที่อ่อนแอเกินไปต่างหาก!  ชูฮันเบ้ปากใส่

　　ยู่ยงหนานหงุดหงิดสุดๆ แต่เราไม่มีทางอื่นแล้ว ของสิ่งนั้นมีความสำคัญกับพวกเรามากๆ และพวกเราทุกคนไว้ใจแค่นายคนเดียว ต้องทำอย่างไรนายถึงจะยินดีช่วยพวกเรา? 

　　คราวนี้สายตาของชูฮันพลันเปลี่ยนไป มันก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะช่วยพวกนาย เพียงแต่… 

　　ยู่ยงหนานกระพริบตาปริบๆทันที อะไรละ? 

　　 แต่นายต้องช่วยฉันตอบเหมือนกัน ชูฮันมองสบตากับยู่ยงหนาน ซ่อนสายตาชั่วร้ายเอาไว้

　　 ได้สิได้เลย! ถ้านายสัญญาว่าจะช่วยพวกเรา นายคือมิตรของพวกเรา นายสามารถเอาทุกอย่างในที่นี้ที่ต้องการไปได้ทั้งนั้น!  ยู่ยงหนานรีบพูดจนลิ้นพันกันด้วยความตื่นเต้น  ถ้านายสามารถช่วยเรานำของสิ่งนั้นกลับมาได้ เผ่ามนุษย์ปลาของเรายินดีที่จะช่วยเหลือนายทุกเมื่อในอนาคต ตราบใดที่เราสามารถช่วยได้ ไม่ว่าเรื่องอะไร พวกเรายินดี! 

　　ชูฮันยกยิ้มมุมปาก ถ้านายพูดแบบนี้ ฉันก็วางใจ 

　　ท้องทะเลมนุษย์ปลา นี้อาจจะเป็นยาสำคัญที่จะช่วยเร่งการพัฒนาของกองทัพเขี้ยวหมาป่าของเขาได้!

　　 ถ้างั้นตอนนี้เรามาคุยเรื่องแผนการกันก่อนดีกว่า? ยู่ยงหนานแสนจะร้อนใจ

　　 ก่อนอื่นทางเข้าของหุบเขาหยางอยู่ตรงไหนและเข้าไปยังไง?  ชูฮันโยนคำถามที่สำคัญที่สุดใส่ยู่ยงหนานก่อน ครั้งที่แล้วนั้นเขาสลบระหว่างทางจนไม่รู้เรื่องอะไรเลย

　　 ทางเข้าหุบเขาหยางคือทางออกของหุบเขา ยู่ยงหนานเปิดประตู

　　ชูฮันมองตามอย่างมึนงง ห๊ะ? 

　　 เท่าที่ฉันรู้การเดินทางไปหุบเขาหยางนั้นง่ายมาก แต่ฉันไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้  ยู่ยงหนานพูดพร้อมขมวดคิ้วจนหน้าผากย่น  แต่พอนายเข้าไปในหุบเขา นายจะต้องหาทางออกของหุบเขาเพื่อหาทางเข้าสู่หุบเขาหยาง เส้นทางมันจะซับซ้อนมากๆ วนอ้อมคดโค้งไปมา แต่นายจะต้องหามันด้วยตัวเอง 

　　 บ้าเอ๊ย!! ชูฮันมีสีหน้าบูดบึ้ง  ขอข้อมูลมากกว่านี้หน่อย นี่จะปล่อยให้ฉันไปเดินงมหาเอาไว้รึไง? 

　　 มันไม่ใช่การเดินงม ยู่ยงหนานเงยหน้าขึ้นสบตากับชูฮัน จากนั้นเขาก็เหมือนจะนึกบางอย่างขึ้นได้  ใช่แล้ว ก่อนหน้าที่นายจะมามีคนมาที่นี้สามคน พวกเขาโผล่ขึ้นมาที่ชายหาดของทะเลอีกที่ ฉันคิดว่าจนตอนนี้พวกเขาก็น่าจะยังหาทางเข้าไม่ได้ หรือฉันควรส่งนายไปหาพวกเขา และนายกับพวกเขาจะได้ช่วยกันหาทาง? 

　　 สามคน?น่าจะเป็นเกาช้าวฮุ่ย ป่ายหวีเนอ  ชูฮันจับปลายคางและถามต่อ  ใช่ผู้ชายหนึ่ง ผู้หญิงสองมั้ย? 

　　 ไม่ใช่ ยู่ยงหนานส่ายหัว  เป็นชายสองคนและหญิงหนึ่งคน 

　　ชูฮันตะลึงไป…แสดงว่าไม่ใช่ป่ายหวีเนองั้นเหรอ? 　　มีใครเข้ามาในนี้อีกกัน?

　　 แล้วนายได้เห็นอีกกลุ่มที่มีสามคนเหมือนกันแต่เป็นหนึ่งชาย สองหญิงมั้ย?  ชูฮันถามต่อ  ผู้ชายมีผมและตาสีเหลืองอำพัน 

　　 ฉันบอกว่าสองชายและหนึ่งหญิงหนึ่งในนั้นมีคนที่มีผมและตาสีเหลืองอำพัน!  ยู่ยงหนานเองก็เริ่มมึนเล็กน้อยขณะนึกย้อนเรียบเรียงความทรงจำของตัวเอง

　　ชูฮันนิ่วหน้า…ทำไมมันดูแปลกๆ?

　　ไม่ใช่ว่าป่ายหวีเนอและเสี่ยวเมิงชีมาด้วยเหรอแล้วผู้ชายอีกคนมาจากไหน?

　　 เอาละไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร นายสามารถตามหาพวกเขาได้มั้ย?  ชูฮันถามต่อ

　　 ได้แค่สองวัน พวกเขายังไม่น่าจะไปไกลเกินขอบเขตความสามารถในการใช้พลังของฉัน  ยู่ยงหนานพูดด้วยความมั่นใจ  คนที่เข้ามาต่างปรากฏตัวบนชายหาดทะเลทั้งนั้น และพวกเราทุกคนก็รับรู้ถึงการมากันทั้งหมด 

　　ทันใดนั้นชูฮันก็สังเกตเห็นถึงบางอย่าง รวมถึงตอนที่ฉันมาด้วย? 

　　 ใช่! ยู่ยงหนานตอบรับเสียงดัง  น้องสาวของฉันเป็นคนเจอนาย และฉันก็ไปรับนายต่อ 

　　หน้าของชูฮันทมึงถึงดำราวกับก้นหม้อ…แล้วทำไมเขาถึงนอนอยู่บนผืนหญ้า?!