Bank of The Unniverse (ธนาคารแห่งจักรวาล) - บทที่ 365-366

บทที่ 365 – กลืนหลงหยุนเว่ย
โคลนพลังงานดาบถูกสร้างขึ้นโดยกระแสของพลังดาบที่หลี่เซียนเต่าทิ้งไว้บนมังกรโลหิต
หลี่เซียนเต่ากล่าวว่าเขาจะสังเกต มังกรโลหิตอย่างใกล้ชิด สำหรับนายล่อและคนอื่น ๆ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
หลี่เซียนเต่า ได้ทิ้งพลังดาบนี้ไว้บนร่างกายของ มังกรโลหิต ในกรณีนี้
ตอนนี้พลังงานดาบนั้นถูกใช้งานแล้วมันก็พุ่งออกมาและแสงจ้าก็ถูกปล่อยออกมาจากดวงตาของ หลี่เซียนเต่า เขาดึงดูดสายตาและรวดเร็วมาก เขาพุ่งไปในอากาศเหมือนผีเสื้อที่มีปีกที่ส่องแสง มันทั้งสวยงามและอันตราย
มังกรโลหิต ไม่สามารถปิดกั้นพลังดาบของ หลี่เซียนเต่า ได้เลย เขาสูญเสียการบ่มเพาะสะสม 10,000 ปีและอยู่ในสภาพอ่อนแอ
ดังนั้นปฏิกิริยาแรกของเขาคือการหนี
แต่มันมีประโยชน์ในการหลบหนีจากพลังงานดาบของ หลี่เซียนเต่า หรือไม่ ?
พลังงานดาบของ หลี่เซียนเต่า กระพริบในท้องฟ้าเหมือนดาวตก เขายังเป็นเหมือนผีเสื้อข้ามโลก เขาอยู่ใกล้กับร่างกายของหลงหยุนเหว่ยมาก
“ ไปซะ !!!” หลงหยุนเหว่ยโกรธ เขารู้ว่าพลังดาบนั้นน่ากลัวเขาจึงพยายามหนี แต่ก็ไม่สามารถทำได้ หลงหยุนเหว่ยกัดฟันและพ่นมุกมังกรออกมา นี่คือพลังภายในของเขาและมันก็น่ากลัวจริงๆ มันถูกยิงออกไปทั้งหมดในทันที
“ นี่คือพลังภายในที่ข้าได้รับการขัดเกลามานานกว่า 10,000 ปี แก่นแท้ทั้งหมดของข้าอยู่ในนั้นและไม่สามารถทำลายได้ หยุดฝันที่จะสังหารข้า ! ” หลงหยุนเหว่ยขยายมันออกไปและใครคนหนึ่งสามารถมองเห็นการฉายภาพมังกรไฟที่อยู่ข้างในกรงเล็บของมัน มันดูน่ากลัวจริงๆ
ผู้นำมังกรไฟกังวลว่าบุตรของเขาจะต้องเผชิญกับอันตรายดังนั้นเขาจึงประทับจิตวิญญาณของเขาลงบนพลังลมปราณเพื่อที่เมื่อจำเป็นเขาจะสามารถกระตุ้นพลังเพื่อปกป้องบุตร
ผู้นำมังกรไฟดูแลลูกๆ ของเขาแต่นั่นสำหรับคนที่มีสายเลือดเข้มข้น เช่นเดียวกับมังกรโลหิตที่ไม่มีสายเลือดบิดาปฏิบัติกับเขาอย่างเย็นชา
ก้อง !
ลมปราณถูกนำออกไปและตราประทับวิญญาณก็ตื่นขึ้น มันคำรามและสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ พายุพัดและเปลวไฟโหมกระหน่ำ
“ ข้าเป็นผู้นำมังกรไฟของเกาะมังกร ทำไมเจ้าถึงอยากสังหารบุตรของข้า ? ” ผู้นำมังกรไฟถามอย่างเย็นชา
หลี่เซียนเต่า มองไปที่รอยประทับวิญญาณและคล้ายกับเขาร่างที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่นี่
“ วันนี้ข้าจะสังหารบุตรของเจ้าแล้วข้าจะมุ่งหน้าไปที่เกาะมังกรเพื่อสังหารเจ้า ! ” หลี่เซียนเต่า กล่าวโดยไม่ลังเล
ผู้นำมังกรไฟผู้นี้ได้รับมหาดาวตกโบราณของเขาและไม่ได้ส่งคืน
“ เจ้าหยิ่งเกินไป ” ผู้นำมังกรไฟโกรธมากและเขาพูดอย่างเย็นชา
“ พลังดาบของข้า จงใหญ่ขึ้น ! ” หลี่เซียนเต่า กล่าวอย่างเย็นชา ดาบนั้นฟาดลงบนลมปราณโดยตรง
ฮ่อง !
