Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2210-2211

ตอนที่ 2210
มั่วจิ่ว หวาน
จนท้ายที่สุดก็ไม่รู้ว่าใครเอาเปรียบใครกันแน่
ป๋อจิ่วลูบฉินมั่วจนสาแก่ใจ
ทว่าคนที่โดนกินหมดตัวกลับกลายเป็นเธอ
เพียงแต่จะให้ลืมอะไรก็ลืมไม่ได้ เสียงหอบหายใจเบา ๆ ของเขา
หลังเสร็จกิจที่ดังข้างหูเธอ รวมถึงใบหน้าหล่อเหลาคมชัดซึ่งต่างไป
จากปกติ เต็มไปด้วยความเป็นมนุษย์ปุถุชน สีปากของเขาแดงเรื่อ
นัยน์ตาก็ลุ่มลึกน่ามอง
พวกนี้ป๋ อจิ่วดูได้อย่างไม่มีวันเบื่อ
ฉินมั่วรู้ดีว่าจะปรนนิบัติคนบางคนอย่างไร
เมื่อพาตัวเธอขึ้นจากน้ำ ก็เอาเสื้อคลุมชุดนอนมาห่อหุ้มเธอไว้ แล้ว
พากันนั่งมองดูแสงไฟด้านนอกอยู่ข้างหน้าต่างบานยาวระพื้น
“มือ”
อันที่จริงคราวนี้ก็ไม่ได้รุนแรงมากนัก
หากเทียบกับเมื่อวาน ฉินมั่วในวันนี้ควบคุมตัวเองไว้มากแล้ว
ดังนั้นป๋ อจิ่วจึงรู้สึกสบาย โดยเฉพาะเมื่อได้อิงแอบกับใครบางคนก็
ยิ่งสบายเข้าไปใหญ่
เมื่อเธอได้ยินเสียงเขาถึงขยับตัว ไม่ค่อยเข้าใจนัก “ขอมือทำอะไร
ไม่ลูบแล้ว”
ฉินมั่วเลิกคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ “ไม่ได้ให้เธอลูบ เก็บงำ
ความคิดปลิ้นปล้อนของตัวเองหน่อย”
ป๋ อจิ่วอ้าปากหาวอย่างขี้เกียจ พิงชายหนุ่มทุกวิถีทางอยู่อย่างนั้น
เรียวปากบางแนบบนซอกคอเขา “พี่มั่ว พี่นี่ช่างไม่เข้าใจบ้างเลย การ
จะทำให้ความสัมพันธ์สามีภรรยาดีเลิศ จะต้องมีคนหนึ่งเป็นฝ่ายรุก
ฉันเห็นพี่เรียบร้อย ถ้าฉันไม่รุกอีกจะแย่เอา ฉันเข้าใจพี่ดี”
“ขอขอบคุณท่านจิ่วจริง ๆ” ฉินมั่วพูดอย่างไม่แยแส ดึงมืออีกฝ่ายเข้า
มา
ป๋อจิ่วรู้ว่าเขาจะตัดเล็บให้เธอ จึงชักมือกลับ
“จะเก็บเล็บไว้ให้เธอกัดเล่นเรอะ” ฉินมั่วกระชับร่างเธอเข้าใกล้ ลม
หายใจกระทบริมหู “หลังของฉันถูกเธอข่วนจนแดงไปหมดแล้ว”
ป๋อจิ่วได้ยินแล้ว ใบหน้าก็ร้อนผ่าวอย่างเห็นได้ยาก เธอมอง ๆ ชาย
หนุ่ม ฉินมั่วรูปร่างดีจะตาย มีกล้ามเนื้อเพรียวกระชับ แผ่นหลังก็
เหยียดตรงดี ไม่มีที่ติเลย ตอนนี้มีรอยเล็บเธอบนนั้น เห็นชวนให้คิด
ลึกสุด ๆ
คนที่เป็นทหารต้องผิวหยาบหนังหนาไม่ใช่เหรอ?
