Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ - ตอนที่ 2954 ความจริงหลังม่าน

ตอนที่ 2954 ความจริงหลังม่าน

การต่อสู้ปิดฉากลงอย่างหวุดหวิด

รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์ทั้งสองนั้น ท้ายที่สุดก็ยังถูกจ้งชิวสังหาร

ใช้เวลาหนึ่งถ้วยชาเต็มๆ

และจ้งชิวก็จ่ายค่าตอบแทนไปไม่น้อย ร่างกายได้รับบาดเจ็บแต่ก็ไม่ถึงกับรุนแรง เพียงแต่ดูแล้วยับเยินนัก ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าซีดขาว หายใจหอบถี่

ชั่วขณะที่การต่อสู้จบลงนั้น เขาพ่นลมหายใจออกมายาวๆ เอ่ยทอดถอนใจว่า “ตอนนี้นับว่าข้าได้รู้แล้ว ว่าระดับของเจ้าศิษย์น้องเล็กแข็งแกร่งปานไหน”

หลินสวินก้าวไปข้างหน้า ส่งลูกกลอนโอสถขวดหนึ่งให้จ้งชิว เอ่ยว่า “ศิษย์พี่ รักษาแผลก่อน”

ไกลออกไปเสวียนเฟยหลิงที่เห็นภาพก่อนหน้านี้ทั้งหมดกลับกล่าวพึมพำ “ดังคาด ผู้สืบทอดคีรีดวงกมลไม่มีใครไม่วิปริตสักคน…”

เพียงอาศัยพลังต่อสู้ของตัวเอง ในสถานการณ์หนึ่งต่อสองยังสังหารรูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์สองคนได้ ความแข็งแกร่งของจ้งชิวเรียกได้ว่าเย้ยฟ้าแล้ว

แน่นอนว่าถ้าเทียบกับหลินสวินอาจจะด้อยกว่าไม่น้อย แต่เทียบกับคนระดับเดียวกันบนโลกนี้คนอื่น จ้งชิวก็เรียกได้ว่าเป็นพวกอหังการของระดับนี้ไปแล้ว!

……

ทะเลหมื่นดาราไม่คืนสภาพนานแล้ว บนผืนดินแหวกออกเป็นโกรกธารน่าตกตะลึง ตัดสลับนับไม่ถ้วน สรรพสิ่งล้วนวอดวาย ห้วงอากาศปั่นป่วนมีพายุอาละวาด ส่งเสียงหวีดหวิวออกมา

นี่เป็นร่องรอยที่มหาศึกหลงเหลือไว้! 艾琳小說

ต่อให้จักจั่นทองลงมือสลายภัยพิบัติที่รุนแรงที่สุดได้ทันเวลา แต่ความพังพินาศจากระลอกคลื่นการต่อสู้ก็ยังเรียกได้ว่าน่าตกตะลึง

อย่างน้อยในเวลาสั้นๆ ทะเลหมื่นดาราก็ไม่มีทางกลับไปเป็นดังเก่าได้

การต่อสู้ปิดฉากลงแล้ว หลินสวินจัดการทรัพย์หลังศึกในสนามรบ ดวงตามองไปยังส่วนลึกของเวิ้งฟ้า

ที่นั่นแสงเคราะห์โชติช่วง สายฟ้าถาโถม มหาเคราะห์นิรันดร์ที่พุ่งเป้าไปยังโหยวเป่ยไห่นี้ยังดำเนินต่อไป เพียงแค่กลิ่นอายที่แผ่ออกมาก็พาให้คนอกสั่นขวัญแขวนแล้ว

“ไป กลับสำนักเดี๋ยวนี้เลย”

หว่างคิ้วเสวียนเฟยหลิงเผยแววหนักอึ้ง

แม้เคราะห์สังหารที่มาจากโลกภายนอกจะคลี่คลาย แต่โหยวเป่ยไห่จะแจ้งมรรคนิรันดร์ได้สำเร็จหรือไม่ยังชวนปาดเหงื่อดังเดิม ไม่อาจคาดเดาได้

ฟุ่บๆๆ!

