Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ - ตอนที่ 2261 ต่างคนต่างจับตัว

ตูม!

พลังระเบียบไร้สิ้นสุดเข้าปกคลุมผู้อาวุโสประหัตวิญญาณราวกับอสรพิษเริงระบำ

กลิ่นอายน่าสะพรึงนั้นทำให้ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณยังหน้าเปลี่ยนสี ในกาลเวลาไร้สิ้นสุดที่ผ่านมานี้เขาใช้และควบคุมพลังระเบียบต้นกำเนิดของแดนวังมังกรนี้มาตลอด จะไม่รู้ความน่ากลัวของพลังนี้ได้อย่างไร

“ทลาย!”

เขาพลันพลิกมือ มุกมรรคที่พร่างพราวสะดุดตาเม็ดหนึ่งปรากฏ แสงสว่างนับไม่ถ้วนแผ่ออกมา โจมตีเคราะห์สังหารที่ปกคลุมมานั้นในชั่วพริบตา

“ชาติชั่วอย่างเจ้าถึงกับกล้าหลอมมุกสยบหล้าที่ข้าทิ้งไว้ มีใจประสงค์ร้าย!”

บรรพชนเจินหลงโกรธเกรี้ยว ไม่อาจเก็บกลั้นโทสะไว้ได้

มุกสยบหล้าเป็นสิ่งที่เขาทิ้งไว้ในเผ่าก่อนประสบเคราะห์คราวนั้น มีเพียงหัวหน้าเผ่าถึงครอบครองและนำมาใช้ ทำให้สามารถควบคุมพลังต้นกำเนิดในแดนวังมังกรได้อย่างคล่องมือ

ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณไม่ได้เป็นหัวหน้าเผ่า แต่เขากลับหลอมมุกสยบหล้าเป็นของตัวเอง!

“มีเพียงครอบครองมุกนี้ ข้าถึงสามารถรับรองได้ว่าเผ่าของพวกเราจะไม่มีคนทรยศอย่างหมิงหลัวปรากฏขึ้นอีก ใต้เท้าบรรพชน นี่ข้าใคร่คครวญเพื่อเผ่าของพวกเราทั้งนั้น”

ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณคำราม

ตูม!

ทั้งสองต่างควบคุมพลังระเบียบ เข้าห้ำหั่นอย่างดุเดือดกลางอากาศ ฟ้าดินพลิกตลบ สรรพสิ่งวอดวาย สถานการณ์น่ากลัวหาใดเทียบ

นอกสนามรบ อ๋าวซิงถังรีบสื่อจิตว่า ‘หลินสวิน พวกเจ้าไปช่วยจิ่งเซวียนที่เขามังกรบรรรพชน ที่นี่ให้ข้ากับท่านลุงเจ้าจัดการก็พอ”

หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง พยักหน้าตอบรับ “ต้าหวง เจ้าอยู่ที่นี่”

ต้าหวงชะงักไป คล้ายไม่พอใจเท่าไรที่หลินสวินไม่พาตนไป แต่สุดท้ายก็ยังพยักหน้ารับคอตก

หลินสวินพลันพาซีกับซย่าจื้อพุ่งไปทางเขาบรรพชนมังกร

ถ้อยคำที่ผู้อาวุโสประหัตวิญญาณพูดไว้ก่อนหน้านี้ทำให้หลินสวินแน่ใจ ว่าจิ่งเซวียนกับลูกในท้องของนางยังอยู่ในแดนวังมังกรแห่งนี้ หนำซ้ำยังเป็นไปได้สูงยิ่งที่จะอยู่ที่เขาบรรพชนมังกร!

……

เขาบรรพชนมังกร

ริมบ่อมังกร อ๋าวฮ่วนไห่สีหน้าปนเปไปด้วยความรู้สึกต่างๆ ขมวดคิ้วแน่น เขาได้ข่าวแล้วเช่นกันว่าพวกหลินสวินที่เดิมควรตายไปตั้งแต่สองปีก่อนบุกเข้ามาในแดนวังมังกรอีกครั้ง!

นี่ทำให้เขาตะลึงนัก แต่ยังไม่ถึงกับร้อนรน

แต่ก็ในตอนนี้เอง เขากลับสัมผัสได้อย่างแจ่มชัดว่าพลังระเบียบในแดนวังมังกรกำลังเกิดการปะทะรุนแรง!