มั่วมั่วโตขึ้นแล้วจริง ๆ แถมเป็นสไตล์เจ้าหญิงน้อยอีกต่างหาก
“ต่อไปฉันจะเบามือลงหน่อย” ป๋อจิ่วพูดด้วยความจริงจัง
ไม่เคยสำเหนียกว่าปกติคำพูดเหล่านี้ควรให้ผู้ชายพูดต่างหาก
ฉินมั่วหลุบตามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะคว้ามือเธอมา
ชายหนุ่มอาจจะไม่อดทนปรนนิบัติใคร แต่หากเป็นป๋ อจิ่ว เขายิ่งทำ
ได้คล่องขึ้นหลังจากที่ฟื้นความทรงจำกลับมา
ความเคยชินตั้งแต่เด็ก อยากแก้ก็แก้ไม่ได้แล้ว
นับประสาอะไรกับที่เขาไม่เคยคิดจะแก้
เธอสมควรให้เขาเลี้ยงมาตั้งแต่แรกแล้ว
ขนาดตอนที่ซ้อมรวมทีม จ้าวซานพั่งก็พูดอยู่หลายครั้ง
เช่นตอนกระโดดกบเสร็จ จ้าวซานพั่งจะบอกว่า ‘ฉินเจ้าแผนการ เจ้า
แบล็กไม่มีมือหรือไง แค่ผูกเชือกรองเท้า นายก็ต้องมาช่วยผูกให้’
แต่ทุกครั้งก็ถูกฉินมั่วเย้ยข่ม ‘คนโสดอย่างนายไม่เข้าใจหรอก’
จ้าวซานพั่งพยายามเตือนป๋ อจิ่วที่ผมชี้โด่เด่ด้วยความหวังดี ‘เจ้าแบล็ก
คนที่เปลือกนอกดูดีมีเยอะก็จริง แต่คนที่มีธาตุแท้น่าสนใจมีแค่หนึ่ง
ในหมื่น ฉินเจ้าแผนการหน้าตาพอดูได้ แต่เรื่องอื่นน่าเบื่อสุด ๆ เลย
คนอื่นเขาต้องออกไปเที่ยวในวันหยุดไม่ใช่เหรอวะ แต่ดูสิว่าเขาทำ
อะไร เอาแต่กินชาเล่นหมากล้อมอ่านหนังสือ ชีวิตเหมือนก้าวสู่วัย
ชราล่วงหน้า เจ้าแบล็กนายทนไปได้ยังไง นายมันเจ้าชายไนต์คลับ
เลยนะเว้ย!’
‘ท่านอ้วน พูดแล้วอายอ่ะ ฉันชอบคนที่เปลือกนอกดูดี’ ป๋อจิ่วเอ่ย
อย่างจริงจัง ‘ไฟในไนต์คลับไม่ดีเท่าไร ส่องเห็นหน้าไม่ชัด แต่ถ้า
เป็นที่บ้านก็ไม่เหมือนกัน เวลาเขาอ่านหนังสือ ฉันก็มองเขา อื้ม…
สุดเพอร์เฟกต์’
จ้าวซานพั่ง…แม่งเอ๊ย พูดกับพวกชอบคนหล่อคนสวยไม่รู้เรื่องจริง ๆ!
ตอนที่ 2212
มั่วจิ่ว หวาน ช่วยด้วย
คนอื่นอาจไม่รู้ว่า ฉินมั่วดูแลคนเก่งขนาดไหน
แต่คนอื่นก็คือคนอื่นอยู่วันยังค่ำ
น้อยคนที่จะยินดีโดนเขาควบคุมเหมือนอย่างป๋อจิ่ว
ใช่ว่าฉินมั่วจะไม่มีข้อเสียเลย เขาขี้หึงขั้นสุดยอด
ขนาดลั่วลั่วยังเคยถูกเขาแบล็กลิสต์ในมือถือของป๋ อจิ่ว
ไม่ว่าอย่างไรพฤติกรรมนี้ก็ทำให้คนหมั่นไส้
ทว่าป๋อจิ่วกลับตอบว่า “เรื่องเล็กน่ะ เรื่องเล็ก เดี๋ยวฉันแอบแอด
กลับมาก็ได้”
จากนั้นก็ยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างนั้น
โลกนี้คงเป็นแบบนี้แหละ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ
อย่างเช่นป๋ อจิ่ว เธอเหมือนสายลม เวลานี้นอนขี้เกียจในอ้อมแขนเขา
ได้ วินาทีถัดมาก็อาจจะขับแลมโบกินี่ไปก่อเรื่องอะไรขึ้นมาเช่นกัน
เธอเป็นคนมีเพื่อนเยอะ ทั้งที่เป็นเพศเดียวกันและต่างเพศกัน
เวลาส่วนใหญ่ถ้าไม่ฝึกซ้อมก็เที่ยวเล่น
เหมือนกินดื่มเที่ยวเล่นเอาสนุกอย่างเดียว
ทว่าฉินมั่วเป็นเพียงคนเดียวที่คว้าสายลมได้
เธอแก้ไขความชอบเรื่องด้านมืดไม่ได้ เขาก็ไม่ให้เธอแก้
แต่เธอต้องรู้ไว้เรื่องหนึ่งคือ เธอเป็นของเขา
จวบจนตอนนี้ เธอก็รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดีแล้ว
ตอนนี้พอเจอคนหล่อ ๆ สวย ๆ ก็แค่มอง เพราะเธอค้นพบแล้วว่าไม่
มีใครสู้คนที่อยู่ข้างเธอได้
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ป๋ อจิ่วลืมตาแล้วลิ้มรสความสุขหลังแต่งงาน
ฉินมั่วหันมองเล็กน้อย คิดว่าตัวเองตัดเล็บจนกินเนื้อเธอ จึงย่นหัวคิ้ว
เบา ๆ พร้อมขยับตัว
เจ้าหญิงมองดูอยู่ด้านข้าง หน้าของมันกลมโตเป็นพิเศษ
แม้ว่าตอนนี้เจ้านายจะพยายามพามันไปด้วยทุกที่ แต่มันกลับไม่รู้สึก
ว่าเจ้านายโอ๋มันสักนิด ตอนตัดเล็บเจ้านายตัดให้มันลวก ๆ ขนาด
ไหน
แล้วมาดูเขาในตอนนี้สิ!
