Ark The Legend - ตอนที่ 439 : วัตถุดิบต้องห้าม!

ตอนที่ 439 : วัตถุดิบต้องห้าม!

อาร์คบ่นไปขณะนํามีดแล่เนื้อออกมา ถูกต้องแล้ว เหตุผลที่อาร์คยังต้องมาล่าซอมบี้เชื้อราอยู่ที่นี่ตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ ก็เพื่อหา “แผ่นหนังคนตาย” และ “หัวใจคนตาย” ช่วงนี้ถือว่าสบโอกาสเหมาะพอดีที่เขาจะได้ทั้งการล่าซอมบี้และล่าวัตถุดิบไปพร้อมกัน แน่นอนว่ามันก็มีอีกหลายที่ในทวีปที่มีอันเดตให้เขาล่า ทว่าเลเวลของพวกซอมบี้ก็เป็นเรื่องสําคัญ มอนสเตอร์ประเภทอันเดตในพื้นที่อื่นเลเวลค่อนข้างต่ํากว่าซอมบี้เชื้อราพวกนี้ เขาจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์ เพราะข้อจํากัดทั้งยังจะรวบรวมไอเทมได้อย่างไม่เต็มประสิทธิภาพ อันที่จริงเขาก็ได้ยินข่าวลือมาบ้างว่ามีสถานที่ที่มีอันเดตซึ่งแข็งแกร่งกว่าซอมบี้เชื้อรา แต่มันอยู่ค่อนข้างไกลเกินไป ทั้งยังเลเวลสูงเกินไป การเผชิญหน้ากับพวกมันเพียงแค่ตัวหรือสองตัวก็อาจทําเขาหืดขึ้นคอได้

“ไม่ว่าจะเป็นอันเดตที่แข็งแกร่งขนาดไหน แต่ตัวเดียวมันก็ให้วัตถุดิบมาได้แค่อย่างละหนึ่งเท่านั้น ยิ่งมอนสเตอร์เป้าหมายเลเวลสูง ทักษะการแล่และถลกหนังของเราก็จะยิ่งมีโอกาสผิดพลาดสูงขึ้นเป็นเงาตามตัว คงต้องใช้เวลาหลายเดือนเลยกว่าจะปิดงานนี้

ด้วยเหตุนั้นอาร์คจึงตัดสินออกล่าซอมบี้เชื้อรา ทว่า นี่ก็หนึ่งสัปดาห์แล้วตั้งแต่ออกจากโอเบเรียม และเขาก็ได้เลเวลเพิ่มมาน้อยนิดจนอดคิดที่จะออกไปที่อื่นไม่ได้เหมือนกัน

“เราไม่มีทางเลือก ต้องหาทางรวบรวมวัตถุดิบทั้งหมดให้ได้ ก่อนเลเวลจะขึ้นเป็น

อาร์คถอนหายใจแต่มือก็ยังขยับมีดแล่เนื้อไปด้วย หลังจัดการซอมบี้ทั้งหนึ่งร้อยหกสิบตัวเรียบร้อย เขาได้รับวัตถุดิบมาเพียงแค่อย่างละสามสิบเท่านั้น เพราะความต่างของเลเวล อัตราการได้รับสิ่งของก็น้อยลงเช่นเดียวกัน

“ต้องการอีกสามร้อย… เราต้องทําแบบนี้ไปอีกสิบครั้งเลยเหรอเนี่ย? นอกจากนี้ เลเวลที่เพิ่มขึ้นนี่ก็ไม่มีทางหยุดได้ด้วย

ขณะอาร์คตรวจสอบจํานวนไอเทมในกระเป๋าและถอนหายใจออกมา ไม่ช้า ทั้งราซาคและราคาร์ดที่รออยู่บริเวณแคมป์ก็เริ่มหันมาพูดคุยด้วย

“เจ้านายขอรับ พวกเราหิวจะแย่แล้ว”

กรัก กก กก.

