Bank of The Unniverse (ธนาคารแห่งจักรวาล) - บทที่ 340 – จงจื่อฉี

บทที่ 340 – จงจื่อฉี

ในป่าภูเขาลึกมีอารามแห่งหนึ่งที่ไม่ได้รับการบูรณะมาเป็นเวลานาน คนที่จามต้นไม้จากขอนไม้ไม่กล้าที่จะเข้าไปข้างในสถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยต้นไม้หลากหลายและพืชที่มีเถาวัลย์พันรอบ

เถาวัลย์จำนวนมากพันเข้าไปในสถานที่แห่งนี้และปิดกั้นประตูเข้าสู่อาราม

ในอาราม แมลงมีพิษจำนวนมากวิ่งออกไปข้างนอกด้วยความตื่นตระหนก ราวกับว่าพวกมันกลัวว่าจะตกอยู่ในอันตรายหากช้ากว่านี้

แมลงและงูพิษเหล่านี้รู้สึกได้ว่ามีสิ่งที่น่ากลัวอยู่ภายในวัด

ในนั้นชายหนุ่มขาหักมองไปที่สัตว์ประหลาดที่น่ากลัวข้างหน้าเขา

มีลูกบอลพลังงานปีศาจและในนั้นมีสิ่งที่น่ากลัวส่องแสง

ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่านี่คืออะไร วิญญาณ !

“ 100,000 ปี เลยนะเจ้ารู้ไหม ? ” วิญญาณร้องไห้ เขาโอบรอบชายหนุ่มและร้องไห้มันกลายเป็นของเหลวที่มีความเป็นกรดสูงซึ่งหล่นลงมาและกัดกร่อนพื้น

“ 100,000 ปี…ข้าถูกผนึกมาแล้ว 100,000 ปีและไม่มีใครมาช่วยข้าได้ ไม่มีใครมาเลย ข้ามีชะตากรรมที่ยากลำบากเช่นนี้ ” วิญญาณที่อยู่ในลูกบอลพลังปีศาจร้องออกมาอย่างน่าเศร้า

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะเย้ย “ ถ้าพวกเขารู้ว่าเจ้าปฏิบัติกับคนที่เข้ามาแบบนั้นพวกเขาน่าจะโชคดีที่พวกเขาไม่เข้ามา ”

เขาเข้าไปในป่าเพื่อค้นหาสมบัติ เขาสังเกตเห็นอารามและตกลงไปในกับดัก ผนึกที่วางไว้ ขาของเขาหักดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหนีได้

วิญญาณที่อยู่ในบอลพลังปีศาจแกล้งมีน้ำตาและเริ่มบรรยายความเศร้าของเขา

“ ข้าไม่ได้บังคับเจ้า เจ้าเหยียบมันเอง สวรรค์ตัดสินเรื่องนี้ เขาต้องการให้เจ้าช่วยข้า เมื่อสวรรค์ตัดสินใจเช่นนั้นเราจึงยอมรับได้เท่านั้น ” วิญญาณอสูรกล่าวอย่างไร้เดียงสา พลังงานปีศาจกลายเป็นใบหน้าใบหน้าที่ไม่เป็นอันตราย

“ มันคือการจัดสรรจากสวรรค์ ” วิญญาณที่อยู่ในพลังปีศาจพูดง่ายๆ

“ เจ้าบอกว่าสวรรค์จัดเตรียมสิ่งนี้ ? ” ชายหนุ่มหัวเราะเยาะเย้ยและมองไปที่ปีศาจ

“ ถูกแล้วสวรรค์จัดเตรียมมันไว้ ฟ้าสวรรค์อยู่เหนือสิ่งอื่นใดและไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็ไม่สามารถสู้กับสวรรค์ได้ ” ปีศาจเข้าใกล้ชายหนุ่มและสูดดมเขา เขาได้กลิ่นเนื้อบนตัวและกำลังมีสุข

“ เนื้อมีกลิ่นหอมอร่อยมาก ข้าไม่ได้กินเนื้อหนังมาแล้ว 100,000 ปีช่างน่าสมเพชขนาดไหน ” ปีศาจสูดดมและแช่อยู่ภายใน

