Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1170 มีอะไรเกิดขึ้น?

ตอนที่ 1170 มีอะไรเกิดขึ้น?

　　คำพูดของเกาช้าวฮุ่ยทำให้เหอเฟิงที่กำลังหัวเสียและสิ้นหวังแทบจะสะดุ้งตาเบิกกว้างราวกับพึ่งเจอเรื่องที่ช็อคสุดๆ

　　ปฏิกิริยาของหลิวยู่ติงนั้นรวดเร็วกว่าเขาเอื้อมมือไปคว้าเกาช้าวฮุ่ยอย่างตื่นเต้น  คุณอยู่กับหัวหน้าชูฮันเมื่อสิบวันที่แล้ว? ที่ไหน? เขาทำอะไรอยู่? คุณรู้มั้ยว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา? 

　　เกาช้าวฮุ่ยที่เห็นท่าทางผิดแปลกไปของทั้งหลิวยู่ติงและเฟอเฟิงก็ตกใจไม่น้อยเขาเอ่ยตอบเสียงสั่น  พวก พวกนายคิดว่าเขาหายตัวไปเหรอ? 

　　เกาช้าวฮุ่ยคิดว่าชูฮันน่าจะออกไปจากหุบเขาหยินหยางก่อนและป่านนี้ก็น่าจะอยู่ที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าแล้วเพราะสุดท้ายแล้วการออกมาจากที่นั่นมันก็แค่เดินออกมาเท่านั้นเอง แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าไปในหุบเขาหยางได้ อย่างน้อยก็ต้องมีคนของตระกูลลึกลับนำทาง　　เกาช้าวฮุ่ยเดว่าด้วยลักษณะของชูฮันแล้วชูฮันน่าจะสามารถจัดการสิ่งกีดขวางทุกอย่างและออกมาได้ จากนั้นก็มุ่งหน้ากลับค่ายเขี้ยวหมาป่า

　　ดังนั้นเกาช้าวฮุ่ยที่หลังจากออกมาจากหุบเขาหยินหยางได้ก็รีบเดินทางกลับมาที่นี้ทันทีอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อมาพบกับชูฮัน ในความคิดของเกาช้าวฮุ่ยก่อนหน้านี้ชูฮันน่าจะออกมาก่อนเขา เพราะระยะเวลาที่เกาช้าวฮุ่ยใช้อยู่ในหุบเขาหยินหยางสิบวันนั้นไม่ใช่สั้นๆเลย เขาจึงคิดว่ายังไงชูฮันก็ต้องออกไปก่อนเขาแน่ๆ

　　แต่ตอนนี้เมื่อได้เห็นสถานการณ์ตรงหน้ากลายเป็นว่าชูฮันไม่ได้กลับมา แถมตอนนี้เกาช้าวฮุ่ยยังกังวลอีกว่าสรุปตอนนี้ชูฮันไปไหนหลังจากออกจากหุบเขาหยินหยาง?

　　แถมตอนหลังจากออกมาจากหุบเขาหยินหยางเขาก็ยังสำรวจบริเวณรอบๆอยู่พักหนึ่งแต่ชูฮันไม่ได้อยู่ที่นั่น!

　　เหอเฟิงเมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของเกาช้าวฮุ่ยความตื่นเต้นของเขาก็ลดเรื่อยๆจนหายไป จากนั้นก็ถามขึ้นด้วยเสียงตึงเครียด  คุณเกา คุณได้เจอกับท่านหัวหน้าเมื่อสิบวันก่อน? ขอผมถามได้มั้ยว่าเจอที่ไหน? 

　　 ฉันเจอเขาจริงๆแต่บอกไม่ได้ว่าที่ไหน  เกาช้าวฮุ่ยตอบพร้อมนิ่วหน้า  แต่ฉันแยกกับเขาเป็นเวลาสิบวัน ฉันไม่รู้จริงๆว่าเขาไปไหนต่อ และเขาก็บอกว่าหลังจากนั้นให้ฉันมาหาเขาที่นี้ เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาอยู่ไหนละ? ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน 

　　ล้อเล่นรึไงหุบเขาหยินหยางเป็นความลับสำคัญขนาดนี้จะให้พูดออกไปได้ยังไง?

　　สำหรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ของชูฮันเกาช้าวฮุ่ยก็ไม่สามารถหาคำตอบได้เหมือนกัน ถ้ามองในมุมรูปแบบปกติของชูฮันถือว่าครั้งนี้ชูฮันเคลื่อนไหวช้ามาก เขาอาจจะยังอยู่บนเส้นทางในการหาทางจากหุบเขาอยู่!

