Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2130-2131

ตอนที่ 2130
ที่สำคัญที่สุดคือ แม้ว่านางมารจะร้ายกาจ แต่อย่างน้อยก็อยู่ในวงการ
เดียวกัน ยังต่อรองราคากันได้
แต่ผู้ชายคนนี้มาจากไหน ทำอะไร พวกเขาไม่รู้เลยสักนิด
นางมารไปหาผู้ชายแบบนี้มาจากไหนกันแน่
รู้โฉมหน้าที่แท้จริงของผู้ชายคนนี้หรือเปล่า
คงไม่ได้หลงใหลไปกับหน้าตาหล่อ ๆ นี่หรอกนะ
เหล่าคนผิวสีก็คิดกันไปมากมาย
ฉินมั่วเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พวกนายมีแฟนหรือยัง?”
ส่ายหน้า แฟนเหรอ?
คู่นอนล่ะมีแน่ เยอะด้วย แต่ที่เป็นทางการอย่างแฟนสาวนี่ไม่เคยคิด
มาก่อน
ฉินมั่วพูดต่อว่า “คนที่ไม่มีแฟนไม่เข้าใจจริง ๆ บอกได้แค่ว่าตอนที่
ตื่นขึ้นมาวันนี้เขายังไม่คิดอะไรมาก พอมาเจอพวกนายก็คิดจะเอายา
มาใช้กับฉันทันที พวกเราคนจีนมีประโยคอมตะบอกว่า เวลาเกิด
อะไรขึ้นให้ดูสิ่งแวดล้อมตัวเขา”
เหล่าคนผิวสีไม่โง่ แม้ประโยคนั้นจะอ้อมไปไกลหน่อย แต่พวกเขา
ฟังออกนะ!
ผู้ชายคนนี้บอกว่าที่นางมารเป็นแบบนี้ก็เพราะพวกเขา?
พรรคพวก นายล้อเล่นแล้วล่ะมั้ง เมื่อกี้ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าพวกเขาโดน
ยัยนั่นข่มขู่ยังไง!
ฉินมั่วไม่คิดอย่างนั้น “พวกนายหาวิธีจัดการที่มาของยานั่นเองก็แล้ว
กัน ครั้งหน้าถ้าเขายังมีของบ้า ๆ บอ ๆ ติดตัวอีก ฉันจะมาหาพวกนาย
แล้วต่อไปไม่ว่ามีอะไรก็อย่าได้พาเขาเสียคนอีก”
เหล่าคนผิวสีตาโตเลยทีเดียว ใคร? ใครพาใครเสีย?
ทำอย่างกับนางมารเป็นเด็ก เพื่อน นายลูบอกถามมโนธรรมตัวเอง
หน่อยเถอะว่าใครพาใครเสียคนกันแน่
บางอย่างพวกเขายังสู้นางมารไม่ได้เลย
แต่เมื่อมาถึงจุดนี้ย่อมต้องเข้าใจกันแล้ว
เดิมทียังคิดว่านางมารไปได้ไอ้หน้าอ่อนมา
ที่แท้เป็นไอ้หน้าอ่อนที่ไหนกันล่ะ จอมมารชัด ๆ !
ด้วยเหตุนี้ พวกที่จะหาเรื่อง Z ก่อนเธอลุกขึ้นมายิ่งใหญ่อีกครั้ง กลับ
ต้องแพ้ราบคาบทั้งที่ยังไม่ทำอะไร
พอถามลูกน้อง ฝ่ายนั้นก็เอามือกุมศีรษะพูดกับลูกพี่ตัวเอง “ไม่ไหว
จริง ๆ โดยเฉพาะแถวไชน่าทาวน์ ผู้ชายที่อยู่ข้าง Z มันร้ายกาจมาก”
“Z จะมีผู้ชายอยู่ด้วยได้ยังไง!” ฝ่ายหัวหน้าไม่ยอมแพ้
ลูกน้องอีกคนจึงกระซิบ “มีจริง ๆ เหมือนจะมีสายสัมพันธ์กับทาง
ตำรวจด้วย มีคนของเขาเต็มไปหมด แตะยาก”
“งั้นก็ให้เงินมาเฟียคนจีนเยอะหน่อย จะเป็นอะไรไป?”
“เขามีเงินมากกว่า แถมยิงปืนแม่นด้วย แล้ว Z ก็สัญชาตญาณดีเกิน
พวกเราแพ้ทุกครั้ง ลูกพี่อย่าไปยุ่งกับเขาเลย อยู่เหมือนเมื่อก่อนก็ดี
อยู่แล้ว ขอแค่อย่าหักหลังคนจีนกับพวกแฮกเกอร์เป็นพอ Z ก็ไม่ยุ่ง
กับเราแล้ว”
อุตส่าห์ได้ปลดปล่อยมาสามปี ต้องเริ่มทำตามกฎที่คนอื่นตั้งอีกแล้ว
เหรอ
คนเป็นมาเฟียย่อมไม่พอใจ แต่เธอคนนั้นร้ายกาจมาก…มากขนาดที่
เมื่อก่อนไม่มีใครกล้าแหกกฎทั่วทั้ง The Fifth Avenue เลยทีเดียว
หาเงินได้ ทำเรื่องสีเทาได้ ทว่ามีบางอย่างที่แตะต้องไม่ได้ ทุกคน
ต้องปฏิบัติตาม
การควบคุมแบบนี้กลับมาอีกแล้ว
แต่หวนคิดดูอีกที คนที่โดนผลกระทบมากที่สุดไม่ใช่พวกเขาหรอก
เพราะหากว่ากันตามสไตล์ของ Z ก็แค่เอาสัตว์ร้ายในคราบคนไป
กักขังเท่านั้น
หากพวกเขาไม่แตะอีกฝ่ายก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
สิ่งสำคัญที่สุดคือผู้ชายที่ Z เลี้ยงไว้เป็นใครกันแน่
ยูกิชินพูดไว้ไม่ผิด หากสองคนนั้นร่วมมือกัน รับรองว่าคนอื่นปวด
หัวแน่…
ด้านนอกโบสก์ในตอนบ่าย
ป๋อจิ่วกำลังศึกษาของที่ได้มาจากพวกคนผิวสี กำลังคิดว่าจะใช้กับ
ท่านเทพอย่างไรดี ถึงจะได้มีลูกของเขาสักที…
ตอนที่ 2131
อยากจะให้ Z เก็บเขี้ยวเล็บน่ะเป็นไปไม่ได้
ป๋ อจิ่วอยากแต๊ะอั๋งเจ้าหญิงฉินอย่างมากมายมาตั้งแต่เด็ก เมื่อได้ชาย
หนุ่มมาอยู่ในกำมือย่อมต้องลงมือให้สะใจ จะปล่อยให้โอกาสหลุด
ไปได้อย่างไร
หลินเฟิงเดินมา เห็นยิ้มร้ายที่มุมปากเธอพอดี ไม่รู้ว่าคิดเรื่องเลวร้าย
อะไรอยู่
“เจ้าแบล็ก บอกเฮียมาซิว่านายกำลังคิดอะไร?”
ป๋ อจิ่วเก็บของ ซุกมือลงกระเป๋ ากางเกงข้างหนึ่ง นัยน์ตาดำขลับ “พูด
ไปพี่ก็ไม่เข้าใจ ว่าแต่เมื่อวานที่พี่โทรมามีเรื่องอะไรเหรอ?”
หลินเฟิงนึกถึงเรื่องที่เขาโทรหาเจ้าหล่อนเมื่อวานนี้ ก็เฉไฉทันที
“แค่โทรหาเล่น ๆ เท่านั้นแหละ ลูกศิษย์นายล่ะ ทำไมไม่เห็นยัยเด็ก
หน้านิ่งเลย”
ป๋อจิ่วเห็นพิรุธในดวงตาของอีกฝ่าย ก็ยิ่งยิ้มกริ่มหนักกว่าเดิม “อย่า
มาเปลี่ยนเรื่องไปพูดถึงลูกศิษย์ฉัน ท่าทางมีอะไรลึกลับนะ พี่หลิน”
หลินเฟิงรู้จักแบล็กพีชดี ยิ่งไม่บอกเธอก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้น จึงเลิกคิ้ว
ทำเหมือนไม่มีอะไรมาก “ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก แค่ได้ปล้ำคนแล้ว
เท่านั้นเอง”
ป๋อจิ่วเลิกคิ้ว “โม้อีกแล้ว?”