ชั่วขณะเดียวเขาหน้าเปลี่ยนสีไปโดยสมบูรณ์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น

“ถ้าข้าเดาไม่ผิด บรรพชนเจินหลงที่ถูกกำราบอยู่ใต้ทะเลปีศาจนั่นหลุดออกมาแล้ว หนำซ้ำยังกำลังสู้กับอ๋าวจิ่วอี๋”

จู่ๆ หญิงชุดม่วงเหยี่ยนซิงที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยปาก ประกายเย็นเยียบฉายวาบในดวงตาทั้งสอง

อ๋าวฮ่วนไห่ร่างเกร็งไปทั้งตัว ร้องเสียงหลงว่า “นี่เป็นไปไม่ได้!”

“ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้”

เหยี่ยนซิงเอ่ยเย็นชาว่า “ตั้งแต่เมื่อสองปีก่อน ข้าก็เคยเตือนพวกเจ้าแล้วว่าหลินสวินนั่นไม่มีทางตายง่ายปานนั้น แต่เจ้ากับอ๋าวจิ่วอี๋ก็ไม่เชื่อ”

อ๋าวฮ่วนไห่สีหน้าบิดเบี้ยวไปครู่หนึ่ง สักพักถึงเอ่ยอย่างหนักแน่นว่า “เหิงอวี่ รอไม่ได้อีกแล้ว เจ้าลงมือกลืนกินรังมังกรสีทองนี่เข้าไปในร่างตอนนี้เลย!”

ในบ่อมังกร รังมังกรสีทองแผ่แสงมรรคลึกลับนุ่มนวลออกมา ภายในนั้นราวกับมีชีวิต เกิดเป็นจังหวะหายใจเข้าออก

ได้ยินดังนี้อ๋าวเหิงอวี่ก็อึ้งไป “ตอนนี้หรือ”

ตามแผนเหลืออีกไม่ถึงสามเดือน รังมังกรแห่งนี้ก็จะแปรสภาพสำเร็จแล้ว หากลงมือตอนนี้ ถ้าเกิดข้อผิดพลาดอะไรเข้า…

“เร็วเข้า!” อ๋าวฮ่วนไห่ตะคอกลั่น สีหน้าเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมขึ้นมา สถานการณ์เปลี่ยนไปโดยสมบูรณ์แล้ว เขาต้องตัดสินใจทันที

เพียงแต่ตอนที่อ๋าวเหิงอวี่จะลงมือ จู่ๆ เหยี่ยนซิงก็แค่นหัวเราะหยัน “ของวิเศษชั้นนี้ สวะอย่างเจ้ามาแตะได้ด้วยหรือ ไสหัวไป!”

โครม!

พอนางสะบัดมือ ตัวอ๋าวเหิงอวี่ก็ถูกตบกระเด็นออกไป กระแทกกับหน้าผาสูงชันที่อยู่ห่างไปหลายพันจั้งและหมดสติไปทันที

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” อ๋าวฮ่วนไห่ตะลึง คำรามเกรี้ยวกราด

เหยี่ยนซิงสีหน้าเรียบเฉย เอ่ยอย่างเย็นชาว่า “เด็กนั่นยังไม่ได้เกิดมาจริงๆ จะถูกคนอื่นทำลายได้หรือ”

“นี่ไม่เกี่ยวกับเจ้า!”

อ๋าวฮ่วนไห่หน้าถมึงทึง “หรือเจ้าไม่อยากได้โลหิตสมบัติบรรพชนมังกรแล้ว”

“ตั้งแต่นี้ไปก็เกี่ยวข้องแล้ว”

เหยี่ยนซิงเอ่ยเรื่อยเฉื่อย “ข้าจะบอกเจ้าก็ได้ ตั้งแต่แรกข้าก็คิดจะเอาเด็กนี่ไป สิ่งที่ตื่นขึ้นในตัวเขาคือพลังพรสวรรค์ของตระกูลลั่วของข้า นอกจากนี้โลหิตบรรพชนมังกรข้าก็ต้องการ ถ้าเจ้ากล้าไม่ให้ ข้าก็จะฆ่าเจ้า”

