Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2217-2218

ตอนที่ 2217
บทคุณพ่อป๋อและคุณแม่ป๋อ
ในนิยาย คำพูดแบบนี้ต้องเป็นประธานหนุ่มพูดกับนางเอกสิ
แต่ก็น่าแปลกที่โหลวลั่วพูดได้อย่างไม่รู้สึกประหลาด คงเพราะบุคลิก
ของเธอเหมือนผู้ประสบความสำเร็จในวงการธุรกิจ
ทว่าแววตาของเธอกลับกระจ่างใส
ป๋ ออิ่นเอียงคอมองในท่านั้น ประทับเรียวปากลงบนใบหน้าของเธอ
“ตอนนี้ไม่อยากไปแล้ว”
โหลวลั่วไม่คิดว่าเขาจะจูบเธอ
มือที่วางไว้บนศีรษะอีกฝ่ายชะงัก
ในฐานะที่เป็นคนเกาะเมียกิน ป๋ออิ่นย่อมรู้จังหวะรุกและถอยเป็น
อย่างดี จูบนั่นแผ่วเบาพอให้รู้สึกคันนิด ๆ
โหลวลั่วนึกถึงหมาพันธุ์อลาสกันที่เคยเลี้ยงไว้ มันชอบจูบเธอแบบนี้
เหมือนกัน
ช่วงนี้เธอมักอ่านความคิดเห็นของผู้คนที่มีต่อคู่รักซึ่งผู้หญิงอายุ
มากกว่าผู้ชาย
มีน้อยรายที่จะจบลงด้วยดี
แต่สำหรับความสัมพันธ์ของพวกเธอตอนนี้ คงไม่ใช่แม้แต่ความรัก
แบบนั้น
เพราะเธอน่าจะเป็น…สายเปย์ของเขามากกว่า?
เมื่อก่อนโหลวลั่วไม่ชอบคนที่ไม่กระตือรือร้นในความก้าวหน้า
เวลาอยู่ในบริษัท เธอชอบคนที่รู้จักกฎเกณฑ์การทำงานและมุ่งมั่น
พยายาม
ทว่าชายคนนี้ถือเป็นกรณีพิเศษ
เพราะอะไรกันแน่?
โหลวลั่วพยายามค้นหาสาเหตุตลอด และสุดท้ายก็ได้แต่ให้เหตุผล
กับตัวเองว่า เมื่อชายคนนั้นอยู่ข้างกาย เธอก็จะไม่รู้สึกเหงาอย่างน่า
ประหลาด
พอกลับถึงบ้านก็มีคนช่วยเธอถอดรองเท้าส้นสูงให้
โหลวลั่วเคยถามเพื่อนผู้หญิงว่าแฟนของพวกเธอเคยทำแบบนี้ให้
หรือไม่
และคำตอบที่ได้คือเสียงหัวเราะเบา ๆ ‘บ้าหรือเปล่า ช่วยถอด
รองเท้าส้นสูงเนี่ยนะ ช่วยถอดเสื้อผ้าน่ะยังพอว่า เชื่อฟังแบบนี้
ท่าทางจะเด็กกว่าเธอใช่ไหมเนี่ย’
ก็อายุเด็กกว่าเธอจริง ๆ
ไม่อาจมองว่าอีกฝ่ายเป็นน้องชายได้ด้วย
และเธอก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นไอ้หน้าอ่อน
หากจะบอกว่าเขาเป็นชายหนุ่ม ก็แค่เพราะออร่าอย่างคนหนุ่มสาวนั่น
ทว่าเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
จากสายตาของเขาในบางครั้งเธอก็รู้แล้ว ความเจ้าเล่ห์ของเขาเหมือน
ทำให้คนเสพติดได้
น่าจะเป็นข้อดีของพวกคนอายุน้อย?
โหลวลั่วคิดมาถึงตรงนี้ มือก็ผละออกจากศีรษะของเขา เธอยังคงยิ้ม
จาง ๆ เหมือนเดิม “งั้นขึ้นรถดีไหม?”
“อืม” เสียงของป๋ ออิ่นยังยานคางเหมือนเดิม แต่หลังจากขึ้นรถแล้วก็
แหบต่ำอย่างมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น “คุณบอกว่าคุณจำบางอย่างได้แล้ว?”