“หิวแล้วเหรอ? อา จริงด้วยสินะ”

เมื่ออาร์คทําการตรวจสอบมาตรวัดที่ลอยอยู่ก็พยักหน้าให้ เพราะระยะเวลาทํางานของยาฆ่าเชื้อรา เมื่อเริ่มการต่อสู้แล้ว เขาต้องลงมือเต็มที่โดยไม่อาจพักได้ หลังผ่านการต่อสู้ไปสองครั้งแล้ว ค่าความอิ่มก็หล่นไปเหลือแค่ 40% ซึ่งมันจะส่งผลให้ประสิทธิภาพการต่อสู้ลดน้อยลงไปด้วย แต่เพราะต่อสู้กับศัตรูที่อ่อนแอกว่า จึงไม่ทันสังเกต ทําให้เมื่อจบการต่อสู้ก็นึกถึงความหิวขึ้นมาเป็นสิ่งแรก

“ทําไมยังไม่มาอีกกันนะ?”

“บุคซิล!”

อาร์คตะโกนใส่ดวงตาที่ลอยอยู่เหนือจุดตั้งแคมป์ จากนั้น ดวงตานั่นก็ลอยต่ําลงมาก่อนจะตอบรับคํา

“ครับ? เรียกผมเหรอ?”

“นี่นายหลับตอนฉันสู้?”

“เอ่อ ไม่ครับ ผมตั้งใจรวบรวมวัตถุดิบอยู่ต่างหาก”

พออาร์คเผยความสงสัย ดวงตาคู่นั้นก็อดไม่ได้ที่จะร้องตะโกนใต้เถียง สถานที่ซึ่งอาร์คทําการล่าซอมบี้อยู่บริเวณชายขอบของพื้นที่บึง มันมีเหตุผลที่เขามาตั้งป้อมสู้กับซอมบี้เชื้อราอยู่ที่นี่ เพราะด้วยระยะเวลาการล่าจํากัด เพราะงั้นเขาจึงไม่คิดเข้าสู่ส่วนลึกของบึง และยังมีอีกเหตุผลก็คือการเติมเสบียง แน่นอนว่าแถวบึงก็มีวัตถุดิบให้ใช้ทําอาหารได้ แต่วัตถุดิบพวกนั้นไม่ใช่ของดี ทั้งยังจํานวนน้อย รวมกับสมุนอัญเชิญของเขาแล้ว เท่ากับอาร์คมีปากท้องต้องเลี้ยงดูถึงหก มันจะเป็นเรื่องยากในการเตรียมวัตถุดิบให้เพียงพอหกชีวิตตลอดทั้งวันโดยอาศัยเพียงแค่วัตถุดิบที่หาได้จากบึงน้ํา ตอนนี้เพราะมีแบกิวจึงรวบรวมวัตถุดิบมาง่ายขึ้น เขาจึงให้บุคซิลออกไปทําหน้าที่นี้ เพราะฉะนั้นระหว่างที่อาร์คต่อสู้ บุคซิลก็จะไปทําหน้าที่สนับสนุนโดยการหาวัตถุดิบในพื้นที่ปลอดภัย ความจริงก่อนหน้านี้เขาก็ไม่คิดว่าบุคซิลจะสามารถทําการรวบรวมวัตถุดิบในพื้นที่มอนสเตอร์เลเวล 300 ได้ แต่เพราะมีแบกิวที่เป็นนักรบ เผ่าวูล์แรงจึงช่วยให้เรื่องง่ายขึ้นไม่น้อย

“แต่ดูเหมือนประสิทธิภาพการรวมวัตถุดิบก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นมากเท่าไหร่”

อาร์คจ้องมองดวงตาดังกล่าว บุคซิลมักออกไปยังสถานที่ซึ่งห่างไกลหูตาเขาเสมอในช่วงนี้

“ผมพูดความจริงนะ! ผมกําลังพยายามอย่างหนักเลย อาร์คนิมลองคิดดูนะครับ ตรงหน้าผมมันมีหน้าต่างฉายภาพสามหน้าต่างลอยอยู่ หนึ่งคือที่ถ่ายทําอาร์คนิม อีกหนึ่งคือที่ช่วยผมมองหาวัตถุดิบ อีกหนึ่งคือกล้องที่ตัวผม อาร์คนิมอยากจะดูเพื่อยืนยันไหมล่ะครับ?”