“โม้อะไร ฉันเหมือนจ้าวซานพั่งหรือไง” หลินเฟิงส่งเสียงขึ้นจมูก
“ถ้าไม่เชื่อ นายก็ลองไปถามอวิ๋นหู่ดูสิ”
ป๋ อจิ่วเห็นท่าทางเขาในเวลานี้แตกต่างไปจากตอนมีพิรุธอย่างที่เคย
เป็นมา ก็คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง เธอยักคิ้วก่อนจะยิ้มให้ “เทพอวิ๋นก็
ยอมพี่จริง ๆ”
หลินเฟิงหน้าหล่อสวย หัวเราะเฮอะ ๆ ออกมา “ใครกันแน่ที่ยอมใคร
ฉันยอมเขาต่างหาก นายไม่รู้ว่าเขาน่ะอ่อนแอขนาดไหน ถึงกับรับ
ฉันไม่ไหวเลยนะเว้ย”
“อ้อ?” ป๋ อจิ่วเอ่ยอย่างเรียบเรื่อย “ท่าทางคงแค่ครั้งเดียวล่ะ”
หลินเฟิงทำหน้าจริงจัง “นายไม่เข้าใจ ฉันเอ็นดูเมียเว้ย”
ป๋ อจิ่ว…ใครเป็นเมียใครกันแน่ แบ๊วบื้อเอ๊ย
แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ คนแบบนั้นยังอุตส่าห์ยอมนอนอยู่ข้างล่างได้
พอจะเห็นถึงความรักที่มีให้กัน
ดังนั้นกับเรื่องแบบนี้ แบ๊วบื้อสักนิดก็ไม่มีอะไรไม่ดีหรอก
หลินเฟิงคุยขึ้นมาทีไรเป็นต้องเอาแขนพาดบ่าป๋ อจิ่วทุกที หลังจากที่
ทำธุรกิจเขาก็ไม่ค่อยทำแบบนั้นแล้ว
ทางด้านอวิ๋นหู่ที่มองดูอยู่ด้านข้างคิดว่าตัวเองชอบคนคนนี้ไม่ใช่
เพราะหน้าตา แต่เพราะเป็นตัวของหลินเฟิงเอง
ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับอะไร คนคนนั้นในหัวใจของเขาก็ยังเป็นหนุ่ม
น้อยเหมือนเดิม
เมื่อพวกที่เหลือเข้ามา ก็ได้ยินหลินเฟิงถ่ายทอดความเอ็นดูเมียให้ป๋อ
จิ่วฟังพอดี
มั่วเป่ยแบกเป้ สีหน้าไร้อารมณ์ “พี่หลิน ถ้าอาจารย์หญิงมาเห็นท่าทาง
พี่ในตอนนี้ พี่ต้องซวยแน่นอน”
หลินเฟิงได้ยินแล้ว มือที่พาดบ่าป๋อจิ่วถึงกับแข็งทื่อ ก่อนจะพูดอย่าง
สบาย ๆ ว่า “คนเป็นเพื่อนซี้กันก็ต้องเป็นแบบนี้ มั่วเป่ ยอย่าไปฟัง
หัวหน้าให้มาก ดูหัวหน้าสิ นอกจากแบล็กพีชแล้ว ใครไปแตะเขาก็
ไม่ได้ทั้งนั้น เรื่องนี้มันผิดนะ คนเราเป็นเพื่อนซี้กันก็ต้องกอดบ่าตบ
หลังกันบ้าง ถึงจะเรียกว่าซี้กันจริง อาจารย์เธอเคยบอกให้เธอยิ้ม
บ่อย ๆ อย่าเอาแต่หน้านิ่งไม่ใช่เหรอ”
“ฉันไม่ได้หน้านิ่งสักหน่อย” มั่วเป่ยพูดจบก็ไปยืนข้างป๋อจิ่ว สีหน้า
ยังไร้อารมณ์เช่นเดิม
หลินเฟิงทนมานานจนทนไม่ไหวแล้ว “ขนาดนี้แล้วยังไม่เรียกว่า
หน้านิ่งอีกเหรอ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ขำว่ะ”
มั่วเป่ยไม่พูดอะไรอีกเพราะอาจารย์กำลังลูบศีรษะเธออยู่
มองพวกเขากระเซ้าเย้าแหย่กันก็รู้สึกดี
แม้พี่หลินคนนี้จะเชื่อถือไม่ได้ แต่บางอย่างที่พูดมาก็ถูก
ต่อไปเธอมีเพื่อนจะต้องพยายามสนิทกับคนคนนั้นให้ได้
ลูกผู้ชายควรต้องปฏิบัติต่อกันอย่างนี้