Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2142-2143

ตอนที่ 2142
เหยาเย่าไม่รู้ตัวว่ามีคนสนใจตัวเองอยู่
เธอลากกระเป๋ าเข้าหอพักไป
หอพักของมหาวิทยาลัยจัดให้นักศึกษาอยู่ด้วยกันสี่คนต่อห้อง เป็น
เตียงสองชั้น มีโต๊ะส่วนกลางติดหน้าต่างให้ใช้ร่วมกัน
มหาวิทยาลัยทางตอนใต้ของจีนออกแบบได้ดีมาก หอพักบางแห่ง
เหมือนหอพักของนักศึกษาปริญญาโทเลยทีเดียว ทั้งยังมีโต๊ะเล็ก ๆ
ที่ลากออกจากใต้เตียงได้อีก
เซวียเหยาเย่ามองดูเตียงสองชั้นที่ต่างไปจากเมื่อตอนเรียน ม.ปลาย
รู้สึกอย่างแท้จริงว่าชีวิตใหม่ของเธอเริ่มต้นขึ้นแล้ว
เมื่อเดินเข้ามา สาวน้อยน่ารักที่อยู่เตียงบนก็เอ่ยปาก “ว้าว มีคนสวย
มาอีกคนแฮะ ห้องเราดีจัง หน้าตาดีกันทั้งนั้นเลย!”
คนสวย?
เมื่อก่อนเซวียเหยาเย่าไม่เคยโดนเรียกแบบนี้ แต่เธอไม่อาจปฏิเสธ
ตัวเองที่สวยขึ้นหลังจากลดความอ้วนสำเร็จ
เธอยิ้มอย่างกลั้นไม่อยู่ เพราะทีมไดมอนด์มีแต่คนหน้าตาดี ขนาดพี่
หลินเล่นเกมอยู่ยังพูดขึ้นว่า ‘เจ้าแบล็ก พวกเราตั้งกลุ่มบอยแบนด์เข้า
วงการบันเทิงกันดีกว่า หล่อกันขนาดนี้ ต้องเผยออร่าเสียหน่อย ถึง
เวลานั้นก็ให้จ้าวซานพั่งแบกรับฤทธ์ิรักจากแฟนคลับให้เราก็พอ’
เซวียเหยาเย่าพลันชะงักเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ไม่ให้ตัวเองคิดต่อไป เงย
หน้ามองผู้หญิงคนนั้น “สวัสดี ฉันชื่อเซวียเหยาเย่า”
“รู้แล้ว” สาวผมบ๊อบหันมามอง “ตรงนั้นแปะชื่อไว้อยู่ ฉันนอนชั้น
บนของเธอ ชื่อหลี่เถา เรียกฉันว่าเถาจื่อก็พอ”
เซวียเหยาเย่าหัวเราะเสียงเบา “เถาจื่อ”
“สวย สวยมากเลย!” หลี่เถาหัวเราะชั่วร้าย “ฉันจะเข้าเว็บของ
มหาวิทยาลัยไปรายงานตัวสักหน่อย จะได้บอกว่าหน้าตาของผู้หญิง
ห้องเราสวยมากด้วยเลย”
“ไม่ดีมั้ง” หญิงสาวอีกคนเพิ่งปูเตียงเสร็จ เธอสวมแว่นตา ดูเป็นเด็ก
สายศิลปะ “มีใครบ้างที่ชมห้องตัวเอง เถาจื่อ อย่าก่อเรื่อง”
“อวี้อวี้พูดถูก” หลี่เถาเป็นคนใสซื่อ “พวกเราเข้าหอครั้งแรกก็ควรจะ
กินข้าวด้วยกันดีไหม”
ผู้หญิงที่ชื่ออวี้อวี้พยักหน้า “ได้เลย”
“แล้วเหยาเย่าล่ะ” หลี่เถาหันมามอง
เซวียเหยาเย่ายิ้ม “ฉันไม่มีปัญหา แค่เก็บของเสร็จก็ออกไปได้”
“งั้นก็ขาดแค่นางฟ้าจื่อซวนแล้วละ” หลี่เถาเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาว
ที่หน้ากระจกแต่งตัว “ไปไหม?”