ดวงตานั้นร้องประท้วงออกมาจนน้ําตาแทบไหล พอบุคซิลพูดแบบนี้ เขาจึงต้องเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่ได้โกหก

“ก็จริง วัตถุดิบที่บุคซิลหามาได้เป็นเราซื้อต่อ เพราะงั้นหมอนี่ไม่น่าจะอู้ แต่ก็ยังมีปัญหาอยู่ ตอนนี้ของแทบไม่พอ…”

“เข้าใจแล้ว นายอยู่ตรงไหนกัน? เสบียงหมดแล้วนะ”

“ครับ? หมดแล้ว? ผมเพิ่งไปวางวัตถุดิบไว้สามสิบอันเมื่อกี้เองนะ”

“กินหมดแล้วน่ะสิ ทุกครั้งที่ต่อสู้จบพวกเราก็ใช้วัตถุดิบราวหนึ่งร้อยหกสิบอัน เพราะงั้นเสบียงตอนนี้เลยขาด ฉันก็เลยต้องใช้ที่มีอยู่ร่วมไปด้วย แล้วตอนนี้ที่ฉันมีก็ใกล้หมดแล้ว”

“เอ่อ งั้นทํายังไงดีล่ะครับ?”

ดวงตานั้นคล้ายครุ่นคิดขณะมองซ้ายมองขวาไปด้วย

“ผมไม่รู้ว่าอาร์คนิมก็ขาดวัตถุดิบ เพราะงั้นคราวนี้ผมเลยออกมาไกลหน่อย กว่าจะกลับไปถึงน่าจะสักหนึ่งชั่วโมงได้ครับ”

“เอาจริงเหรอเนี่ย? ไปไกลขนาดนั้นได้อะไรมาล่ะ?”

“ก็ต้องได้สิครับ! แล้วก็นะ แถวนี้มีวัตถุดิบอยู่เพียบเลยด้วย”

“หิว ข้าหิวนะขอรับ! ให้รอหนึ่งชั่วโมงไม่ไหวหรอกขอรับ!”

“เงียบน่า นายเป็นเด็กหรือยังไงกัน?”

“ใช่ ข้าเป็นเด็กขอรับ หรือเจ้านายคิดว่าข้าโตแล้วกัน?”

ค้างคาวตัวน้อยเปลี่ยนร่างเป็นเด็กชายแวมไพร์ก่อนจะกลิ้งกับพื้นร้องประท้วง มันทําเอาเขาไม่คิดอยากต่อล้อต่อเถียงด้วยอีก

“เข้าใจแล้วน่า อดทนรอไปก่อน บุคซิล รีบจัดการให้เรียบร้อย แล้วกลับมาเร็วๆด้วย”

อาร์คบ่นไปขณะเริ่มทําการสํารวจพื้นที่ อาร์คจําเป็นต้องให้อาหารสมุนอัญเชิญโดยวัตถุดิบของตัวเองไปก่อน

“เอาเถอะ ที่เราผ่อนคลายออกล่าได้ช่วงนี้ ก็เพราะการหาวัตถุดิบของบุคซิลส่วนหนึ่งแหละนะ

ดังที่ว่า พื้นที่แถบบึงน้ําแห่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาวัตถุดิบ เพราะมีแต่พวกอันเดตและพิษเต็มไปหมด วัตถุดิบที่มีก็เป็นพวกทั่วไปอย่างผลไม้ไม่ก็เห็ดน่าสงสัย แน่นอนว่ายังพอมีพืชอื่นเติบโตอยู่บ้างแต่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นพืชมีพิษ เขาสามารถใช้ทักษะอย่างภูมิความรู้พิษที่ได้รับจากอาชีพรองผู้บูชาอาหาร เพื่อทําการกําจัดพิษได้ก็จริง แต่มันต้องใช้เวลานาน ทั้งยังไม่เพิ่มค่าความอิ่มอะไรมากนัก และรสชาติยังแย่มากอีกด้วย นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทําไมบุคซิลถึงออกไปไกลเพื่อรวบรวมวัตถุดิบมา นอกจากนั้นการทําให้สมุนอัญเชิญอิ่มแล้วก็ยังมีเรื่องรสชาติเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

“ช่วยไม่ได้แหละนะ ตอนนี้หิวแล้วคงรอให้บุคซิลกลับมาไม่ไหว

ด้วยเหตุนี้อาร์คจึงไปหาวัตถุดิบใกล้เคียง เขาเลือกหยิบจําพวกผลไม้มาจํานวนหนึ่ง แต่แล้วเขาก็พบเห็นสิ่งหนึ่งต้องตาเข้า

“เห็ดพวกนั้นมันอะไรกัน? มีเห็ดแบบนี้อยู่แถวนี้ด้วยเหรอเนี่ย?”

