boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru - ตอนที่ 16

ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru

ตอนที่ 16

อาซาฮินะ อายะ

ฉันชื่ออาซาฮินะ เป็นกรรมการนักเรียนของโรงเรียนมัธยมปลายซากุระโนะมิยะ

ลักษณะภายนอกมีผมสีดำ,ถักเปีย,ใส่แว่นและดูเรียบๆ

ผลการเรียนอยู่กลางบนๆ ไม่ถนัดกีฬา

คิดว่าไม่ว่าจะเมื่อไหร่ที่ใหนก็จะเป็นกรรมการนักเรียนค่ะ

เอาล่ะฉันที่เป็นแบบนั้นกำลังมีปัญหาอยู่ค่ะ

เป็นเรื่องความสัมพันธ์ของคุณนัตสึคาวะ ชิสุคุกับทาคามิเนะ มายูกะค่ะ

พวกเธอนั้นมีเสน่ห์ที่แตกต่างกัน

คุณทาคามิเนะพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนอื่น แต่มีบุคลิกสดใสร่าเริงแล้วยังสวยด้วยทำให้ขึ้นไปในระดับสูงๆของผู้หญิงในพริบตา

ถึงจะดูเป็นผู้ใหญ่แต่ก็คุ้นเคยกับแฟชั่นนำสมัย จะให้อธิบายง่ายๆก็เป็นแกลประเภทสบายๆง่ายๆ

แล้วดูเหมือนผู้หญิงที่มีลักษณะคล้ายกันจะดึงดูดคนที่คล้ายกันมา เช่น แต่งหน้าให้สวยด้วยเครื่องสำอาง และใส่เครื่องแบบที่เกือบจะผิดกฏของโรง

เรียนค่ะ

หลักฐานคือการที่มีนักเรียนหญิงท็อปคลาสอยู่ล้อมรอบตัวเธอ

ในทางกลับกันแล้วคุณนัตสึคาวะ ชิสุคุกลับตัวคนเดียวค่ะ

รูปร่างน่าตาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณทาคามิเนะเลย—คิดว่าคงจะเหนือกว่าด้วยซ้ำแต่เข้าสังคมไม่เก่งเลยใช้เวลาอยู่คนเดียว

เป็นที่น่าตกใจเมื่อผู้หญิงคนนั้นเริ่มคบกับคนที่ไม่เด่นอะไรอย่างคุณโคโมริ โชตะ(อย่างที่ฉันได้พูดไป)

ทำเอาแว่นแทบจะมีรอยร้าวเลยล่ะค่ะ

กลับมาเข้าเรื่องกันดีกว่า

ปัญหาของฉันคือคุณนัตสึคาวะ ชิสุคุและคุณทาคามิเนะ มายูกะทำให้เครียดจนอยากหนีเลยล่ะค่ะ

จะขอยกตัวอย่างแล้วกันค่ะ

ตอนนี้ตัวฉันอยู่ที่ห้องเรียนแต่ว่า…..อ๊ะ! นี่มันแย่แล้ว! แย่สุดๆเลย!?

คุณนัตสึคาวะอยู่ที่ทางเดินในตอนที่คุณทาคามิเนะจะออกจากห้องไม่ใช่เหรอคะ!

[เอ่อ จะยืนอยู่ตรงนั้นไปจนถึงเมื่อไหร่ล่ะคะคุณทาคามิเนะ มันเกะกะน่ะ]

[คิดว่านั่นเป็นคำพูดฉันมากกว่านะ คุณนัตสึคาวะจะยืนไปอีกนานแค่ใหนละ อยากให้หลบไปตรงนั้นหน่อยอะ]

ทุกคนคะเข้าใจเรื่องความกังวลของฉันรึเปล่าคะ?

ใช่แล้ว แบบนั้นเลยล่ะค่ะ ทั้งสองคนนั้นเข้ากันไม่ได้ค่ะ

อย่างกับ”สนใจคนๆเดียวกัน”เลยมีความพันธ์ที่ไม่ดีต่อกัน

สำหรับคุณนัตสึคาวะแล้วคุณโคโมริควรจะเป็นข้ารับใช้และไม่มีความรู้สึกรักไคร่แต่ว่า..

อ๊ะ จะว่าไปแล้วเมื่อวันก่อนคุณโคโมริรับข้าวกล่องที่พวกเธอทำให้แล้วก็ถูกหามพาไปห้องพยาบาล

เรื่องของเรื่องคือถูกถามว่ารสของไข่ม้วนหวานหรือเผ็ดแต่ว่าคุณโคโมริน่ะตอบว่า

[ตอนเหนื่อยๆก็ต้องหวานสินะครับ อ๊ะแต่ว่า ถ้าข้าวเย็นเป็นแบบเค็มอาจจะดีใจกว่าก็ได้]

เพราะแบบนั้นการเปลียบเทียบรสชาติเลยดำเนินไปแบบไม่มีที่สิ้นสุดแล้วขีดจำกัดของท้องก็มาถึงก่อน

ในบรรยากาศสุดจะตึงเครียดคงตอบตรงๆยากแน่ๆ พื้นที่ความเห็นใจมีเกินพอแล้วล่ะค่ะ

สำหรับผู้หญิงแบบเราๆแล้วจะให้พูดถึงการกระทำและคำพูดของคุณโคโมริก็คงจะเป็น”ไอ้ไก่อ่อนไม่ได้เรื่อง”นั่นแหละค่ะ

โอ๊ะขออภัยด้วยค่ะ พลั้งปากไปหน่อย

อย่างที่ว่าไปความเครียดมันเกิดเพราะมีโคโมริคุงเป็นตัวเหนี่ยวไก

ห้องเรียนเย็นยะเยือกอย่างกับยุคน้ำแข็งเลยล่ะ กินผลฮิเอะฮิเอะไปรึไงนะ(ผลเหยือกแข็ง)

แต่ในฐานะที่ข้องเกี่ยวกับฉากสังหารทำเอาอยากได้ผลสุเคะสุเคะเลยล่ะค่ะ(ผลล่องหน)

สุดท้ายแล้วก็เพราะมีคนออกมาปล่อยข่าวลืมการข่มขู่ที่เกิดจากคุณนัตสึคาวะและคุณทาคามิเนะ

ถ้าเกิดจะล่องเรืองอย่างอิสระแล้วล่ะก็คิดว่าอยากจะขอร้องโจรสลัดเสียหน่อย วันนี้ก็ประมาณนี้แหละค่ะ

======จบตอน======

ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook