Bank of The Unniverse (ธนาคารแห่งจักรวาล) - บทที่ 496 – ความเสื่อมสลายของเทวดา !

ร่างของภูเขาสีดำนั้นไม่สูงนักและซ่อนอยู่หลังภูเขาสองลูก ถ้าใครไม่ดูดีๆ ก็คงไม่สังเกต
แม้ว่าใครจะมองอย่างใกล้ชิดก็ไม่มีใครสามารถสังเกตเห็นได้
ภูเขาสีดำแห่งนี้ไม่มีต้นไม้เลย และมันก็เปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง ไม่มีทิวทัศน์ที่สวยงามและไม่สูงเกินไปจนสามารถมองลงไปเห็นภูเขาทั้งหมดได้ ดังนั้นถึงมีคนเห็นก็ไม่สนใจ
มีเพียง หลี่เซียนเต่า เท่านั้นที่เห็นภูเขานี้ ถ้าเขาไม่รู้เกี่ยวกับ ภูเขาม่วงเนเธอร์ เขาคงมองข้ามมันไป
นี่เป็นวิธีที่ ภูเขาม่วงเนเธอร์ ซ่อนตัวเพื่อให้สามารถอยู่ที่นี่ได้โดยไม่มีปัญหาเป็นเวลานับหมื่นปี
ตอนนี้ หลี่เซียนเต่า อยู่ที่นี่ มันสัมผัสได้ถึงออร่าจากสัญญาและรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ภูเขาม่วงเนเธอร์ เปิดและเชิญ หลี่เซียนเต่า เข้ามา
ถ้าเขาไม่ไปเมื่อคนอื่นไม่เชิญเขา แสดงว่าเขากลัวไม่ใช่หรือ ?
ภายใน ภูเขาม่วงเนเธอร์ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงพิเศษใดๆ เป็นเพียงภูเขาที่มีทางโค้งมากมาย เมื่อเขาเดินไปที่แกนกลางมีถ้ำอยู่
ถ้ำนี้ว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง
มีชุดน้ำชาหินและชาครึ่งถ้วย ใครจะรู้ว่ามันถูกทิ้งไว้ที่นั่นนานแค่ไหน แต่ชาก็ยังปล่อยไอออกมา
หลี่เซียนเต่า มองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่ามีหินสองสามก้อนวางซ้อนกันอยู่ที่มุมหนึ่ง มันก่อตัวเป็นร่างมนุษย์และดูเหมือนไม่มั่นคง แต่มันไม่รู้สึกหรือค่อนข้างไม่สนใจเลย มันแค่เดินผ่านไป “ เจ้าเป็นใครในธนาคารแห่งจักรวาล ? ”
“ นายท่าน ! ” หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างใจเย็น
“ ไร้สาระ เจ้าไม่ใช่นายท่าน ข้าเคยเห็นคนนั้นและเขาแข็งแกร่งกว่าเจ้า ” มนุษย์หินโหมกระหน่ำ
หลี่เซียนเต่า ไม่สนใจ “ คนที่เจ้าพูดถึงคือนายท่านคนก่อนๆ แต่เขาหายตัวไปในโลก ข้าเป็นผู้สืบทอดจากบุรุษผู้สืบเชื้อสายมา ข้าเป็นเจ้านายคนใหม่ของธนาคารแห่งจักรวาล ”
มนุษย์หินเงียบและพูดว่า “ ข้ารอมานานแล้ว ข้าเซ็นสัญญากับเขาซึ่งบอกว่าข้าขายตัวเองให้เขา ”
หลี่เซียนเต่า แก้ไขเขา “ เจ้าไม่ได้ขายตัวเองให้เขา แต่เพื่อธนาคารแห่งจักรวาล ”
“ เจ้าอ่อนแอมาก เจ้าเพิ่งขั้นแปดและเจ้าต้องการให้ข้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าหรือ ? ” น้ำเสียงของมนุษย์หินเต็มไปด้วยความรังเกียจ
หลี่เซียนเต่า ไม่ได้โต้เถียงกับเขา
“ ข้ารู้สึกว่าเจ้าไม่มีสิทธิ์พูดเกี่ยวกับข้าแบบนั้น ”
