Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2134-2135
ตอนที่ 2134
ประกาศยุบทีม
โคโค่เสียใจที่เสนอความคิดนี้ขึ้นมา
แต่หลินเฟิงกลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงจับตุ๊กตาในมือเล่น
การไม่เล่นเกมอีกก็เพราะกลัวว่าหลังจากที่ได้แตะมันแล้วจะวางมือ
ไม่ลง
อาจเป็นเพราะรู้สึกเสียดายก็เป็นได้
แต่บางครั้งก็ได้ข่าวจากกลุ่มวีแชท จ้าวซานพั่งไม่ได้ไลฟ์ สดเอ่ยอ้าง
ว่าตัวเองเป็นพี่อ้วนหล่อสุดอันดับหนึ่งของโลกอีกต่อไป กลับเอาแต่
ร้องเรียกให้เพื่อน ๆ ไปกินข้าวที่บ้านตัวเอง บอกว่ากำลังศึกษาสูตร
ทำอาหารใหม่ แล้วส่งรูปมาให้ดู ซึ่งก็เป็นแค่มะเขือยาวอบหม้อดิน
ดูเหมือนนี่แหละคือชีวิตธรรมดา ๆ ที่สุด
ทว่ายังมีคนคอยหาข่าวคราวของเขาอยู่เสมอ
หลินเฟิงกลับไม่สนใจ ตระกูลหลินเสื่อมเสียเพราะเขามามากพอแล้ว
เขาต้องชดเชยให้เต็มที่ถึงจะถูก
ต่อไปนี่คงเป็นเป้าหมายหนึ่งเดียวของชีวิตเขา
คนที่ไม่เคยกลัวฟ้ากลัวดิน กลับต้องมากลัวความจริงว่าจะไม่มีใคร
เห็นเขาในสายตาอีก
เขาที่ถูกบีบคั้นจนแทบไม่เหลือเลือดสักหยด ต่อให้หยิบเมาส์ขึ้นมา
อีกก็ไม่มีวันเหมือนเดิม
เพราะคนที่สำคัญค่อย ๆ ถอนตัวไป ทำได้อย่างมากแค่ถนอมเอาไว้
ข่าวคราวไม่มีวันหยุด ถูกสร้างขึ้นมาเรื่อย ๆ ถูกเรียบเรียงใหม่ครั้ง
แล้วครั้งเล่า ไม่เลือกวิธีการ
อันที่จริงเรื่องที่เกิดขึ้นน่าเศร้ามาก
บนโลกนี้มีแต่เรื่องที่ตัวเองทำเท่านั้นถึงจะถูกต้องใช่ไหม สิ่งที่ปรากฏ
ออกมาเหมือนจะถูก ไม่ว่าใช้วิธีการที่ชั่วร้ายแค่ไหนก็จะไม่มีคนไป
ตามเอาเรื่องเอาราว
เพราะอย่างไรก็สลับซับซ้อนเหลือเกิน
หลินเฟิงไม่มีวันลืมว่าทำไมถึงเข้าทีมไดมอนด์
เพราะที่นั่นมีคนคนหนึ่งที่แม้ว่าโลกเราจะวุ่นวายแค่ไหน ต้องประสบ
กับอะไรมากมาย ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนไปเป็นคนที่ตัวเองไม่อยากจะ
เป็น
ชายหนุ่มหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะมองร่างที่เย็นชาสูงส่งนั้น
นี่อาจเป็นสาเหตุที่แบล็กพีชชอบผู้ชายคนนั้น จะใครสักกี่คนในโลก
นี้ที่ยังดำรงตัวตนอยู่ได้โดยไม่เปลี่ยนแปลงไป
ไม่ถูกความมืดกลืนกิน ไม่ถูกพิษร้ายกัดกร่อน
ดูเหมือนขอแค่หัวหน้าของเขายืนตระหง่าน ก็ทำให้คนเห็นอนาคตที่
คาดหวังไว้ได้
คนที่โดดเด่นไม่มีวันไม่รู้ความเป็นไปของโลกภายนอกเหมือนผัก
ในโรงเรือนกระจก
และจิตใจของเขาเคยสัมผัสความมืดมิดทุกประการมา แต่กลับยัง
ดำรงอยู่ในวิถีทางที่ตัวเองเชื่อมั่นได้จนถึงตอนนี้
