Bank of The Unniverse (ธนาคารแห่งจักรวาล) - บทที่ 565 – เจ้าคือจักรพรรดิโก่วเฉิน !

ในแดนนภาสวรรค์ ภายในป่าใหญ่ มีน้ำตกไหลอยู่ไกลๆ และมีกลิ่นของดอกไม้และเสียงนกอยู่รอบๆ
ในห้องหนึ่ง บุรุษกับวัวนั่งด้วยกัน
“ นายท่าน ทำไมท่านไม่ขึ้นไป ? ” วัวสีเหลืองพูดด้วยภาษามนุษย์และถามด้วยความสงสัย
ชายหนุ่มที่กำลังชงชาพูดอย่างเกียจคร้านว่า “ ถ้าข้าขึ้นไปตอนนี้ข้าจะไม่หลงกลอุบายของพวกเขาหรือ ? ”
“ แต่ท่านไม่สามารถไปต่อใน เก้าแดนนภาและสิบแดนโลก ได้ ท่านไม่สามารถเติบโตที่นี่และเราไม่สามารถเสียเวลาได้ ” วัวเป็นกังวลจริงๆ มันโบกหางและดูใจร้อนจริงๆ
“ หลายปีผ่านไป เจ้ายังสงบสติอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทำไมเจ้าถึงรีบร้อน ? เจ้าไม่ใช่ลิงเสียหน่อย ” นักบวชหนุ่มดุ
วัวรู้สึกผิด มันนอนอยู่บนพื้นและไม่ต้องการพูดอะไร
นักบวชหนุ่มพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ นี่อีกครั้ง ข้าไม่ควรพาเจ้าลงมาจริงๆ ”
“ นายท่านเป็นคนลึกลับมาตลอด และท่านไม่เคยบอกข้า ดังนั้นข้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรู้สึกกังวล ” วัวรู้สึกผิด
” ทำไมเจ้าถึงกังวล ? หรือมากกว่าสิ่งที่เจ้ากังวลคือเรื่องใด ? นักบวชหนุ่มถาม
“ ท่านต้องเพิ่มความแข็งแกร่ง ไปถึงจุดสูงสุดแล้วกลับไปสู่ความรุ่งโรจน์ ! ” วัวพูดอย่างอารมณ์ดี
“ ท่านลืมเกี่ยวกับศัตรูใน โลกเซียน หรือเปล่า ? ” วัวถาม
“ ศัตรูอยู่ที่นั่นและพวกเขาจะไม่วิ่งหนีหรือตาย ไม่ช้าก็เร็วข้าสามารถสังหารพวกเขาได้ ” นักบวชหนุ่มพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ ข้ารู้สึกไม่สบายใจที่เห็นเขามีชีวิตที่ดีแม้เพียงวันเดียว มันเป็นความผิดของเขาที่ชีวิตของท่านเป็นแบบนี้” วัวรู้สึกหงุดหงิด
“ เอาล่ะ จากนี้ไปเจ้าควรหยุดพูดสามวัน เจ้าหุนหันพลันแล่น เราใกล้จะขึ้นไปแล้วและดูเหมือนเจ้าจะไม่อยู่ในสภาพที่ดี ” นักบวชขมวดคิ้วและจ้องไปที่วัว
วัวอ้าปากอยากจะโต้กลับ แต่สุดท้ายก็เดินออกไปกินหญ้า
นักบวชหนุ่มดื่มถ้วยแล้วส่ายหัว “ ความเกลียดชังอยู่ที่นั่น เราแค่ไม่ต้องลืมมัน ถ้าเรามีโอกาสก็ไปแก้แค้น เราไม่ต้องคิดเรื่องนี้ทุกขณะและเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นอาวุธแห่งความเกลียดชัง เราควบคุมอารมณ์ของตัวเอง อย่าให้อารมณ์มาควบคุมเรา ”
วัวส่ายหางด้วยความโกรธ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาไม่พัฒนาตัวเองและเข้าสู่ โลกเซียน เพื่อแก้แค้น