ไม่นานนักเงาร่างของพวกเขาก็หายลับไปในทางเข้าลัทธิแรกกำเนิด

……

“จบหรือยัง”

“มหาเคราะห์วันสิ้นโลกนั่นไม่ได้มาเยือน”

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมภัยพิบัติน่ากลัวปานนี้ถึงเกิดขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ”

ขณะเดียวกันทั้งน่านฟ้าที่เจ็ด สรรพชีวิตมากมายก็ค่อยๆ สงบใจลงจากความพรั่นพรึงและสิ้นหวัง

มหาเคราะห์ราวกับจะทำลายโลกเมื่อครู่นั้นไม่ได้มาเยือนจริงๆ แต่สำหรับสรรพชีวิตที่กระจายอยู่ในน่านฟ้าที่เจ็ดเหล่านี้แล้ว กลับไม่ด้อยไปกว่าเดินเฉียดใกล้ประตูผี

และตอนนี้เมื่อสัมผัสได้ว่าพลังกฎระเบียบฟ้าดินค่อยๆ กลับเป็นปกติ มองดูบนเวิ้งฟ้านั้นก็ไม่ปรากฏภัยพิบัติน่าเหลือเชื่ออีก ทุกคนต่างรู้สึกเหมือนรอดจากหายนะ ทั้งยินดีปรีดาและฉงนใจ

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

และในเวลาเดียวกัน ในน่านฟ้าที่หนึ่งถึงหก กระทั่งน่านฟ้าที่แปด ต่างก็ถกกันถึงปรากฏการณ์ประหลาดพิบัติเคราะห์ที่เรียกได้ว่าไม่เคยพบเห็นมาก่อนนี้

แต่เทียบกับน่านฟ้าที่เจ็ด น่านฟ้าอื่นไม่ได้สัมผัสชัดเจน แรงโจมตีที่ได้รับก็ไม่มาก ดังนั้นแม้จะตกตะลึงและฉงนใจ แต่ก็ไม่ได้ตื่นตระหนกมากนัก

มีเพียงขุมอำนาจสิบยักษ์ใหญ่อมตะในน่านฟ้าที่แปดนั้นที่สัมผัสกลิ่นอายที่แตกต่างออกไปได้อย่างชัดเจน รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไปบ้าง

ทว่าขนาดพวกเขาก็ยังคาดเดาไม่ได้ ว่าตอนจบของเคราะห์สังหารที่พุ่งเป้าไปยังหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดนี้เป็นเช่นไร

ก็ในวันนั้นเอง ยักษ์ใหญ่เหล่านี้ก็ส่งกำลังพลออกไปสืบข่าวจากโลกภายนอก

……

แดนแรกเริ่ม

เคราะห์สวรรค์อันน่าครั่นคร้ามก็ถั่งโถมลงมาเหมือนน้ำตก

เงาร่างของโหยวเป่ยไห่กรำศึกอยู่กลางเคราะห์สวรรค์ ภาพดูน่ากลัวนัก

“พวกเจ้าควรทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องสนข้า ข้าจะดูอยู่ตรงนี้”

จ้งชิวหยุดเท้าทันที มองไปยังมหาเคราะห์นิรันดร์ครั้งนี้

หลินสวินคิดแล้วเอ่ยว่า “ผู้อาวุโส ข้าก็จะอยู่ด้วย”

ก่อนจักจั่นทองจากไปได้มอบขวดหยกไว้กับเขาขวดหนึ่ง ให้เขามอบให้โหยวเป่ยไห่หลังจากเคราะห์นิรันดร์ครั้งนี้ปิดฉากลง

“ได้ ข้าไปหาพวกเหล่าฟาง”

เสวียนเฟยหลิงทะยานตรงไปแดนลับแรกฟ้า

ตอนนี้รองหัวหน้าหออย่างพวกฟางเต้าผิง ตู๋กูยง หยวนอู่เทียนต่างอยู่ที่แดนลับแรกฟ้า ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นที่โลกภายนอก

กระทั่งเสวียนเฟยหลิงจากไป หลินสวินจึงเอ่ยถามว่า “ศิษย์พี่ ตอนนี้ท่านน่าจะบอกข้าได้แล้วกระมัง ว่าทำไมผู้อาวุโสจักจั่นทองถึงยืนกรานจะให้พวกอาจารย์อาคงเจวี๋ยไปแหล่งสถานคุนหลุนด้วยให้ได้”

จ้งชิวคิดๆ แล้วกล่าวว่า “ฟ้าจะเปลี่ยนแล้ว”

“ฟ้าเปลี่ยนหรือ”

หลินสวินนัยน์ตาหดรัดลงเล็กน้อย

จ้งชิวเอ่ยเสียงเบาว่า “สถานการณ์วันนี้คล้ายเป็นหมากกระดานหนึ่ง และเป็นไปได้สูงยิ่งว่าคนวางหมากจะเป็นผู้บงการหลังม่านเคราะห์แห่งยุคสมัยนั่น”

หลินสวินเอ่ยอย่างกริ่งเกรง “ก่อนหน้านี้บรรพจารย์ลัทธิวิญญาณ ผู้อาวุโสซวีอิ่นก็เคยสันนิษฐานไว้เช่นนี้ ทั้งยังบอกว่าวสิ่งที่เคราะห์สังหารนี้ต้องการจัดการจริงๆ… น่าจะเป็นข้า”

จ้งชิวเอ่ยปากชมอย่างอดไม่ได้ “ผู้อาวุโสซวีอิ่นสมกับเป็นยอดเมธีผู้มากความสามารถที่ท่องไปในยุคสมัยมากมาย ข้อสันนิษฐานของเขากับอาจารย์ และผู้อาวุโสจักจั่นทองเหมือนกัน”

หลินสวินจิตใจหดเกร็ง “หมายหัวข้าจริงๆ หรือ”

จ้งชิวยิ้มเอ่ย “ทำไม ศิษย์น้องเล็กเจ้ากลัวหรือ”

หลินสวินส่ายหัว “ข้าไม่ได้กลัว แต่ไม่เคยคิดว่าเป้าหมายสุดท้ายของเรื่องในวันนี้จะดันเป็นการจัดการข้า”

จ้งชิวเอ่ย “อาจารย์เคยว่าไว้ มีเพียงพลังนิพพานถึงคุกคามผู้บงการหลังม่านนั่นได้ เมื่อก่อนเจ้าไม่เคยเผยพลังนิพพาน บนโลกนี้ก็แทบไม่มีใครเชื่อว่าจะมียอดมรรคาอมตะอยู่ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่เพียงลัทธิพ่อมด ลัทธิฌาน กับเผ่าเทพนิรันดร์น่านฟ้าที่เก้าพวกนั้นที่รู้เรื่องนี้ กระทั่งผู้บงการหลังม่านนั่นก็คงระแวงระวังแล้ว”

เขาหยุดไปครู่แล้วเอ่ยว่า “ก็อย่างเคราะห์สังหารในวันนี้ ถ้าไม่ใครบงการ เจ้าคิดว่าลัทธิพ่อมด ลัทธิฌาน และน่านฟ้าที่เก้าจะเคลื่อนกำลังพลมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร พูดอีกอย่างก็คือ พวกเขาไม่กังวลว่าถ้าเปิดศึกเต็มรูปแบบกับลัทธิแรกกำเนิด ก็จะทำให้ตนเสียหายมหาศาลไปด้วยหรือ”

หลินสวินนึกถึงแต่ละเหตุการณ์ในวันนี้ กระทั่งรูปจำลองเจตจำนงบรรพจารย์ผู้ก่อตั้งของหอบรรพจารย์ทั้งสองหอกับร่างต้นระดับนิรันดร์ล้วนออกเคลื่อนไหว นี่ก็เหนือความคาดหมายเกินไปจริงๆ!

ถ้าไม่ใช่เพราะมีใครบงการ ลัทธิพ่อมด ลัทธิฌาน และเผ่าเทพนิรันดร์น่านฟ้าที่เก้าเหล่านั้น จะยอมส่งกำลังพลน่ากลัวมากขนาดนี้มาสู้ได้อย่างไร

“นี่เป็นสิ่งที่ผู้บงการหลังม่านนั่นควบคุมทั้งหมดหรือ”

ในใจหลินสวินหนาวสะท้าน

จ้งชิวเอ่ย “น่าจะเป็นเช่นนี้”

“ศิษย์พี่ ท่านรู้หรือไม่ว่าตกลงแล้วผู้บงการหลังม่านนั่นเป็นคนหรือพลังกฎระเบียบที่ลึกลับน่ากลัวถึงขีดสุดบางอย่างกันแน่” หลินสวินถามอย่างอดไม่ได้

ตั้งแต่สมัยอยู่แหล่งสถานศุภโชคเขาก็เคยถามเฉินหลินคงเช่นกัน แต่เฉินหลินคงกลับให้คำตอบที่ชัดเจนไม่ได้

เพราะในการผันเปลี่ยนของมหายุคมากมาย ไม่มีใครเคยเห็นผู้บงการหลังม่านคนนี้สักนิด!

รวมถึงเฉินซีปู่ทวดของเฉินหลินคง เมื่อนานมาแล้วก็เริ่มเสาะหาร่องรอยที่เกี่ยวข้องกับผู้บงการหลังม่านนี้ แต่เหมือนว่า… จะไม่พบอะไรเท่าไรเช่นกัน

ดังคาด จ้งชิวก็ส่ายหัวเอ่ยว่า “อย่าว่าแต่ข้า กระทั่งพวกอาจารย์กับผู้อาวุโสจักจั่นทองยังได้แต่คาดเดากับสันนิษฐานบางสิ่งบางอย่างมาจนถึงตอนนี้”

พูดถึงตรงนี้เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เอ่ยว่า “ศิษย์น้อง เนิ่นนานก่อนหน้านี้อาจารย์ก็จากไปเพื่อหาแหล่งสถานอัศจรรย์นั่น เจ้ารู้ไหมว่าทำไมอาจารย์ถึงทำเช่นนี้”

หลินสวินเอ่ย “ตามที่พูดกัน มีข่าวลือว่าในแหล่งสถานอัศจรรย์มีวิธีสลายเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพได้โดยสมบูรณ์อยู่”

จ้งชิวพยักหน้ากล่าว “ไม่ผิด แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ สถานที่อย่างแหล่งสถานอัศจรรย์ไม่ใช่ที่ที่ผู้บงการหลังม่านนั่นควบคุมได้ และก็มีแต่ที่นั่นที่อาจจะหาโฉมหน้าที่แท้จริงของผู้บงการหลังม่านนั่นได้”

หลินสวินถอนใจเบาๆ “ตอนนี้ข้าไม่มีกะจิตกะใจมาสนใจเรื่องพวกนี้จริงๆ”

จ้งชิวยิ้มออกมา “กังวลว่าหลังจากถูกผู้บงการหลังม่านนั่นหมายหัวแล้ว ต่อจากนี้ไปจะไม่มีวันสงบสุขหรือ”

ไม่ทันรอให้หลินสวินตอบ จ้งชิวก็เอ่ยว่า “วางใจ ก่อนเคราะห์แห่งยุคสมัยจะมาเยือนในพันปี ผู้บงการหลังม่านนั่นย่อมไม่สามารถปรากฏตัวเด็ดขาด”

หลินสวินประหลาดใจ “รู้ได้อย่างไร”

จ้งชิวยักไหล่พูด “อาจารย์บอกมา ถ้าเจ้าอยากรู้ ภายหน้ารอได้พบอาจารย์ไปถามเขาก็รู้แล้ว”

หลินสวิน “…”

จ้งชิวตบไหล่เขาเบาๆ เอ่ยว่า “ถ้าผู้บงการหลังม่านปรากฏตัวก็เท่ากับเดินมาหน้าฉากแล้ว ไม่อาจพูดว่าเป็นผู้บงการลับๆ ได้อีก ยุคสมัยผันเปลี่ยนมาหลายครั้งแต่ยังไม่มีใครรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเขา ก็เพราะเขาไม่เคยเผยร่องรอยมาตลอด ตอนนี้ก็เช่นกัน”

เขาหยุดไปครู่แล้วกล่าวต่อ “ส่วนที่ผู้อาวุโสจักจั่นทองยืนกรานให้พวกอาจารย์อาคงเจวี๋ยไปแหล่งสถานคุนหลุนก็ง่ายนัก อีกไม่นานโลกยอดนิรันดร์แห่งนี้จะฟ้าเปลี่ยนแล้ว…”

ในใจหลินสวินสั่นสะท้าน “ขอศิษย์พี่แถลงไขด้วย”

“ในอดีต ก่อนเคราะห์แห่งยุคสมัยแต่ละครั้งจะมาเยือน เคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพที่พุ่งเป้าไปที่ระดับนิรันดร์ก็จะปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีแต่เข้าไปในแหล่งสถานคุนหลุนถึงมีหวังจะหลบภัยพิบัติเช่นนี้ได้”