　　เหอเฟิงและหลิวยู่ติงสบตากันแววตามีความเศร้าอยู่ พวกเขาคิดว่าเกาช้าวฮุ่ยจะรู้ข่าวของหัวหน้า แต่กลายเป็นว่าไม่มีใครรู้อะไรทั้งนั้น

　　นี้มันไม่ต่างจากฆ่าพวกเขาทั้งเป็น!

　　 ไม่ใช่ว่าเขี้ยวหมาป่าก็กำลังพัฒนาไปได้ดีเหรอ?ทำไมต้องรีบร้อนตามหาตัวชูฮันด้วยละ?  เกาช้าวฮุ่ยถามเมื่อเห็นท่าทางของทั้งคู่

　　เหอเฟิงพลันถามกลับ คุณไม่รู้? 

　　เกาช้าวฮุ่ยสับสน ฉันควรรู้? 

　　เหอเฟิงสับสน ถ้างั้นผมก็พูดไม่ได้ คุณควรกลับไปที่ตระกูลตัวเองและถามคนในตระกูลซะ 

　　ด้วยวิธีนี้ความอยากรู้ของเกาช้าวฮุ่ยยิ่งระเบิดพล่านเข้าไปอีก  มันเกี่ยวข้องกับตระกูลเกาด้วยเหรอ? เรื่องบ้าอะไรกัน? การปะทุโลกาวินาศรอบสองรึไง? ไม่! นายต้องบอกฉัน ฉันไม่มีเวลาวิ่งกลับไปตระกูลเกาเพื่อถาม ฉันจะอยู่ที่นี้รอชูฮัน ถ้าชูฮันกลับมาเมื่อไหร่นายก็ต้องบอกเขาอยู่ดี เพราะฉะนั้นบอกฉันตอนนี้เลยไม่ได้รึไง? 

　　เหอเฟิงมองหน้าหลิวยู่ติงอย่างปรึกษาทั้งคู่พยักหน้าให้กัน จากนั้นก็หันหน้ากลับไปหาเกาช้าวฮุ่ย  ผมกำลังจะจัดการประชุมฉุกเฉินอยู่พอดี คุณเกาอยากจะเข้าไปฟังด้วยมั้ย? 

　　เกาช้าวฮุ่ยกระพริบตาแววตานั้นไม่มีหนทางอื่นนอกจากยอมตาม  หึ่ย! ลึกลับอะไรขนาดนั้น สุดท้ายก็ไม่บอกอะไรเลย! มีเอเลี่ยนโจมตีโลกรึไง? 

　　ไม่ว่าเกาช้าวฮุ่ยจะสงสัยและอยากรู้มากขนาดไหนเขาก็ไม่มีทางหลอกถามจากทั้งคู่ได้เลย ทำได้แต่เดินตามทั้งคู่เข้าไปในอาคารประชุมและเดินไปยังห้องประชุมระดับสูงที่ซึ่งมีสมาชิกหลักของเขี้ยวหมาป่าอยู่ ไม่ว่าจะมีประชุมอะไร คนที่สามารถเข้ามาในนี้ได้คือคนที่จงรักภักดีต่อชูฮันอย่างแท้จริงทั้งนั้น

　　ขณะนี้ภายในห้องประชุมทั้งห้องเต็มไปด้วยคนจำนวนไม่น้อย รวมทั้งซางจิ่วตี้ผู้นำแห่งเมื่อันโร ไหนจะกัปตันของทีมต่างๆ เช่นเดียวกับเหล่าหัวหน้าแผนกทั้งหลาย

　　ทว่าสิ่งที่ทำให้เกาช้าวฮุ่ยงุนงงก็คือเหอเฟิงและหลิวยู่ติงที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่นั่งระดับเดียวกันในห้องประชุมเงียบสนิทไม่มีเสียงพูดคุยอยู่ราวห้านาที สีหน้าของทุกคนไม่สามารถคาดเดาได้เลย ไม่รู้ว่ามันเป็นวันทั่วไปหรือมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น

　　และหลังจากที่เกาช้าวฮุ่ยนั่งลงบนเก้าอี้เหอเฟิงก็เปิดปากพูดขึ้นคนแรกทันที ประโยคแรกของเหอเฟิงได้เปลี่ยนบรรยกาาศทั้งห้องประชุมไปได้ในพริบตาเดียว  ท่านเกาช้าวฮุ่ยบอกว่าท่านเจอกับหัวหน้าชูฮันเมื่อสิบวันก่อน 

　　 ฟรึบ!!!! 