แม้ยังไม่ตรวจสอบข้อมูล แต่ภาพลักษณ์ของมันก็ชวนให้คิดว่าดีไม่น้อย ภายนอกมันเหมือนเห็ดมัตสึทาเกะ ขนาดก็เกือบเท่ากําปั้น นับว่าดูดีไม่น้อยเลยทีเดียว

“หรือมันจะเป็นเห็ดมัตสึทาเกะของจริงกัน?”

อาร์ควิ่งผ่านบึงน้ําและรวบรวมเห็ดนี้มาจํานวนหนึ่ง แต่พอตรวจสอบข้อมูลที่หลังผ่านทักษะจําแนกวัตถุดิบก็ทําเอาเขาต้องชักสีหน้า

เห็ดมงฟิช

เห็ดล้ําค่าที่เติบโตเฉพาะพื้นที่พิเศษเท่านั้น

*ข้อมูลเพิ่มเติมจากทักษะขั้นสูง : เห็นมงฟิชเป็นวัตถุดิบอันมีเอกลักษณ์ที่ยากจําแนก และยังเป็นอาหารที่ย่อยได้ยากเป็นอย่างมาก ดังนั้นแล้วหากกินเข้าไปจะทําให้ยิ่งหิวมากขึ้นและกินได้มากขึ้น ในอดีต เหล่าชนชั้นสูงต่างรับประทานเห็นมงฟิชเป็นอาหารเรียกน้ําย่อย

“กินแล้วจะยิ่งทําให้หิวมากขึ้น?”

นับว่าเป็นวัตถุดิบประหลาด

“มันคงเหมือนผักชีฝรั่งที่เป็นอาหารลดน้ําหนักหรือเปล่านะ? ตัวมันช่วยสร้างแคลอรี่ให้มากกว่าที่กินเข้าไปอะไรทํานองนี้

มันเหมือนจะมีประโยชน์ แต่สําหรับนิวเวิลด์ไม่จําเป็นต้องลดน้ําหนักอะไรขนาดนั้น การทําให้หิวมากขึ้นแทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่ในกรณีที่รสชาติมันค่อนข้างดีก็จะเป็นอีกเรื่อง

“ดูจากรูปลักษณ์กับคําอธิบาย ไม่น่าใช่เห็ดที่น่าลองกินสักเท่าไหร่”

อาร์คกําลังคิดจะโยนมันทิ้งไป แต่ภายในก็เสียดายมันอยู่บ้าง แต่แล้วเขาก็สะดุ้งคล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้

“เดี๋ยวนะ? ยิ่งกินแล้วยิ่งหิวอย่างนั้นเหรอ?”

สมองของอาร์คกําลังประมวลผลเหมือนนึกอะไรออก

งั้นก็เป็นวัตถุดิบที่ใช้ได้เลยนี่นา

อาร์คนําเอาหม้อออกมาแล้วโยนเห็ดมงฟิชใส่ลงไปโดยทันที เขาเติมน้ําและเครื่องเทศจํานวนหนึ่งลงไป จนกระทั่งได้อาหารที่เสร็จสมบูรณ์ออกมา

ทําอาหารเพื่ออยู่รอดสําเร็จ! “ซุปเห็ดมงฟิช”

ซุปนี้ทําขึ้นจากเห็ดมงฟิช ทว่าด้วยระดับการทําอาหารของท่านในตอนนี้ไม่อาจทําให้เห็ดมงฟิชเกิดเป็นอาหารที่น่าพอใจได้ นอกจากนี้ผลพิเศษจากเห็ดมงฟิชยังทําให้หิวเพิ่มมากขึ้น หากรับประทานซุปนี้จะยิ่งทําให้ท่านหิว…

“เหมือนที่คิด วัตถุดิบนี่เข้าท่าดีนี่นา!”

