Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2204-2205

ตอนที่ 2204
มั่วจิ่ว
อยากจูบคนอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
ทว่าฉินมั่วกลับก้มศีรษะซบบนไหล่เธอราวกับจงใจหลบ
เขาทำตัวสงบเสงี่ยมมาก จากนั้นผลักเธอให้ถอยห่าง แววตาไม่ค่อย
มั่นคง “ไปละ”
แค่นี้เหรอ?
ป๋อจิ่วเลิกคิ้วอย่างไม่พอใจ ก้มหน้าดูปลายนิ้วตัวเอง รู้สึกว่าได้เวลา
ใช้ยาที่ได้มาจากพวกเพื่อนคนผิวดำกับท่านเทพสักที
ถึงยังไงอีกสามวันก็จะไปมิลานแล้ว
ด้วยเหตุที่ต้องเจอกับการแข่งขันระดับโลก กฎการฝึกจึงเข้มงวดมาก
นอกจากต้องให้ฝึกซ้อมได้เต็มที่ ยังต้องพักผ่อนให้มากพอด้วย
เวลาพลอดรักย่อมเหลือน้อยแน่นอน
วันนี้อุตส่าห์ได้หยุดพักทั้งที จึงไม่แปลกที่ป๋ อจิ่วจะเกิดความคิดที่ว่า
ขึ้นมา เพราะยังไงก็ต้องกลับบ้านอยู่ดี
เรียวปากบางของเธอแย้มยิ้ม หลังจากกลับบ้าน เธอย่อมได้โอกาสลง
มือ
ฉินมั่วเดินอยู่ข้างหน้า รสสัมผัสเหมือนยังติดค้างอยู่ที่เอว นัยน์ตาลุ่ม
ลึกขรึมหนักกว่าเดิม มุมปากแอบยิ้ม
ในห้องโถงใหญ่
วันนี้ไม่มีเสียงพิมพ์ดังอย่างที่หาได้ยาก
จ้าวซานพั่งรู้สึกอยู่ว่าวันนี้ฉินเจ้าแผนการดูจะเสเพลชอบกล “เสื้อ
นายเป็นอะไร?”
ปกติแล้วชอบแต่งตัวเรียบร้อยนักไม่ใช่เหรอ?
อีกอย่างไหนบอกว่าคนไหนที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยก็ไม่ต้องมาลงแข่ง
ต้องรักษาภาพลักษณ์ เพราะตอนนี้พวกเขาเป็นผู้เข้าแข่งขันทีมชาติ
จีน เป็นตัวแทนของประเทศ
ดังนั้นแม้กระทั่งเขายังเลิกสวมรองเท้าแตะเพราะต้องทำตามกฎเลย
แล้วเจ้าหมอนี่เป็นอะไรของมัน!
“วันนี้วันหยุด” ฉินมั่วพูดเสียงเรียบ
จ้าวซานพั่งหัวเราะสองครั้ง “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่เสื้อนายยับ
ล่ะ?”
“วันหยุดเป็นเวลาส่วนตัว” ฉินมั่วมองอีกฝ่ายแวบหนึ่ง “แล้วที่เสื้อผ้า
ยับก็เพราะโดนจิ่วยั่ว”
จ้าวซานพั่งอึ้งทันใด
โอ้โห! สาดอาหารหมาให้เขาอีกแล้ว!
“แล้วทำไมนายไม่จัดการตัวเองให้เรียบร้อยล่ะ”
ฉินมั่วไม่สนใจ “นายมันไม่มีแฟน คงไม่เข้าใจเท่าไร ว่าเวลาโดน
แฟนยั่วแบบทึ้งเสื้อผ้าเรามันให้ความรู้สึกเยี่ยมทีเดียว”
นายก็เลยไม่จัดการให้เรียบร้อยใช่ไหม!
นายเคยเห็นคู่รักบ้านไหนบ้างที่ผู้หญิงเป็นฝ่ายทึ้งเสื้อผู้ชายก่อนอย่าง
พวกนาย!
ตอนนั้นมั่วเป่ ยน้อยกำลังสะพายเป้ของตัวเองอยู่ข้าง ๆ จ้าวซานพั่ง
ใบหน้าขาวใสไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “เทพอ้วนถูกโจมตีทุกครั้งเลย
ทำไมถึงกระโจนเข้าไปให้อาจารย์หญิงของฉันเล่นงานเข้าล่ะ?”
