Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2202-2203

ตอนที่ 2202
ชีวิตหลังแต่งงานของมั่วจิ่ว
เท่าที่เธอรู้มา ถึงยูกิชินจะลุกขึ้นจากเตียงคนอื่นในทุกวัน แต่ไม่เคยมี
ความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนพวกนั้น
น่าจะเป็นเพราะแผลใจในวัยเด็ก
และเช่นเดียวกัน ความสนใจของเจ้าตัวไม่มีวันยืนยงคงกระพัน คงมี
แต่โฮชิโนะคนเดียวถึงเอาอยู่ได้
งูพิษเจ้าเล่ห์เสมอ มักแอบซ่อนตัวในพุ่มหญ้าเพื่อจะกินคน
ช่างไม่รู้เลยว่านายพรานวางตาข่ายเอาไว้นานแล้ว รอให้อีกฝ่ายจู่โจม
ก่อนแล้วค่อยรวบจับ จากนั้นก็อุ้มงูพิษกลับบ้านไป
“ไม่รู้ว่าอุ้มงูพิษไว้จะหนาวหรือเปล่า” ป๋ อจิ่ววางสาย มุมปากหยักยิ้ม
วันนี้ไม่มีใครเฝ้าพวกเธอกระโดดกบ ดังนั้นป๋ อจิ่วจึงไม่ได้สนใจสัก
เท่าไร แต่เธอเพิ่งจะพูดกับตัวเอง ก็ได้ยินเสียงลอยมา “ไม่ตั้งใจซ้อม
เหรอ?”
“เดี๋ยวสิ ฉันขอซื้อแผ่นแปะแก้ปวดเมื่อยให้โฮชิโนะก่อน แล้วจะเอา
ให้เขาตอนไปมิลาน” ป๋ อจิ่วเอนพิงรั้วด้านหลัง ดูเว็บขายของโดยไม่
เงยหน้าขึ้นมอง มืออีกข้างพาดเอาไว้ด้านข้างสบาย ๆ ปลายผมเปียก
หมาด ดูเป็นหนุ่มน้อยสะอาดและเจ้าเล่ห์
ผู้จัดการเฟิงอยากจะเตือนเธอว่าใครบางคนกลับมาแล้ว
แต่ที่ไหนได้ แค่เรียกชื่อโฮชิโนะออกมา ฉินมั่วก็ยืนมาอยู่ข้างเขา
อย่างที่คาดไว้ ส่งเสียงว่า “อ้อ?” แววตาเฉยชา “จะซื้อผ้าห่มไฟฟ้าให้
เขาด้วยไหมล่ะ”
“ผ้าห่มไฟฟ้าก็ดีหรอก มันจะทำให้ร้อน…” ป๋ อจิ่วพูดมาถึงตรงนี้ก็
สะดุด เก็บมือถือออย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะมองใบหน้าหล่อเหลา
สูงส่งตรงหน้า ตามด้วยลงไม้ลงมือโอบเอวแต๊ะอั๋งชายหนุ่ม “วันนี้
ไม่เห็นพี่ ฉันโดนลงโทษจนไม่มีแรงเลย”
ฉินมั่วเลิกคิ้ว “มิสซิสฉิน ความหน้าบางของเธอล่ะ?”
“มันหายจากบ้านไปชั่วคราว” ป๋อจิ่วเงยหน้าอย่างเกียจคร้าน
ฉินมั่วบุ้ยใบ้ให้เธอรู้ว่ารอบข้างยังมีคนอยู่
ป๋ อจิ่วเองก็สังเกตเห็นคนพวกนั้นแล้ว อย่างไรเสียลูกศิษย์ผู้น่ารัก
ของเธอก็ไม่ได้อยู่ด้วย แค่กวาดสายตามองผ่านแวบเดียว
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้นยิ่งเด่นชัดขึ้น เหมือนกำลังถามว่าพวกนายไม่คิด
หรือว่าตัวเองเป็นส่วนเกินหน่อยเหรอ
จ้าวซานพั่งทนไม่ไหว เขาเคยเห็นการอวดหวานมาหลายครั้งจนไม่
รู้สึกประหลาดแล้ว ย่อมไม่ยอมเป็นก้างขวางคอใคร
นี่มันเอียนจนกินข้าวมื้อเย็นไม่ลงได้ง่าย ๆ เลยละ
ป๋ อจิ่วอมยิ้มมองคนสองสามคนนั้น มองจนพวกนั้นเดินหนีไปเอง
ก่อนจะเงยหน้าจูบใกล้ ๆ ริมฝีปากบางของชายหนุ่ม ได้กลิ่นบุหรี่อยู่
จาง ๆ
ฉินมั่วไม่ปล่อยให้เธอได้คืบแล้วเอาศอก ถึงแม้ก้นบึ้งนัยน์ตาจะยิ้ม
แย้ม ทว่าปัญหาเรื่องหลักการก็ต้องว่ากันให้ชัด “ซื้อแผ่นแปะแก้
ปวดเมื่อยให้โฮชิโนะทำไม?”