จื่อซวนหันหน้ามา เธอก็สวยมาก สง่าแบบที่บรรยายไม่ถูก “ชัวร์อยู่
แล้ว”
“ดีจัง ขอดูเว็บของทางมหาวิทยาลัยก่อนนะว่ามีร้านไหนน่ากินบ้าง”
เหมือนเด็กสาวที่เพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยจะเหมือนกันหมด
เซวียเหยาเย่าฟังเสียงหัวเราะคิกคักในห้องพัก และเริ่มชีวิตเรียบง่าย
ที่สุดของเธอ
ต่างไปเมื่อก่อนที่ต้องเผ้ารอคอยอยู่ทุกวันว่าจะได้แข่งเมื่อไร เวลานี้
รู้สึกเหมือนชีวิตดำเนินด้วยความเรียบเรื่อย
ปกติแล้ว ร้านอาหารเล็ก ๆ แถวมหาวิทยาลัยมีไม่น้อย โดยเฉพาะใน
แถบสถาบันการศึกษา อาหารยิ่งราคาไม่สูง รสชาติไม่เลว
หนึ่งในนั้นเป็นร้านเล็กที่ตกแต่งใหม่ แล้วก็เป็นที่กินช่วนช่วน[1]
ไม่นานหลี่เถาก็เลือกกินที่นี่
“ในเว็บบอกว่าร้านนี้อร่อยมาก สำคัญที่สุดก็ตรงที่ชอบมีหนุ่มหล่อ
สาวสวยมากิน” หลี่เถาขยิบตาให้เพื่อน ๆ พลางยื่นมือผลักประตูร้าน
ต้องบอกว่าที่นี่ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
วันนี้มีเด็กนักศึกษาใหม่เยอะมาก พอรู้จักกันเป็นวันแรกก็มากินข้าว
ด้วยกัน แถมอากาศยังร้อนอีกต่างหาก แน่นอนว่าการได้กินข้าวใน
สถานที่ที่มีแอร์แบบนี้ย่อมสบายมาก ผู้คนจึงเข้ามาใช้บริการกัน
เยอะยิ่งขึ้น
“ต้องเข้าคิวหรือเปล่าเนี่ย” จื่อซ่วนพูดจบ พลันได้ยินเสียงหนึ่งดัง
ลอยมา “เอ๋ นั่นรุ่นน้องคนนั้นที่เพิ่งเข้ามาใหม่ใช่ปะ?”
[1] ช่วนช่วน เป็นอาหารจีนประเภทหนึ่งที่เอาเนื้อและผักมาเสียบไม้
แล้วลวกลงในน้ำซุปหมาล่าให้สุก ก่อนจะนำมากิน
ตอนที่ 2143
เมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว เซวียเหยาเย่าหันไปมองพลางส่งยิ้มให้ “รุ่น
พี่?”
“เฮ้ย จะมีวาสนาตรงกันอะไรขนาดนั้น” คนพูดไม่ใช่ใคร แต่เป็นคน
ที่เจอเซวียเหยาเย่าที่หน้าประตูเป็นครั้งแรก “อยู่หอพักห้องเดียวกัน
เหรอ?”
เซวียเหยาเย่าพยักหน้า
ชายคนนั้นยิ้มพลางพูด “ท่าทางคนหน้าตาดีจะอยู่ห้องเดียวกันหมด
เลยเนอะ เหมือนห้องพวกเราเปี๊ยบ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขาแล้ว สาว ๆ ต่างหัวเราะขึ้นมา
“หาที่นั่งไม่ได้ล่ะสิ น้องรอเดี๋ยวนะ พี่ไปบอกเจ้าสี่ก่อน ถ้าหาโต๊ะ
ไม่ได้ก็นั่งด้วยกันนี่แหละ” ชายคนนั้นพูดรวดเร็วชนิดที่คนอื่นตั้งตัว
ไม่ทัน พอพูดจบก็เดินไปอีกทาง
หลี่เถาถาม “เหยาเย่า รุ่นพี่คนนี้ตลกดีนะ เธอรู้จักเขาได้ยังไง เคยเป็น
เพื่อนกันมาก่อนเหรอ?”
