Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2137-2138

ตอนที่ 2138
เจียงจั่วรั้งไว้
นักศึกษาใหม่ของทุกมหาวิทยาลัยแทบจะเหมือนกันหมด
ทุกคนต่างผ่อนคลายในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน เวลาเดียวกันก็ว้าเหว่
อย่างบอกไม่ถูก
ชีวิตในช่วง ม.ปลายสิ้นสุดลงเสียที
ช่วงเวลาที่ต้องอ่านหนังสือทั้งวันทั้งคืน ต้องอ่านหนังสือจนหัวโขก
กับโต๊ะในบางครั้งจะไม่มีอีกต่อไป
ในชีวิตที่เดิมทีธรรมดา กลับมีคนสำคัญปรากฏขึ้นเพราะทุกความ
ทรงจำเหล่านั้น
หนึ่งวันก่อนจะออกเดินทาง ต้องจัดกระเป๋ าให้เสร็จ
เหยาเย่าจ้องมองชุดทีมสีแดงสลับดำ นิ้วแข็งเกร็ง เธอเอามันกลับไป
เก็บในตู้เสื้อผ้าหลังจากจัดเก็บทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
คุณแม่เซวียอาลัยต่อลูกสาวมาก “ทำไมต้องไปเรียนไกลขนาดนั้น
ที่นี่ก็มีมหาวิทยาลัยดี ๆ ไม่ใช่เหรอ”
เซวียเหยาเย่าพูดกลั้วยิ้ม “วิชาของที่นั่นแน่นกว่าค่ะ”
คุณแม่เซวียรู้ดีว่าลูกสาวไม่ได้เลือกมหาวิทยาลัยด้วยเหตุผลที่ว่ามา
แต่เหมือนจะไร้เหตุผลห้ามปราม เพราะเธอเข้าใจดีว่าเมื่อแต่งเข้า
บ้านตระกูลเจียง คนที่โดนซุบซิบนินทามากที่สุดก็คือลูกสาว
เซวียเหยาเย่าเก็บของเสร็จก็ตัดสินใจจะไปที่ฐานฝึกซ้อม
ใกล้จะออกเดินทางแล้ว เธออยากอยู่กับพวกโคโค่ก่อน
ได้ยินว่าโคโค่ก็จะไปเหมือนกัน เขาไม่แข่งอีกต่อไป แต่จะกลับไป
สืบทอดธุรกิจที่บ้าน ต่อไปจะไม่ได้อยู่เมืองเดียวกันแล้ว
เธอยังดี สถานที่ที่ไปเป็นเมืองติดทะเลอยู่ทางจีนตอนใต้ นักศึกษา
ไม่มีแรงกดดันต้องแข่งขันกัน
นึกภาพไม่ออกเลยว่าเวลาที่โคโค่สวมสูทจะเป็นอย่างไร
เซวียเหยาเย่าหัวเราะก่อนจะหิ้วกระเป๋ าเดินทางขึ้นมา เธอเลือกไป
ทางประตูหลังด้วยคำนึงว่าด้านหน้าคงมีคนมากมาย
คุณแม่เซวียมองส่งตามหลัง รวมถึงน้องชายที่ยังไม่โตของเธอด้วย
คิดไม่ถึงเลยว่าเมื่อเธอให้ทั้งสองกลับไป กลับได้เจอร่างหนึ่งที่พิง
กำแพงตรงมุมเลี้ยวอยู่
หลังจากที่เห็นเธอ เขาก็หันมามอง
ทั้งสองไม่ได้คุยกันนานแล้ว พอต้องมาประจันหน้ากันก็ออกจะ
อิหลักอิเหลื่อกันอยู่บ้าง
ทว่าเธอไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดูเหมือนว่าการแสดงให้เห็นว่าเราโต
แล้ว คือเมื่อต้องเผชิญกับอดีตก็ต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่เช่นกัน
เธอทักอย่างเปิดเผย เพราะในความสัมพันธ์นี้ เธอไม่ใช่คนที่ต้อง
เสียใจ
“ไปล่ะนะ” เธอเอ่ยยิ้ม ๆ
เจียงจั่วกำมือก่อนจะตอบรับอย่างราบเรียบ “อื้ม”
เซวียเหยาเย่ายกเท้าก้าวเดินออกไป แต่กลับถูกเขาคว้าข้อมือไว้เมื่อ
เดินผ่าน
“ใช่ว่าที่นี่จะไม่มีมหาวิทยาลัยดี ๆ สักหน่อย” เจียงจั่วพูดด้วยเสียง
แหบเครือ “พ่อฉันก็เตรียมการให้เธอแล้วนี่ ถ้าจะหลบฉันก็ไม่
จำเป็นต้องย้ายไปอยู่เมืองอื่นหรอก สัญญานั่นจบลงนานแล้ว คิดว่า
ฉันจะทำอะไรเธออีกเหรอไง?”
