boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru - ตอนที่ 29

ทาคามิเนะ มายูกะ

“โดนแฟนหนุ่มบอกเลิก!? อะไรละนั่นหมายความว่ายังไง!?”

พักเที่ยง

พอถามโคโมริที่ไปเยี่ยมนัตสึคาวะว่าเป็นยังไงบ้างก็ได้รายงานที่คาดไม่ถึงมา

ตามที่โคโมริบอก นัตสึคาวะร้องไห้หลังจากที่ถูกผู้ชายบอกเลิก

อะไรละนั่น ไม่เห็นจะเข้าใจเลย!

“เดี๋ยว เดี๋ยวดังไปแล้วพี่มายุ”

“ข ขอโทษนะ แต่ว่าเป็นคุณนัตสึคาวะจริงๆงั้นเหรอ?”

ตัวจริงของนัตสึคาวะน่ะเป็นโคโมริ ควรจะเป็นเอ็งไง

“ไม่ผิดหรอก เห็นด้วยตาคู่นี้เลย”

โคโมริยืนยันระหว่างที่กินข้าวกล่อง

ดูยังไงหมอนี่ดูไม่เหมือนกำลังโกหกอยู่

แถมยังมีอยู่อีกอย่างหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ….

ฉันเหลือบไปมองนัตสึคาวะ

หลังสองสามวันที่กลับไปเธอก็ผ่อนคลายซะจนน่าแปลกใจ

การที่ได้กินข้าวกลางวัน สอง-ต่อ-สอง-กับ-โคโมริ นั้นเป็นหลักฐานกว่าสิ่งอื่นใด

แม้จะแสดงความสนิทของฉันกับโคมิริให้เห็น ไม่ใช่แค่กับข้าวกล่องทำเองก็ไม่มีการมองด้วยความร้อนรน

ในทางตรงข้ามก็คือเป็นเป็นสีหน้าที่ให้ความรู้สึกว่าสบายๆ

ว่าตามตรงถ้าเกิดว่านัตสึคาวะยอมเรื่องโมริไปแล้วทางนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้องรีบร้อนโจมตีโดยที่ไม่จำเป็น

เพราะว่าไม่มีความหมายที่จะต้องไปแข่งแล้วนั่นแหละนะ

ชิ…ท่างทางฉันจะคิดผิดไปงั้นสินะ

ก็คิดว่าจะสนุกกับความสัมพันธ์นี้ไปอีกหน่อย

ในขณะที่ผิดหวังแล้วละสายตาจากนัตสึคาวะ

และไม่นานก็ได้รู้ว่านี่เป็นความเข้าใจผิดอย่างมหันต์

อิสุมิ เทนชิ

หลังเลิกเรียนวันต่อมาหลังจากที่รู้ว่าคุณเคนโกจับปลาสองมือ

ฉันส่งข้อความด้วยมือที่สั่นเทา

ข้อความเขียนไว้ว่า[คุณเคนโกวันนี้กลับด้วยได้รึเปล่าคะ?]

ว่าตามตรงเมื่อวานจนวันนี้ฉันกลัวที่จะได้เจอเขา

ก็เพราะมีความเป็นได้ที่จะถูกบอกเลิก

ถ้าเป็นแบบนั้นให้หนีไปโดยที่ไม่ได้เจอกันทั้งๆแบบนี้คงจะง่ายกว่า

แต่ว่าในตอนนี้ฉันมีพวกพ้องที่คอยผลักดันอยู่ นั่นก็คือคุณโคโมริยังไงละ

พอฉันปรึกษาไปว่าควรจะชวนคุณเคนโกกลับจากโรงเรียนดีรึเปล่า ไม่นานก็ตอบกลับมา

[มันจะมีใครปฏิเสธการชักจูงที่หอมหวานของนางฟ้ากันละครับ! สู้ๆครับ!]

การชักจูงที่หอมหวานของนางฟ้าเนี่ย…..ถ้างั้นฉันก็เหมือนเป็นผู้หญิงไร้ยางอายเลยไม่ใช่รึไง!

ถ้างั้นฉันก็จะตอบไปว่า

[เออเร่อเมลล์ ผู้ติดต่อนี้ไม่มีการใช้งานอีกต่อไปแล้ว]

[นี่เป็นที่ติดต่อที่ทิ้งได้ตลอดเวลาจริงๆด้วย!? ถ้าแบบนี้ก้ไม่ได้ค่าตอบแทนที่เลี้ยงไปสิ! เอาพาเฟ่ต์ใหญ่พิเศษทั้งสองถ้วยคืนมาเลยนะ!]

[ถ้าเกิดผ่าท้องของฉันออกคิดว่าน่าจะยังอยู่มั้งนะคะ?]

[ความคิดบ้าเกินไปแล้ว!! ไม่มีความคิดที่จะคืนเงินอยู่เลยรึไงครับ!?]