ชายหนุ่มหัวเราะออกมา “ เจ้าแค่ต้องการร่างกายของข้า ”

“ ถูกต้องข้าต้องการร่างกายของเจ้า แม้ว่าการบ่มเพาะของเจ้าจะไม่สูงสำหรับข้า แต่ก็ไม่เป็นไร ข้าแค่ต้องการร่างกายของเจ้า ร่างกายของเจ้าคือของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับข้า ” ปีศาจกล่าวอย่างมีอารมณ์

“ เจ้าคิดว่าจะทำสำเร็จหรือไม่ ? ” ชายหนุ่มเอ่ยถาม

“ ข้าคิดอย่างนั้น ” ปีศาจพยักหน้า

“ ข้าไม่คิดอย่างนั้น ” ชายหนุ่มโต้กลับ

“ เจ้ามีความสามารถอะไรในการต่อสู้ ? ” อสูรตะลึงงัน เขาไม่ได้รีบร้อนที่จะสังหารชายหนุ่มเพราะเขาต้องการร่างกาย ดังนั้นร่างกายนี้ไม่สามารถตายได้

“ ลองดูสิ เจ้ารู้ไหมว่านี่คืออะไร ? ” ชายหนุ่มเอื้อมมือออกนาฬิกาสีแดงปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

ปีศาจตะลึงขณะที่เขามองไปที่นาฬิกา เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ นั่นคืออะไร ? ” ปีศาจถาม

“ สิ่งที่ช่วยข้าได้ ” ชายหนุ่มบดขยี้มัน

ร่างกายของเขาค่อยๆกลายเป็นภาพลวงตา

“ ไม่…” ปีศาจส่งเสียงร้อง ต้องรอ 100,000 ปี 100,000 ปีแห่งความโดดเดี่ยวเพื่อแลกกับร่างกายมนุษย์หนึ่งคน ไม่ว่ายังไงก็ไม่เต็มใจที่จะเสียมันไปอีก

“ ข้าจะเอาร่างกายของเจ้าเดี๋ยวนี้ ! ” ปีศาจส่งเสียงร้อง ในขณะที่ชายหนุ่มกลายเป็นภาพลวงตาปีศาจก็เริ่มขโมยร่างของมัน

ชายหนุ่มร้องลั่น หัวของเขารู้สึกเหมือนกำลังจะฉีกออกและเขาก็เป็นลม

ร่างกายของเขาซีดลงและซีดลงและเขาก็หายไป

ปีศาจก็หายไปด้วย

ภายในธนาคารแห่งจักรวาล โถงแลกเปลี่ยน

หลี่เซียนเต่า กำลังรอแขก ในวินาทีต่อมามีคนปรากฏขึ้นในอากาศและกระแทกลงไปที่พื้นอย่างแรง

เสียงดังหนักหน่วงดังก้องไปทั่ว

หลี่เซียนเต่า และ เสี่ยวฉี ชำเลืองมองอีกคนหนึ่ง

“ เกิดอะไรขึ้น ? ” หลี่เซียนเต่าถาม

เสี่ยวฉี เป็นผู้ดูแลข้อมูลทั้งหมดของแขก

เสี่ยวฉีเอื้อมมือตบปลุกชายหนุ่มสติไม่ดี

“ ช่วยข้าด้วยนายธนาคารแห่งจักรวาล ข้ายินดีจ่ายอะไรก็ได้ ” หลังจากที่ชายหนุ่มตื่นขึ้นและตระหนักถึงสถานการณ์เขาก็คุกเข่าลงและขอร้อง

เห็นได้ชัดว่าเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับธนาคารแห่งจักรวาลผ่านนาฬิกาช่วยประหยัดเวลาในการอธิบายของ หลี่เซียนเต่า

“ นั่งก่อน ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างใจเย็น ชายหนุ่มคนนี้ต้องเผชิญกับปัญหาใหญ่อย่างแน่นอนและแน่นอนว่าเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย ความคิดแรกของ หลี่เซียนเต่า คือเขาควรเอากำไรจากเขาได้มากแค่ไหน

หลังจากผ่านเรื่อง ภูเขาสวรรค์ หลี่เซียนเต่า รู้สึกว่าเขามีความเมตตามากเกินไป ในอนาคตเขาควรจะขอสิ่งต่างๆเพิ่มเติมในสัญญา

ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง เขายืนไม่ได้เพราะขาหัก

“ นั่งบนเก้าอี้ ” หลี่เซียนเต่า ยังคงพูดอย่างใจเย็น

ชายหนุ่มใช้ พลังปราณ บินขึ้นไปบนเก้าอี้ เขามองไปที่ หลี่เซียนเต่า อย่างประหม่า

“ แนะนำตัวเองและบอกข้าว่าเจ้ากำลังเจอปัญหาอะไร ” หลี่เซียนเต่า พยักหน้าและกล่าว

หลังจากการรักษาด้วยความเย็นของ หลี่เซียนเต่า ชายหนุ่มก็สงบลงและเริ่มบรรยายเรื่องของตัวเอง

“ ข้าชื่อ จงจื่อฉี ข้าเป็นนักเดินทางที่ท่องไปในโลกต่างๆ ” ชายหนุ่มกล่าว

ดวงตาของ หลี่เซียนเต่า สว่างขึ้น “ ท่องไปในโลกต่างๆ ? ”

จงจื่อฉีพยักหน้า “ ข้าเดินทางไปบนท้องฟ้าทั้งเก้าและรวบรวมสมบัติค้นหาขอบเขตที่ไม่รู้จัก นี่คือความสนใจของข้า ข้าอายุ 3,000 ปีและได้เดินทางบนแดนนภาทั้งเก้ามาเกือบ 3,000 ปีแล้ว ”

จงจื่อฉี ดูเหมือนเด็ก แต่เขาอายุ 3,000 ปีแล้ว เขามีความรู้จริง ๆ และได้เห็นสิ่งต่างๆทุกประเภท เขารู้เกี่ยวกับผู้คนและเรื่องต่างๆมากมายใน เก้าแดนนภา และเขาก็เป็นสารานุกรมของ เก้าแดนนภา

นี่เป็นสาเหตุที่เขาสามารถพูดคุยกับปีศาจได้อย่างสงบ แม้ขาหักเขาก็ไม่ตื่นตระหนก

“ เล่าต่อสิ ” หลี่เซียนเต่า ฟังอย่างสงบ

“ ข้ามาที่แดนนภาจันทรายะเยือก เพื่อค้นหาสมบัติ แต่ไม่พบอะไรเลย แต่ข้าเพิ่งพบปีศาจ ” จงจื่อฉี หายใจเข้าลึก ๆ

“ ปีศาจที่แข็งแกร่งเช่นนี้หรือ ? ” หลี่เซียนเต่า ถาม

เขาจ้องไปที่หัวของ จงจื่อฉี ในนั้น หลี่เซียนเต่า เห็นลูกบอลพลังงานปีศาจที่ถูกยับยั้งโดยพลังของธนาคารแห่งจักรวาล

ปีศาจได้เข้าไปในร่างของ จงจื่อฉี และเข้ามาใน ธนาคารแห่งจักรวาล พร้อมกับเขา

“ ข้าอยู่ที่ อาณาจักรตำนาน และเกือบจะถึงอาณาจักรมหาปรมาจารย์ แล้ว แต่ในสายตาปีศาจข้าอ่อนแอมาก ” จงจื่อฉีกล่าว

ใน แดนนภาจันทรายะเยือก หลังจากที่ อาณาจักรถ้ำ-สวรรค์, อาณาจักรไร้ขอบเขต และ อาณาจักรตำนาน หลังจากนั้นเป็นเก้าขั้นตอนของอาณาจักรมหาปรมาจารย์ !

หลังจากอาณาจักรมหาปรมาจารย์คืออาณาจักรจักรพรรดิ

อาณาจักรตำนานอยู่ก่อนอาณาจักรแห่งจักรพรรดิ ปีศาจกล่าวว่าคนที่อยู่ในระดับสูงสุดของ อาณาจักรตำนาน อ่อนแอดังนั้นปีศาจจึงต้องแข็งแกร่ง

แต่ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็ไร้ประโยชน์เมื่อมันเข้าสู่ธนาคารแห่งจักรวาล ที่นี่ หลี่เซียนเต่า เป็นเจ้านาย !