Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 877 นายฆ่าซอมบี้เลย เดี๋ยวฉันตามเอง

AST

　　บทที่1757 – ถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์

　　  มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่เจ้าจะแสดงความกังวลขณะนี้ออกมา  ชิงสุ่ยกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม

　　  ข้าจะเป็นกังวลก็ต่อเมื่ออยู่หน้าเจ้า  มูหยุนชิงเก้อกล่าวพร้อมท่าทางเขินอาย

　　  หากมันเป็นไปอย่างที่เจ้าพูดหรือว่าเจ้า….กำลังตกหลุมรักข้า?  ชิงสุ่ยยิ้มขณะมองดูมูหยุนชิงเก้อ

　　เมื่อได้ยินคำพูดของชิงสุ่ยใบหน้ามูหยุนชิงเก้อก็แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ   เจ้าคนหน้าไม่อาย!! ช่างกล้าพูดเขาข้างตัวเองว่าข้าตกหลุ่มรักเจ้า  

　　  เจ้าอย่าได้เขินอายเลยมันเป็นเรื่องธรรมดา ที่วันหนึ่งหญิงสาวจะต้องมองหาคนรัก ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายทุกคนล้วนมีอารมณ์รักใคร่ด้วยกันทั้งนั้น  ชิงสุ่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

　　  เจ้านั่นแหละที่กำลังมองหาหญิงสาวคู่กาย!!  ยิ่งมูหยุนชิงเก้อกล่าวเธอก็ยิ่งเขินอาย

　　ไม่เคยมีใครพูดเรื่องนี้กับเธอเธอจึงไม่รู้ว่าเธอควรทำอย่างไรดี แต่สิ่งที่เธอรู้คือหัวใจของเธอกำลังเต้นถี่อย่างรุนแรง แต่แล้วในชั่วพริบตา เธอก็ถูกชิงสุ่ยดึงเข้าไปในอ้อมกอด

　　ชิงสุ่ยรู้สึกว่านี่ก็เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเขามันเป็นความรู้สึกที่หยั่งลึกลงไปในจิตใจ

　　มูหยุนชิงเก้อเหมือนถูกหยุดเวลาเอาไว้เธอแนบใบหน้าของเธอเข้าไปในอ้อมอกของชิงสุ่ย ในขณะที่ชิงสุ่ยค่อยๆเอื้อมมือโอบเอวเธอเอาไว้

　　เธอค่อยๆเงยหน้ามองชิงสุ่ยสิ่งเดียวที่เธอเห็นคือรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น มันเป็นความรู้สึกสงบอย่างที่เธออธิบายไม่ได้ มันให้ความรู้สึกว่าทั้งสองคนปฏิบัติตัวเหมือนเป็นหนึ่งเดียวกัน

　　  ชิงเก้อเจ้าจงปฏิบัติต่อข้าเฉกเช่นคนรักของเจ้าเถิด อย่าเก็บความอึดอัดเอาไว้อีกเลย   ขณะที่ชิงสุ่ยกล่าวเขาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

　　มูหยุนชิงเก้อตอบสนองโดยการพยักหน้าอย่างมีความสุข  ข้าจะทำเช่นนั้น แต่เจ้าจะต้องให้แกล้งข้า ตัวข้านั้นยังคงคิดจะแต่งงานเสมอ  

　　ชิงสุ่ยมองดูแหวนที่ครั้งหนึ่งเขาเคยมอบหมายให้กับเธอไม่ว่าจะเป็นโลกใบไหน แหวนคือสัญลักษณ์แทนความรักของคนๆหนึ่ง ย้อนกลับไปในตอนนั้น ตอนที่เขายื่นแหวนให้กับเธอ เธอลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่สุดท้ายเธอก็ยื่นมือออกมา แล้วปล่อยให้ชิงสุ่ยสวมแหวน

　　…………………………….