อาร์คร้องอุทานอย่างยินดีเมื่อเห็นอาหารที่ทําออกมา มันเป็นเห็ดประหลาดที่ช่วยทําให้หิว มันเหมือนสารพิษที่ทําให้คนหิวมากขึ้น ทว่ามันจะมีประโยชน์หากเขาใช้งานให้ดี ในกรณีที่ล่ามอนสเตอร์เลเวลต่ํากว่าอย่างซอมบี้เชื้อราก็ไม่เป็นอะไร แต่สําหรับพื้นที่เลเวลสูงนับว่าเป็นความเป็นความตายเลยทีเดียว ประเด็นหลักของเรื่องนี้คือเขาสามารถเพิ่มค่าสถานะผ่านการกินอาหารได้

แต่ด้วยทักษะการทําอาหารเพื่ออยู่รอดที่มีข้อจํากัดอย่างหนึ่ง เมื่อค่าความอิ่มเต็ม 100% แล้ว มันจะไม่สามารถกินอะไรได้อีก อาหารเพื่ออยู่รอดอย่างดีนั้นช่วยเพิ่มค่าสถานะไม่น้อยก็จริง แต่มันก็เพิ่มค่าความอิ่มจํานวนมากด้วยเช่นเดียวกัน อย่างดีเขาสามารถกินอาหารได้ไม่ห้าก็หกอย่างก่อนค่าความอิ่มจะถึงขีดจํากัด แต่จะเกิดอะไรขึ้นหากเขาสามารถลดทอนค่าความอิ่มลงได้? หากมันเป็นแบบนั้น บางทีเขาอาจกินอาหารได้ถึงสิบอย่าง แน่นอนว่าค่าความอิ่มจะเพิ่มขึ้นมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับอาหาร ยกตัวอย่าง เสต็กเนื้อควายชั้นเลิศ” มันช่วยเพิ่มพละกําลัง +25 ก็จริง แต่มันก็เพิ่มค่า ความอิ่มให้ 80% ด้วยเช่นกัน กรณีต้องการความอิ่มนับว่าดี แต่กรณีต้องการเพิ่มค่าสถานะก็ออกจะแย่แล้ว

“ถ้าเราลดค่าความอิ่มลงได้ เราอาจจะกินอาหารได้ถึงสิบอย่างเลย”

หากเขากินถึงสิบอย่างได้ ค่าสถานะหลายอย่างที่เพิ่มโดยอาหาร รวมกันก็น่าจะมากกว่า 100 หน่วย! อาร์คพิจารณาเห็ดนี้เป็นสิ่งล้ําค่าไปแล้วเลยทีเดียว

“ช่วงนี้คงไม่ต้องห่วงเรื่องล่าซอมบี้เท่าไหร่ นี่เป็นโอกาสที่ดี หน้าต่างข้อมูลเมื่อกี้ก็บอกว่าเห็ดนี่จะเติบโตในพื้นที่พิเศษ หรือก็คือ เห็ดมงฟิชจะเติบโตในสภาพแวดล้อมพิเศษเหมือนที่นี่ ถ้าเราโชคดีก็น่าจะเจอเห็ดนี้เป็นสวนเลยทีเดียว”

ก่อนหน้าตอนที่มุ่งหน้าไปยังโอเบเรียม เขาไม่เคยเจอเห็ดพวกนี้มาก่อนเลย ดังนั้นแล้วอาร์คจึงเริ่มทําการสํารวจสภาพแวดล้อมของบริเวณบึงที่พบเห็ดมงฟิช

“บึงแถบนี้มีเมฆหนา”

บึงนั้นมีทั้งส่วนล่างและส่วนบน ความจริงคือเห็ดมงฟิชพวกนี้น่าจะลอยมาจากส่วนบนของบึง หมายความว่าต้องมีพวกมันอยู่มากทางด้านบน อาร์คเร่งรีบรวบรวมวัตถุดิบและกลับไปยังแคมป์ จากนั้นจึงทําอาหารเรียบง่ายเติมท้องให้ตนและสมุนอัญเชิญเป็นการด่วน

“เสร็จแล้วก็ตามฉันมา!”

“ขอรับ? อาหารที่กินเข้าไปยังไม่ทันย่อยเลย เจ้านายจะไปที่ไหนกัน?”

ราคาร์ดยื่นพุงออกขณะขมวดคิ้วถาม

“เงียบน่า! บุคซิลนายก็ตามมาด้วย”

“ พวกเราจะไปไหนกันครับเนี่ย?”

อาร์คตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม

“ไปหาวัตถุดิบต้องห้าม

กับวัตถุดิบทําอาหารที่ทําให้หิว ไม่เกินเลยนักที่จะเรียกว่าวัตถุดิบต้องห้าม สําหรับอาร์คแล้ว มันคือวัตถุดิบที่จะทําให้ตัวเขาแสดงประสิทธิภาพที่มีออกมาได้เกินกว่าครั้งใดที่เคยเป็นเลยทีเดียว