มนุษย์หินจ้องที่ หลี่เซียนเต่า อย่างไม่เป็นมิตร
“ เจ้าคือ ภูเขาม่วงเนเธอร์ ภูเขาสมบัติจาก โลกเซียน หลายคนอยากได้เจ้าและเจ้าก็มีฝีมือเช่นกัน แต่ทำไมเจ้าถึงใช้เวลาหลายหมื่นปีที่นี่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
มนุษย์หินเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “ ข้าชอบ ทำไมเจ้าถึงสนใจ ? ”
หลี่เซียนเต่า มองไปที่มนุษย์หินที่หยิ่งผยองและรู้ว่ามันกำลังแกล้งทำเป็น ตามที่คาดไว้จากที่เขาคาดเดา ภูเขาม่วงเนเธอร์ กำลังมีปัญหา..ไอลีนโนเวล
“ เจ้าไม่ชอบมัน เจ้าแค่ทำอะไรไม่ถูก ” หลี่เซียนเต่า ชี้ให้เห็นปัญหาของ ภูเขาม่วงเนเธอร์
มนุษย์หินขมวดคิ้วและมองไปที่ หลี่เซียนเต่า ” เจ้าจะไปรู้อะไร ? เจ้าแค่เดาสุ่มเหรอ ? ”
หลี่เซียนเต่า นั่งลงและมองดูถ้วยชาที่เต็มไปครึ่งหนึ่ง “ ข้าไม่ได้สุ่มเดา เจ้ารู้จักตัวเอง เจ้ารู้ไหมว่าข้าเห็นอะไรระหว่างทาง ? ”
มนุษย์หินขมวดคิ้วและถามว่า “ เจ้าเห็นอะไร ”….Aileen-novel
“ มีสุสานเซียน มากกว่าโหลปรากฏขึ้นในเขตสิบแปดไมล์ เจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งนั้นหรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
มนุษย์หินยกมือขึ้นและพูดอย่างใจเย็นว่า “ ข้าไม่มีอะไรจะพูด ”
หลี่เซียนเต่า มองดูมันและสังเกตุ หากเขาไม่มั่นใจในการกำจัด ภูเขาม่วงเนเธอร์ เขาคงจะโจมตี ทัศนคติของเขาแย่มาก
“ รู้ไหม ? ” ริมฝีปากของ หลี่เซียนเต่า ม้วนขึ้น
” อะไร ? ” มนุษย์หินมอง หลี่เซียนเต่า อย่างสับสน
“ หลังจากที่ข้าพบว่าสุสานโหลเหล่านั้นเกี่ยวข้องกับเจ้า ข้าก็กำลังคิดอยู่ เจ้าสามารถสังหารพวกเขาใน แดนนภาสวรรค์ ได้ แล้วทำไมเจ้าไม่เข้าไปใน โลกเซียน หรือหา ธนาคารแห่งจักรวาล ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่ ” หลี่เซียนเต่าถาม
มนุษย์หินพูดอย่างดื้อรั้น “ ทำไมข้าถึงไม่ชอบสภาพแวดล้อมที่นี่ล่ะ ? ”
“ ดอกไม้และหญ้าที่นี่สวยงามมาก ท้องฟ้าสีครามและเมฆขาวและเส้นลมปราณของมังกรที่ประพฤติดี ข้าไม่ได้รับอนุญาตให้รักสถานที่นี้หรือไง ? ” มนุษย์หินถาม
” แน่นอนเจ้ารักได้ เจ้าสามารถใช้อะไรก็ได้เป็นข้อแก้ตัว แต่ในความเป็นจริง เจ้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา
มนุษย์หินหยุดและถอนหายใจ เขามองไปทาง หลี่เซียนเต่า ด้วยความคิดและถามว่า ” เจ้ารู้ได้อย่างไร ? ”
“ ข้าไม่จำเป็นต้องรู้ ข้าเดาได้ทันที ข้าไม่เพียงแต่รู้ว่าเจ้าไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ข้าก็รู้ด้วยว่าหลังจากสังหารเหล่าเซียนนับโหลเหล่านั้นแล้ว เจ้าก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในภายหลังและถูกบังคับให้อยู่ที่นี่ ” หลี่เซียนเต่า กล่าวเสริม