　　ในวันที่2 ชิงสุ่ย เข้าสู่เขตภูเขาที่ไร้ขอบเขต หลังจากที่ใช้ทักษะย่าวก้าว 9 เทวาอย่างต่อเนื่อง มันทำให้พวกเขาไปปรากฏตัวอยู่ในบริเวณส่วนลึกของภูเขาแห่งนี้ แม้ว่าทักษะย่างก้าว 9 เทวาในปัจจุบันของชิงสุ่ย สามารถเดินทางได้ไกลถึงหลายล้านลี้ แต่หลังจากที่เขาใช้ทักษะย่างก้าวนี้ไปถึง 100 ครั้ง เขาก็พบว่ามันไม่มากพอที่จะทำให้เขาออกจากภูเขาแห่งนี้ได้

　　ความกว้างใหญ่ของโลกใบนี้เป็นสิ่งที่ไม่อาจอธิบายเป็นคำพูดได้

　　นอกจากนี้ยังมีหมู่บ้านรวมถึงพระราชวังที่มีขนาดกว้างใหญ่ไพศาลเทียบเท่ากับภูเขา1 ลูก ในขณะที่ภูเขาบางลูกถูกทำให้แบนราบเพื่อสร้างอาณาจักร แน่นอนว่ายิ่งอยู่ภายในเขตแดนที่ลึกเท่าไหร่ ผู้คนก็จะลดหลั่นลง ยิ่งเข้าใกล้ก้นทะเล ศัตรูก็จะแข็งแกร่งมากขึ้น

　　  ชิงสุ่ยถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์ควรจะอยู่แถวๆนี้ ข้าชักสงสัยแล้วว่าดูเหมือนมันจะไม่ได้หาเจอง่ายๆเลย  มูหยุนชิงเก้อแล้วคงตามติดชิงสุ่ยและค้นหาสถานที่ต่างๆต่อไป

　　  ถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์ตั้งอยู่ภายในส่วนลึกของทะเลสาบชั้นในและพื้นที่แห่งนี้ก็มีขนาดค่อนข้างใหญ่ ฉะนั้นพวกเราก็คงต้องหามันต่อไป  ชิงสุ่ยงุนงงเหมือนกันเพราะพื้นที่เป้าหมายของเขานั้นมีขนาดใหญ่โตมโหฬาร แม้ว่าจะไม่เหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทร แต่มันก็ยังคงหายากมาก

　　อีกครึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็วจากสิ่งที่ปรากฏบนแผนที่ ตอนนี้พวกเขาเข้าใกล้เป้าหมายมากยิ่งขึ้น

　　  หืมชิงสุ่ย ข้ารู้สึกถึงกลิ่นอายอะไรบางอย่างรอบๆตัว  มูหยุนชิงเก้อยิ้ม

　　ชิงสุ่ยเองก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์เช่นกันแม้ว่าพลังที่เขาได้รับจะเป็นเศษเสี้ยวพลังที่แสนเบาบาง แต่มันกลับคงไว้ซึ่งความแข็งแกร่ง ชิงสุ่ยตอบกลับมูหยุนชิงเก้อทันทีว่า   ถ้าหากพวกเราตามกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ไป พวกเราก็น่าจะเจอถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์  

　　พวกเขาใช้เวลาหลายชั่วโมงในการโลดแล่นไปตามภูเขาต่างๆแต่หลังจากที่พวกเขาเดินทางตามกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ไป สิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้าทำให้พวกเขายิ่งตกใจ เพราะมันคือมหาสมุทรที่อยู่ใจกลางมหาสมุทร

　　พื้นที่ทั้งหมดเหล่านี้คือผืนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่แต่กลับปรากฏให้เห็นเป็นมหาสมุทรอีกแหล่งที่อยู่บริเวณก้นมหาสมุทร น้ำในที่แห่งนี้สดใสยิ่งกว่าทุกๆที่ นอกจากนี้มันยังปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมา ถ้าหากไม่มีอะไรผิดพลาด ที่นี่ก็ควรจะเป็นมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์ ไอลีนโนเวล

　　  มหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์นั่นก็หมายความว่าถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์ควรจะอยู่ที่ใดที่หนึ่งบริเวณนี้  ชิงสุ่ยตรวจสอบสภาพแวดล้อมอย่างรวดเร็วและพบว่าในสถานที่ที่ห่างไกลออกไปปรากฏให้เห็นเป็นภูเขาที่มีความสูงผิดปกติพร้อมกับแผ่ซ่านรัศมีแห่งความศักดิ์สิทธิ์ออกมาดึงดูดใจชิงสุ่ย

　　ภูเขาศักดิ์สิทธิ์!!!