ตัดเล็บให้ยัยนั่นอย่างระแวดระวังราวกับอีกฝ่ายเป็นตุ๊กตากระเบื้อง!
หนำซ้ำยังเป็นอย่างนี้ประจำ
บางครั้งเจ้าหญิงก็สงสัยว่ายัยคนนี้จงใจหรือเปล่า
ตอนลงจากเตียงก็เหมือนกัน เจ้านายยังต้องเตือนให้เจ้าหล่อนสวม
รองเท้าด้วย!
ป๋ อจิ่วไม่มีอะไรต้องพูดในเรื่องนี้
เพราะเธอไม่เก่งเรื่องทักษะการดำรงชีวิตประจำวันสักเท่าไร
บางครั้งตอนคิดจะไปทำอาหารเช้า ชายหนุ่มยังต้องยืนซ้อนด้านหลัง
เธอ คอยจับมือสอนแต่ละขั้นตอนด้วยตัวเอง
ทำให้ตอนนี้ป๋ อจิ่วไม่เพียงแต่จะต้มบะหมี่เป็น ยังทำมะเขือเทศผัดไข่
ได้อย่างไม่เป็นปัญหาเลย
ฉินมั่วคงเป็นอย่างนี้เสมอ เขาเพิ่งพูดว่าเธอจะทำลายห้องครัวใช่ไหม
วินาทีถัดมาก็เข้ามาสอนเธอ
เหมือนตอนยังเด็ก เขาเคยจับมือเธอสอนเขียนหนังสือทีละขีดทีละ
เส้น
‘เธอโง่หรือเปล่า?’
‘มั่วมั่ว เรื่องงานฝีมือนี่ ฉันไม่ถนัดจริง ๆ ’
‘การเขียนหนังสือกลายเป็นงานฝีมือตั้งแต่เมื่อไร?’
‘ฉันถือว่าเป็น แถมยังเป็นงานที่ยากที่สุดด้วย’
‘นั่งดี ๆ ’
‘ยังเขียนอีกเหรอ?’
‘ไม่งั้นเธอจะทำอะไร ไปเล่นกับวิลเลี่ยมงั้นสิ?’
ตอนนั้นเธอฉลาดจะตาย กอดฉินมั่วพลางหอมไปทีหนึ่ง ‘ไม่ ฉันแค่
ไม่อยากเขียนหนังสือเท่านั้นเอง’
เดิมทีคิดว่าเธอจะเอาชนะใจเขาได้แล้ว แต่มาคิดดูก็รู้สึกว่าตอนนั้น
มั่วมั่วบริสุทธ์ิมากจริง ๆ
เขาสูดหายใจลึกด้วยใบหน้าแดงก่ำ ‘วันนี้อย่ามานอนกับฉัน ไม่
ไม่ใช่แค่วันนี้ พรุ่งนี้ก็ห้ามมา”
“ทำไมอะ?’ ป๋ อจิ่วไม่เข้าใจ เธออุตส่าห์สารภาพตามตรงแล้ว
ฉินมั่วไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมถึงได้มีคนรู้จักแต๊ะอั๋งเขาตั้งแต่เป็น
เด็กเป็นเล็ก ต้องให้เขาเตือนไม่รู้กี่ครั้งว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง
ยัยคนนุ่มนิ่มอย่างเธอซบบ่าเขา แสดงความรู้สึกผิดอย่างจริงใจมาก
‘ฉันสัญญาว่าต่อไปจะควบคุมตัวเองนิดหนึ่ง แต่มั่วมั่วสวยเกินไป
ฉันเลยไม่แน่ใจว่าจะควบคุมตัวเองได้ไหม’
ฉินมั่ว…