“ก็ยูกิชินตัวค่อนข้างเย็นนี่นา” ป๋อจิ่วไม่ค่อยชอบใจที่การหอมของ
เธอถูกขัดจังหวะ เลิกคิ้วเล็กน้อย “ซื้อของแบบนี้ให้ ไม่แน่อาจทำให้
ความสัมพันธ์ของพวกเขาแน่นแฟ้นขึ้นก็ได้”
ฉินมั่วถามอย่างไม่ค่อยใส่ใจ “ความสัมพันธ์ของพวกเขา?”
“อื้อ พี่ไม่ต้องถามแล้ว ต่อไปอย่าคุยกับพวกเขาอีก” ป๋ อจิ่วพูดไป
ตามใจชอบ “พี่ใสซื่อจะตาย เดี๋ยวกลายเป็นเกย์เอาได้ง่าย ๆ ”
ฉินมั่วหลุบตาลง “กลายเป็นเกย์ได้ง่าย?”
“ของแบบนี้ส่งอิทธิพลถึงกันน่ะ” ป๋ อจิ่วยิ้มบาง ๆ “ฉันเคารพรสนิยม
ทางเพศของทุกคน แต่เกลียดความคิดที่ว่ามีแต่ความรักร่วมเพศถึง
จะเป็นรักที่แท้จริงมาก แล้วโฮชิโนะกับคุณชายยูกิชินนั่นก็เป็นพวก
รุกด้วย ฉะนั้นพี่มั่ว พี่ห้ามเกิดความคิดแบบนี้ขึ้นเด็ดขาด”
ฉินมั่วกวาดตามองเธอ เอ่ยเสียงเรียบว่า “เอามือถือมา”
ป๋ อจิ่วเลิกคิ้ว “พี่มั่ว ไม่รู้สึกเหรอว่าตัวเองเหมือนผู้หญิงมากเลย มา
ขอดูมือถืออะไรแบบนี้”
“เอามา” ฉินมั่วย้ำอีกครั้ง
ป๋ อจิ่วจึงยื่นให้ มือถือยังค้างอยู่ที่ประวัติการพูดคุยในวีแชทของเธอ
กับลั่วลั่ว…
ตอนที่ 2203
มั่วจิ่ว
ฉินมั่วทำแค่อ่านคร่าว ๆ ก่อนสายตาจะจับจ้องข้อความท่อนหนึ่ง
ลั่วลั่ว “น้องแบล็ก รู้หรือเปล่าว่าตอนที่พวกเราไปเจอผู้ใหญ่กันสนุก
มากเลยนะ”
แบล็กพีช “สนุกยังไงเหรอ?”
ลั่วลั่ว “คุณอาผู้หญิงคิดว่าหัวหน้าของพวกพี่ชอบฉินมั่ว เพราะตั้งแต่
เล็กจนโตไม่เคยมีใครทำให้เขาสนใจได้ นอกจากฉินมั่วเท่านั้น คุณอา
ผู้หญิงยังคิดว่าพวกเราแกล้งเป็นแฟนกันเพื่อหลอกทางบ้านอีก แล้ว
ต่อมาฉินมั่วก็ดันส่งพัสดุด่วนมาพอดี คุณอาผู้หญิงหน้าซีดไปเลย จะ
ว่าไป เจ้าฉินมั่วนั่นก็ทำให้คนคิดไปได้ง่าย ๆ ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็
ได้หมด เสียงเชียร์คู่จิ้นมั่วจิ่งเลยดังมากมาตลอดไง”
ป๋ อจิ่วยิ้ม เอ่ยเสียงขี้เกียจว่า “รอให้เขากลับมา ฉันจะลงโทษเขาเอง”
สุดท้ายลั่วลั่วตอบกลับมาเป็นเสียงหัวเราะเบา ๆ “ไม่ต้องลงโทษ
หรอก ถ้าพวกเขาสองคนคบกันจริง พวกเราก็แอบหนีไปด้วยกันนะ
ยังไงเทพบุตรในหัวใจพี่ก็คือเธอตลอดกาล”
ปลายนิ้วของฉินมั่วละจากหน้าจอ ช้อนสายตาขึ้นมองบางคน
“เทพบุตร? เธอนี่นะ”
ป๋ อจิ่วแย้มยิ้มเห็นฟันขาว “ก็คนมันใช้หน้าตาหากินอะ”
“เหอะ” ฉินมั่วหัวเราะ ก่อนจะหยิกแก้มเธอราวกับวัดระดับความ
หนา เอ่ยอย่างมีนัยซ่อนเร้นว่า “เธอก็หล่อจริงนั่นแหละ”
แรงนั่นไม่ทำให้เธอเจ็บ แถมยังทำให้เธอโอบเอวเขาได้
แผนล่อทั้งนั้น!