โหลวลั่วเอารายงานการเงินที่เพิ่งหยิบมาดูกลับไปวางไว้ที่เดิม น้ำเสียง
หนักอึ้งอยู่บ้าง “ตอนนี้ยังนึกไม่ออก แต่ภาพบางอย่างมัวมาก”
ป๋ออิ่นไม่พูดอะไร แค่ดึงรายงานออกจากตักของเธอ “คุณควรจะ
บอกมันว่าตักคุณเป็นของผม”
ว่าแล้วก็เอนตัวนอนลงไปหนุนตักเธอ
โหลวลั่วก็ไม่ได้รีบจัดการเอกสาร เพราะมีเจตนามารับเขาโดยเฉพาะ
จึงปล่อยให้เขาหนุนตักไป
ขณะมองเส้นผมดำนุ่มสลวยและใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ โหลวลั่ว
ยื่นมือสางเส้นผมให้เขา บุคลิกของเธอไม่เปลี่ยนไป แต่งหน้าอย่าง
ประณีต สวยเด่นชัด ชุดสูทธุรกิจบนตัวขับให้เธอยิ่งดูเด็ดขาด
“ประธานโหลว พวกเราไปทางทิศตะวันตกหรือไปที่อื่นครับ?”
คนขับมองกระจกมองหลัง เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าท่านประธานไปหา
แฟนแบบนี้มาจากไหน?
นอกจากหน้าตาแล้ว ก็ไม่รู้สึกว่ามีคุณสมบัติอื่นใดที่เหมาะสมกันเลย
แต่ไม่รู้ว่าช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น ท่านประธานเหมือนชอบบ้านทาง
ตะวันตกมากขึ้นทุกที
เพราะจัดเตรียมบ้านหลังนั้นให้ผู้ชายคนนี้อยู่นั่นเอง…
ตอนที่ 2218
ตอนพิเศษของคุณพ่อป๋อและคุณแม่ป๋อ
ท่านประธานโหลวชอบไปบ้านทางตะวันตกเพราะตอนนี้มีชายคนนี้
อยู่ด้วย
ตอนที่เธอเก็บเขากลับมาเลี้ยงที่บ้านก็เก็บมาจากที่นั่น
แต่เห็นได้ชัดว่า วันนี้ชายหนุ่มเหมือนจะเงียบขรึมกว่าเมื่อก่อน
เล็กน้อย
โหลวลั่วหลุบตาลง ก่อนหน้านี้ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน จู่ ๆ เขาก็
เงียบไป
“เพราะฉันนึกไม่ออก คุณก็เลยไม่ชอบใจใช่ไหม?” เธอถามคนที่
นอนบนตักตัวเอง
เขาพลันหัวเราะออกมา คว้ามือเธอไว้ น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาเซ็กซี่น่าฟัง
“เปล่า ขอแค่คุณจำได้ว่าต้องรับผมกลับบ้านแบบนี้ทุกวันก็พอแล้ว”
“ฉันเห็นพวกคู่รักในละครอยากให้แฟนตัวเองจำได้กันทั้งนั้น” เธอ
มองเขา ราวกับไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อก่อนเคยรู้จักอีกฝ่าย
ป๋ ออิ่นมองออก มุมปากแย้มยิ้มนิด ๆ “ได้หมดเลย ถ้าคุณจำได้
หมดแล้วผมจะพาไปเจอคนคนหนึ่ง แต่ถ้าคุณยังจำไม่ได้ พวกเราก็
กลับมาคบกันอีกสักครั้ง”
โหลวลั่วหัวเราะ เขาพูดทีไรทำให้คนรู้สึกสบายทุกที
พวกคนที่เลี้ยงเด็กเอ๊าะ ๆ ไว้ก็คงเพราะเหตุนี้ล่ะมั้ง?