“ ไฮ้ ถ้าเจ้าไม่เปลี่ยนความคิดและวิธีคิด มันคงยากที่จะปรับปรุง สมองของเจ้าเต็มไปด้วยความเกลียดชังและเจ้าลืมไปว่าปัญหาบางอย่างไม่ได้เลวร้าย อย่างน้อยสำหรับข้า ข้าได้เรียนรู้และเข้าใจอะไรมากมาย ” นักบวชหนุ่มกล่าวอย่างใจเย็น
จากนั้นวัวก็สงบลงเท่านั้น
จากนั้นมันก็ค่อยๆคิดถึงสิ่งที่นายท่านของมันพูด
เจ้านายและคนใช้คือไท่ซวนและวัว
พวกเขาเข้าแดนนภาสวรรค์มานานแล้วและพักอยู่ที่นี่
ไท่ซวนรู้สึกไม่มีความสุข “ ลองคิดดู กำจัดอารมณ์และความคิดของเจ้าก่อนพูด ถ้าไม่อย่างนั้นก็หุบปากเสีย ”
วัวพยักหน้าและในที่สุดก็เริ่มไตร่ตรอง
หลังจากคิดดูแล้ว วัวก็ค่อย ๆ กลับมาหานายท่านและพูดว่า “ ท่านรอใครที่นี่ ? ”
ไท่ซวนยิ้ม เขาหยิบนาฬิกาสีแดงเลือดนกออกมาแล้วพูดว่า “ ข้ากำลังชงชาและรอรุ่นพี่อยู่ ”
ไท่ซวนทำให้นาฬิกาแตกแล้วเริ่มต้มชาอย่างช้าๆ
ภายในธนาคารแห่งจักรวาลหลี่เซียนเต่าและ เสี่ยวฉี กำลังพูดถึงจักรพรรดิโก่วเฉิน และจักรพรรดิเป่ยชิว
ทันใดนั้นหลี่เซียนเต่าก็ได้รับสัญญาณ.ไอลีนโนเวล.
นาฬิกาที่เขาให้มาพังทลาย
“ เหตุและผลนั่น ! ”หลี่เซียนเต่ารู้ว่าเขาได้นำสาเหตุออกไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องคืนผลให้ไท่ซวน
“ ข้าจะออกไปข้างนอก ”หลี่เซียนเต่าลุกขึ้นและจากไป
เสี่ยวฉีไม่ได้ถามเหตุผลและมองดูหลี่เซียนเต่าจากไป
หลังจากออกจากธนาคารแห่งจักรวาลแล้วหลี่เซียนเต่าได้ยืนยันสถานที่ก่อนที่จะก้าวออกไป
ภูเขาและแม่น้ำทั้งหมดอยู่ใต้เขา เพียงก้าวเดียวหลี่เซียนเต่าก็ปรากฏตัวขึ้นที่ ไท่ซวน อยู่
น้ำใสและภูเขาเขียวขจี นกร้องจิ้บๆ และดอกไม้หอม
ทิวเขาเขียวขจีแผ่ขยายขึ้นๆ ลงๆ ราวกับมังกรจริงๆ ถูกขดเป็นเกลียว น้ำตกที่อยู่ไกลออกไปเป็นเหมือนทางช้างเผือกที่แขวนอยู่และมีควันลอยอยู่ไกลๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนบ้านของนักบวชตัวเล็ก
บ้านมุงจาก บ้านไม้ไผ่ สวน และสวนผัก
ไท่ซวนอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ มีคนอยู่ประมาณร้อยคน พวกเขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกและพึ่งตนเองได้
บ้านของไท่ซวนอยู่ที่เอวกลางของภูเขา ขณะที่ชาวบ้านอยู่ที่เท้า ด้วยขั้นตอนเดียวหลี่เซียนเต่าก็มาถึงทางเข้า
” เป็นเกียรติของข้าที่ได้ต้อนรับแขกดังกล่าว ข้ากำลังชงชาอยู่และไม่สามารถรับท่านได้ โปรดยกโทษให้ข้าด้วยที่ไม่สุภาพ ” เสียงอ่อนโยนของไท่ซวนดังขึ้น