ป๋อจิ่วรู้ดีว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าความหล่อของเขาแล้ว หัวใจก็ชอบคัน
ยุบยิบอย่างระงับไม่อยู่
“เมื่อก่อนฉันต้องกันแค่ผู้หญิง แต่ตอนนี้ดูเหมือนต้องระวังผู้ชาย
ด้วย” ป๋ อจิ่วเงยหน้า ยังยิ้มเหมือนเดิม “ความหล่อก่อหายนะจริง ๆ
แต่ว่านะพี่มั่ว เวลาพี่คุยเรื่องเทคนิคการเล่นเกมกับหัวหน้าเซียวสอง
ต่อสองนะ ห้ามคิดเลยเถิดเชียว ตอนนี้หัวหน้าเซียวมีแฟนแล้ว
ทำลายความรักของคนอื่นผิดกฎหมาย”
ฉินมั่วได้ยินคนบางคนพูดเพ้ออย่างจริงจัง สุดท้ายก็ยื่นมือจับข้อมือ
ที่โอบเอวเขาอยู่ด้านหลังของเธอ “ฉันว่าคนที่คิดเรื่องอื่นน่ะเธอ
มากกว่า”
“หือ?” ป๋อจิ่วยอมรับตรง ๆ “ฉันคิดกับพี่อะ ไม่ใช่แค่วันสองวันนะ”
โดนจับได้อีกแล้ว จู่โจมยากมากจริง ๆ
ฉินมั่วหลุบตามองใบหน้าของเธอ ก่อนจะสลับตำแหน่งกันแล้วดัน
เธอไปที่มุมหนึ่ง ดึงมือเธอมาโอบเอวตัวเองไว้ ด้านในคือเสื้อทีม
คลุมทับด้วยเสื้อเชิ้ต
ตำแหน่งแบบนี้ย่อมหลบสายตาได้ง่าย ต่อให้ป๋ อจิ่วทำอะไรก็ไม่มี
ใครเห็น
มือของเธออยู่ใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา ฝ่ามือกำลังไล้ลูบกระดูกแต่ละ
ข้อ แถมยังสัมผัสโดนเนื้อเอวที่ให้สัมผัสดีอีกต่างหาก
เมื่อเจียงเฉิงเข้าสู่ช่วงกลางฤดูใบไม้ผลิ อากาศก็จะค่อนข้างเย็นแล้ว
การสัมผัสแบบนี้ทำให้เธออุ่นมือได้พอดี
ดังนั้นฉินมั่วจึงปล่อยให้มือของเธอไล้แผ่นหลังเขา
แต่การจะไม่ให้เธอทำอะไรมากกว่านี้ย่อมเป็นไปไม่ได้
ฉินมั่วรู้สึกว่ามือของเจ้าหล่อนเหมือนไฟที่ไล้ลวกบนตัวเขา
ปลายนิ้วสัมผัสที่ไหนเป็นต้องก่อเกิดไฟได้ทุกที่
ลูกกระเดือกของชายหนุ่มขยับเล็กน้อย เขาชนหน้าผากกับเธอ “อย่า
ขยับนะ”
เสียงที่ใสแจ๋ว เวลานี้แฝงความเซ็กซี่ไว้โดยไม่รู้ตัว ดังอย่างแหบเครือ
อยู่ริมหูเธอ
ความวาบหวามแผ่ลามออกมาจากหัวใจทันที
ป๋ อจิ่วเงยหน้ามองใบหน้าสง่าหล่อเหลานั้น ลมหายใจของเขาไม่
สงบนิ่งเหมือนปกติด้วยสาเหตุบางอย่าง
กระทั่งอารมณ์ตรงหางตายังเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เขาจับเอวเธอ ดึงลำคอของเธอมาที่ริมฝีปากตัวเอง
ความสูงส่งต้องห้ามผสมผสานไปกับความว้าวุ่น
ป๋ อจิ่วรู้เพียงว่ามีแค่เธอที่ทำให้เขาอยู่ในสภาพนี้
เซ็กซี่ถึงขีดสุด กระชากวิญญาณคนออกไปได้…