Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 883 ติดไว้

　　และเมื่อการควบคุมพลังงานมาถึงจุดศูนย์การบีบอัดพลังงานก็จะตีย้อนกลับ ซึ่งนี้เป็นความสามารถที่สมาชิกทุกคนของตระกูลลึกลับต้องทำได้เพราะได้รับการฝึกมากันทุกคน ไม่เพียงแค่นั้นแต่ยังต้องขยายขอบเขตความสามาถอย่างต่อเนื่องด้วย

　　พลังของตระกูลลึกลับเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลนอกเหนือจากนั้นมันยังเป็นข้อได้เปรียบโดยธรรมชาติ และยังแยกออกจากความเข้าใจการควบคุมทุกรูปแบบที่มนุษย์ทั่วไปเข้าใจกัน

　　แน่นอนว่าคำสาปทำให้พวกเขาไม่มีทางตายและอยู่เหนือทุกกฏเกณฑ์บนโลก นอกจากการฝึกฝนและควบคุมตัวเองเพื่อหลีกอุบัติเหตุหรืออันตรายที่ทำให้ได้รับบาดเจ็บเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญพันธุ์ของตระกูลลึกลับ

　　ถ้าไม่ใช่เพราะมีคำสาปตระกูลลึกลับคงไม่ต้องสนใจหรือเป็นกังวลอะไรอีกแล้วในโลกนี้?

　　ทรัพยากรมนุษย์ ซอมบี้ ลูกผสม ทั้งหมดเป็นแค่เรื่องที่ตระกูลลึกลับมองผ่าน เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเล็กๆที่อยู่ในภายใต้การบงการของตระกูลลึกลับ

　　พวกเขาจึงก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องหลังจากการปะทุของโลกาวินาศและฝึกฝนตัวเองอย่างหนักหน่วงการเปิดล็อคของพันธุกรรมเชิงซ้อนทำให้พวกเขาได้รับพลังงานสูงสุดและไม่มีใครกล้าจะต่อกรกับพวกเขา

　　แต่พวกเขาเองก็ต้องรอเหมือนกันรอให้ปาฏิหาริย์ที่จะสร้างข้อได้เปรียบที่ไม่มีที่สิ้นสุดให้กับพวกเขา นั่นก็คือการยกเลิกคำสาป!

　　ความคิดมากมายวิ่งผ่านเข้ามาในหัวของเกาช้าวฮุ่ยเขารู้ดีว่าคนทั่วไปจะไม่มีทางคิดถึงการควบคุมพลังงาาน หรือแม้แต่สนใจถึงความสำคัญของกฏพลังงาาน หรือแม้แต่จะเข้าใจถึงตัวตนของพลังงานได้

　　แต่สิ่งที่ชูฮันกำลังทำอยู่ตอนนี้เหมือนกันเป็นการตบหน้าของเกาช้าวฮุ่ยเข้าจังๆ

　　ทุกอย่างที่สมาชิกในตระกูลลึกลับได้รับการถ่ายทอดส่งต่อมาจากรุ่นก่อนๆเป็นเวลายาวนานนับพันปีที่เหล่าบรรพบุรุษใช้เวลายาวนานศึกษาวิเคราะห์

　　ทว่าณ ตอนนี้ ตรงหน้าเกาช้าวฮุ่ย คนธรรมดากำลังแสดงพลังความสามารถของสมาชิกตระกูลลึกลับระยะ 5 ถึงจะมีได้ แถมยังอยู่ในสภาพที่บาดเจ็บสาหัสอีก

　　โดนหยาม?เสียศักดิ์ศรี? Aileen-novel

　　เกาช้าวฮุ่ยไม่รู้แน่ชัดว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกอย่างไรเขาได้ยืนจ้องมือตัวเอง

　　เป็นไปได้ไง!

　　ความหงุดหงิดกระแทกเข้าในใจของเกาช้าวฮุ่ยเขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่ง แม้ว่าจะไม่สามารถเทียบเท่ากับป่ายหวีเนอได้ก็ตาม หากท่ามกลางสมาชิกในตระกูลลึกลับคนอื่น เขามั่นใจเขาเก่งที่สุด

　　แต่ชูฮัน? 　　ชูฮันไม่มีอะไรเลยแต่ตัวคนเดียวกลับสามารถเข้าถึงพลังที่มีแต่สมาชิกตระกูลลึกลับเท่านั้นที่ใช้ได้?

　　 กรอด~~ 

　　นี้มันเรื่องบ้าบอะไรกัน?!

　　นอกจากสถานะที่เปลี่ยนไปเกาช้าวฮุ่ยไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดยังไง มันมีความไม่พอใจและความเศร้าแปลกๆเกิดขึ้นในใจเขา แถมตัวเขาเองก็ได้เผชิญกับลูกผสมมาก่อนหน้านี้ เขาจึงรู้สึกชื่นชมชูฮันในเวลาเดียวกันที่สามารถจัดการลูกผสมได้

　　หวังไคเองก็ตะลึงงันไม่อยากจะเชื่อกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า  นี่มัน นี้ชูฮันเรียนรู้วิธีได้แล้วจริงๆเหรอ? 

