Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2196-2197

ตอนที่ 2196
ยูกิชินดูคล้ายแวมไพร์ที่กำลังหลับใหล
บนใบหน้าก็มีความงดงามที่ทำให้คนแทบหยุดหายใจราวกับกุหลาบ
เบ่งบานออกมาได้
แต่ยูกิชินก็รู้ดีว่า สภาพตัวเองในตอนนี้ไร้ซึ่งแรงดึงดูดใจอีกฝ่าย
ความคิดนี้เพิ่งจะเกิดขึ้น เสียงฝีเท้าก็หยุดลงที่ข้างหู
โฮชิโนะคว้าผ้าเช็ดตัวมาถือไว้ แล้วก้มมองคนที่อยู่ในอ่างน้ำ ดูคล้าย
พ่อบ้านผู้ดูแลในการ์ตูนอยู่บ้าง ก่อนจะเอาผ้าขนหนูมาคลุมบน
ศีรษะยูกิชิน แววตาเรียบเฉย “นายไม่พอใจเรื่องอะไร”
ยูกิชินลืมตาขึ้น ดูคมกล้าอย่างถึงที่สุด “นายไม่ยอมยกเลิกสัญญากับ
Z โฮชิโนะ นายก็รู้ว่าฉันเรียกร้องอะไรกับคนใกล้ชิด”
โฮชิโนะเอ่ยเสียงไม่ต่ำไม่สูง “อะไรล่ะ?”
“ต้องเห็นฉันในสายตาแค่คนเดียว” ยูกิชินกระชากคอเสื้ออีกฝ่าย
กลิ่นเหล้าลอยคลุ้ง
โฮชิโนะหลุบตามองมือของอีกฝ่าย ยังสง่างามดังเดิม “เมื่อกี้ตอนที่
อยู่ข้างล่างฉันก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า ฉันรักษาสัญญาที่เคยให้ไว้
ตอนเข้าตระกูลนาย ต่อให้ต้องตาย ก็จะมองนายแค่คนเดียว”
“สัญญาของตระกูลนี่ใช้ได้จริง ๆ” ยูกิชินยิ้มลึกล้ำขึ้น ทว่านัยน์ตา
กลับไร้ความอบอุ่น
โฮชิโนะวัดอุณหภูมิในน้ำ “น้ำใกล้จะเย็นแล้ว รีบเช็ดตัวเร็วเข้า” พูด
จบก็เหยียดตัวขึ้น
ได้ยินเสียงเสียงน้ำกระเพื่อมจากด้านหลัง
ยูกิชินพันผ้าเช็ดตัวเดินออกจากอ่างอาบน้ำ ทว่าอย่างแรกที่ทำกลับ
กอดเอวโฮชิโนะจากด้านหลังทันที
จากนั้นเสียงแผ่วต่ำดังขึ้นว่า “ไหนบอกว่าจะนอนเป็นเพื่อนฉัน นาย
ห้ามผิดคำพูดนะ”
โฮชิโนะเบือนหน้าเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงความชื้นด้านหลัง แต่ไม่ได้
สนใจการกระทำของอีกฝ่าย
แค่หันหน้าไปพูดด้วยเสียงเฉยชา “ปล่อย”
นัยน์ตาคู่สวยของยูกิชินหรี่ลง ก่อนจะเอ่ยช้า ๆ “ไม่ปล่อย”
โฮชิโนะเหมือนจะเป็นแบบนี้ตลอดเวลา ไม่เคยปล่อยให้ใครก่อเรื่อง
อาละวาด ต่อให้เป็นยูกิชินก็เหมือนกัน
เขาแกะมือที่โอบเอวตัวเอง แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป
นัยน์ตาของยูกิชินขรึมลงตามจังหวะที่อีกฝ่ายเดินจากไป
ทว่าคนคนนั้นก็เดินกลับเข้ามา มีเสื้อคลุมอาบน้ำพาดที่ท่อนแขน
“ก้มหัว”
ยูกิชินยังมีกลิ่นเหล้าติดตัว เขาทำตามคำสั่งอีกฝ่าย
โฮชิโนะช่วยสวมเสื้อคลุมให้ มองใบหน้าที่ไม่ชอบใจของอีกฝ่าย
คิดอยู่ครู่หนึ่งถึงจะเอ่ยขึ้นอย่างเรียบเรื่อย “ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนาย
เหมือนเมื่อตอนเป็นเด็ก เท่านี้ยังไม่พออีกเหรอ?”