วาจาราบเรียบ แต่น้ำเสียงโหดเหี้ยมนั้นกลับทำให้คนสั่นทั้งที่ไม่หนาว

อ๋าวฮ่วนไห่หัวเราะเพราะโกรธถึงขีดสุด “เจ้าไม่กังวลว่าจะไม่อาจรอดชีวิตออกไปหรือ”

เหยี่ยนซิงแววตานึกสนุกเจือความดูแคลน “อ๋าวจิ่วอี๋ที่ควบคุมพลังระเบียบต้นกำเนิดของแดนวังมังกรนี้ยังเอาตัวเองรอดได้ยาก เจ้าคิดว่าข้าจะยังกลัวหรือ”

อ๋าวฮ่วนไห่ใจสะท้าน แผนที่วางมาหลายสิบปี รอคอยอย่างยากลำบากจนใกล้จะสุกงอมแล้ว จะถูกคนอื่นชุบมือเปิบไปแบบนี้หรือ

สวบ!

ทันใดนั้นเหยี่ยนซิงก็พุ่งเข้าไป ผมสีม่วงทั้งศีรษะปลิวสยาย สิ่งที่เร็วยิ่งกว่านางก็คือทวนศึกสำริดที่อยู่ในมือนาง กรีดผ่านฟ้ากว้างพุ่งไปหาอ๋าวฮ่วนไห่

หากเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาย่อมไม่กล้าเชื่อว่าเหยี่ยนซิงจะลงมือเด็ดขาดและฉับไวปานนี้

แต่ถึงอย่างไรอ๋าวฮ่วนไห่ก็ไม่ใช่คนธรรมดา เขาเป็นหัวหน้าเผ่าเจินหลง เป็นดั่งนายเหนือหัวในแดนเจินหลง

ยามเผชิญหน้ากับการโจมตีถึงตายเช่นนี้ เขากลับไม่ต้านทานสักนิด พุ่งไปหารังมังกรสีทองในบ่อมังกรนั้นทันที

ปึง!

ทวนศึกสำริดแทงเข้าที่แผ่นหลังของเขา เสื้อผ้าที่หลังเขาถูกระเบิดกระจุยท่ามกลางเสียงปะทะหนักทึบ แต่ทวนศึกนั้นกลับถูกเกราะสมบัติสีเขียวชั้นหนึ่งขวางไว้ ไม่อาจแทงทะลุร่างเขาได้

เหยี่ยนซิงนัยน์ตาหดรัด ยังไม่ทันรอให้นางลงมือ อ๋าวฮ่วนไห่ก็มาถึงหน้ารังมังกรสีทอง มือข้างหนึ่งกดอยู่บนนั้นตวาดว่า “ถ้าเจ้ากล้าลงมืออีก ข้าจะทำลายมันซะ!”

ขณะที่พูดมุมปากเขามีเลือดไหลออกมา หน้าซีดเผือด เมื่อครู่แม้เขาใช้เกราะสมบัติรักษาชีวิตไว้ แต่อานุภาพการโจมตีนั้นของเหยี่ยนซิงน่ากลัวเกินไป แค่พลังที่ปะทะเข้ามาก็ซัดเขาบาดเจ็บแล้ว

เหยี่ยนซิงแววตาเย็นชา ไม่กล้าบุ่มบ่ามเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ เอ่ยว่า “ปล่อยมันซะ ข้ารับรองว่าจะไม่ทำอันตรายชีวิตเจ้า”

ฟุ่บ!

นางพูดพลางยื่นมือไปคว้า อ๋าวเหิงอวี่ที่อยู่ไกลลิบถูกนางจับเข้ามา จับอยู่ในมือเหมือนหิ้วลูกไก่

“เจ้าดูอีกที นี่เป็นถึงลูกสายตรงที่เจ้ารักที่สุด เป็นความหวังในภายภาคหน้าของเผ่าเจินหลงของเจ้า เจ้าไม่กังวลว่าข้าจะทำลายเขาหรือ” เหยี่ยนซิงเอ่ย

อ๋าวฮ่วนไห่ตาแทบถลน ดวงตาแดงก่ำเอ่ยว่า “ถ้าเจ้ากล้าทำเช่นนี้ ข้าสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้เจ้ารอดชีวิตจากไปแน่!”

สองปีก่อนหลินสวินก็จับบุตรชายบุตรสาวของเขาหลายคนไปทั้งเป็น ไม่รู้เป็นตาย ตอนนี้ข้างกายเหลือเพียงอ๋าวเหิงอวี่คนเดียว ตอนนี้ยังถูกเหยี่ยนซิงจับเป็นตัวประกัน นี่ทำให้เขาแทบจะเสียสติแล้ว

เหยี่ยนซิงสีหน้าไร้อารมณ์ “ขู่ไปก็ไร้ประโยชน์ ถ้าอยากให้ลูกชายเจ้ารอด ก็ต้องดูว่าเจ้าจะยอมเอารังมังกรนั้นมาแลกหรือไม่”

อ๋าวฮ่วนไห่โกรธจนกัดฟันแทบแตก สุดท้านยังคงเก็บกลั้นไว้แล้วเอ่ยว่า “ได้ ข้ารับปากเจ้า แต่เจ้าต้องปล่อยเหิงอวี่มาก่อน!”

เหยี่ยนซิงแสยะยิ้ม “ไม่ เจ้าต้องส่งรังมังกรนั่นมาก่อน”

อ๋าวฮ่วนไห่โกรธจนตัวสั่น สีหน้าเริ่มบิดเบี้ยว ผ่านไปสักพักจู่ๆ ก็คำรามว่า “แน่จริงเจ้าก็ฆ่าเขาสิ! สองปีก่อนข้าเสียลูกไปหลายคนแล้ว ต่อให้ตอนนี้ตายไปอีกคนแล้วจะอย่างไร”

ความจริงเขาก็รู้ดีว่าทันทีที่ส่งรังมังกรสีทองนั่นไป ไม่เพียงช่วยอ๋าวเหิงอวี่ไว้ไม่ได้ เป็นไปได้สูงยิ่งที่จะเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งด้วย!

มองเห็นอ๋าวฮ่วนไห่ดึงดันและดุร้ายปานนี้ เหยี่ยนซิงก็นิ่วหน้าอย่างอดไม่ได้

ก็ในตอนนี้เองเสียงทะลวงอากาศระลอกหนึ่งลอยมาจากไกลๆ เงาร่างหลินสวิน ซี ซย่าจื้อพุ่งเข้ามาแล้ว

“เป็นเจ้า!” เหยี่ยนซิงมองปราดเดียวก็จำซีได้ ไอสังหารในดวงตาแรงกล้า

ในโลกมืดตอนนั้น นางเคยประมือกับซี ศึกนั้นใช้คำว่าน่าอนาถมาบรรยายได้ สุดท้ายซีก็ถูกผู้สืบทอดลำดับสองแห่งคีรีดวงกมลจ้งชิวมาช่วยไป ส่วนนางก็ฉวยโอกาสนี้หลบหนี

ทันใดนั้นเหยี่ยนซิงก็เห็นหลินสวิน นัยน์ตาหดรัดลงเล็กน้อย “เจ้าตัวจ้อย ในที่สุดพวกเราก็ได้พบกัน…”

เสียงเผยให้เห็นความชิงชัง

และพอเห็นซย่าจื้อ นางกลับชะงักไป บนใบหน้างดงามปรากฏสีหน้าคล้ายริษยา

ความรู้สึกนางคล้ายไม่อาจควบคุม กัดฟันพูดอย่างเห็นได้ยากว่า “สมควรตาย พลังมหามรรคโชคชะตาหรือ เดิมทีควรเป็นของข้า แต่ดันถูกนางเด็กอย่างเจ้าได้ไปแล้ว!”

หลินสวินนิ่วหน้า เหลือบมองเหยี่ยนซิงแวบหนึ่ง แต่ไม่นานนักเขาก็ถูกรังมังกรสีทองที่อยู่ในบ่อมังกรนั้นดึงดูด รู้สึกได้ว่าในรังมังกรสีทองนั้นมีกลิ่นอายที่เขาคุ้นเคยเป็นที่สุด

นั่นคือกลิ่นอายของจ้าวจิ่งเซวียน!

“เจ้าก็คือหลินสวินหรือ มาได้จังหวะพอดี ในรังมังกรนี้ผนึกลูกเมียเจ้าเอาไว้ ถ้าเจ้าอยากให้พวกเขารอดก็ฆ่าผู้หญิงคนนี้ซะ!”

ทันใดนั้นอ๋าวฮ่วนไห่ก็ตะโกนเสียงเหี้ยม ชี้เหยี่ยนซิงที่อยู่ไม่ไกล “หาไม่ข้าจะทำลายรังมังกรนี้ทันที!”

ก่อนหน้านี้เขาใช้สิ่งนี้มาขู่เหยี่ยนซิง แต่ตอนนี้เขากลับเอาสิ่งนี้มาขู่หลินสวิน!

ดวงตาหลินสวินพลันอึมครึมเป็นอย่างยิ่ง มองอ๋าวเหิงอวี่ที่เหยี่ยนซิงหิ้วอยู่ ในใจพลันขบคิดได้บางอย่าง กล่าวว่า “ผู้อาวุโส ผู้หญิงคนนี้ให้ท่านจัดการแล้วกัน”

ซีพยักหน้า สีหน้าเรียบเฉยเยือกเย็น

“ระวังอย่าทำให้ลูกข้าบาดเจ็บ!” อ๋าวฮ่วนไห่ตะคอกลั่น

น่าเสียดายที่ซีลงมือไปก่อนแล้ว เมินคำพูดของเขาอย่างสิ้นเชิง

ตูม!

ทวนไร้สวรรค์กวาดขวาง ม้วนเอากลิ่นอายทำลายล้างคับฟ้าขึ้นมา ความแกร่งกล้าของอานุภาพทำให้เขาบรรพชนมังกรแห่งนี้ยังสั่นไหว

“นี่เป็นเจ้าบีบบังคับข้า!”

เหยี่ยนซิงเหลือบมองอ๋าวฮ่วนไห่ ร่างอ๋าวเหิงอวี่ที่หิ้วอยู่ในมือระเบิดกระจุยกลายเป็นหมอกเลือดปลิวว่อน

ขณะเดียวกันทวนศึกที่นางถืออยู่ก็ส่งเสียดังชิ้ง โฉบพุ่งรุนแรง กลิ่นอายแรกกำเนิดถาโถมอบอวลเข้าห้ำหั่นกับซี

ตูม โครม!

ทั้งสองต่อสู้กันกลางอากาศ ใช้ทวนศึกเข้าปะทะ ทำให้บริเวณนั้นปั่นป่วน เกิดเป็นภาพโลกาวินาศ

ส่วนในบ่อมังกรกลับมีเสียงร้องโศกเศร้าโหยหวนของอ๋าวฮ่วนไห่ดังขึ้น “เหิงอวี่!!”

เขาฝากความหวังใหญ่ไว้กับอ๋าวเหิงอวี่บุตรชายคนโตคนนี้ แต่ตอนนี้กลับตายไปต่อหน้าต่อตาเขา สิ่งนี้กระทบใจเขาอย่างหนักหน่วงยิ่ง ทำให้เขาแทบเสียสติ

“อย่าเศร้าใจไวไปนัก เจ้าดูสิว่าเดรัจฉานน้อยพวกนี้เป็นใคร”

ขณะที่พูดหลินสวินก็สะบัดแขนเสื้อ ร่างเหล่าองค์ชายองค์หญิงเผ่ามังกรอย่างพวกองค์ชายรองอ๋าวเทียนอวี๋ปรากฏตัว แต่ละคนสีหน้าทุกข์ตรม ถูกพลังของหลินสวินผนึกไว้มั่น

ยามเห็นอ๋าวฮ่วนไห่ที่อยู่ไกลๆ พวกอ๋าวเทียนอวี๋ต่างร้องอย่างตื่นเต้น

“ท่านพ่อช่วยข้าด้วย!”

“ท่านพ่อรีบมาช่วยพวกเราที!”

“ท่านพ่อข้าไม่อยากตาย ไม่อยากตาย…”

เสียงร้องเรียกแต่ละเสียงทำให้อ๋าวฮ่วนไห่ใจกระตุกเหมือนถูกมีดแทง เขาจ้องหลินสวินตาวาวโรจน์ เสียงแหบแห้งเหมือนเค้นมาจากอก

“ปล่อยพวกเขา! หาไม่แล้วข้าจะทำลายรังมังกรนี้ทันที!”

——