เธอชะงักครู่หนึ่ง มองบางมุมก็พอจะเข้าใจเขาอยู่บ้าง เพราะเคยรู้ว่า
เขาคิดอะไรอยู่ในใจ
ตอนนี้เขาแค่รั้งเธอไว้เท่านั้น
เซวียเหยาเย่าแปลกใจจริง ๆ แต่มีความรู้สึกอื่นมากกว่า “ไม่ใช่เพราะ
คุณ”
เธอมองเงาตัวเองเมื่อพูดจบ และพลันหัวเราะออกมา “ฉันผอมลงไป
เยอะจริง ๆ เมื่อก่อนฉันยังไม่กล้าคิดเลย พวกคุณเก่ง เป็นความเก่ง
มาตั้งแต่กำเนิด แต่ฉันไม่เหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นฐานะทางบ้านที่
ยากจนหรือหน้าตาที่ธรรมดาจนไม่รู้จะธรรมดายังไง กลายเป็นยัย
อ้วนอย่างทุกคนว่า นานมาแล้วฉันคิดว่าตั้งใจไปก็ไม่มีประโยชน์
ชอบจินตนาการเพ้อฝัน คิดว่าตัวเองเป็นนางซินที่ได้เจอเจ้าชายขี่ม้า
ขาว แต่พอหลังจากเจอคนคนนั้น ถึงได้พบว่าต้องเรียนรู้สิ่งที่เปลือก
นอกดีแต่ความจริงมีสิ่งเลวร้ายซ่อนอยู่ เขาคนนั้นบอกว่าเขาเป็น
พวกชอบคนหน้าตาดี ถ้าขนาดตัวเองยังรักษาสภาพดี ๆ ไว้ไม่ได้
ใครล่ะจะเห็นเราอยู่ในสายตา เขาว่าโลกนี้มีบางอย่างที่เราต้องคว้า
มันมาเอง ฉันเข้าใจแล้ว ถ้าอยากจะทำให้ตัวเองโดดเด่น ไม่ใช่เอาแต่
โทษโชคชะตา แต่ต้องขยันให้มากเข้าไว้”
“ตอนนี้ฉันอยากไปที่ไกล ๆ เท่านั้น”
ตอนที่ 2139
เจียงจั่วไม่เคยรู้สึกว่าควรจะตัดใจได้แล้วเหมือนในตอนนี้
อันที่จริงหากอยากรั้งเธอไว้ ก็ใช่จะไม่มีวิธี
เธอเป็นห่วงคนในครอบครัวมากที่สุด แค่ฉวยจุดอ่อนนี้ไว้ได้ก็ทำ
สำเร็จ
เจียงจั่วมีหัวคิดแบบนักธุรกิจมานานแล้ว โปรยเสน่ห์ให้ผู้หญิงไปทั่ว
เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวคล้ายเฟิงอี้ แต่เวลานี้เขากลับวางมือ หันหน้า
ไปอีกทาง เอ่ยเสียงแผ่วเบาว่า “ฉันจะให้คนขับรถของบ้านไปส่ง”
“ได้” เซวียเหยาเย่าไม่บ่ายเบี่ยง เพราะที่นี่เรียกแท็กซี่ได้ยาก
เจียงจั่วไม่ไปส่งเธอ เพราะหากอยู่ด้วยกันนานต่อไป อาจทำเรื่องที่
ทำให้ตัวเองเสียใจในภายหลังได้
แต่เธอที่มั่นใจในตัวเองสวยจนทำให้คนยากจะตัดใจ
ชีวิตในมหาวิทยาลัยจะได้เจอกับคนมากมายแค่ไหนกัน
แค่คิดถึงตรงนี้ คุณชายเจียงเจ้าแผนการก็ใจเย็นไม่ลงแล้ว
เมื่อเห็นรถเลือนหายไปท่ามกลางความมืด เจียงจั่วถึงได้ต่อยต้นไม้
ผิวที่ข้อนิ้วแตกจนเลือดซึมออกมา แต่เขาเหมือนจะไม่มีความรู้สึก
หากไม่ใช่เพราะพ่อบ้านมาเรียกให้เขากลับไปตัดเค้ก ก็คงไม่รู้ว่า
คุณชายของตนได้รับบาดเจ็บ
“สวรรค์” คุณพ่อบ้านลมหายใจสะดุด รีบหาผ้ามาจะพันแผลให้ไป