[ไม่สิคะๆ ทำไมถึงได้ไม่รู้ตัวละคะว่าข้อความของฉันเมื่อกี้น่ะเป็น(กินฉันสิ♡ )น่ะ?]

[นี่เสนอให้กินเนื้อคนเราะ!?]

ฮุฮุ เป็นการตอบโต้ที่บ้าบอจริงเชียว

แต่ก็เข้าใจได้ว่านี่เป็นข้อความที่คุณโชตะส่งมาเพื่อคลายความประหม่าของฉัน

สงสัยคนๆนี้จริงๆแล้วคงจะเป็นเสือผู้หญิงโดยธรรมชาติสินะ

แต่ว่าข้อความตอบกลับจากคุณเคนโกมันทำให้รู้สึกเจ็บหัวใจจนเหมือนกับถูกควักออกมาด้วยมีด

[ขอโทษนะเทนชิ วันนี้เองธุระน่ะเลยกลับด้วยไม่ได้ แต่ว่ามี เรื่อง-สำ-คัญ-จะ-คุย ด้วยอยู่ เอาไว้หลังจากนี้ขอเวลาหน่อยได้รึเปล่า]

มองไม่เห็นความหวังกับเรื่องสำคัญที่จะคุยเลยและร่างกายของฉันแข็งทื่อ

ทำยังไงดี ในขณะที่ความคิดแบบนั้นกระจายอยู่เต็มอก คุณเคนโกก็วิ่งสวนฉันที่รอที่ประตูโรงเรียนไป

วิ่งออกไปโดยที่ไม่ได้มองที่ที่ฉันอยู่ ท่าทางจะไม่ได้รู้สึกถึงแฟนสาวที่รออยู่ด้วยซ้ำ

รีบร้อนขนาดนั้นจะไปที่ใหนกันนะ

ฉันรู้สึกร้อนใจจนอยู่นิ่งไม่ได้ก็เลยตัดสินใจแอบตามคุณเคนโกไป

โอฮาชิ เคนโก

ตั้งแต่เห็นโคโมริกับเทนชิอยู่ด้วยกันผมก็นอนไม่หลับเลย

ผมรู้สึกมึนๆระหว่างที่เรียนพละจนโดนบอลอัดไปที่หน้า แล้วยังกับคำถามที่ปกติจะตอบได้ในทันทีก็กลายเป็นมรสุมแห่งคำตอบที่ผิด

ครูทุกๆคนแนะนำให้ไปที่ห้องพยาบาลเพราะค่อนข้างต่างปกติมากๆ

ดูเหมือนจะมีเรื่องวุ่นวายในห้องเรียนนิดหน่อย ว่า[วันนี้โอฮาชิคุงดูแปลกๆนะว่ามั้ย?]น่ะ

แต่ถ้าจะถามผมล่ะก็มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เป็นแบบนั้น

สุดท้ายแล้วก็เพราะคนรักของตัวเองกับผู้ชายคนอื่น—แถมยังเห็นว่าทำท่าทางดูสนุกกับโคโมริที่พยามทิ้งพี่สาว

จริงๆแล้วอยากจะถามตอนนี้เลยแต่ว่า…..

น่าสมเพชที่ขามันไม่ยอมขยับจนไปถามไม่ได้

กลัวที่จะต้องยอมรับความจริง ไม่คิดเลยว่าผมจะมีด้านแบบนี้อยู่

สุดท้ายแล้วผมไม่ใช่แค่พลาดที่จะถามเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองคนแต่ยังบอกเทนชิไม่ได้ด้วยว่าเป็นคนรักปลอมๆให้กับพี่สาวแท้ๆ

ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแท้ๆแต่กลับรู้สึกผิดแบบสุดๆ

ควรที่จะไม่รู้สึกผิดแล้วอธิบายให้เทนชิฟังให้เรียบร้อยแท้ๆ

หลังเลิกเรียนผมก็สังเกตเห็นว่าเธอส่งข้อความมา

เหมือนว่าวันนี้เองก็ชวนกับจากโรงเรียน

เวรจริงๆ! ต้องทำเป็นคู่รักปลอมๆที่ไม่เต็มใจจะทำจนต้องละเลยแฟนตัวจริง!

ชักจะไม่พอใจล่ะนะ

โว้ย! ถ้าเป็นแบบนี้ก็รีบๆทำธุระของพี่ให้เสร็จแล้วมาคุยกับเทนชิให้เรียบร้อย

ผมตัดสินใจรีบวิ่งไปที่โรงเรียนของโคโมริและพี่อย่างเต็มกำลัง

นัตสึคาวะ ชิสุคุ

–ฉันจะกลายเป็นเทพธิดาของโคโมริคุงเอง

======จบตอน======

เป็นบ้าเป็นบอกันไปหมด
___________________

ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook