Bank of The Unniverse (ธนาคารแห่งจักรวาล) - บทที่ 473 - ไม่มีนายท่าน ดังนั้นเจ้าสามารถเรียนรู้ด้วยตัวเอง !

บทที่ 473 – ไม่มีนายท่าน ดังนั้นเจ้าสามารถเรียนรู้ด้วยตัวเอง !
จงจื่อฉี พักรับประทานอาหารกลางวันกับ ซวนเทียน
ซวนเทียน ทำอาหารเก่ง และในขณะที่เขาทำอาหาร เขาได้คุยกับ จงจื่อฉี
“ รู้ไหม ช่วงก่อนข้าเจอผู้อาวุโสคนหนึ่ง ” ซวนเทียนกล่าว
“ ผู้อาวุโส ? ” จงจื่อฉีกล่าวด้วยความสงสัย
“ ถูกต้อง ผู้อาวุโส ข้าคุยกับเขาเรื่อง เต๋า เป็นเวลาเจ็ดวัน และในเจ็ดวันนั้น เขาเป็นคนทำอาหารเอง ” ซวนเทียน กล่าวด้วยท่าทางแปลก ๆ
“ มันไม่ดีเหรอ ? ” จงจื่อฉีหัวเราะ
“ ข้าพูดไม่ได้ แต่ผู้อาวุโสคนนี้อาจจะเพิ่งเริ่มทำอาหาร ดังนั้นทักษะของเขาจึงค่อนข้างธรรมดา อาหารของเขากินได้ แต่ทั้งหมดเป็นเพราะส่วนผสม แต่เขารู้สึกว่ามันเป็นเพราะเขา ” ซวนเทียนส่ายหน้า
“ ฮ่าฮ่า ผู้เริ่มต้นก็เป็นเช่นนั้น ตอนที่ข้าเพิ่งหัดทำอาหาร ข้าแค่เน้นที่การทำให้แน่ใจว่าอาหารของข้าไม่ดิบ ” จงจื่อฉียิ้ม
“ ดังนั้น ตอนนี้ข้าทำอาหารเองและจะไม่ให้เจ้าทำ ตอนที่ข้าอยู่กับผู้อาวุโส ข้าไม่สามารถปฏิเสธเขาได้และต้องกินอาหารของเขา ในเจ็ดวันนั้นข้าได้เรียนรู้มากมาย อย่างไรก็ตาม มันทำให้ข้าพูดไม่ออกจริงๆ ” ซวนเทียนเหมือนเกลียดชังใครบางคน
ในธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า กำลังบ่มเพาะและเขาจาม เขาสับสน “ เสี่ยวฉีกำลังพูดถึงข้าลับหลังหรือเปล่า ? นางคิดถึงข้าหรอ ? ”
หลังจากกินอิ่มแล้ว จงจื่อฉี ก็บอกลา ซวนเทียน
“ ลาก่อน ผู้อาวุโส ” จงจื่อฉีโค้งคำนับ
” ไปเถอะ ข้าจะต้องออกจากแดนนภายิ่งใหญ่ด้วย เจ้าช่างมาในช่วงเวลาที่ดีเช่นนี้ ถ้าเจ้ามาในอีกสองสามวันต่อมา ข้าคงจะไปแล้ว ” ซวนเทียนยิ้ม
“ ผู้อาวุโสกำลังจะไปแดนนภาสวรรค์ ? ” จงจื่อฉี ตกตะลึง
” ถูกต้องแล้ว หลังจากแยกทางกับเจ้าแล้ว ข้าจะไปที่ แดนนภาสวรรค์ แดนนภาสุดท้ายในเก้าแดนนภา ” ซวนเทียน พยักหน้าของเขา
“ โชคดี ผู้อาวุโส ” จงจื่อฉีกล่าว
” เจ้าด้วย ” ซวนเทียน โบกมือแล้วหันหลังกลับเพื่อเข้าไปในวัด
จงจื่อฉี คืนร่างของเขาให้กับปีศาจและจากไปอย่างรวดเร็ว
“ บ้า บ้าจริง ” หลังจากออกจากเทือกเขาพยัคฆ์มังกรแล้ว ปีศาจก็สาปแช่งหลายครั้ง
” อะไร ? ” จงจื่อฉีถามด้วยความสงสัย
“ซวนเทียน จริงๆ…” ปีศาจกล่าว
” อะไร ? เขาเป็นมิตรและบอกเราว่าเสาเทพปีศาจอยู่ที่ไหน เขาเลี้ยงเราด้วย ” จงจื่อฉีเถียง