ก่อน
เจียงจั่วรับผ้ามาเอง พันเองลวก ๆ อารมณ์เฉยเมยมาก “ไม่เป็นไร เข้า
ไปกันเถอะ”
“คุณชาย…” พ่อบ้านยังคงเป็นห่วง ความจริงเข้าใจว่าทำไมคุณชาย
ถึงได้เป็นแบบนี้
ในสายตาของเขา บนโลกนี้หากไม่เข้าใจชีวิตของใครสักคน ก็จะไม่
มีวันเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกเช่นนั้น
ครอบครัวมีอิทธิพลต่อเรามากเกินไป
ไม่มีใครสอนคุณชายว่าการชอบคนคนหนึ่งต้องทำอย่างไร ทำให้
คุณชายคิดว่าความรักเป็นสิ่งที่ไร้ค่าที่สุดในโลก ไม่อย่างนั้นทำไม
คุณผู้ชายถึงต้องรีบแต่งงานใหม่ทั้งที่คุณผู้หญิงเพิ่งลาโลกไปได้ไม่
นาน
ยิ่งเราใส่ใจเขาก็ยิ่งเหมือนดันทุรังเกินเหตุ
คนอย่างคุณชายจำเป็นต้องได้คนมาทำให้เขาอ่อนลง
คุณพ่อบ้านรู้ดีว่าคุณหนูเหยาเย่าเหมาะสมที่สุด แม้ว่าตอนนี้สถานะ
ของทั้งสองจะไม่เหมาะสม แต่ก็เป็นแค่ความผูกพันในฐานะที่พ่อแม่
แต่งงานใหม่ ไม่ได้ผูกพันกันทางสายเลือด
หากคุณหนูเหย่าเย่ายอมอภัยให้คุณชายก็คงจะดี
เมื่อก่อนเวลาที่เขาส่งคุณชายไปเรียนหนังสือ ก็จะได้เจอคุณหนูทุก
ครั้ง ตอนนั้นคุณชายดูเป็นห่วงคุณหนูมาก แม้จะไม่พูดออกมา แต่
ทุกครั้งจะสั่งอาหารเช้าเพิ่ม บอกว่าคนที่อ้วน ๆ ชอบกิน
คนอื่นได้ยินอาจนึกว่าเป็นการเหยียดหยาม แต่คนที่คุ้นเคยต่างรู้ว่า
หากไม่ใส่ใจ คุณชายคงไม่มีวันพูดออกมา
เวลานั้น คุณชายมีนิสัยอ่อนโยนขึ้นแล้ว
คุณชายคงเพราะรับไม่ได้ที่คุณแม่ของคุณหนูเหยาเย่ากลายเป็นคุณ
ผู้หญิงคนใหม่ของบ้าน หลาย ๆ คนบอกว่าต้องเข้าใจ แต่กลับไม่มี
ใครเข้าใจคุณชายเลย
คุณพ่อบ้านถอนใจยาว
ในงานเลี้ยง ผู้คนต่างปรบมือ ทั้งยังยิ้มให้กัน
เจียงจั่วหั่นเค้กด้วยมือข้างหนึ่ง ต่อไปชีวิตเขาจะกลายเป็นแบบนี้ใช่
ไหม ตื่นมาก็ต้องคอยระแวง แม้จะไม่ขาดคนที่อยู่รายรอบตัว แต่ก็
ไม่รู้สึกถึงอะไร
ส่วนอีกด้านหนึ่ง
เมื่อได้ยินว่าเหยาเย่าจะไปเรียนต่างเมือง เฟิงซ่างเกมเมอร์ผู้ร่ำรวย
อันดับหนึ่งของโซน C ก็ซื้อกระเป๋ าให้มากมาย
โคโค่บ่นว่า “กระจอก” จากนั้นก็จับตุ๊กตากระต่ายยัดใส่มือของเหยา
เหย่า “ต่อไปให้น้องกระต่ายอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ มันไม่ใช่ตัวเดียวกัน
กับของฉัน ตัวนั้นฉันต้องเอาไว้กอดนอน เธองับหูมันได้สบายใจเลย
ไม่สกปรกหรอก”
เฟิงซ่างรักษาอาการติดอ่างหายแล้ว เขาหัวเราะเยาะหยัน “นายคิดว่า
ใคร ๆ ก็เป็นเด็กน้อยกัดหูกระต่ายเหมือนนายงั้นสิ?”