หลี่เซียนเต่าผลักประตูและเห็นวัว เขายังเห็นไทซวนที่กำลังชงชาอยู่
หลี่เซียนเต่าไม่ได้รั้งไว้และนั่งตรงข้าม ไท่ซวน ทันที เขาดูการเคลื่อนไหวของไท่ซวนและมันดูสง่างามจริงๆ ทักษะการชงชาของเขาสูงมาก
หลี่เซียนเต่ามองไปที่เขาและความคิดก็ปรากฏขึ้นในหัวใจของเขา
แต่เขาไม่ได้พูด เขามองดูไท่ซวนปรุงและเทลงในถ้วย และกล่าวว่า “ เหตุที่ข้าถือเอาในอดีต วันนี้จะจบมั้ย ? ”
ไท่ซวนยิ้มและพยักหน้า “ ถูกต้อง ข้าบอกว่ารุ่นพี่ถูกชะตากับข้า เหตุและผลนี้ก็สมบูรณ์แบบ ”
หลี่เซียนเต่ามองไปที่การบ่มเพาะของ ไท่ซวน เขาอยู่ที่จุดสูงสุดของขั้นตอนที่เก้า
อาณาจักรเดียวกับเขา แน่นอนว่ามีช่องว่างด้านพลังงานอยู่บ้าง ท้ายที่สุดหลี่เซียนเต่ามี 19 โลก
“ เจ้าจะขอให้ข้าช่วยเปิดประตูเซียนเพื่อที่เจ้าจะได้ขึ้นไปใชช่ไหม ? ”หลี่เซียนเต่ามองไปที่ ไท่ซวน และคาดเดา
” ถูกต้อง ” ไท่ซวนพยักหน้าและยอมรับ
“ ดังนั้น การกลับชาติมาเกิดของจักรพรรดิโก่วเฉิน ที่ผู้คนกำลังมองหาคือเจ้าสินะ ”หลี่เซียนเต่าพูดในสิ่งที่เขาคาดเดา
ไท่ซวน นี้คือการกลับชาติมาเกิดของจักรพรรดิโก่วเฉิน ใน แดนนภาเยือกเย็น เขาได้พบกับหลี่เซียนเต่าโดยบังเอิญและพวกเขาก็สร้างเหตุและผลนี้ขึ้นมาซึ่งเป็นสาเหตุที่พวกเขาดื่มชาด้วยกันตอนนี้
เมื่อหลี่เซียนเต่าพูดถึงตัวตนของ ไท่ซวน วัวก็ลืมตากว้างและจ้องไปที่หลี่เซียนเต่าด้วยการจ้องมองที่ชั่วร้าย
ไท่ซวนเห็นมันขมวดคิ้วและเอื้อมมือไล่มันออกไป เขาขอโทษต่อหลี่เซียนเต่า “ ข้าขอโทษที่ไม่สุภาพ ”
“ มันก็แค่ปกป้องเจ้านายของมัน ”หลี่เซียนเต่าไม่สนใจ
“ การคาดเดาของท่านถูกต้อง ข้าคือการกลับชาติมาเกิดของจักรพรรดิโก่วเฉิน ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถขึ้นไปได้ ข้าต้องพึ่งพา ประตูเซียน เพื่อเข้าสู่ โลกเซียน แล้วมุ่งหน้าไปไกล ” ไท่ซวนพยักหน้า
“ อยากให้ข้าเปิดตอนนี้เลยเหรอ ? ” หลี่เซียนเต่าถาม
“ ไม่ต้องรีบ ท่านสามารถทำได้ภายในหกเดือน ” ไท่ซวนให้เวลาเขา
แต่ถ้าช้ากว่านั้นเขาต้องขึ้นไป จักรพรรดิโก่วเฉิน ยังมีสิ่งที่รอเขาอยู่เบื้องบน
หลี่เซียนเต่าผ่อนคลายเมื่อได้ยินว่า “ สามเดือนต่อมาประตูเซียนจะเปิดออก เมื่อถึงเวลาและข้าต่อสู้กับพวกเขา เจ้าสามารถบินขึ้นไปที่ โลกเซียน ได้ ”
ไท่ซวนมีความยินดี “ ไม่มีปัญหา ข้ารอได้สามเดือน ”
หลี่เซียนเต่าหยิบถ้วยน้ำชาและเพลิดเพลินกับใบชาต้นฤดูร้อนกับ ไท่ซวน