Bank of The Unniverse (ธนาคารแห่งจักรวาล) - บทที่ 515 – การสนทนาของคณบดีและอาชิง !

วิทยาลัยเซียน มีชื่อเสียงมากใน แดนนภาสวรรค์ และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นวิทยาลัยชั้นนำทั้งหมด
คณบดีเป็นนักปราชญ์ที่มีชื่อเสียง เขาดูแล วิทยาลัยเซียน มาหลายหมื่นปีแล้วและยังคงอยู่ภายใต้การดูแลของเขามาจนถึงตอนนี้
วิทยาลัยเซียน ตั้งอยู่บนดินแดนอันเงียบสงบอันกว้างใหญ่ เป็นวิทยาลัยเก่าแก่ขนาดใหญ่ที่ใช้พื้นที่ขนาดใหญ่
ตรงกลางเป็นอาคาร ที่ด้านบนมีระฆังทองแดงและด้านล่างมีสตรีนางหนึ่งนั่งไขว่ห้าง
ผมของนางปลิวไสวไปตามสายลมและแต่ละปอยก็โปร่งแสง สตรีคนนั้นงดงามจริงๆ แต่ก็แตกต่างจากความนุ่มนวลของคนอื่น นางมีออร่าที่ทำให้คนๆ หนึ่งประทับใจและดึงดูดพวกเขาในขณะที่พวกเขามองมาที่นาง
นางแค่นั่งไขว่ห้างและยังคงดูหยิ่งผยอง นี่คือ อาชิง สตรีที่แข็งแกร่งและงดงาม
“ เมื่อแก่แล้ว เราชอบพูดถึงอดีต ข้าก็ไม่มีข้อยกเว้น ” ชายชราคนหนึ่งยืนอยู่ข้างนอกและมองดูท่านหญิงอาชิง
ท่านหญิงอาชิงเพียงแค่มองมาที่เขาและไม่พูดอะไรสักคำ
“ ตอนที่ข้ายังเด็กข้าก็เหมือนกับเจ้า ข้าหยิ่งผยองและในฐานะหนึ่งในบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งวิทยาลัย ข้ารู้สึกว่าสามารถแข่งขันกับชาวเซียนข้างต้นได้ ”
” ข้าเลยก่อตั้ง วิทยาลัยเซียน ขึ้นมา และเราห้าคนตั้งชื่อนั้นให้ เราต้องการพัฒนา เหล่าเซียนใหม่เพราะเราทุกคนล้มเหลวในการขึ้นสู่เซียน ”
” ตั้งแต่ประตูเซียนปิดตัวลง มันยากมากที่จะไปถึง โลกเซียน เราทุกคนล้มเหลว อันที่จริง เราไม่ได้ล้มเหลวเพียงครั้งเดียว เราล้มเหลวจนเราจะสูญเสียความมั่นใจทั้งหมดของเรา ”
” พี่ชายคนที่สามพูดเสมอว่า: ช่วงเวลาที่ไม่มีความมั่นใจอีกต่อไป ไม่มีอะไรเลย ใครจะรู้ว่าเมื่อไรสิ่งต่างๆ เริ่มต้นขึ้น ที่จริงแล้วข้าจะตัดสินใจที่จะก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการฝึกฝนสิ่งต่างๆ โดยบังเอิญซึ่งข้าเคยดูถูกในอดีต ”.ไอลีนโนเวล.