“ เขาเชิญเจ้าและข้าไม่ได้กินอะไรเลย เจ้ากินมันทั้งหมด !! ” ปีศาจกล่าว
“ แล้วทำไมเจ้าไม่พูดอะไรกับข้าเล่า ” จงจื่อฉี สงสัยว่า “ ทำไมเจ้าถึงเงียบในวัด ? ”
“ เพิ่งสังเกตเหรอ ” ปีศาจรู้สึกรำคาญและเงียบไปเป็นเวลานาน
“ ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่อยากรบกวนเวลาที่เจ้าควบคุมร่างกายได้ยาก ” จงจื่อฉี รู้สึกอับอาย
“ ให้ข้าบอกเจ้าว่ามีบางอย่างแปลกเกี่ยวกับ ซวนเทียนผู้นี้ ” ปีศาจนั้นแน่ใจ
“ เพียงเพราะเขาไม่ได้เชิญเจ้าไปทานอาหาร เจ้าบอกว่าเขาแปลกเหรอ ? ” จงจื่อฉีเยาะเย้ย
“ ข้าพูดจริง ข้าไม่ได้ล้อเล่นกับเจ้า ” ปีศาจกล่าวอย่างเคร่งขรึม
จงจื่อฉีก็เคร่งขรึมและถามว่า “ มีอะไรแปลก ? ”Aileen-novel
“ อย่างแรกเลย ข้าคือปีศาจใช่ไหม ” ปีศาจถาม
“ ใช่แล้ว เจ้าเป็นปีศาจจากนรก ” จงจื่อฉีพยักหน้า
“ ทันทีที่ข้าเห็น ซวนเทียน นี้ ข้ารู้สึกได้ถึงการปราบปรามโดยธรรมชาติ ” ปีศาจกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกตัว ? ผู้อาวุโส ซวนเทียน อบอุ่นและเป็นมิตรมาก ? ” จงจื่อฉี อยากรู้อยากเห็น
“ การฝึกฝนของเจ้าอยู่ในระดับต่ำ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เจ้าไม่สามารถสัมผัสได้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าได้รับการปราบปรามนี้จากใครอีก ? ” ปีศาจถามจงจื่อฉี
” ใคร ? นายท่าน ? ” จงจื่อฉี เดา
“ นายท่านสูงส่ง เขาเป็นคนลึกลับและมีเกียรติ เขาแตกต่างจากซวนเทียน ” ปีศาจอธิบาย
” งั้นใคร ? ” จงจื่อฉี ไม่เข้าใจ
“ บรรพบุรุษปีศาจ ! ” ปีศาจกล่าวอย่างเคร่งขรึม
จงจื่อฉี กระพริบตาและสับสน “ เขาเป็นใคร ? ”
ปีศาจพูดไม่ออกและถอนหายใจ “ ในโลกปีศาจ มีจักรพรรดิปีศาจที่เป็นผู้นำของโลกนับหมื่น ภายใต้พวกเขา มีบรรพบุรุษปีศาจที่สามารถเปลี่ยนสวรรค์และโลกได้ ”
“ เจ้ากำลังบอกว่าออร่าของผู้อาวุโส ซวนเทียน คล้ายกับออร่าของบรรพบุรุษปีศาจ ? ” จงจื่อฉี ตกตะลึง
“ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ข้าตกใจ อยากจะบอกว่าไม่ แต่นั่นคือความจริง ออร่าตามธรรมชาติแบบนี้คงเป็นสิ่งที่ตัวเขาเองไม่รู้ ข้ากลัวมากจนไม่กล้าพูดอะไรสักคำในกรณีที่ข้าเปิดเผยบางสิ่งและลงเอยด้วยการตกเป็นเป้าหมายของเขา ” ปีศาจก็กลัว
“ เขาน่ากลัวมาก ? ” จงจื่อฉี ตกตะลึง
“ ก็บอกแล้วไงว่าตัวประหลาด ” ปีศาจรู้สึกรำคาญ
“ ไม่เป็นไร เจ้าก็เห็นว่าเขาเป็นมิตร ยิ่งกว่านั้นเขากำลังมุ่งหน้าไปยัง แดนนภาสวรรค์ และเราจะไม่พบเขา ไม่ต้องกลัว ” จงจื่อฉีปลอบใจ
“ ใครบอกว่าข้ากลัว ” ปีศาจพูดอย่างดื้อรั้นว่า “ ข้าแค่ระวัง เจ้ารู้หรือไม่ว่าในกรณีนี้คืออะไร ? ”
“ เอาล่ะ เจ้าไม่กลัว เจ้าแค่ระวัง อย่าพูดถึงผู้อาวุโสซวนเทียนอีกเลย อย่างไรก็ตามเราจะไม่ติดต่อกับเขา เราควรรายงานข่าวเกี่ยวกับเสาเทพปีศาจให้นายท่านทราบหรือไม่ ? ” จงจื่อฉีถาม
ปีศาจพูดอย่างแน่วแน่ว่า “ แน่นอนสิ เราค้นหามานานและในที่สุดก็มีข่าวดี เราต้องแจ้งให้นายท่านทราบเกี่ยวกับความเจ็บปวดของเรา ”
“ งั้นก็รายงานตัวสิ ” จงจื่อฉีกล่าว
ปีศาจเริ่มติดต่อกับ หลี่เซียนเต่า
ในธนาคารแห่งจักรวาล หลี่เซียนเต่า เพิ่งหลับตาเพื่อพักผ่อนและปรับสภาพของเขาเอง
ข่าวของปีศาจแพร่กระจายไปยังเขา
หลี่เซียนเต่า ขมวดคิ้ว ปีศาจไม่ค่อยส่งข่าวถึงเขา และทุกครั้งที่จะมีอะไรเกี่ยวข้องกับเสาเทพปีศาจ
“ เจ้าพบข่าวเกี่ยวกับเสาเทพปีศาจที่เหลืออยู่หรือไม่ ? ” หลี่เซียนเต่า รู้สึกตื่นเต้นและต่อสายทันที
“ นายท่าน เรามีข่าว ” ปีศาจพูดทันที
หลี่เซียนเต่า รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ” เจ้าไม่สามารถบอกข้าได้อย่างชัดเจนในการโทร ให้กลับไปที่ธนาคารแห่งจักรวาลทันที ”
หลี่เซียนเต่า ต้องการถามพวกเขาแบบเห็นหน้ากัน
เสาเทพปีศาจเหล่านี้เป็นความหวังของหลี่เซียนเต่าที่จะรวมเก้าแดนนภาเข้าไปในร่างกายของเขา และเขาต้องระวังเรื่องนี้
” รับทราบนายท่าน ” ปีศาจตกลง
หลี่เซียนเต่า บอก ธนาคารแห่งจักรวาล ให้ส่งเทเลพอร์ต ไปรับปีศาจและ จงจื่อฉี ทันที
หลี่เซียนเต่า มาที่จัตุรัสเพื่อรอ
เสี่ยวฉีเดินผ่านไปอย่างสงสัย “ ธนาคารแห่งจักรวาลได้เทเลพอร์ตแล้ว เกิดอะไรขึ้น ? ”
หลี่เซียนเต่า กล่าวว่า “ มีข่าวจากปีศาจว่าเขาพบเสาเทพปีศาจ ธนาคารแห่งจักรวาลจะไปรับเขา ”
“ มีเพียงเสาเทพปีศาจเท่านั้นที่สามารถทำให้ท่านตื่นเต้นได้ ” เสี่ยวฉีพูดติดตลก
“ ใช่ ข้าต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะสามารถปกป้องคุณผู้หญิงเสี่ยวฉีที่สวยงามของข้าได้ ” หลี่เซียนเต่า มองไปที่เสี่ยวฉีและกระพริบตา
“ ท่านรู้แต่การแกล้งข้า !! ” ใบหน้าของนางแดงและนางบีบแขนของ หลี่เซียนเต่า
“ เจ้าเรียนรู้สิ่งนี้จากใคร ” หลี่เซียนเต่าตกใจ
“ เด็กผู้หญิงสามารถเรียนรู้ทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง ” เสี่ยวฉีพูดอย่างภาคภูมิใจ
” โอ้โห ! ” หลี่เซียนเต่า ยกนิ้วโป้ง