　　เป็นกลยุทธ์ที่แปลกมากแถมยังสร้างลูกบอลกลมสีดำที่เหมือนกับหลุมดำดูดกลืนทุกอย่างมาขึ้นได้ด้วย!

　　 พรึบ~ 

　　เป็นอีกครั้งที่ชูฮันเร่งความเร็วขึ้นมาและลูกบอลกลมสีดำก็ดูดกลืนทั้งร่างของลูกผสมไปเหลือทิ้งไว้แค่เลือดที่พื้นและเศษซากหนวดไรในอดีต

　　ศพของลูกผสมไม่ได้หายวับไปกลางอากาศแต่มันถูกดูดอัดเข้าไปในพื้นที่ขนาดเล็กและก็ตามมาด้วยระเบิดที่เกิดขึ้นเบาๆอย่างเรียบง่ายในอากาศ ราวกับโมเลกุลเล็กๆ

　　ชูฮันเองก็ปล่อยการควบคุมทั้งหมดลงเมื่อทุกอย่างจบลงหากเขาเหงื่อโชกทั้งตัวและดูหมดเรี่ยวแรง

　　กลยุทธ์ของป่ายหวีเนอนั้นน่าเรียนรู้แต่การใช้มันทำให้เขาเกือบเอาตัวเองไม่รอด แม้ว่าเขาจะเลี่ยงอันตรายจากแรงระเบิดฟ้าผ่าได้สำเร็จ หากเมื่อต้องผ่านกระบวนขั้นทั้งหลายชูฮันก็รู้สึกไม่ต่างจากการยืนอยู่ปากเหว

　　เหนื่อย!

　　เหนื่อยโคตรๆ!

　　พลังงานที่เขาใช้ไปเมื่อครู่ไม่ต่างอะไรกับการต่อสู้ในศึกยาวนานเลย!

　　หวังไคที่อยากจะพูดได้แต่เงียบปากสนิท สีหน้างุนงงอย่างไม่เข้าใจ

　　เกาช้าวฮุ่ยยังคงช็อคอยู่ไม่หายภาพทุกอย่างตรงหน้าดูแปลกประหลาด ชายสองคนยืนมองหน้ากันเงียบๆ คนหนึ่งปกติ อีกคนเหงื่อท่วมทั่ว บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสนิท

　　เป็นอีกครั้งที่หวังไคไม่สามารถทำความเข้าใจได้

　　คิ้วของชูฮันย่นเข้าหากันขณะในหัวก็พยายามเร่งประมวลอย่างรวดเร็ว

　　ทำไมเมื่อตอนที่เขาเห็นป่ายหวีเนอใช้กลยุทธ์อีกฝ่ายถึงดูไม่ได้เหนื่อยล้าหรือใช้แรงอะไรมากมายเลย

　　เป็นไปได้มั้ยว่าเขาจะยังทำไม่ถูกวิธี?

　　การเจาะทำลายผิวชั้นนอกของลูกผสมก่อนเพื่อหาจุดอ่อนคงเป็นการสิ้นเปลืองพลังงานเปล่าๆ　　ถ้าเขาสามารถลดขั้นตอนกระบวนการไปได้และใช้ระเบิดเพื่อจัดการลูกผสมไปเลยทันที ถ้าอย่างนั้นเขาจะสามารถรักษาพละกำลังทางร่างกายและพลังต่อสู้ของเขาไปได้มากเลย

　　คำถามก็คือแล้วป่ายหวีเนอทำอย่างไร?

　　ชูฮันเชื่อมั่นว่ามันต้องมีปัญหาซับซ้อนมากมายในวิธีการนี้และเขายังคิดไม่ออก ชูฮันส่ายหัวพยายามเลิดคิดเรื่องนี้ในหัว

　　ในตอนที่ชูฮันได้สติกลับมาก็ได้เจอกับภาพที่มีซอมบี้นอนตายเต็มถนน บรรยกาศเงียบสนิทวังเว เกาช้าวฮุ่ยยืนเงียบๆมีแววตาหม่นๆที่ไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้

　　ชูฮันเผลอตัวขยับเท้าถอยหลังไปสองก้าว

　　และการเคลื่อนไหวกระทันหันของชูฮันก็ทำให้เกาช้าวฮุ่ยรู้สึกตัวทันใดนั้นมันก็เกิดบรรยากาศแปลกๆแผ่กระจายระหว่างทั้งสองคน　　ชูฮันนิ่วหน้าร่างกายที่หมดแรงของเขารู้สึกถึงความแปลกบางอย่างที่เกิด หากต่อมาก็เอ่ยขึ้เนด้วยประโยคอวดดี  เฮ้ คุกเข่าสิ ฉันจำได้ว่าฉันติดที่ต้องเตะนายอยู่ 

　　��