จ้าวซานพั่ง…แทงใจดำจริง ๆ !
ป๋อจิ่วข้าง ๆ กันยิ้มอย่างได้ใจ มือขวาลูบหัวมั่วเป่ยน้อย “อย่าพูด
อย่างนั้นสิ ท่านอ้วนมีแฟนคลับผู้หญิงมากที่สุดในบรรดานักกีฬา
อีสปอร์ตเชียวนะ ต้องรักษาภาพลักษณ์”
“แฟนคลับผู้หญิงงั้นเหรอ” มั่วเป่ ยน้อยย่นหัวคิ้วเล็กน้อย “โลกเราก็
ประหลาด ฉันคิดว่าทุกคนดูกันที่หน้าตาเสียอีก”
จ้าวซานพั่งแทบกระอักเลือด “หรือว่าฉันไม่หล่อ?”
“ให้พูดความจริงไหม?” มั่วเป่ยน้อยถามอย่างจริงจัง
จ้าวซานพั่งอึ้ง!
เล่นย้อนถามแบบนี้แล้วเขาจะตอบอย่างไรล่ะ!
ทว่าลั่วลั่วที่อยู่ด้านข้างกลับหัวเราะร่า สายตาจับจ้องคนตัวเล็ก ก่อน
จะช้อนสายตามองป๋ อจิ่ว “น่าเสียดายนิดหนึ่งนะ”
“หือ?” ป๋อจิ่วเลิกคิ้ว
ตอนลั่วลั่วหัวเราะ เส้นผมยาวตกลงมาดูสวยมาก “ทีมไดมอนด์ยุบ
ไปแล้ว น่าเสียดายสำหรับ Bey มากเลย”
“นิดหนึ่งอะ” ป๋ อจิ่วหัวเราะเสียงเบา “แต่เขาจะกลับมาในวันหนึ่ง”
ลั่วลั่วหันมอง “เธอมั่นใจอย่างนั้นเลยเหรอ เขาไม่อยากแข่งแล้วนี่
นา?”
“ให้เขาห่างมันไปสักช่วงหนึ่งกำลังดี” หางตาของป๋ อจิ่วมีรอยยิ้ม
“เก่งเกินไปจะอยู่ไม่นาน ต่อไปถ้าพวกเราไม่อยู่ในวงการนี้แล้ว เขา
ยังเล่นลีกอาชีพอยู่ แล้วยังเอาแต่เล่นเป็นนักฆ่า เกิดเพื่อนร่วมทีม
อิจฉาจนหักหลังเขาขึ้นมาล่ะจะทำยังไง เขายังเด็กเกินไป”
ตอนที่ 2205
มั่วจิ่ว หวาน
สายตาของลั่วลั่วชะงักไป “คิดเสียไกลเชียว?”
“การแข่งไม่ใช่เรื่องของคนคนเดียวอยู่แล้ว” ป๋อจิ่วช้อนตามอง “เธอ
เดินบนทางสายนี้ น่าจะเข้าใจดีว่าการถูกเด็กฝึกรุ่นเดียวกันกีดกันมัน
รู้สึกแย่จะตาย”
ลั่วลั่วมองคนตรงหน้า
ป๋ อจิ่วถาม “ทำไมเหรอ?”
