Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2190-2191

ตอนที่ 2190
ฉินมั่วนั่งสงบนิ่ง ออร่าความสูงส่งบนตัวไม่ลดลงเลย เหมือนจะมอง
พวกเขาทะลุปรุโปร่ง เอ่ยอย่างเป็นเรื่องธรรมดาว่า “ฉันส่งข้อมูลของ
ทุกคนให้คณะกรรมการแล้ว ถ้าคิดจะถอนตัวตอนนี้ ก็น่าจะมีความผิด
เรื่องทรยศบ้านเกิดเมืองนอน”
“ทรยศบ้านเกิดเมืองนอน!” จ้าวซานพั่งถลึงตามองอีกฝ่าย “ฉินเจ้า
แผนการ ฉันไม่รู้มาก่อนว่านายชอบเอามโนธรรมมาบังคับคนอื่น”
ฉินมั่วไม่สะทกสะท้าน “ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหม?”
จ้าวซานพั่งส่ายหน้า “ด้านมาก ด้านจริง ๆ”
ฉินมั่วมองอีกฝ่าย พลันผุดรอยยิ้มขึ้นมา ทว่าเฉยชามาก “ท่าทางเทพ
อ้วนคงอยากชิมรสชาติของน้ำมะระแล้ว”
เล่นเอาจ้าวซานพั่งตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยิน และไม่พูดอะไรอีก!
หลังจากนั้นอีกนาน
เมื่อมีคนเบื้องบนมาดูตัวนักกีฬาทีมชาติ ต่างก็ถามว่าเมื่อก่อนพวก
เธออยู่คนละทีม แถมเป็นมือหนึ่งมือสองกันทั้งนั้น ฉินมั่วใช้วิธีไหน
กันแน่ถึงทำให้พวกเธอสมัครสมานสามัคคีกันได้
จ้าวซานพั่งตอบเพียงว่า “ใช้ความหน้าด้าน”
กระทั่งปิดตายทางหนีของพวกเขาด้วยซ้ำ
เรือโจร เรือโจรลำใหญ่ชัด ๆ
สำหรับเหล่านักกีฬาอีสปอร์ตแล้วย่อมไม่ค่อยชินกับการตื่นเช้า
ฝั่งจ้าวซานพั่งแค่ดูก็รู้แล้ว ต้องใช้พลังทั้งหมดถึงจะลุกขึ้นมาได้
ส่วนนายน้อยแห่งโลกแฮกเกอร์ป๋อจิ่วฉลาดกว่ามาก นั่งหลับคา
คอมพิวเตอร์ไปเลย
เธอสวมหูฟังสีดำ เอาเสื้อทีมมาคลุมศีรษะบังใบหน้าจนมิด เหลือ
เพียงสองตาที่เหมือนดวงดาว เส้นผมสั้นสีเงินปรกตัวลงมา
หากมองจากที่ไกล ๆ ก็ยังหล่อมาก
แต่หากอยู่ใกล้ ๆ จะเห็นเธอสัปหงกแล้วสัปหงกอีก
เสี้ยวหน้าขาวนวลดูเท่อยู่บ้าง และเหมือนแมวเหมียวกำลังงีบอยู่
ฉินมั่วเดินไปหา ละมือข้างหนึ่งไปเคาะหน้าผากเธอ
ป๋ อจิ่วสะดุ้ง ลืมตาในทันใด ความง่วงงุนยังหลงเหลืออยู่ในดวงตา
เห็นได้ชัดว่ายังไม่ตื่นดี
คิดว่าที่นี่คือปราสาทที่ต่างประเทศ จึงยื่นมือไปโอบเอวชายหนุ่ม
อย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะหยอกล้อเหมือนที่ทำในทุกเช้า
ฉินมั่วรับรู้ได้ถึงความคิดของเธอ มุมปากปรากฏรอยยิ้ม เพื่อไม่ให้
อีกฝ่ายเจ้าชู้จนลืมไปว่าอยู่ที่ไหน จึงละมือข้างหนึ่งมาประคองร่าง
เธอ ก่อนจะก้มลง “มิสซิสฉิน ตื่นเถอะ แล้วดูว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เธอ
อยากกระโดดกบกับเทพอ้วนหรืออยากได้น้ำมะระ?”
กระโดดกบ น้ำมะระ
สองคำนี้เหมือนเป็นเวทมนต์
เดิมป๋อจิ่วคิดว่าเธออุตส่าห์จบมัธยมปลายมานานแล้ว ไม่จำเป็นต้อง
ออกกำลังกายด้วยการกระโดดกบอีก
การเอามือไพล่หลังแล้วกระโดดกบ มันน่าอายจะตายไป
ไม่คิดว่าคนที่แต่งงานแล้วอย่างเธอยังต้องกลับมาสัมผัสชีวิตที่คุ้นเคย
เช่นนี้อีก
สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ…การกระโดดกบไม่ได้ทำในตัวตึก แต่ต้องออกไป
ทำที่ลานนอกตึกซึ่งก็เป็นเขตธุรกิจ
คนเป็นแถวกระโดดกบอยู่ตรงนั้น แถมยังสวมเสื้อทีมอีก แบบนี้
ดึงดูดสายตาคนมาก
ตอนแรกต่อให้ขายหน้าก็แค่ขายหน้าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเท่านั้น
ต่อมาพวกแฟนคลับต่างมาจับจ้องพวกเธอ มาที่ตึกทุกวันเพื่อดูว่า
วันนี้จะมีใครที่ตื่นสายต้องกระโดดกบบ้าง
ต่อให้เป็นจ้าวซานพั่งหรือป๋ อจิ่วที่ผิวหน้าหนา ก็ยังต้องการรักษา
ภาพลักษณ์ของตัวเอง
ภาพป๋ อจิ่วงับอมยิ้มพร้อมกับกระโดดกบด้วยผมยุ่ง ๆ เมื่อครั้งที่แล้ว
ยังกระจายอยู่ทั่วโลกออนไลน์จนถึงตอนนี้
เรื่องน่าอายแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกไม่ได้เด็ดขาด!
ตอนที่ 2191
กระโดดกบโชว์หวาน
แต่ทว่า การจะเอาชนะตัวเองให้ตื่นเช้าได้ช่างยากเย็นเป็นหนักหนา
วันต่อมา ป๋ อจิ่วก็ยังคงอยู่ในกลุ่มผู้ถูกลงโทษ
นอกจากเธอแล้วยังมีหลินเฟิงและจ้าวซานพั่งด้วย
เรื่องการกระโดดกบ ทุกคนลองคิดถึงสภาพของจ้าวซานพั่งดูว่าเขา
จะกระโดดเป็นอย่างไร
และฉินเจ้าแผนการก็ไม่อนุญาตให้พวกเขาสวมหน้ากากปิดปากอีก
ต่างหาก!
จ้าวซานพั่งหอบหายใจหนัก พูดกับป๋ อจิ่ว “เจ้าแบล็ก ฉันไม่ใช่คนที่
ชอบยุแยงตะแคงรั่วจริง ๆ นะ นายเป็นเมียเจ้าฉินจอมแผนการแล้ว
แต่เขายังลงโทษนายอย่างนี้ ถ้าเป็นฉันล่ะก็มีหวังหย่าไปนานแล้ว!”
ป๋ อจิ่วงับอมยิ้ม กลิ่นอายรอบตัวเย็นลง มือทั้งสองไพล่ไว้ที่ท้ายทอย
กระโดดเอา ๆ ๆ เส้นผมสีเงินสั่นไหวไปตามจังหวะที่กระโดด เท่
จนสาว ๆ ด้านข้างต่างยกมือถือถ่ายรูปอยู่ตลอด แถมยังหน้าแดง
หัวใจเหมือนโดนอ่อยจนทนไม่ไหว พี่แบล็กของพวกเธอช่างเท่
เหลือเกิน อยากเอากลับไปเลี้ยงที่บ้านจัง!
แต่คนที่ยืนควบคุมการลงโทษอยู่คือเทพฉิน
เขาถือน้ำเขียว ๆ ไว้ในมือ ได้ยินว่าเป็นน้ำมะระที่เหล่าลูกทีมได้ยิน
ชื่อแล้วต่างยอมสยบให้เขาในทันที
เขาช่างเหมือนจอมปีศาจเสียจริง ๆ การจะแย่งคนมาจากมือเขาก็ยาก
มาก
ป๋อจิ่วกระโดดกบเสร็จก่อนเพื่อน
จ้าวซานพั่งมองอยู่ด้านหลัง บ่นว่า “เจ้าแบล็ก ทำไมนายถึงเร็วอย่าง
นี้?”