　　ยอดเขาสูงสง่างามเต็มไปด้วยรัศมีที่ทรงพลังตามตำนานกล่าวไว้ว่ามหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์ประหนึ่งสวนหลังบ้านของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ แล้วจากเส้นทางคาดการณ์ ถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์ควรซ่อนตัวอยู่ในมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์  

　　  ถ้าหากที่นั่นคือภูเขาศักดิ์สิทธิ์พวกเราควรเข้าไปทักทายคนที่อยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?  ชิงสุ่ยกล่าวถามมูหยุนชิงเก้อ

　　อันที่จริงแล้วพวกเขาทราบดีว่าบางทีผู้คน　　  และนี่  จู่ๆเฉินช่าวเย่ก็พูดขึ้น ลดน่องไก่ที่กำลังลงและใช้นิ้วเยิ้มน้ำมันชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่   หัวหน้าบอกว่าถ้าเป็นหัวหน้าที่ต้องการโจมตีค่าย หัวหน้าจะเลือกใช้วงกตภูเขาลึกลับนี่แน่นอน มันเป็นจุดที่เหมาะกับการดักซุ่ม  

　　หลิวยู่ติงจับคางและเริ่มจมอยู่ในความคิด  แต่ตำแหน่งก็ดูไม่ค่อยเหมาะกับการป้องกันเหมือนกัน ถ้าพวกเขาเลือกเข้าไปในนี้เมื่อไหร่ ไม่ช้าก็เร็วเราเองก็จะแย่  

　　เหอเฟิงมองทั้งสองอย่างชื่นชมอดไม่ได้ที่จะหยิบปากกาขึ้นมาวงจุดทั้งสองที่ถูกพูดถึงบนแผนที่   มีอีกหลายจุดที่ไม่สามารถหาพวกมันเจอ และมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเราอาจจะไล่ตามพวกมันไม่ทันเวลา พวกเราด้อยกว่ามันในเรื่องของจำนวนคน และเราสนใจเรื่องการหาตำแหน่งเจาะจงมากเกินไป  　　  หรือเราจะจำลองสถานการณ์ไล่ไปแต่ละวิธีดู?  กูเหลียงเฉินถามเพื่อการคาดการณ์ทุกอย่างล่วงหน้า เพื่อให้การแปรขบวนรบทำได้เร็วขึ้นและรวมกับข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ มันก็จะพัฒนาไปเป็นแผนการรบ

　　  ไม่การคาดเดามันไร้ประโยชน์   เหอเฟิงส่ายหน้าปฏิเสธทันที   กองทัพเขี้ยวหมาป่ากลับมาจากเมืองโรแมนติกหรือยัง?  

　　  พวกเขาอยู่ระหว่างทางคาดว่าน่าจะมาถึงค่ายเขี้ยวหมาป่าเย็นวันนี้ครับ   เจียงเทียนชิงที่รู้ตำแหน่งของคนในค่ายดีที่สุดรายงานตอบทันที

　　  ให้พวกเขาพักผ่อนทันทีที่กลับมาถึงจากนั้นให้พวกเขาเตรียมตัวเข้าสู่สภาวะสงคราม การต่อสู้มันสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเวลาและทุกที่   เหอเฟิงออกคำสั่งน้ำเสียงนิ่ง แววตาดุดันเป็นประกายจ้า   ทั้งสามทีม นักฆ่าขนนก หลงยา และฮูหยาจะถูกย้ายกลับไปที่กลุ่มต่อสู้เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม ทีมความลับของพระเจ้าก็คอยทำหน้าที่อพยพผู้คนต่อไป ส่วนทีมลาดตระเวน…  

　　เหอเฟิงร่ายแผนการแปรพลไปด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจังอย่างมากก่อนจะสบตากับเจียงเทียนชิง   คอยจับตาดูเหล่าผู้รอดชีวิตที่เดินทางมายังค่ายเขี้ยวหมาป่า   Aileen-novel

　　ทันใดนั้นทุกคนก็แอบสบตากันทันทีพวกเขามีลางสังหรณ์ไม่ดี

　　เหอเฟิงเริ่มพูดสิ่งที่เจาคาดการณ์เกี่ยวกับสถานการณ์ครั้งนี้ออกมา  พวกมันต้องการซอมบี้มากกว่านี้ เพราะงั้นเหล่าผู้รอดชีวิตคือเป้าหมายของพวกมัน ตราบใดที่เราตอบโต้ทันทีที่พวกมันโจมตี เราก็จะสามารถไล่ตามเบาะแสไปจนถึงตำแหน่งที่ซ่อนของลูกผสมและซอมบี้ได้  

　　ทุกคนตาโตแววตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง ครั้งนี้สงครามแห่งเมืองอันลูได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

　　———-

　　ขณะที่ในเมืองหลวงหนานตู้ชูฮันนอนพักฟื้นร่างกายอยู่บนดาดฟ้าของอาคารแห่งหนึ่งเป็นเวลาหนึ่งวันเต็มๆ และในที่สุดเขาก็ได้พลังและความสามารถกลับคืนมา ชูฮัยเริ่มขยับตัวได้ในตอนเที่ยงของวันถัดมา แม้ว่าร่างกายของเขาจะดูธรรมดาและไม่ได้มีระดับสูงเท่ากับความสามารถทำให้การฟื้นตัวจึงเป็นไปอย่างค่อยๆ และยิ่งร่างกายที่โดยเกาช้าวฮุ่ยลากจนกระแทกไปมาทำให้ร่างกายเขายิ่งบอบช้ำกว่าเดิม

　　การฟื้นตัวที่ค่อนข้างรวดเร็วของชูฮันทำให้เกาช้าวฮุ่ยสยองอดไม่ได้ที่กวาดตามองสำรวจชูฮันทั้งตัว   มันแค่ยี่สิบสี่ชั่วโมง นายไม่เป็นไรแล้วเนี่ยนะ!  

　　ชูฮันไม่คิดจะพูดกับคนคนนี้เขาไม่สามารถทำความเข้าใจการทำงานของสมองเกาช้าวฮุ่ยได้

　　ชูฮันรู้สึกได้ถึงพละกำลังที่มือทั้งสองข้างของตัวเองจากนั้นก็มองไปที่ถนนด้านล่างที่มีซอมบี้อัดแน่นเต็มไปหมด และก็ต้องถอนหายใจเมื่อนึกถึงขวานซิ่วโหลและหวังไคที่หายไป แม้ว่าเขาจะรีบตามหาบริเวณทั่วไปจนหมดแล้วแต่เขาก็ไม่เจออะไร มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นในเวลาสี่สัปดาห์ที่ผ่านมาและมีหลายเรื่องที่เขาไม่รู้ และก็คงมีแต่พระเจ้าที่รู้ว่าทำไมจู่ๆเกาช้าวฮุ่ยถึงมาโผล่ต่อหน้าเขาได้ในพริบตาและช่วยชีวิตเขาเอาไว้อีก

　　  ซอมบี้เยอะมากนายจะจัดการมั้ย?   คำพูดของเกาช้าวฮุ่ยทำให้ชูฮันหมดคำพูดอีกครั้ง

　　  นี้กวนประสาทกันใช่มั้ย?  ชูฮันชี้ไปที่แผลที่แขนของเขาซึ่งยังคงเหมือนเดิม และเลือดที่แห้งกรังติดตามหน้าและตัว และบาดแผลอีกหลายจุด

　　เกาช้าวฮุ่ยกระพริบตา  ฉันต้องทำเหรอ?  

　　  แม่ง!  ชูฮันอดไม่ไหวจนต้องสบถออกมา   อยากให้ฉันเดินไม่ได้อีกรอบใช่มั้ย?  

　　  ไม่มีทาง  เกาช้าวฮุ่ยยักหน้าอย่างไม่แยแส   แล้วก็แค่หนีพวกมันหรือรอให้ร่างกายนายรักษาตัวเองดีกว่าแล้วลุกมาจัดการพวกมัน สั้นๆนะฉันไม่อยากฆ่าคนที่มีชีวิต  　　ครั้งนี้ชูฮันชะงักค้างไปเลยจ้องเกาช้าวฮุ่ยตรงหน้าไม่วางตา อารมณ์ไม่จะเชื่อพุ่งสูงขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีก

　　นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินสมาชิกของตระกูลลึกลับพูดว่ากลัวจะทำคนตาย?!