มีเสียงดังคล้ายระเบิด บริเวณนี้เงียบไปชั่วขณะ แต่แล้วก็มีพายุที่น่ากลัวปกคลุม 1,000 ไมล์ คลื่นโหมกระหน่ำและลมพัด มันน่ากลัวมากและมันทำให้หัวใจของคนหนึ่งหนาวสั่น
พลังงานดาบเป็นเหมือนสายรุ้งที่หยุดอยู่เหนือนีดาน มันน่ากลัวมากและทำให้พื้นที่รอบๆ พังทลาย
แต่ลมปราณยังคงสมบูรณ์ดี
หลงหยุนเหว่ยหัวเราะเสียงดัง “ พลังดาบของเจ้าแข็งแกร่งแล้วไง ? ลมปราณของข้าสามารถปิดกั้นมันได้ เจ้านี่หรอที่เรียกว่านายท่านเหรอ ? มังกรโลหิต มังกรโลหิตเจ้ามันตาบอดจริงๆ ”
มังกรโลหิต มองไปที่ หลงหยุนเหว่ย อย่างเย็นชา เขามั่นใจในตัว หลี่เซียนเต่า มากและจะไม่สงสัยในตัวเขาเลย
หลี่เซียนเต่า ยิ้มอย่างดูถูก “ มองไปที่ลมปราณของเจ้าเองก่อนที่จะพูดอะไร ”
หลงหยุนเหว่ยตกใจและจ้องมองเขาทันที
ลมปราณสมบูรณ์แบบ
ข้างใน ?
มันสมบูรณ์แบบ !
เดี๋ยวก่อน…
ร่างกายของหลงหยุนเหว่ยแข็งตัว หัวใจของเขาจมลงไปที่ก้นบึ้งของท้อง
ลมปราณนั้นสมบูรณ์แบบ แต่ …
ภายในนั้นตราประทับวิญญาณผู้นำมังกรไฟหายไป
วิญญาณที่ประทับบิดาของเขาจากไป ได้หายไป
ลมปราณก็เหมือนกัน !
แต่วิญญาณก็หายไป
หลงหยุนเหว่ยมองไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความหวาดกลัวและตัวสั่น “ เจ้า…บิดาของข้า…วิญญาณประทับอยู่ที่ไหน ? ”
หลี่เซียนเต่า พูดง่ายๆว่า “ ข้ารู้สึกว่าเขาพูดมากเกินไปข้าเลยทำให้เขากลายเป็นฝุ่น ”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ทุกคนรอบ ๆ ก็ตะลึง
นั่นคือผู้นำมังกรไฟหัวหน้าของหนึ่งในแปดเผ่าพันธุ์…เขาไม่ใช่คนธรรมดา !
รอยประทับจิตวิญญาณของเขาน่าจะแข็งแกร่งมาก แต่สำหรับหลี่เซียนเต่าแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรเลย มันมีเสียงดังเกินไปเขาจึงทำลายมันทิ้ง
มันฟังดูง่ายมากและทำให้มีผู้สงสัยว่า หลี่เซียนเต่า กำลังโม้
แต่เมื่อพวกเขามองไปที่ลมปราณมันเป็นสีขาวขุ่น มังกรไฟข้างในหายไปแล้ว
“ เจ้าคิดจริงหรอว่าลมปราณของเจ้าสามารถขัดขวางดาบของข้าได้ ? ” หลี่เซียนเต่า เยาะเย้ย
หลงหยุนเหว่ย มองไปที่ หลี่เซียนเต่า เหมือนกำลังมองไปที่สัตว์ประหลาดและร่างกายของเขาก็สั่นเทา
เขาตระหนักถึงบางสิ่งที่น่ากลัว
ดาบของ หลี่เซียนเต่า สามารถล้างรอยประทับวิญญาณซึ่งหมายความว่า ลมปราณของเขาไม่ได้ถูกโจมตี
นี่ไม่ได้หมายความว่าลมปราณของเขาแข็งแกร่งและสามารถขัดขวางมันได้
นั่นหมายความว่า หลี่เซียนเต่า ไม่ได้กำหนดเป้าหมาย
ตามที่คาดไว้พลังงานดาบของ หลี่เซียนเต่า เคาะเบา ๆ
ดิง !