　　ทุกคนพลันเงยหน้าจับจ้องไปยังเกาช้าวฮุ่ยเป็นตาเดียวกันทั้งห้องบรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างกระทันหันกลายเป็นอัดแน่นไปด้วยความตึงเครียด

　　โดยเฉพาะอย่างยิ่งซางจิ่วตี้…ข่าวการหายตัวไปของชูฮันไม่กี่วันผ่านมาทำให้เธอแทบหายใจไม่ออกนี้คือสาเหตุที่เมื่อเธอได้ยินว่ามีคนอยู่กับชูฮันเมื่อสิบวันก่อนทำให้เธอดีใจอย่างมาก? จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไงกัน?

　　ซูเฟิงถึงกับผุดลุกขึ้นยืน ใช่ ใช่! หลังจากฉันแยกจากหัวหน้า หัวหน้าน่าจะไล่ตามหลังท่านเกาช้าวฮุ่ยไป! 

　　 หุบปากซะอย่าพูดเหมือนว่าหัวหน้าหายตัวไป!  จู่ๆเฉินช่าวเย่ก็แทบจะกินหัวซูเฟิง

　　 นายเองก็หุบปากอย่าให้ฉันต้องพูดเรื่องน่าอับอายที่เกิดขึ้นในการประชุมที่ซางจิง!  หลิวยู่ติงสวนกลับต่อ

　　เหตุการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นด้วยรูปแบบเดียวกันภายในการประชุมทำให้เกาช้าวฮุ่ยได้แต่มองตามและคิดว่าค่ายเขี้ยวหมาป่านั้นช่าวสนใจซะจริงๆ

　　เหอเฟิงตบโต๊ะเบาๆเรียกความสนใจจากทุกคน ไม่ต้องสั่งกันให้หุบปาก คุณเกาบอกว่าหัวหน้าให้คุณเกามาเจอกันที่ค่ายเขี้ยวหมาป่า เพราะฉะนั้นตัดสินจากระยะเวลาแล้ว หัวหน้าน่าจะกลับมาในอีกไม่นาน เราควรจะรีบทำทุกอย่างให้เสร็จเรียยบร้อยให้หมดและรอการกลับมาของหัวหน้าเพื่อทำการตัดสินใจขั้นสุดท้ายอีกที 

　　ภายใต้การอนุมานของเฟิงในที่สุดการประชุมก็เริ่มขึ้นตามกระบวนการปกติ คนในที่ประชุมก็อยู่ร่วมกัไนได้โดยปกติ ไม่ได้ต่อว่าหรือประชดประชันกัน

　　ตลอกกระบวนการทั้งหมดมีเพียงแค่เกาช้าวฮุ่ยที่ราวกับโดนตบเข้าที่หน้าเพราะเขาไม่เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นเลย

　　และในระหว่างการประชุมเกาช้าวฮุ่ยก็ได้ยินเรื่องการเตรียมตัวก่อนเข้าสงครามจากปากเหอเฟิง ในที่สุดเกาช้าวฮุ่ยก็สังเกตได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติ

　　 เดี๋ยวก่อนนะพวกนายจะต่อสู้อะไรกัน?  ในที่สุดเกาช้าวฮุ่ยที่หาช่องว่างเจอก็ถามขึ้นมา เขางุนงงไม่น้อยเลย  พวกนายเขี้ยวหมาป่าพึ่งจะทำสงครามกับลูกผสมจบไปเอง? จะหาเรื่องอีกแล้วเหรอ จะหาทางแก้แค้นรึไง? 

　　หลังจากที่เกาช้าวฮุ่ยถามออกไปทุกคนก็มองมาที่เขาด้วยสายตาแปลกๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะขบขันดังมาจากทางประตู  เหอะๆ อะไร? แก้แค้นอะไร?  　　 ฟรึบ!!! 

　　ทั้งห้องประชุมพลันตกอยู่ในความเงียบสนิททุกคนหันไปมองตามที่มาของเสียงอย่างกระทันฟันจนคอแทบบิด

　　แสงจากพระอาทิตย์ฉายส่องทอประกายอยู่ตรงประตูมีร่างหนึ่งที่มองไม่ค่อยชัด เห็นเพียงแค่เงาสะท้อนจากแสงกระทบของแสงอาทิตย์ที่กำลังเคลื่อนไหวเข้ามาจากที่ไกลและเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มันมีรัศมีอำนาจที่คุ้นเคยแผ่ออกมาจากร่างนั้นและความรู้สึกคุ้นเคยที่สัมผัสได้

　　 ในที่สุดนายก็กลับมาสักที! เหอเฟิงตะโกนเสียงดังอย่างตื่นเต้นสุดๆ

　　ชูฮันปรากฏตัวขึ้นอย่างเย่อหยิ่งที่ประตูทางเข้าห้องประชุมกวาดสายมองทุกคนที่มองมาที่เขาด้วยความสงสัย  มีอะไร?