ขอแค่ทีมไดมอนด์ยังอยู่ในใจ หากมีคนที่เจ็บปวดเสียใจจนถอนตัว
ไม่ขึ้น เมื่อคิดถึงชื่อนี้ขึ้นมาก็จะกลับมามีพลังเต็มเปี่ยม ที่เหลือก็ไม่
สำคัญอีกต่อไป
วันนั้นพวกเขาไปเที่ยวหลายสถานที่ กระทั่งถ่ายรูปมาได้เยอะแยะ
ตอนกลับไปก็ไม่มีใครเหลียวหลังกลับมามอง เว้นแต่มั่วเป่ ยที่
สะพายเป้ไว้ มองคนที่ใบหน้ายิ้มแย้มเอาแต่ใจ
เธอเข้าใจดีว่าต่อไปอาจารย์คงอยู่ที่เมืองนอก ความเสียดายหนึ่งเดียว
ที่มีคือไม่เคยได้ลงสนามแข่งร่วมกับเธอคนนั้นเลย
หลังจากสมาชิกทีมไดมอนด์กลับประเทศจีนแล้ว เฟิงอี้ประกาศเรื่อง
ยุบทีมทันที
เขายังคงสวมสูทและแว่นตาสีทอง มุมปากแย้มยิ้ม
ไม่มีใครยอมรับเรื่องนี้ได้
คนที่สงสัยก็สงสัยต่อไป
จนกระทั่งมีคนบอกว่า “สำหรับฉันแล้วทีมไดมอนด์พิเศษมาก แต่
เล่นประกาศยุบทีมแบบไร้ต้นสายปลายเหตุอย่างนี้ ก็ไม่คิดจะเป็น
แฟนคลับสมาชิกทีมนี้อีกต่อไป”
ไม่ว่าเป็นอะไร เฟิงอี้ก็ทำแค่รับฟัง พอฟังจบเขาไม่โต้ตอบสักคำ
เรื่องนี้กลายเป็นประเด็นร้อนให้คุยกันอีกนาน
มีทั้งพวกที่เข้าใจและไม่ยอมเข้าใจ
เฟิงอี้กลับไม่กังวลเรื่องอื่นใด นอกจากก่อนที่เขาจะกลับประเทศจีน
Z มาคุยด้วยว่าขอให้เขาช่วยดูแลอนาคตของเจ้าตัวเล็กด้วย
ฝีมือของเด็กคนนี้จะเข้าทีมไหนก็ย่อมได้ แต่ในเวลาแบบนี้กลับ
วุ่นวายมาก
หลังทีมไดมอนด์ยุบทีม ทีมอื่นที่เลียนแบบทีมนี้จะผุดขึ้นมาราวกับ
ดอกเห็ด ทั้งยังจะเอ่ยอ้างว่าไม่รู้จักทีมไดมอนด์เลยสักนิด
ตอนที่ 2135
ไม่เล่นเกมอีกต่อไป (ตอนพิเศษ)
ต่อมาพอมีคนพูดว่าเป็นถึงทีมอีสปอร์ต จะไม่รู้จักทีมไดมอนด์ได้
อย่างไร ทีมนั้นเป็นถึงแชมป์ เอเชียเชียวนะ ไม่น่าจะไม่รู้จัก
ฝ่ายนั้นก็จะตอบว่า อ้อ ขอเสิร์จหาก่อน เพิ่งจะรู้ แต่ว่ามันเกี่ยวอะไร
กับพวกเราล่ะ
เฟิงอี้คาดเดาได้ถึงสถานการณ์นี้ คงเพราะไม่มีใครเข้าใจว่าหากชอบ
อย่างแท้จริงย่อมต้องหักห้ามตัวเอง
ฝ่ายตรงข้ามใช้แรงกระตุ้นทางอารมณ์สร้างกระแสวิพากษ์วิจารณ์ให้
เป็นประเด็นใหญ่
มั่วเป่ ยสังเกตความเป็นไปตลอดสองวันหลังจากที่ทีมไดมอนด์
ประกาศยุบทีม ทางบริษัทแก้ไขปัญหาด้านนี้อยู่ทุกวัน
เธอจึงตัดสินใจว่าจะไม่เข้าทีมไหน
ดังนั้นเมื่อเฟิงอี้จะพาเธอไปพบกับคลับที่อยู่ภายใต้การดูแลของบริษัท
เด็กน้อยจึงแหงนหน้าขึ้นมอง “คุณอาเฟิง ฉันเข้าทีมไดมอนด์เพราะ
พวกเขา ตอนนี้ทีมยุบแล้ว ฉันอยากเรียนอะไรที่มันเป็นสกิลการ
ทำงานมากกว่า ต่อไปจะได้เอาไปใช้”
เฟิงอี้อึ้งไปนิดและหันมามอง “เธอจะไม่เล่นเกมแล้วเหรอ?”