“ก็คนมีประสบการณ์” ป๋อจิ่วเช็ดเหงื่อ มุมปากยิ้มร้าย “เคยโดนลงโทษ
บ่อยเมื่อตอนอยู่ ม.ปลาย แค่กระโดดกบยี่สิบกว่าครั้งจะหนักหนา
อะไร ฉันกระโดดรอบสนามกีฬาได้ด้วยซ้ำ”
จ้าวซานพั่งหัวเราะ “นี่มันใช่เรื่องน่าภูมิใจอะไรหรือไง?”
“เทพอ้วน” ป๋อจิ่วรับการลงโทษเสร็จ ไม่รู้ว่าไปเอาท่อนไม้มาจาก
ไหน “ฉันไม่ชอบที่มีคนมายุให้เลิกกับพี่มั่วอย่างแรง”
จ้าวซานพั่งร้องสบถ “นายเอาไม้ไปห่าง ๆ เลยนะ ฉันกำลังกระโดด
อยู่”
“ฉันแต่งงานกับทหาร ถ้าขืนทำลายความรักของเราอีก ฉันจะให้คน
จับนายซะ” ป๋ อจิ่วพูดอย่างเป็นปกติ ไม้ที่ขวางอยู่ด้านหน้าเขายังไม่
หายไปไหน “เทพอ้วนหล่ออย่างนี้ แค่กระโดดข้ามไม้จะยากอะไร”
จ้าวซานพั่งกระโดดต่อไม่ไหวแล้ว หันไปตะโกนอย่างอดไม่ไหว
“ฉินเจ้าแผนการ มาเดี๋ยวนี้เลยนะ รีบมาจัดการคนของตัวเองเร็ว!”
ฉินมั่วได้ยินแล้วเดินเข้าไปหา สายตาจับจ้อตัวป๋อจิ่ว
เธอก็เลยฟ้อง “เขาจะให้พวกเราหย่ากัน”
ชายหนุ่มจึงถอนสายตากลับ เอ่ยเสียงเรียบว่า “กระโดดต่อไป”
จ้าวซานพั่ง ….ให้กระโดดกบก็ยังพอว่า แต่จะให้กระโดดแบบนี้อีก!
เมื่อก่อนป๋อจิ่วมีนิสัยเสียที่ชอบอวดหวานไปทั่ว
ขนาดเสี่ยวเฮยที่เป็นรถอัจฉริยะยังทนเจ้านายอย่างเธอไม่ไหว
จ้าวซานพั่งไม่รู้ข้อเสียในด้านนี้ของเธอจริง ๆ
ทุกคนต่างเห็นเด็กวัยรุ่นสุดเท่ คาดผ้าสีดำไว้บนผมสีเงิน หน้าผากขา
วนวลมีหยดเหงื่อเกาะอยู่ กำลังถือท่อนไม้มาขวางเทพอ้วนเอาไว้
อย่างนั้น
ทั้งยังไม่ลืมพูดว่า “ทุกครั้งที่ลงโทษฉัน เขาจะให้รางวัลฉัน เช่นอม
ยิ้มหรือจุ๊บแก้มอะไรทำนองนี้ ฉันก็เลยรู้สึกว่าการกระโดดกบเป็น
เรื่องไม่เลว แค่น้ำมะระรสชาติแย่ไปหน่อย แต่ถ้าเทพอ้วนยังกระโดด
ไม่เสร็จ ฉันเตรียมให้นายเพิ่มอีกหลายแก้วได้นะ”
จ้าวซานพั่ง…แม้เขาจะไม่เคยมีแฟน แต่ก็เคยเห็นคนอื่นมีความรัก
มีใครบ้างที่ยอมทำผิดให้โดนลงโทษเพื่อจะได้จูบจากแฟนหนุ่ม!
เมื่อกี้เขาไม่น่าพูดออกไปเลย
เจ้าแบล็กเวลาอยู่ต่อหน้าฉินมั่วมักจะดูเป็นเด็กดีมาก แต่แท้จริงแล้ว
ร้ายลึกทั้งนั้น!
ป๋อจิ่วพูดจบก็ไม่สนว่าเขาจะคิดอย่างไร โยนไม้ทิ้งแล้วหันไปรับ
รางวัลจากผู้ชายของตัวเอง
ไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะปลอบใจเธออย่างไร?