พลังงานดาบที่สัมผัสกับลมปราณเพิ่งถูกกระแทกเบา ๆ
คชา !
ในวินาทีถัดมาลมปราณตอบกลับและส่งเสียงของตัวเองเช่นกัน
ทำให้พื้นที่รอบๆ พังทลาย
แต่ลมปราณยังคงสมบูรณ์ดี
หลงหยุนเหว่ยหัวเราะเสียงดัง “ พลังดาบของเจ้าแข็งแกร่งแล้วไง ? ลมปราณของข้าสามารถปิดกั้นมันได้ เจ้านี่หรอที่เรียกว่านายท่านเหรอ ? มังกรโลหิต มังกรโลหิตเจ้ามันตาบอดจริงๆ ”
มังกรโลหิต มองไปที่ หลงหยุนเหว่ย อย่างเย็นชา เขามั่นใจในตัว หลี่เซียนเต่า มากและจะไม่สงสัยในตัวเขาเลย
หลี่เซียนเต่า ยิ้มอย่างดูถูก “ มองไปที่ลมปราณของเจ้าเองก่อนที่จะพูดอะไร ”
หลงหยุนเหว่ยตกใจและจ้องมองเขาทันที
ลมปราณสมบูรณ์แบบ
ข้างใน ?
มันสมบูรณ์แบบ !
เดี๋ยวก่อน…
ร่างกายของหลงหยุนเหว่ยแข็งตัว หัวใจของเขาจมลงไปที่ก้นบึ้งของท้อง
ลมปราณนั้นสมบูรณ์แบบ แต่ …
ภายในนั้นตราประทับวิญญาณผู้นำมังกรไฟหายไป
วิญญาณที่ประทับบิดาของเขาจากไป ได้หายไป
ลมปราณก็เหมือนกัน !
แต่วิญญาณก็หายไป
หลงหยุนเหว่ยมองไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยความหวาดกลัวและตัวสั่น “ เจ้า…บิดาของข้า…วิญญาณประทับอยู่ที่ไหน ? ”
หลี่เซียนเต่า พูดง่ายๆว่า “ ข้ารู้สึกว่าเขาพูดมากเกินไปข้าเลยทำให้เขากลายเป็นฝุ่น ”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ทุกคนรอบ ๆ ก็ตะลึง
นั่นคือผู้นำมังกรไฟหัวหน้าของหนึ่งในแปดเผ่าพันธุ์…เขาไม่ใช่คนธรรมดา !
รอยประทับจิตวิญญาณของเขาน่าจะแข็งแกร่งมาก แต่สำหรับหลี่เซียนเต่าแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรเลย มันมีเสียงดังเกินไปเขาจึงทำลายมันทิ้ง
มันฟังดูง่ายมากและทำให้มีผู้สงสัยว่า หลี่เซียนเต่า กำลังโม้
แต่เมื่อพวกเขามองไปที่ลมปราณมันเป็นสีขาวขุ่น มังกรไฟข้างในหายไปแล้ว
“ เจ้าคิดจริงหรอว่าลมปราณของเจ้าสามารถขัดขวางดาบของข้าได้ ? ” หลี่เซียนเต่า เยาะเย้ย
หลงหยุนเหว่ย มองไปที่ หลี่เซียนเต่า เหมือนกำลังมองไปที่สัตว์ประหลาดและร่างกายของเขาก็สั่นเทา
เขาตระหนักถึงบางสิ่งที่น่ากลัว
ดาบของ หลี่เซียนเต่า สามารถล้างรอยประทับวิญญาณซึ่งหมายความว่า ลมปราณของเขาไม่ได้ถูกโจมตี
นี่ไม่ได้หมายความว่าลมปราณของเขาแข็งแกร่งและสามารถขัดขวางมันได้
นั่นหมายความว่า หลี่เซียนเต่า ไม่ได้กำหนดเป้าหมาย
ตามที่คาดไว้พลังงานดาบของ หลี่เซียนเต่า เคาะเบา ๆ
ดิง !
พลังงานดาบที่สัมผัสกับลมปราณเพิ่งถูกกระแทกเบา ๆ
คชา !
ในวินาทีถัดมาลมปราณตอบกลับและส่งเสียงของตัวเองเช่นกัน
แต่หลังจากเสียงนั้นหัวใจของหลงหยุนเหว่ยก็แตกสลาย
ไม่ใช่คำอธิบายที่เป็นรูปเป็นร่าง แท้จริงแล้วมันแตกเป็นเสี่ยงๆ
ลมปราณถูกฉีกออกจากกัน สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของ หลงหยุนเหว่ย เมื่อลมปราณจากไปหัวใจของเขาก็แตกสลายเช่นกัน ความเจ็บปวดทำให้เขากระอักเลือดสดๆ ร่างกายของเขาสั่นและออร่าของเขาก็เหมือนเทียนในอากาศ มันสามารถดับได้ทุกเมื่อ
“ เจ้า .. กล้าสังหารข้าเหรอ !!! ” หลี่เซียนเต่า จ้องไปที่ หลี่เซียนเต่า ด้วยสายตาที่เป็นโกรธ
“ เจ้าอยากบอกข้าว่าเกาะมังกรจะแก้แค้นให้เจ้า ? ” หลี่เซียนเต่า หัวเราะอย่างเย็นชา
“ ใช่แล้วเกาะมังกรจะสังหารเจ้าและผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดของเจ้าอย่างแน่นอน !! ” หลงหยุนเหว่ยกัดฟันและพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ
หลี่เซียนเต่า สงบมาก “ เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าไม่สนใจเกี่ยวกับภัยคุกคามของเกาะมังกร ข้ากล้าที่จะกำจัดรอยประทับจิตวิญญาณของบิดาของเจ้าด้วยซ้ำดังนั้นการสังหารเจ้าจึงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ”
หลงหยุนเหว่ยต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ มังกรโลหิต พุ่งเข้าใส่
10,000 ปีแหล่งเลือด
มังกรโลหิต กลายเป็นกองเลือดและเข้าสู่ร่างกายของ หลงหยุนเหว่ย
เขาดูดซับแก่นแท้เพื่อเสริมสร้างเลือดของตัวเอง
มังกรโลหิตกลืนหลงหยุนเหว่ยและแยกออกจากเขา ออร่าของเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้นในตอนนี้
“ นายท่าน ! ” มังกรโลหิต กล่าวด้วยความเคารพ
หลี่เซียนเต่า พอใจ “ ตอนนี้เจ้าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงแล้ว เจ้าสามารถจัดการกับมังกรตัวอื่น ๆ ที่นี่ได้หรือไม่ ? ”
มังกรโลหิตกล่าวอย่างเย็นชา “ ไม่มีปัญหา ข้าสามารถกลืนมังกรไฟที่มีพลังมากกว่าอาณาจักรจักรพรรดิได้ในตอนนี้ ”
หลี่เซียนเต่า มีความสุข “ สังหารพวกมันแล้วกลับไปที่ธนาคาร ”
ดวงตาของมังกรโลหิตเต็มไปด้วยประกายแห่งการสังหาร
บทที่ 366 – ทุกคนจากไป
คำพูดของ มังกรโลหิต ทำให้ หลี่เซียนเต่า ผ่อนคลาย ที่นี่มีมังกรไฟสองตัวที่เกินขอบเขตจักรพรรดิ แต่เผชิญหน้ากับมังกรโลหิตที่เป็นสัตว์ประหลาดเช่นนี้ หลี่เซียนเต่า เลือกที่จะไว้วางใจ มังกรโลหิต
มังกรโลหิต แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ เขาสามารถดูดซับเลือดเนื้อของผู้อื่นเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเขาได้ นอกจากนี้เขายังสามารถกลืนคนอื่นเพื่อทำให้ตัวเองสมบูรณ์และกระตุ้นพลังงานภายในร่างกายของคนอื่นได้ด้วย
หลังจากดูดซับหลงหยุนเหว่ยมังกรโลหิตก็อยู่ในระดับสูงสุดของจักรพรรดิแล้ว หากเขาไม่สามารถจัดการกับมังกรเพลิงสองตัวที่มีอำนาจเหนืออาณาจักรจักรพรรดิได้การที่เขาได้รับตำแหน่งมังกรโลหิตตัวที่สองในประวัติศาสตร์ก็จะสูญเปล่า
หลี่เซียนเต่า ได้สลายร่างโคลนพลังงานดาบของเขาและภายในธนาคารแห่งจักรวาลเขาก็เลิกสนใจการต่อสู้ครั้งนี้เช่นกัน
หากพวกเขาสามารถกำจัดมังกรโลหิตได้นั่นคงเป็นเรื่องเกินจริง
ความจริงพิสูจน์แล้วว่า มังกรโลหิต นั้นแข็งแกร่งจริงๆ
หลังจากที่ หลี่เซียนเต่า สลายร่างโคลนพลังงานดาบของเขา มังกรโลหิต ก็พุ่งเข้าใส่ฝูงชนและเริ่มต่อสู้หนึ่งต่อห้า
มีมังกรไฟสองตัวอยู่ในนั้นเกินขอบเขตจักรพรรดิ
ด้านหน้าของ มังกรโลหิต พวกเขาเป็นเพียงธนาคารเลือดที่เคลื่อนย้ายได้ ทุกครั้งที่เขาถูกทำร้ายจนตายไปครึ่งหนึ่งเขาจะดูดซับพลังงานของเขาเพื่อเติมเต็มตัวเองและพัฒนาร่างกายที่ไม่ตายของเขาต่อไป
มังรจระเข้โกลาหล และ จินหวู่ตี้ ก็ต่อสู้กับมังกรไฟเช่นกัน มังรจระเข้โกลาหล มีความดุร้ายและบ้าคลั่งอย่างมากและสามารถต่อสู้หนึ่งต่อสามได้ พลังงานที่โกลาหลรอบตัวเขาสามารถดูดซับและทำให้พลังชีวิตและพลังงานของศัตรูอ่อนแอลงเพื่อเติมเต็มตัวเอง
เขาเป็นเหมือนเทพเจ้าสงครามที่อยู่ยงคงกระพัน การโจมตีทุกรูปแบบจะไม่สามารถทำลายการป้องกันของเขาได้ เขาใช้ปากใหญ่กัดโดยไม่แสดงความเมตตาใด ๆ เลย
เมื่อคนหนึ่งถูกเขากัดคนหนึ่งจะตายทันทีโดยไม่มีทางต่อสู้กลับได้เลย
ฟันขนาดใหญ่และแหลมคมของเขาทำให้การป้องกันของมังกรแตกสลายได้อย่างง่ายดาย เกล็ดและกระดูกแตกด้วยรอยแตก จากนั้นเขาก็บิดหัวและมังกรไฟตัวหนึ่งก็ถูกสังหารตายแบบนั้น
ดุเดือดเลือดพล่าน !
มังกรโลหิต ดูดเลือดเพื่อสังหารในขณะที่ มังรจระเข้โกลาหล กัดจนตาย ผลกระทบทางสายตานั้นรุนแรงมาก
จินหวู่ตี้โจมตีมังกรเพลิงจักรพรรดิสูงสุด ทั้งสองคนอยู่ในระดับเดียวกัน แต่โดยรวมแล้ว จินหวู่ตี้ มีข้อได้เปรียบ
ฮ้อง ง ง !