“ ข้าแค่รู้สึกว่าไม่สามารถเห็นสิ่งที่โลกเซียนดูเหมือนทำให้ข้ารู้สึกเสียใจจริงๆ ”
“ 100 ปีที่แล้ว พี่ชายคนที่สองจากไปและก่อนที่เขาจะตาย เขาดึงมือข้า คำพูดของเขาไม่ชัดเจน แต่เขายังคงพึมพำ พลังงานหัวใจ พลังงานหัวใจ พลังงานหัวใจ ”
“ ข้าไม่เข้าใจ มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ ? ”
” ข้าทำมันหายและเลือกที่จะฝึกฝนแบบสุ่มและเอาตัวรอดได้ แต่ทั้งสี่คนไม่ได้ทำ พวกเขายอมตายดีกว่ายอมแพ้ในหนทางของตน เมื่อสายฟ้าฟาดลง พลังหัวใจของพวกเขาก็แตกสลาย ทำไมพวกเขาถึงไม่ยอมแพ้ล่ะ ? ”
“ ข้าคิดมาหลายปีแล้ว ประเด็นคืออะไร ? ข้าสูญเสียมัน แต่ข้ายังมีชีวิตอยู่และข้าสามารถอยู่ได้นาน ข้ายังสามารถมุ่งหน้าไปยัง โลกเซียน ต่อไปได้ แล้วทำไมพวกเขาไม่เลือกเริ่มต้นใหม่ล่ะ ? ”
คำถามของคณบดีดังก้องอยู่ในอาคาร
อาชิง ฟังแต่ไม่ได้ขัดจังหวะ หลังจากคณบดีเสร็จแล้ว นางกล่าวว่า “ ดังนั้น เวลาจะเปลี่ยนคนจริงๆ จะมีคนที่จะกลายเป็นมังกรร้ายหลังจากสังหารมังกรร้ายจริงๆ ”
“ เจ้ากลายเป็นสิ่งที่เจ้าเกลียดที่สุดจริงๆ ” อาชิง ถอนหายใจ
ชายชรายิ้มและขมขื่นจริงๆ “ ข้าไม่เคยได้ลิ้มรสความรู้สึกของยอด แต่ข้ารู้เกี่ยวกับความรู้สึกของการตกสู่ขุมนรก ข้ามองไปที่พี่น้องสี่คนของข้าที่กำลังจะตายทีละคน ล้วนมีความมั่นใจในอดีตและมองดูท้องฟ้า แต่ตอนนี้พวกเขาตายต่อหน้าข้าทีละคน ”
“ เจ้าได้ส่งคนที่เจ้ารักไปเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า ? ”
“ พวกเราห้าคนเป็นเหมือนพี่น้องกัน ข้าส่งพวกเขาไปทีละคน ข้าลืมไปแล้วว่าพี่ชายคนที่สองหมายถึงพลังหัวใจ ? ”
“ มันเป็นสิ่งที่เจ้ามีเมื่อเจ้ามั่นใจและเป็นสิ่งที่ข้าไม่มี นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งที่เจ้าเกลียดที่สุดอีกด้วย ” อาชิงกล่าวอย่างใจเย็น
คณบดีมองมาที่นาง “ ข้าต้องยอมรับ ข้าเห็นพลังใจที่พี่ชายคนรองพูดถึงในตัวเขา เจ้าพูดถูก ข้าเกลียดมันตอนนี้ ”
“ ดังนั้น เจ้าควรเห็นด้วยกับเซียนที่ลงมายังโลกมนุษย์ ให้ข้าเสียสละตัวเองและเปิดเส้นทางเซียนและมนุษย์เพื่อส่ง เหล่าเซียนลงมาและกักขัง เก้าแดนนภาและสิบแดนโลก หรือ ? อาชิงถาม
“ เรียกว่ากักขังและกดขี่ให้คนอ่อนแอฟังผู้แข็งแกร่งจะดีกว่า ” คณบดีถาม
“ อย่างที่เจ้าพูด คนอ่อนแอควรฟังผู้แข็งแกร่ง เซียนนั้นเริ่มการบ่มเพาะของเขาใหม่และเขาจะสามารถขึ้นไปได้ในไม่ช้า ทำไมเขาไม่ลองและทำไมเขาถึงต้องการให้ข้าเปิดเส้นทางนั้น ? ” อาชิงถาม
“ นั่นเป็นเพราะเจ้าอ่อนแอกว่าข้ามาก ” ชายหนุ่มระดับเก้าเดินเข้ามา เขาหล่อมาก แต่ออร่าของเขาเย็นชา เขาไม่ชอบยิ้มและเขาก็เคร่งขรึมเหมือนชายชรา
