Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 736 ชูฮัน ทำไมคุณมาอยู่ที่นี้ได้?

มู๋หรงยู่เฉิงไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินชื่อทีมที่ชื่อชูฮันเอ่ยปากออกมาเลยมันไม่ใช่ทั้งหลงยาและฮูหยาเลยสักนิด มันเป็นชื่อทีมที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน ก่อนหน้านี้เขาระแวงความสามารถของอีกฝ่าย ประกอบกับท่าทางวิตกกังวลของฮวงชูเจิ้น ทำให้เขาคิดว่าอีกฝ่ายต้องยิ่งใหญ่มากแน่ๆ แต่ที่จริงแล้วสถานการณ์กลับพลิกผันอย่างสิ้นเชิง
สีหน้าของฮวงชูเจิ้นและมู๋หรงยู่เฉิงตกอยู่ในสายตาของเสี่ยวเย่ราวกับมีหินยักษ์ถ่วงอยู่ในใจ เสี่ยวเย่มองชูฮันอย่างเย้ยหยันและสะใจ “ทีมกุ้งเสือดำและความลับของพระเจ้า? แกคิดว่าแค่เลือกชื่อดีๆมาสองสามชื่อ แล้วจะเอามาตั้งเป็นทีมเอาลวกๆเพื่อเอาตัวรอดแบบนี้ก็ได้เหรอ? วันนี้พวกแกได้ฝ่าฝืนกฏของค่ายหนานตู้และพวกแกจะต้องได้รับบทลงโทษ!”
มู๋หรงยู่เฉิงเองก็หน้าตาอึมครึมเขามองชูฮันด้วยอารมณ์โมโห จากนั้นก็เอ่ยขึ้น “คุณไม่มีตัวตนจริงและไม่มีเหตุใดที่สมควร การกระทำทั้งหมดของทีมฃกฏหมายในค่ายหนานตู้ไม่ใช่สิทธิของคุณที่จะตัดสินว่าถูกหรือผิด อย่างที่คุณจะจริงหรือไม่ มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของคุณที่จะต้องรับผิดชอบ แต่ในเมื่อคุณฆ่าคนที่ไม่ควรฆ่าของค่ายหนานตู้ คุณก็ต้องตามฉันไปที่คุกของค่ายหนานตู้!”
ผู้คนรอบๆเกิดความไม่มั่นใจเหล่าผู้ลี้ภัยที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นต่างแสดงความสงสารต่อชูฮัน…การโต้เถียงได้จบลงแล้ว
”ไอ้หนุ่มหนีไปเร็วไม่ต้องคิดถึงคนอื่น”
”ใช่ผู้ชายคนนี้เป็นรองผู้บังคับบัญชาของค่ายนี้ นี้มันความยุติธรรมแบบไหนกัน?”
”ไม่ต้องพูดถึงเรื่องทีมเลยแค่ฆ่าเสี่ยวรุ่ยก็เป็นอุปสรรค์ใหญ่แล้ว!”
ฮวงชูเจิ้นหน้าเขียวเขารู้ตัวแล้วว่าเขาคิดมากเกินไป มันจะเป็นทีมหลงยาและฮูหยาได้ยังไง ทั้งสองทีมเป็นทีมในตำนาน พวกเขาไม่มีทางมากลับมาปรากฏตัวต่อสาธารณะแบบนี้หรอก
เมื่อสบตากับชูฮันอีกครั้งฮวงชูเจิ้นก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง ไม่มีอะไรแต่แสร้งทำตัวเป็นทีมของจีน?
ชูฮันที่เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มพัฒนาไปในทิศทางที่ไม่คาดคิดเขาก็ได้แต่ใช้มือที่ซุกกระเป๋าอยู่คุ้ยหาตราพลเอกในประตูมิติพร้อมกับตะโกนใส่มู๋หรงยู่เฉิง “ใช่ คนของคุณผิดก่อน เสี่ยวรุ่ยดูถูกฉัน ฉันมีสิทธิที่จะกำจัดเขา แต่เขาและคุณไม่มีสิทธิที่จะกำจัดฉันและคนของฉัน คุณเข้าใจระบบลำดับชั้นอำนาจรึเปล่า?”
ชูฮันไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆมู๋หรงยู่เฉิงเป็นแค่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของค่ายหนานตู้เท่านั้น เป็นหัวหน้าแผนกเจ้าหน้าที่ภายในค่ายหนานตู้ แต่ชูฮันมีอำนาจเท่ากับผู้บังคับบัญชาของค่ายแห่งนี้…ฉางกวนหลง ความเป็นจริงถ้านับรวมสิทธิพิเศษของพลเอกที่ชูฮันมีนั้น มันทำให้ชูฮันมีอำนาจเหนือกว่าฉางกวนหลงด้วยซ้ำไป
สำหรับทีมกุ้งเสือดำและความลับของพระเจ้าทั้งสองทีมอยู่ในกองทัพเขี้ยวหมาป่าของชูฮัน ซึ่งมีความสำคัญและมีฝีมือมากกว่าทีมหลงยาและฮูหยา อีกทั้งความจริงแล้วตอนนี้สมาชิกทั้งสองทีมของหลงยาและฮูหยาก็แฝงตัวอยู่ในทั้งทีมกุ้งเสือดำและความลับของพระเจ้า!
มู๋หรงยู่เฉิงนิ่วหน้าและตัดสินใจที่จะไม่ยอมอ่อนให้ชูฮันอีกเขาโบกมือให้ทหารของเขาและออกคำสั่ง “จับพวกเขา!”
ความเศร้าในนัยน์ตาของเสี่ยวเย่ได้ถูกปลดล็อคออกเขายิ้มกว้างออกมาเพราะในที่สุดเขาก็ได้แก้แค้นแล้ว ก่อนหน้านี้เขาถูกทำให้อับอายขายหน้าต่อหน้าฝูงกวาง เพราะงั้นเขาจะต้องเอาคืนเป็นสองเท่าให้ได้!.Aileen-novel.
ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเรื่องกำลังดำเนินมาถึงจุดจบและคิดว่าชูฮันและคนของชูฮันจะต้องถูกพาตัวไปลงโทษอย่างไม่มีข้อสงสัย มันก็มีเสียงดังลั่นเต็มเปี่ยมไปด้วยความตื่นเต้นมาจากทางด้านในค่าย
”ชูฮัน?ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
ทันทีที่เสียงนั้นดังขึ้นมาทุกคนก็ตกใจค้าง มองหน้ากันและกันไปมา ทันใดนั้นมันก็เกิดงึมงำของผู้คนที่กำลังเกิดความสงสัย!
”ใครพูด?ฉันได้ยินผิดรึเปล่า ชูฮัน?”
”ฉันเองก็ได้ยินชูฮันอยู่ไหน? ใครคือชูฮัน?”
ขณะที่เสียงพูดคุยของผู้คนยังคงดังต่อไปในที่สุดเจ้าของเสียงเมื่อครู่ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูทางเข้าของค่าย เป็นร่างของชายคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศ มีดาบยาวแนบไว้ที่ข้างเอว ตัวดาบเปล่งประกายสะท้อนถึงความสง่างามของมันที่สะสมมาเป็นเวลานาน รังสีอำนาจที่แผ่กระจายออกมาจากร่างของชายที่ปรากฏตัวขึ้นนั้นได้สร้างความรู้สึกล้ำลึกให้แก่ผู้ที่พบเห็น
”ท่านพลเอกฉางกวนหลง!”เสียงอุทานลั่นดังมาจากฝูงชน บ่งบอกถึงตันตนและชื่อของคนที่ปรากฏตัวใหม่ได้อย่างถูกต้อง
หลังจากเสียงอุทานดังก้องทุกคนก็หยุดปากที่พูดคุยทันที สายยตาหลายหมื่นคู่ของทุกคนจับจ้องไปที่ทิศทางตรงประตูทางเข้าค่ายกันหมด และได้เห็นภาพฉางกวนหลงที่อยู่ในชุดเครื่องแบบพร้อมสัญลักษณ์และตราตำแหน่งตรงหน้าอก
เขาคือพลเอกฉางกวนหลงอย่างไม่ต้องสงสัย!
”ท่านพลเอก!”บุคลากรทางทหารของค่ายหนานตู้ทั้งหลายที่อยู่บริเวณ และไม่ว่าจะทั้งมู๋หรงยู่เฉิงหรือฮวงชูเจิ้น หรือแม้แต่จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเสี่ยวเย่ ทั้งหมดแสดงความเคารพโดยการวันทยาหัตถ์ต่อฉางกวนหลงทันที พวกเขาไม่คิดเลยว่าการจลาจลที่เกิดขึ้นมันจะวุ่นวายขนาดนำให้ผู้นำของค่ายมาถึงนี้ด้วยตัวเอง
ไม่นานหลังจากที่ทุกคนได้สติกลับมาก็พึ่งระลึกขึ้นได้ว่าท่านหัวหน้าฉางกวนหลงเรียกคำว่า ‘ชูฮัน?’