“เปล่า” ลั่วลั่วยื่นมือออกมา “เห็นเธอหล่อดี เลยอยากบีบแก้ม”
ป๋ อจิ่วซุกมือข้างหนึ่งลงกระเป๋ ากางเกง “ตามสบาย”
ลั่วลั่วบีบจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้รู้อะไรเยอะขนาดนี้
ปกติแล้วไม่ค่อยพูดสักประโยคด้วยซ้ำ
คงเพราะเป็นคนอ่อนโยนนั่นเอง
ลั่วลั่วหันไปมองร่างเล็ก ๆ ที่อยู่ไม่ไกลอีกครั้ง
ผมสีดำของเด็กคนนั้นยาวขึ้นเล็กน้อย ปรกบนเปลือกตาแล้ว กำลัง
แขวะท่านอ้วน
บางครั้งก็จะหาเวลามาเช็ดคีย์บอร์ดช่วยพวกเขา และยกน้ำดื่มมาให้
ดื่ม ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยเลย
น้ำมะระที่พวกเขาดื่มก็เป็นฝีมือของเด็ก Bey นี่แหละ
ในวันหยุด ป๋ อจิ่วจะพา Bey มาอยู่ที่ฐานฝึก
นอกจากคนในทีมแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าป๋ อจิ่วเป็นคนออกค่าอาหารให้
Bey รวมถึงตั๋วเครื่องบินไปมิลาน
อันที่จริงทีมของแต่ละประเทศมีเด็กฝึกใหม่กันทั้งนั้น โดยจะพาไป
สัมผัสงานแข่งขันชิงแชมป์ โลกในครั้งนี้ด้วย
แม้ทีมไดมอนด์จะยุบแล้ว แต่ในฐานะที่เป็นอาจารย์ ป๋อจิ่วย่อม
ปกป้องดูแลลูกศิษย์ไม่เปลี่ยนแปลง
ในเมื่อลูกศิษย์คนอื่นมี แล้วลูกศิษย์เธอจะไม่มีได้อย่างไร
และในช่วงนี้ ทุกคนต่างรู้ว่าป๋ อจิ่วพยายามฝึก Bey ให้เล่นบทบาท
อื่น ๆ นอกเหนือจากการเป็นนักฆ่า เพื่อให้มีความสามารถในทุก
ด้าน
“เธอหวังว่า Bey จะกลับมาล่ะสิ” ลั่วลั่วพูดกลั้วหัวเราะ หยิก ๆ แก้ม
บนหน้าหล่อเท่นั่น “ไม่งั้นก็ไม่เห็นจำเป็นต้องสอนขนาดนี้”
ป๋ อจิ่วนั่งอย่างเกียจคร้านอยู่ตรงนั้น ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะโดนใคร
กระชากตัวไป!
เป็นฉินมั่วนั่นเอง
มือของลั่วลั่วคว้าได้ความว่างเปล่า
ฉินมั่วกอดคนในอ้อมแขนไว้แน่น เลิกคิ้วมองเล็กน้อย ดูเหมือนจะ
ไม่จริงจัง แต่แววตาที่จ้องลั่วลั่วกลับเย็นนิด ๆ “อยากจับแก้ม ก็ไป
จับหัวหน้าเซียวของเธอไป”
ลั่วลั่วหันไปมองชายอีกคนที่เดินมาหา แก้มของหัวหน้าเซียวไม่ชวน
ให้คนอยากจับนี่นา
ฉินมั่วพาตัวคนไปแล้ว
ลั่วลั่วคิดจะบ่นกับเซียวจิ่งสักหน่อย “ฉินมั่วขี้หึงเป็นบ้า แค่บีบแก้ม
แบล็กพีชหน่อยเดียวก็ไม่ได้”
ใครจะรู้ล่ะว่า เซียวจิ่งทำแค่มองเธอแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยช้า ๆ “รู้สึกว่า
เธอกับ Z จะอยู่ใกล้ชิดกันเกินไปหน่อยนะ”
ลั่วลั่วตะลึง งุนงงนิด ๆ ขนาดเขาคงไม่…
เซียวจิ่งสวมชุดกาวน์สีขาว มีกลิ่นอายสูงส่งไม่แปดเปื้อนมลทิน
“ต่อไปถ้าอยากจับแก้ม ก็มาจับแก้มฉัน”
ลั่วลั่ว “…”
ส่วนฉินมั่วออกจากฐานฝึกแล้วขึ้นรถ กลับแสดงออกต่างไปจากคน
อื่น
หลังจากจับคางใครบางคนมานาน ปลายนิ้วก็ไล้บริเวณที่ลั่วลั่วสัมผัส
ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย “เธอกับลั่วลั่วมีอะไรกัน”
ป๋อจิ่วหัวเราะ “พี่ก็รู้แล้วนี่ เขาเป็นนางฟ้าของฉัน บอกตรง ๆ นะ พี่
มั่ว ถ้าฉันเป็นผู้ชาย รับรองว่าผู้ชายอย่างพวกพี่แพ้ชัวร์”
“อ้อ” ฉินมั่วหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะงับใบหูเธอทันที “ยังอยากเป็น
ผู้ชายอีกเหรอ?”
ป๋อจิ่วตัวแข็งเล็กน้อย อยากอ่อยคนสุด ๆ
เสียงของฉินมั่วอ้อยอิ่ง ลมหายใจกระทบหลังใบหูเธอ ชาหนึบจน
ผลักเขาให้ถอยห่างไม่ไหว “มิสซิสฉิน ช่วงนี้ฉันตามใจเธอมากไป
หน่อยใช่ไหม หือ?”