ยูกิชินชะงักไป ไม่ได้เงยหน้า “เหมือนตอนเป็นเด็กงั้นเหรอ”
โฮชิโนะส่งเสียงตอบรับ สง่างามนุ่มนวลดังเดิม ก่อนจะยื่นผ้าขนหนู
ให้ จากนั้นกลับไปที่ข้างเตียง
ยูกิชินอยากบอกว่า นายรู้ดีว่าฉันไม่ได้อยากได้แค่นี้ แต่ไม่ได้พูด
ประโยคนี้ออกมา
เพราะอีกเดี๋ยวก็จะได้นอนด้วยกันแล้วนี่
ในเมื่อมีช่องโหว่ให้แทรก ก็ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ
อย่างมากถึงตอนนั้นก็บังคับขืนใจเสียเลย
พอคิดได้เช่นนี้ มุมปากของยูกิชินก็หยักขึ้น
ยิ้มแบบนี้เหมือนเจ้างูผู้งดงามกำลังแลบลิ้นเอามาก ๆ
แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีเสน่ห์เย้ายวนมาก ดูสวยชนิดที่แยกไม่ออกว่าเป็น
ชายหรือหญิง แต่ภายใต้สิ่งที่เจ้าตัวพยายามสร้างขึ้น กลับเรียกความ
สนใจจากอีกฝ่ายไม่ได้
ยูกิชินยิ้ม ๆ เมื่อตอนเดินออกมา ก็เห็นคนคนนั้นนอนลงบนเตียงแล้ว
เขาจึงเดินไปหาเสียเลย เริ่มจากกดข้อมืออีกฝ่ายก่อน แล้วก้มตัวลง
เล็กน้อย
ใต้เสื้อคลุมอาบน้ำคือความขาวเนียนที่เห็นได้ราง ๆ ให้สัมผัสเย็น
เมื่อได้แตะต้อง
หลายคนรู้สึกว่ายูกิชินเป็นสัตว์เลือดเย็น คงเพราะอุณหภูมิร่างกาย
ค่อนข้างต่ำ
ยูกิชินก้มตัวลง สบสายตากับโฮชิโนะ คิดจะใช้กำลังบังคับจริง ๆ
แต่ทว่า…
ตอนที่ 2197
ยูกิชินยังไม่ทันได้ทำอะไร ก็โดนโฮชิโนะจับข้อมือกดลงแทน
ส่งผลให้ยูกิชินหรี่ตาลง เอ่ยช้า ๆ ว่า “ไหนบอกว่าจะรักษาสัญญา จะ
เป็นเงาของฉัน แต่กลับไม่ยอมให้ฉันแตะต้อง?”
“เมาจนไม่อยากเก็บมือไว้แล้วเหรอ?” โฮชิโนะกระซิบประโยค
เหล่านี้ข้างหูอีกฝ่าย
ยูกิชินหลุบตามอง เพราะดื่มเหล้าเมาแล้วจริง ๆ ทำให้มีแรงน้อยลง
กว่าปกติ “ทำไม? ถ้าฉันลงมือ นายจะหักมือฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?”
“ไม่หรอก” โฮชิโนะมองหน้าตาสวย ๆ ที่อยู่ใกล้แค่คืบนั้นด้วยแวว
ตาปกติเหมือนเคย
คำตอบที่ว่าทำให้ยูกิชินมุดหน้ากับหมอน “งั้นก็ปล่อย ท่าทางนายคง
ประเมินอิทธิพลของนายที่มีต่อฉันต่ำเกินไป นายเล่นกระซิบข้างหู
ฉันแบบนี้ ฉันก็เกิดปฏิกิริยาสิ หึ”
เสียงหัวเราะนั่นทำให้โฮชิโนะรู้สึกอะไรได้อย่างหนึ่ง ฝ่ายนั้นไม่ได้
ล้อเล่นแต่เอาจริง
ทำให้หัวคิ้วย่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว มือก็พลอยคลายแรงลง ก่อนจะลุก
ขึ้นมา
ยูกิชินที่ถูกปล่อยก็นอนอยู่นิ่ง ๆ อย่างเกียจคร้าน ตรงหางตาเจือ
ความงามที่แสนเย็นชา “ทำไม ตกใจหรือไง?”