　　  ซอมบี้มันไม่ใช่คนนายฆ่าพวกมันได้   ชูฮันพยายามควบคุมอารมณ์

　　  หึ  เกาช้าวฮุ่ยไม่ลังเลที่จะส่ายหัวปฏิเสธ   พวกเขาเคยเป็นคนที่มีชีวิต และตอนนี้ก็ยังขยับตัวได้อยู่ มันไม่แน่  

　　เมื่อได้เห็นทัศนคติที่หนักแน่นของเกาช้าวฮุ่ยชูฮันก็ได้แต่พยายามคุมความดันของตัวเองไว้ไม่ให้เส้นเลือดในสมองแตกตายซะก่อน ด้วยสายที่เต็มไปด้วยการคาดคั้นไต่สวน เขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา   ดูเหมือนนายจะเป็นเด็กน้อยขี้กลัวที่มีเรื่องฝังใจ หรือว่าเคยฆ่าคนแล้ว?  

　　เกาช้าวฮุ่ยสบตากับชูฮันก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ   ฉันไม่เคย  　　แววตาของชูฮันเป็นประกายและมีร่องรอยขบขันก่อนจะไม่พูดอะไรอีกเขาพยายามทำความเข้าใจในหัวตัวเอง…สมาชิกตระกูลลึกลับที่มีระดับพลังสูงกว่ามนุษย์วิวัฒนาการทุกคนกลับกลัวการฆ่า

　　นี้จะต้องเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมดแน่และมันก็เป็นการแสดงให้เห็นด้วยว่าครั้งนี้เกาช้าวฮุ่ยที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ภัยคุกคามร้ายแรงต่อชีวิต

　　แต่ยังไม่ทันได้ดีใจเพราะที่เกาช้าวฮุ่ยพูดว่าจะไม่ฆ่าสิ่งมีชิตถ้่อย่างนั้นลูกผสมก็ยังต้องเป็นชูฮันที่ต้องการจัดเอง

　　  แกร๊ง!กึก!  

　　ชูฮันกระชากแท่งเหล็กบนหลังคาออกมาพร้อมส่ายหัวอย่างไม่พอใจ  ดี  

　　เกาช้าวฮุ่ยกระตือรือล้นที่จะตามชูฮันไป

　　ชูฮันพยายามใช้ความคิดอย่างเต็มที่พละกำลังของร่างกายเขาครึ่งนึงที่มีนั้นมากพอที่จะรับมือกับสถานการณ์ได้ แม้ว่าแท่งเหล็กในมือจะห่างไกลกับขวานซิ่วโหลราวฟ้ากับเหวแต่มันก็เพียงพอที่จะสู้กับซอมบี้บนถนน

　　  พรึบ!  

　　ชูฮันกระโดดลงมาจากดาดฟ้าทันทีระยะหนึ่งเมตรก่อนจะถึงพื้นในมือหมุนควงแท่งเหล็กอย่างเร็วจนเกิดเสียงประกอบกับเสียงร่างของซอมบี้ที่ถูกแท่งเหล็กฟาดดังขึ้นต่อเนื่องในอากาศ

　　ซอมบี้ที่ได้ยินเสียงยิ่งตื่นตัวพวกมันไม่รู้หรือมีความคิดใดๆทั้งนั้นว่าพวกพ้องของตัวเองกำลังถูกฆ่า จิตใต้สำนึกของพวกมันทำให้พวกมันสั่งให้พวกมันอ้าปากคำราม วิ่งกรูเข้ามาหาอาหาร

　　เกาช้าวฮุ่ยที่ไม่ได้กระโดดตามลงมาและยังอยู่บนดาดฟ้าเหมือนเดิมรู้สึกกลัวสำหรับคนที่ไม่เคยฆ่าอะไรเลย ยิ่งการได้เห็นกลุ่มซอมบี้จำนวนมากถูกชูฮันฆ่าเรื่อยๆก็ยิ่งรู้สึกแย่ พวกมันตายง่ายเกินไป

　　  พั้วะ~  　　แท่งเหล็กที่อัดแน่นไปด้วยพละกำลังอันแรงกล้าจากชูฮันฟาดตัดอากาศลงมา!

　　  ปัก!ปัก!  