จ้งชิวเอ่ย “ตามที่อาจารย์กับผู้อาวุโสจักจั่นทองคาดการณ์ ในช่วงหลายปีต่อจากนี้ เคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพของยุคสมัยนี้ก็จะปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง ถ้าไม่รีบออกจากโลกยอดนิรันดร์ตอนนี้ เป็นไปได้สูงยิ่งว่าจะถูกเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพโจมตีถึงตาย”

“ดังนั้นสำหรับระดับนิรันดร์พวกนั้นแล้ว ยิ่งจากไปเร็วก็ยิ่งปลอดภัย ตอนนี้ รูปจำลองเจตจำนงของอาจารย์กับผู้อาวุโสจักจั่นทองต่างอยู่ที่แหล่งสถานคุนหลุน ยังสามารถช่วยเหลือพวกอาจารย์อาคงเจวี๋ยได้บ้าง แต่ถ้าล่าช้าต่อให้อยากช่วยก็ช่วยไม่ได้แล้ว”

หลินสวินถึงเข้าใจถ่องแท้

ก่อนหน้านี้เขาก็เคยได้ยินว่าแหล่งสถานคุนหลุนเป็นสถานที่พิเศษยิ่งแห่งหนึ่ง ทุกครั้งที่เคราะห์แห่งยุคสมัยมาเยือน ระดับนิรันดร์เหล่านั้นก็จะรวมตัวอยู่ภายใน ดำเนินการแย่งชิงเพื่อหลบการโจมตีจากเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพ

แน่นอนว่าในเวลาเช่นนั้น ก็สามารถหาร่องรอยการไปแหล่งสถานอัศจรรย์จากในแหล่งสถานคุนหลุนได้

การแก่งแย่งที่ว่าก็คือการช่วงชิงโอกาสไปแหล่งสถานอัศจรรย์!

“พูดเช่นนี้ ต่อให้เป็นระดับนิรันดร์ในเผ่าเทพนิรันดร์น่านฟ้าที่เก้าพวกนั้น ก็จะทยอยจากไปในช่วงไม่กี่ปีต่อจากนี้หรือ”

หลินสวินดวงตาเป็นประกาย เขารู้ดีว่านี่หมายความว่าอะไร

จ้งชิวเอ่ย “ไม่ผิด เพื่อปกป้องตัวเอง เผ่าเทพน่านฟ้าที่เก้าเหล่านั้นก็ต้องเตรียมพร้อมเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เรื่องที่สำคัญยิ่ง จะไม่สอดมือยุ่งเกี่ยวเรื่องนอกน่านฟ้าที่เก้าง่ายๆ อีก สถานการณ์เช่นนี้จะดำเนินไปถึงก่อนเคราะห์แห่งยุคสมัยจะมาเยือน”

หลินสวินเข้าใจกระจ่างแจ้งในที่สุด เอ่ยว่า “ถ้าเป็นเช่นนี้ สำหรับพวกเราแล้วช่วงเวลาหลังจากนี้ก็จะเป็นช่วงที่ดีที่สุดในการแก้แค้น!”

เสียงเจือความฮึกเหิม

จ้งชิวส่ายหัวเอ่ย “ศิษย์น้อง อย่าดูเบาเผ่าเทพนิรันดร์พวกนั้น พวกเขาดำรงอยู่ในยุคสมัยผันเปลี่ยนมากมายมาถึงตอนนี้ รากฐานพลังของพวกเขาแค่คิดก็รู้ว่าน่ากลัวปานไหน”

เขาเว้นช่วงไปแล้วเอ่ยต่อ “เมื่อก่อนทุกครั้งที่เคราะห์แห่งยุคสมัยมาเยือน ในเผ่าเทพนิรันดร์เหล่านั้นก็จะเลือกระดับนิรันดร์สักคนหรือสองสามคนให้อยู่ต่อ ระดับนิรันดร์เหล่านี้เตรียมตัวสละชีพเพื่อคุ้มครองตระกูลไว้แล้ว ไม่สนกระทั่งชีวิต ย่อมไม่สนใจภัยของเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพอยู่แล้ว”

——