“เปล่า เขาเป็นรุ่นพี่ที่ต้อนรับน้องใหม่” เซวียเหยาเย่านับถือในความ
ตีสนิทได้อย่างรวดเร็วของชายหนุ่ม อบอุ่นใจดีทีเดียว แล้วก็ตลก
มากด้วย
หลี่เถาทำเสียงรับรู้ ก่อนจะขยิบตา “เคยเห็นครั้งเดียวก็สนิทมาก
ขนาดนี้ เหยาเย่า เขาคงไม่…”
ประโยคหลังไม่ทันได้พูดออกมา พลันมีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น ชายคน
นั้นกวักมือเรียก “น้อง ๆ มาที่นี่เร็ว มานี่ เอาโต๊ะมาชนกันจะได้นั่ง
กันสี่คน พวกน้องผอม ใช้พื้นที่ไม่เยอะเท่าไร”
ไม่มีใครไม่ชอบคนพูดแบบนี้ อย่าว่าแต่หลี่เถาที่เป็นคนร่าเริงเลย
กระทั่งอาอวี้ที่เรียบร้อยยังอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้
“ไปไหม?” เซวียเหยาเย่าถามความเห็นเพื่อนร่วมห้อง
เหล่าสาว ๆ แม้จะมีนิสัยไม่เหมือนกัน แต่ก็ใจกว้าง “ไปสิ”
“งั้นก็ไปกันเถอะ” เซวียเหยาเย่าก้าวเท้าเดิน
เดิมก็ไม่มีอะไรหรอก แต่เมื่อเดินไปถึงโต๊ะ หลี่เถาพลันร้องขึ้นมา
“สวรรค์ ทำไมถึงเป็นเขาไปได้”
“เขา ใครเหรอ?” อาอวี้ถาม
หลี่เถาไม่กล้าชี้ “พวกเธอดูคนที่หล่อที่สุดในโต๊ะนั่นสิ เขาเป็นเดือน
มหาวิทยาลัยเชียวนะ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ได้รับการคุ้มครองระดับชาติ
เก่งทุกอย่างยังไม่พอ แถมหน้ายังหล่ออย่างกับดารา ฉันเพิ่งตัวละลาย
กับความหล่อของเขาที่หน้าเว็บบอร์ดของมหาวิทยาลัยมา ไม่คิดเลย
ว่าสวรรค์จะโปรดให้ฉันได้เห็นตัวเป็น ๆ ด้วย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างหันไปมองผู้ชายคนนั้น
ขนาดอาอวี้ที่เป็นคนเรียบร้อยยังพลอยหน้าแดงไปด้วย “ฉันเคยได้
ยินข่าวนี้มา ดูเหมือนจะแก่กว่าพวกเราสองชั้นปี ดังมากมานานแล้ว
ชื่อหลินหยาง เป็นเดือนมหาวิทยาลัย ขนาดพวกอาจารย์ยังชอบเขา
เลย”
“คนที่ใส่เชิ้ตขาวนั่นเหรอ” จื่อซวนมองอยู่นาน ก่อนจะยิ้มบอก
“หล่อจริงด้วย มีแฟนหรือยังอะ?”
“จื่อซวน เธอตรงเกินไปป่ ะ?” หลี่เถากดเสียงให้ต่ำลง “ฉันบอกเธอ
ได้เลยว่ายังไม่มี ช่วงนี้พวกรุ่นพี่ยุ่งมาก ไม่เข้าใกล้ใครเลย”
เซวียเหยาเย่าฟังสิ่งที่พวกเพื่อน ๆ พูดกัน รู้สึกสนุก เพราะเมื่ออยู่กับ
ป๋ อจิ่ว ต่อให้มีผู้ชายหล่อขนาดไหนคนอื่นก็ไม่มีใครมอง เพราะต่าง
มารุมมองเพื่อนเธอกันหมด แค่สายตาเห็นก็ตะลึงแล้ว ราวกับไม่มี
สิ่งใดบรรยายคนคนนั้นได้อย่างเหมาะเหม็งเลย
เส้นผมสีเงิน เท่อย่างโอหัง มีเสน่ห์ที่แทรกมาด้วยความอ่อนโยน
พูดอย่างรับผิดชอบต่อคำพูดตัวเองได้เลยว่า เมื่อได้เห็นเธอคนนั้น
เซวียเหยาเย่าก็ไม่ค่อยเห็นว่ามีใครที่หล่อจนตะลึงอีก ไป ๆ มา ๆ ก็
เลยกลายเป็นคนที่ไม่ตื่นเต้นเท่าไร แต่ก็พอจะเห็นว่าผู้ชายคนนั้น
หล่อจริง ๆ
คนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารคนนั้นไม่เลวเลย แม้จะอยู่ท่ามกลางความ
เอะอะวุ่นวายก็เห็นออร่าของเขา น้อยคนที่จะเป็นแบบนี้…