　　เสียงแตะระเบิดดังต่อเนื่องมันรวดเร็วจนมองไม่ทัน

ของภูเขาศักดิ์สิทธิ์อาจจะไม่อนุญาตให้ทั้งสองคนเข้าไปในถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์แต่ถ้าหากทั้งสองคนเข้าไปโดยพลการ เรื่องไม่ดีก็จะเกิดขึ้นเช่นกัน

　　  พวกเขาคงไม่ให้เราลงไปในถ้ำศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาแน่ฉะนั้นพวกเราควรลงไปก่อน แล้วถ้าหากพวกเขาสังเกตเห็นพวกเราจริง พวกเราก็ค่อยใช้ข้ออ้างแก้ตัวว่าไม่รู้ว่าที่นี่คือเขตแดนของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ก็น่าจะพอถูไถไปได้  

　　  อืมข้าเองก็คิดเช่นนั้น ชิงเก้อ เจ้านี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆเลย เอาละ ข้าจะทำตามที่เจ้าว่า  ชิงสุ่ยพยักหน้า

　　  เจ้าอยากตายสินะ  ชิงเก้อถึงกับพูดไม่ออกแล้วตอนนี้ความรู้สึกของเธอยังคงไม่ชัดเจน คำพูดของเธอไม่ได้บ่งบอกถึงความโกรธ มันเหมือนกับคำพูดหยอกล้อ ซึ่งเธอเองก็รู้สึกต่อเขาแบบนี้ทุกครั้ง ที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเองแสดงออกเป็นอย่างไร

　　  รีบไปกันเถอะมันจะดีกว่าถ้าเราเร่งรีบทำให้เสร็จสรรพ  ชิงสุ่ยคว้าตัวมูหยุนชิงเก้อกระโดดลงไปในมหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว

　　มหาสมุทรศักดิ์สิทธิ์มีบริเวณอาณาเขตกว้างไกลเพื่อไม่ให้ถูกตรวจจับ ชิงสุ่ยจึงเลือกใช้ทักษะย่างก้าว 9 เทวา โดยการเดินทางจะเป็นไปตามความรู้สึกของพลังปราณจิตที่เขาได้รับ เขารู้สึกว่าถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์จะต้องเป็นหนึ่งในสถานที่ที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณจิตแห่งสวรรค์

　　ชิงสุ่ยใช้ทักษะในการเคลื่อนที่ไปมากกว่า20 ก้าว ฉะนั้นระยะทางที่เขาเดินทางตอนนี้มีค่าประมาณ 20 ล้านลี้

　　  หืมมมที่นี้ช่างอุดมสมบูรณ์จริงๆ  ชิงสุ่ยข้อสังเกตสมุนไพรและปลาชนิดต่างๆที่แบบว่าอยู่ภายในทะเลสาบศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้

　　สมุนไพรส่วนใหญ่มีอายุประมาณ2-3 หมื่นปี แต่ก็ยังพอพบเห็นสมุนไพรที่มีอายุหลักแสนหลักล้านปีได้

　　ขณะที่ชิงสุ่ยออกเดินทางไปข้างหน้าเขาก็หยิบสมุนไพรบางอย่างมันเข้าไปในดินแดนหยกยุพราชอมตะ ซึ่งสมุนไพรต่างๆที่เขาหยิบจับ ล้วนแล้วแต่เป็นสมุนไพรที่ใช้ช่วยชีวิต เขาเตรียมใช้มันในกรณีฉุกเฉินหากไม่พบเจอดอกมุทราศักดิ์สิทธิ์

　　หากมองดูจากมุมกว้างจะพบว่าสถานที่แห่งนี้เปรียบเสมือนห้องสมบัติ ที่เต็มไปด้วยสมบัติศักดิ์สิทธิ์นับร้อยล้านชนิด อันที่จริงแล้ว ชิงสุ่ยยังคงไม่รู้ตัวว่าสัมผัสจากพลังปราณจิตศักดิ์สิทธิ์ที่เขาได้รับจนเขาเข้าสู่ตัวถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์ มันคือพลังที่มีต้นกำเนิดจากหินขนาดมหึมาที่อยู่ภายในถ้ำ

　　หินน้ำนมกุณโฑ!!

　　ชิงสุ่ยรับรู้ถึงอากาศชื้นที่เกิดขึ้นบริเวณโดยรอบแต่ที่นี่กลับไม่มีแม้แต่หยดน้ำ อย่างไรก็ตามเบื้องหน้าของพวกเขาปรากฏให้เห็นเป็นสระน้ำสีขาวขุ่นขนาดใหญ่ ที่กำลังแผ่ซ่านพลังปราณจิตที่เข้มข้นออกมา

　　สถานที่แห่งนี้จะใช่ถ้ำมหาสมุทรเสียงสวรรค์จริงๆหรือ? ทำไมมันถึงหาเจอได้ง่ายนัก?