มั่วเป่ ยตอบรับสั้น ๆ
เฟิงอี้อยากพูดอะไรอีก
แต่มั่วเป่ ยชิงพูดขึ้นเสียก่อน “ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อไปจะมีเรื่องให้วิจารณ์
กันมากขึ้น ตอนนี้พี่หลินกับพวกอาจารย์กำลังไปได้ดี แต่คุณอาต้อง
มายุ่งวุ่นวายเพราะต้องสู้กับพวกข่าวลือเพื่อฉัน”
เฟิงอี้ดันแว่นตากรอบทองบนดั้งจมูกตัวเอง “ไม่ได้วุ่นวายมากอย่าง
ที่เธอคิดหรอก”
“ฉันเห็นหมดแล้วค่ะ” มั่วเป่ ยแววตาลุ่มลึก “ตอนนี้มีคนฉวยโอกาส
เอาเรื่องทีมไดมอนด์มาสร้างประเด็นเต็มไปหมด ทั้งดีและไม่ดี ทั้ง
เลียนแบบ ทั้งเหยียบย่ำให้ต่ำลง ฉันเคยคิดว่าคนที่ชอบเกมจะแยกแยะ
เป็น อดทนได้ แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว เรื่องพวกนี้เป็นการฝืนใจกัน
คนเรามักจะวู่วามเพราะความชอบ ของที่เรามองไม่เห็นจะเพิ่มขึ้นที
ละน้อย”
คงเพราะอายุยังน้อย เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ มั่วเป่ ยจึงย่นหัวคิ้ว สีหน้า
เรียบเฉยมาก “วุ่นวายมากเลย”
เฟิงอี้หลุบตาลง “น่าเสียดายเลยนะถ้าเธอไม่เล่นลีกส์อาชีพ หลายคน
ไม่เหมาะเล่นแต่ดันจะเล่น นี่เป็นครั้งแรกที่อารู้ว่าเธออยากเรียนวิชา
อื่นนอกเหนือจากการเล่นเกม”
มั่วเป่ ยไม่พูดอะไร ยังคงสะพายเป้เหมือนเดิม
เฟิงอี้หัวเราะเบา ๆ “มีคุณชายฉินกับ Z เป็นคนแนะแนวให้ เธอคง
ไม่มีปัญหาเรื่องเรียน”
“ฉันสภาพจิตใจยังไม่ดีเท่าไร” ใบหน้าของมั่วเป่ ยจริงจัง “อยากพัก
ใจหน่อย”
ครั้งนี้เฟิงอี้หัวเราะจริง ๆ “อาจารย์เธอพูดไม่ผิด คนเก่ง เราอยาก
เรียนอะไรล่ะ”
“เชฟค่ะ” มั่วเป่ ยเงยหน้าขึ้น “การทำกับข้าวทำให้เรามีความสุข
เหมือนเล่นเกม”
แววตาเฟิงอี้เรียบเฉย ท่าทางเหมือนอยากไปสูบบุหรี่ “อาจะจัดการ
ธุระก่อน เธออย่าเพิ่งตัดสินใจเด็ดขาดแบบนี้ ยัยตัวเล็ก ต้องเชื่อนะ
ว่าอายังไหวอยู่”
“ฉันเชื่อค่ะ” มั่วเป่ยเอ่ยเสียงเรียบ “เพราะไม่อยากลดตัว หัวหน้าถึง
ได้ยุบทีมไม่ใช่เหรอคะ? ถ้าเล่นต่อไปก็รังแต่จะทำให้พวกพี่หลิน
ผิดหวัง หัวหน้าอยากทำให้สิ่งที่อยู่ในหัวใจของพวกเขาคงสภาพ
เหมือนเดิม”
เฟิงอี้แผ่นหลังสั่นสะท้าน เนิ่นนานกว่าจะเอ่ย “อย่ากลัวการเล่นเกม
เพราะเรื่องพวกนี้เลย”
“เปล่าค่ะ” ร่างเล็กของมั่วเป่ยยืนอยู่ที่เดิม แผ่นหลังเหยียดตรง “ฉัน
ชอบเล่นเกม ชอบอยู่หลังอาจารย์ ชอบอยู่กับพวกพี่หลิน ฉันไม่ได้
กลัวหรอกค่ะ เพราะนี่แหละถึงเป็นการแข่งอีสปอร์ต ตอนนี้พวก
อาจารย์เหนื่อยแล้ว อยากพักผ่อน ฉันก็จะพักด้วยเหมือนกัน”
มือถือของเฟิงอี้ดังขึ้น ทางทีมที่เซ็นสัญญาฝั่งโน้นเร่งมา
“เธอตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม?” เฟิงอี้ถาม
มั่วเป่ ยพยักหน้า ใบหน้าสวยสดใส