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป มังกรไฟต้องการรับสมัครผู้ที่ข้ามประตูมังกร แต่ตอนนี้ไม่มีใครสามารถวิ่งได้เลย
ทุกคนถูกสังหารตาย
เพียงแค่มังกรโลหิตและมังกรจระเข้โกลาหลก็ทำให้พวกมันทั้งหมดหวาดกลัว พวกเขาไม่สามารถหนีได้เลยและหากพวกเขาพยายามที่จะปิดกั้นพวกเขาก็ไม่ใช่คู่ของพวกเขาเลย
ไม่นานต่อมาร่างกายของ มังกรโลหิต ก็ใหญ่ขึ้นหลายรอบ ออร่าของเขาเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและเห็นได้ชัดว่าเขาได้ดูดซับพลังงานของมังกรไฟเหล่านี้
มังรจระเข้โกลาหล ฉีกคู่ต่อสู้โยนลงทะเลและตาย
เขายังคงโกรธและไปทุบหัวคู่ต่อสู้ของ จินหวู่ตี้
คชา !
เช่นเดียวกับแตงโมเขากัดลงด้วยท่าทางที่โหดร้ายจริงๆ
เพียงแค่นั้นความโกรธของ มังรจระเข้โกลาหล ก็หยุดลง
“ ตอนนี้ข้าแข็งแกร่งมาก ” มังรจระเข้โกลาหล รับรู้ถึงพลังของตัวเอง เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่พื้นที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด เขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ฝังลึก
เมื่อพลบค่ำสงบลงและประตูมังกรก็หายไปโอกาสที่เกิดขึ้นเพียงหนึ่งครั้งในทุกๆ 10,000 ปีก็หมดไปเช่นนั้น
บนเกาะที่ไม่มีชื่อ จินหวู่ตี้และลูกหลานมังกรทองทั้งห้าของเขาล้วนมีกำไรมหาศาล มังรจระเข้โกลาหลได้รับจำนวนมากเช่นกัน ผู้ที่ได้รับมากที่สุดยังคงเป็น มังกรโลหิต เขาดูดซับพลังงานของมังกรไฟหลายตัวซึ่งทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นมาก
ลูกหลานของจินหวู่ตี้ มองไปที่ มังรจระเข้โกลาหล อย่างซาบซึ้งโดยเฉพาะคนที่มังกรจรเข้โกลาหลช่วยมา แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแค่ขั้นที่หนึ่ง แต่เขาก็เต็มไปด้วยความกตัญญู
จินหวู่ตี้ ยังรู้สึกขอบคุณต่อ มังรจระเข้โกลาหล “ ขอบคุณที่ช่วยเหลือลูกหลานที่อ่อนแอของข้า ”
” ไม่เป็นไร เจ้าเคยช่วยข้ามาก่อนเช่นกัน ” มังกรจระเข้โกลาหล ส่ายหัวและพูด
“ ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า ข้าจะออกจากแดนนภจันทรายะเยือกเร็วๆนี้ ” มังรจระเข้โกลาหล พูดกับ มังกรโลหิต
มังกรโลหิตตกใจ “ เจ้าจะจากไปเร็วๆนี้เหรอ ? ”
“ ข้ามาที่ แดนนภาจันทรายะเยือก เพื่อหาโอกาสและตอนนี้ข้าได้รับโอกาสนี้หลังจากที่กระโจนผ่านประตูมังกรข้าก็ได้กลายร่าง ข้าจะจัดการเรื่องในแดนนภายิ่งใหญ่ของข้า ” มังรจระเข้โกลาหล กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เขามาที่ แดนนภาจันทรายะเยือก เพื่อไปที่ประตูมังกร และเพื่อหาโอกาสเอาชีวิตรอด ตอนนี้เขาได้รับโอกาสนั้นเขาก็กังวลเป็นพิเศษ
ถ้าความสัมพันธ์ของเขากับ มังกรโลหิต ไม่ดี มังรจระเข้โกลาหล ก็คงจะจากไปนานแล้ว
เขามีปัญหาของตัวเองใน แดนนภายิ่งใหญ่