โฮชิโนะมองเขาแวบหนึ่ง “เริ่มตั้งแต่เมื่อไร?”
“นายไม่รู้เหรอ ฉันน่ะได้หมดทั้งชายและหญิง” ยูกิชินพูดพลางเอียง
คอจุดบุหรี่ในมือ ตอนเขาสูบบุหรี่ช่างเท่และดูร้ายกาจ
โฮชิโนะถอนสายตากลับมา กำลังจะก้าวเดิน
ทว่ายูกิชินพลันเอ่ยขึ้นอีก “จะตัดขาดฉันเหรอ หรือว่ารู้สึกขยะแขยง?”
โฮชิโนะเหลือบมอง ได้เห็นรอยยิ้มโอหังของยูกิชิน ก็นึกได้ว่าเจ้า
หมอนี่เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว
เวลาเจออะไรก็เอาแต่ยิ้ม
อีกอย่างแม่ของยูกิชินมักให้เขาไปที่ตระกูลในสภาพหน้าตาเขียวช้ำ
อยู่บ่อย ๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนเป็นพ่อ
ยูกิชินตอนเด็กมีหน้าตาเหมือนตุ๊กตาฝรั่ง สามารถใช้ประโยชน์จาก
บรรยากาศรอบด้าน และไม่เคยให้คนอื่นมองออกว่าเขาร้องไห้มา
ก่อน
ว่ากันว่าเด็กที่ถูกแม่แท้ ๆ เอามาใช้เป็นเครื่องมือมักจะไม่ชอบพูด
ทว่ายูกิชินต่างออกไป รอยยิ้มไม่เคยหายไปจากริมฝีปาก
ใครก็ตามที่รังแกเขา เขาย่อมเอาคืนหมด แค่จำต้องรอไปก่อน
เพราะก็แบบนี้เอง ถึงทำให้เขาเดินมาถึงในวันนี้ได้
นอกจากนั้น ยูกิชินตอนเด็กก็ไม่ชอบอะไรโฮชิโนะด้วย
โฮชิโนะสัมผัสได้ว่า ถึงแม้ยูกิชินจะยิ้มให้เมื่อเห็นเขา แต่นัยน์ตา
กลับไร้ความอ่อนโยน
ทว่าแม้จะเป็นเช่นนี้ ทั้งสองคนก็ไม่ใช่พวกฉีกหน้ากากที่สวมไว้
ออก
ความบริสุทธ์ิในวัยเด็กเหมือนจะเป็นสิ่งที่อยู่ห่างไกลจากพวกเขา
มาก
พูดจากในมุมมองหนึ่ง แม้ว่าตอนนั้นพวกเขาจะไม่ยินยอมอีกเท่าไร
แต่ก็อยู่เป็นเพื่อนซึ่งกันและกัน
ในเดือนแรก พวกเขาเหมือนเด็กที่รู้ความเอามาก ๆ
เมื่อยูกิชินเห็นโฮชิโนะเป็นต้องเรียก ‘โฮชิโนะ พวกเราไปซ้อมฟัน
ดาบกันเถอะ ต้องสนุกแน่ ๆ ’
ต่อมาทั้งสองต่างก็ยืนยันแน่ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามไม่บริสุทธ์ิใจนัก
โฮชิโนะเห็นอีกฝ่ายก็ไม่ทักทาย ยูกิชินก็เช่นกัน
จนเมื่อมาถึงเดือนที่สี่ พวกเขายังคงอยู่ด้วยกัน แต่มักทะเลาะกันด้วย
วิธีอย่างเด็ก ๆ
และด้วยเหตุที่โฮชิโนะเห็นแม่ของยูกิชินตีเขา ยูกิชินก็เลยข่มขู่เขาว่า
‘ถ้านายพูดเรื่องนี้ออกไป ไม่มีใครได้สงบสุขแน่’
ตอนที่ยูกิชินพูด มุมปากยังคงยกยิ้มเหมือนในเวลานี้
ทว่ามือที่กดเขาไว้กลับสั่นเทา นัยน์ตาเหมือนมีคลื่นน้ำวน
เวลานั้นโฮชิโนะรู้ทันทีว่า คนคนนี้เหมือนแมวที่ถูกทอดทิ้ง มีความ
รู้สึกไม่ปลอดภัยอันแรงกล้าอยู่