“ สำหรับเจ้าที่รักดอกไม้ นั่นเป็นเพียงข้ออ้าง ไม่ว่าจะมีดอกไม้กี่ดอก ก็ไม่มีใครเติบโตบนร่างภูเขาที่เปลือยเปล่าของเจ้าได้ ” หลี่เซียนเต่า เปิดเผยคำโกหกของเขา
มนุษย์หินพึมพำ “ร่างกายของข้าเป็นเหมืองคริสตัลสีม่วงทั้งหมด ไม่มีดอกไม้ใดที่จะเติบโตได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าชอบทั้งหมดนั้น ”
หลี่เซียนเต่า ไม่ได้เพิกเฉยต่อความคิดเห็นดังกล่าวและถามว่า “ ตอนนี้ บอกข้าหน่อยว่าเจ้าจ่ายไปเท่าไหร่เพื่อสังหารชาวเซียนนับโหลเหล่านั้น เจ้าจึงถูกขังอยู่ที่นี่เป็นเวลา 30,000 ปี ? ”
“ ถ้าข้าบอกเจ้า เจ้าจะแก้มันได้ไหม ? ” มนุษย์หินถาม
นี่เป็นการยอมรับว่า หลี่เซียนเต่า พูดถูก เพื่อสังหารชาวเซียนเหล่านั้น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ที่นี่เป็นเวลา 30,000 ปี
“ ถ้าเจ้าไม่บอกข้า เจ้าก็จะไม่สามารถแก้ไขมันได้ ยิ่งกว่านั้นความแข็งแกร่งของเจ้ากำลังลดลงและในไม่ช้าเจ้าจะสูญเสียทุกอย่าง ” หลี่เซียนเต่า ไม่ได้บังคับและเพียงแค่พูดอย่างใจเย็น
น้ำเสียงสงบของเขากระทบหัวใจของ ภูเขาม่วงเนเธอร์ เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ เมื่อข้าสังหารเซียนเหล่านี้ ข้าก็อยู่ที่จุดสูงสุด แม้ว่า แดนนภาสวรรค์ มีข้อจำกัด ข้าก็ยังสามารถสังหารพวกเขาได้
หลี่เซียนเต่า ฟังและไม่ได้พูดอะไรสักคำ เขาควบคุมสิทธิ์ในการพูด
ตั้งแต่เข้าสู่ ภูเขาม่วงเนเธอร์ หลี่เซียนเต่า ได้กำกับการสนทนา เขาค่อย ๆ นำ ภูเขาม่วงเนเธอร์ เข้าสู่จังหวะของเขา ทั้งสองคนสามารถพูดได้เท่าๆ กัน แต่มันหันไปถามหลี่เซียนเต่าและ ภูเขาม่วงเนเธอร์ ตอบกลับ
ภูเขาม่วงเนเธอร์ เองไม่ได้สัมผัสมันและทัศนคติของเขาที่มีต่อ หลี่เซียนเต่า เปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว ตอนนี้เขากำลังตอบคำถามของ หลี่เซียนเต่า
“ ตอนที่ข้าสังหาร เหล่าเซียนนับโหลเหล่านั้น การโจมตีรวมของพวกเขาทำร้ายแหล่งกำเนิดหลักของข้า ” วิญญาณแห่งภูเขาม่วงเนเธอร์พูดอย่างช่วยไม่ได้ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
หากปราศจากสิ่งนี้ หลี่เซียนเต่า ก็ไม่สามารถเอาชนะได้ในตอนนี้
ไม่จำเป็นต้องตอบคำถามของ หลี่เซียนเต่า ด้วยความเคารพ
“ พวกเขาทำร้ายเจ้าอย่างไร ? ” หลี่เซียนเต่า ถามด้วยความสงสัย
“ ความเสื่อมสลายของเทวดา ! ” จิตวิญญาณแห่งขุนเขาของ ภูเขาม่วงเนเธอร์ ถอนหายใจและพูดด้วยท่าทีหดหู่