“ เอาล่ะ เจ้าออกไปได้ ข้าจะไม่หยุดเจ้า โชคดี ” มังกรโลหิตกล่าว
“ พี่ชายถ้าเจ้ามีโอกาสก็มาที่แดนนภายิ่งใหญ่ ข้าจะต้อนรับเจ้า ” มังกรจระเข้โกลาหล อยู่ห่างออกไปประมาณสามเมตรหลังจากที่มันตัวเล็ก มังกรโลหิต กลายเป็นมนุษย์และทั้งสองก็กอดกัน
“ ไปเถอะ ข้าจะมุ่งหน้าสู่ แดนนภายิ่งใหญ่ สักวัน ” มังกรโลหิต พยักหน้า
เกาะมังกรอยู่บนแดนนภายิ่งใหญ่และมังกรโลหิตจะมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อแก้แค้น ไม่ว่าจะเป็นบิดาที่ใจร้ายหรือพี่ชายที่เย็นชาเขาจะมุ่งหน้าไปที่ แดนนภายิ่งใหญ่ แน่นอน
มังรจระเข้โกลาหล จากไป เขาไปตามหาแท่นเคลื่อน้ยายระดับโลก และกลับไปที่ แดนนภายิ่งใหญ่
ผู้คนที่เหลืออยู่บนเกาะล้วนเป็นคนของหลี่เซียนเต่า
นายล่อมองไปที่มังกรโลหิตอย่างสงสัย “ พี่ชาย นายท่านให้พลังดาบกับเจ้าเมื่อไหร่ ? ”
มังกรโลหิต ตอบว่า “ เมื่อเราออกจาก ธนาคารแห่งจักรวาล นายท่านได้ปลูกพลังดาบไว้ในร่างกายของข้า ”
มังกรโลหิต รู้เกี่ยวกับพลังดาบ แต่เขาไม่คาดคิดว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้ที่จะกำจัดรอยประทับวิญญาณของผู้นำมังกรไฟได้
“ นายท่านน่าทึ่งจริงๆ” นายล่ออุทาน
“ ถ้านายท่านไม่แข็งแกร่งเขาจะเป็นนายท่านได้อย่างไร ? ” เทียนกวงหมิงกล่าว
“ ใช่แล้วตอนนี้เรากำลังจะกลับไปแล้วใช่ไหม ? ” นายล่อถาม
“ ได้เวลากลับแล้ว ” มังกรโลหิต พยักหน้า
“ ถ้าอย่างนั้นเรากลับกัน ข้าไม่ได้เจอนายท่านมาหนึ่งเดือนแล้วและข้าก็เริ่มคิดถึงเขา ” เทียนกวงหมิง กล่าว
“ เมื่อเรากลับไปนายท่านจะให้รางวัลแก่เจ้า เจ้ารู้วิธีเลียแข้งเลียขาเขาจริงๆ ” เฟิงจิ่วเอ๋อร์รู้สึกประทับใจ
“ ใช่ข้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ที่สุดของนายท่าน ” เทียนกวงหมิง กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“ เอาล่ะปีนขึ้นไปบนร่างของข้า ข้าจะพาพวกเจ้าทุกคนกลับไป ท่านจินหวู่ตี้จะพาเฟิงหลงเกอไปยังตระกูลจินเพื่อรอการแต่งงาน ” มังกรโลหิต เปลี่ยนเป็นร่างเดิมของเขาและกล่าว
ทุกคนเงียบลงและปีนขึ้นไปบนร่างใหญ่ของ มังกรโลหิต
สำหรับ เฟิงหลงเกอ นางกำลังจะกลับไปที่ตระกูลจิน เพื่อรอวันแต่งงาน
นายล่อไม่เต็มใจในขณะที่เขามองไปที่นาง เขามองนางอย่างมีคิดถึงอีกสองสามครั้ง
แต่ มังกรโลหิต ไม่ให้โอกาสเขาและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า เขาเพิ่มระยะห่างระหว่างพวกเขาและไม่ได้เปิดโอกาสให้พวกเขาพูดด้วยซ้ำ
นายล่อ ตี มังกรโลหิต
มังกรโลหิตส่ายหางและบินไปยังภูเขาสวรรค์
ในขณะนี้ หลี่เซียนเต่า กำลังศึกษากุญแจประตูสวรรค์ที่ มู่หรงหลงเฉิง มอบให้เขา
หลี่เซียนเต่า รู้สึกเสมอว่าปัญหาของ ภูเขาสวรรค์ เป็นการทะเลาะวิวาทเล็ก ๆ น้อย ๆ
ผู้คนจาก โลกเซียน จะไม่ยอมแพ้ในการไล่ล่ากุญแจนี้