ท่านพลเอกชูฮันก็อยู่ที่นี้งั้นเหรอ?!
อาการช็อคพุ่งพรวดขึ้นมาในใจที่แห้งแล้งของทุกคนทันทีแม้ว่าชื่อเสียงของชูฮันที่ภายนอกอาจจะเน่าจนไม่เหลือชิ้นดี แต่ยังไงชูฮันก็ยังเป็นพลเอก เป็นคนที่ซางจิงยอมอย่างสิโรราบเพื่อให้ชูฮันได้จัดการกับวิกฤตที่กำลังเผชิญกันอยู่ ประกอบกับสงครามกลางภูเขาที่กองทัพเขี้ยวหมาป่าได้สร้างชื่อไว้อย่างแข็งแกร่ง ชูฮันชื่อที่มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนยกให้อยู่เหนือสุด แม้แต่ซางจิงก็ยังไม่ค่อยกล้าจะแตะต้อง ทุกคนจะต้องคอยระวังไม่ให้ตัวเองตกลงไปในหลุมกับดักอันแยบยลของชูฮัน
มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเมื่อไหร่คนไหนจะโดนชูฮันวางหลุมดัก!
เมื่อรู้เช่นนั้นมู๋หรงยู่เฉิงก็เริ่มมีเหงื่อเย็นๆซึมออกมา เป็นเพราะเขารู้ดีถึงความสัมพันธ์ระหว่างฉางกวนหลงและชูฮัน และภาพลักษณ์วิธีการทำงานของชูฮัน ตอนนี้หน้าตาของยู๋หรงยู่เฉิงจึงเหมือนคนโง่ที่ทำตัวไม่ถูก
แล้วชูฮันที่ว่าอยู่ไหนกันล่ะ?
คำถามเดียวกันนี้ก็เกิดขึ้นในใจของฮวงชูเจิ้นและเสี่ยวเย่เช่นเดียวกันใครๆก็รู้จักชื่อชูฮันกันดีทั้งนั้น แต่มีแค่ไม่กี่คนที่เคยได้เห็นหน้าชูฮัน แต่ตอนนี้พอฉางกวนหลงเรียกชื่อชูฮันขึ้นมา ทุกคนจึงเกิดความสงสัยอย่างมาก จึงทำให้พวกเขาลืมเรื่องทีมกฏหมายและเสี่ยวรุ่ยที่ถูกฆ่าไปชั่วคราว
ขณะที่ทุกคนกำลังกวาดสายตามองหาขวานยักษ์ดำอันเป็นเอกลักษณ์ของชูฮันอยู่นั้น——
ชูฮันที่ยืนอยู่กลางวงล้อมกลางถนนก็หยุดการควานหาตราพลเอกในประตูมิติ เขาส่งยิ้มกว้างให้ฉางกวนหลงที่ยืนเผชิญหน้ากับเขาอยู่ “อย่ามาทำใส่ซื่อ รุ่นพี่ฉางกวนหลง”
เสียงของชูฮันไม่ได้ตะโกนแต่ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียดและเงียบสนิท เสียงมันจึงดังก้องไปทั่วอย่างชัดเจน และคำพูดของชูฮันทำให้เขาตกเป็นที่สนใจของทุกคนทันที
ในเวลาเดียวกันมู๋หรงยู่เฉิง ฮวงชูเจิ้นและเสี่ยวเย่ก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง มันชัดเจนและเริ่ดูเข้าเค้าขึ้นมาเมื่อพิจารณาดูแล้ว ถ้าใครยังเดาไม่ได้ คนคนนั้นก็ต้องโง่จริงๆ
ผู้ชายคนนี้คือชูฮัน?
เสี่ยวเย่แทบตาเหลือกความสิ้นหวังจู่โจมเข้ามาทันที
ฉางกวนหลงใช้สายตาคมกริบของตัวเองมองไปที่ทีมกฏหมายทั้งหลายรวมถึงคนที่นอนอยู่ใต้เท้าของชูฮัน “ท่านพลเอกชูฮัน ทำไมทหารของค่ายผมถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้”
ชูฮันยิ้มเย้ยหยัน”ใครใช้ให้ทีมบังคับใช้กฏหมายของคุณจะฆ่ากัปตันของผมล่ะ?”