เดิมทีเธอมีรายงานการเงินที่ต้องทำเสร็จที่บริษัทในวันนี้
แต่พอนึกได้ว่าเขาจะไปร่วมงานสังสรรค์ธุรกิจ เธอก็เอารายงาน
ออกมาด้วย
เพื่อนผู้หญิงของเธอรู้ทุกคนว่าเธอคบอยู่กับเขา
มีคนถามเธอว่าเขาทำงานอะไร ซึ่งทำให้เธอลำบากใจมาก
เพราะคนคนนี้ไม่ค่อยออกจากบ้านตอนกลางวัน แต่มักโผล่หน้า
ออกไปในตอนกลางคืน
“ทำงานที่ผับเหรอ?”
“หรือเป็นนักศึกษา เลยไม่ต้องตื่นเช้า”
มีคนคาดเดา ทั้งยังบอกเธอว่าผู้ชายแบบนี้ไม่น่าจะคบกับผู้หญิงอย่าง
พวกเธออย่างจริงใจ
โหลวลั่วรู้ดีว่านี่ไม่เกี่ยวกับความมั่นใจในตัวเอง
คนที่โตแล้วอย่างเขามักจะชอบผู้หญิงหวาน ๆ ที่เทิดทูนตัวเอง
ต่างหาก
แต่โหลวลั่วคิดง่าย ๆ ว่า มีเขาอยู่ข้างตัวก็ทำให้สบายจริง ๆ
เธอรู้ดีว่าขีดจำกัดคืออะไร
การจะถามอาชีพของเขาหรือไม่ ตอนนี้กลายเป็นปัญหายากอย่าง
หนึ่งไปแล้ว
เธอเห็นคนอื่นเลี้ยงดูเด็กอายุน้อยกว่า ก็ล้วนแต่ส่งเสริมการเงินให้
ทั้งนั้น
ทว่าคนคนนี้กลับไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเธอเลย
อย่างมากก็โทรหาเธอว่า ‘วันนี้กลับเร็วหน่อยได้ไหม’
มักทำให้เธอรู้สึกว่าเขาคิดถึงเธอจริง ๆ เหมือนสามีที่กำลังรอคอย
ภรรยา
เธอไม่อยากแสดงออกว่าเป็นพวกวัตถุนิยมเกินไป แม้ว่าเธอจะเป็น
พวกวัตถุนิยมก็ตาม
ทว่าเธอควรต้องตอบแทนอะไรบ้างจึงจะถูก
“คุณ” เธอพูดได้แค่นี้ก็ชะงักไป “ทำงานใช่ไหมคะ?”
ป๋ออิ่นมองเธอแล้วตอบ “อืม”
เธอก็ไม่เก็บซ่อนอะไรอีกต่อไป “เป็นงานอะไร ต้องให้ฉันช่วยไหม?”
“ผมทำด้านภาษาซีน่ะ” ป๋ ออิ่นกระเถิบเข้าชิดอีกนิด “คุณแค่เลี้ยงผม
ให้ดี ๆ พอ อย่าทิ้งผมไว้ที่บ้านคนเดียว ต้องตอบข้อความผมทันที
เวลาประชุมก็ห้ามตัดสายผมทิ้ง”
โหลวลั่วได้ยินแล้วนิ้วมือชะงัก
ไว้วันหลังแล้วกัน
วันหลังเธอจะถามพวกเพื่อน ๆ ของเธอว่า ทำไมคนที่เธอเลี้ยงจึงไม่
เหมือนหนู ๆ ที่บรรดาท่านทั้งหลายเลี้ยงดู
แต่ก็เข้าทีอยู่
เขาฉลาดที่จะทำให้เธอมีความสุข ไม่เคยเรียกร้องข้าวของนอกกาย
ไม่เหมือนกับอย่างที่เธอคิดไว้เลย
ต่อให้เขาอยากได้อะไรจริง ๆ ก็ไม่มีวันลดศักด์ิศรีลงต่ำขนาดนั้น…
คนที่เธอเก็บมาเลี้ยง จะมากจะน้อยเธอย่อมเข้าใจในตัวเขาดี
“ฉันถามตรง ๆ แบบนี้” โหลวลั่วหยิกแก้มเขาพลางหัวเราะเสียงเบา
ชุดสูทที่สวมขับให้ลำคอเธอยาวระหง “ทำให้คุณเจ็บปวดหรือเปล่า”
ป๋ ออิ่นเล่นไปตามน้ำ หลุบตาลง “ก็เจ็บปวดจริง ๆ แหละ”