“ ปล่อยข้า แล้วข้าจะทุบตีเจ้าจนมารดาของเจ้าจำเจ้าไม่ได้ เซียนที่กลับชาติมาเกิด ? เจ้ามันก็แค่ขยะ ” อาชิง มองมาที่เขาและพูดอย่างใจเย็น
“ ข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งและเจ้าเป็นอัจฉริยะ แม้แต่คณบดียังบอกว่าเจ้าเป็นลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดจนถึงปัจจุบัน เจ้าบ่มเพาะมา 3,000 ปี และข้าฝึกฝนเพียง 30 ปี ดังนั้นคาดว่าข้าจะเอาชนะเจ้าไม่ได้ ” ชายหนุ่มคนนี้เป็นชาวเซียนที่กลับชาติมาเกิด เขาค้นพบพรสวรรค์ในจิตวิญญาณของเขาและเป็นศิษย์ที่มีความสามารถมากที่สุดใน วิทยาลัยเซียน รุ่นนี้
ฉางชิงและคณบดีต่างฝ่ายต่างเข้าข้าง ฝ่ายหนึ่งเกลี้ยกล่อม ฝ่ายหนึ่งข่มขู่เพื่อให้อาชิงตกลงที่จะขึ้นไป
นี่เป็นเพราะ อาชิง แข็งแกร่งเกินไป และหากพวกเขาต่อสู้จริงๆ วิทยาลัย เซียน จะถูกทำลายอย่างแน่นอน
คณบดีจะไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน
เขาสูญเสียพลังงานหัวใจ นักปราชญ์เขารู้ว่าเมื่อวิทยาลัยเลิกเรียน การทำงานหนักของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมาจะไม่เกิดประโยชน์
ดังนั้นเขาจึงปราบปราม อาชิง และระฆังที่อยู่เหนือศีรษะของนางนั้นเป็นสิ่งประดิษฐ์แห่งสวรรค์ที่แข็งแกร่งจริงๆ
ระฆังนั้นดูเหมือนไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ตราประทับเซียนทั้งหมดถูกเปิดใช้งานเพื่อกดทับนางในอาคาร
นางไม่สามารถทิ้งมันได้ นางไม่สามารถขยับร่างกายของนางได้เช่นกัน นางทำได้เพียงขยับปากของนาง
“ ต่อให้เจ้าพยายามยึดมั่น เจ้าต้องคิดเพื่อลูกศิษย์ของเจ้า ข้าพาเขากลับมา ” คณบดีกล่าว
อาชิง ไม่ได้โกรธอย่างที่คิด แต่นางก็หัวเราะออกมา “ เมื่อไหร่ที่ยอดอัจฉริยะ คณบดีที่อาศัยอยู่มาหลายปี กลับลงเอยด้วยวิธีการที่น่ารังเกียจเช่นนี้กัน ? ”
“ เจ้าไม่กังวลเกี่ยวกับลูกศิษย์ของเจ้าเลยเหรอ ? ” การแสดงออกของคณบดีกลายเป็นน่าเกลียด การดูถูกของ อาชิง ทำให้เขาอับอายจริงๆ
“ ข้าเตรียมทางออกให้เขาแล้ว ส่วนเจ้ายังโง่อยู่อีกเหรอ ? ” อาชิง มองเขาด้วยความรังเกียจ…
“ ตอนนี้เจ้ารักภาพลักษณ์ของเจ้า เจ้าไม่สนใจสิ่งอื่นใด ดูเหมือนว่าการตัดสินของเจ้าถูกบดบังโดย โลกเซียน และเจ้าไม่สามารถใช้สมองของเจ้าได้อีกต่อไป ข้ารู้สึกเศร้าสำหรับเจ้าจริงๆ 3,000 ปีที่แล้ว เจ้าคิดเองได้ เจ้าตัดสินและวิพากษ์วิจารณ์โลกและพูดคุยเกี่ยวกับความฝันของเจ้า เวลาก็เหมือนสายน้ำที่ไหลเข้าร่างกาย เราเป็นเหมือนก้อนหิน บางก้อนถูกถอดออกในขณะที่บางก้อนยังแข็งแรงอยู่ ”
“ พี่น้องทั้งสี่ของเจ้ายืนหยัดอย่างแข็งแกร่งในขณะที่เจ้าไม่คู่ควรแก่การจดจำ ” อาชิงยิ้ม คำพูดที่ตรงไปตรงมาของนางทำร้ายหัวใจของคณบดี