boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru - ตอนที่ 47
โคโมริ โชตะ
“คิดว่าอะไรที่จำเป็นสำหรับคนที่หน้าตาธรรมดาๆเหรอคะ?”
คุณอิสุมิถามในขณะที่กำลังเลือกดูเสื้อผ้าของผู้ชาย
ของที่จำเป็นสำหรับการทำให้ผู้ชายดาดๆดูดีขึ้น?
อืม อะไรกันนะ ไม่รู้เลยแฮะ
แต่ถ้ากำลังเลือกชุดที่เข้ากับตัวผมอยู่แบบนี้ก็คง
“เซนส์ด้านแฟชั่นงั้นสินะครับ?”
“บู้- ผิดค่ะ”
“เอ๊ะ? ไม่ใช่เหรอครับ”
“ที่ถูกน่ะก็คือ-”
คุณอิสุมิหยุดค้นแล้วก็หันกลับมา
เธอย่นระยะเข้ามาด้วยเชิ้ตขาวและกางเกงสีดำที่อยู่ในมือ
เอ๊ะ เอ๊ะ อะไร!? ใกล้สุดๆเลยอะ!?
คำตอบที่ถูกคือการคุ้นชินกับผู้หญิงงั้นเหรอ!?
ม ไม่ได้หรอกนะครับ! ไม่ว่าจะตอบแทนสักแค่ใหน การที่ผู้หญิงจะทำแบบนั้นง่ายๆ-
หน้าของคุณอิสุมิเข้ามาใกล้ ในชั่วพริบตาที่ผมหลับตาลงนั้น
“-การทำศัลยกรรมไงล่ะคะ♡ ”
“บ้าจริงงง! ก็คิดอยู่แล้วล่ะว่ายังไงก็ต้องเป็นแบบนั้นน่ะ!”
ก ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรไว้หรอกนะ!
ยังไงซะผมมันก็ลูกเป็ดขี้เหร่น่าเกลียดนี่นา
“อ้าวๆ แก้มแดงหมดแล้วนะคะ คงไม่ได้คิดว่าคำตอบที่ถูกก็คือ[การคุ้นชิบกับผู้หญิง]หรอกนะคะ?”
“อ่านใจได้เหรอ!?”
“หื-ม งั้นเดี๋ยวสอนให้แบบเป็นขั้นเป็นตอนเลยมั้ยละ เจ้าหนู”
คุณอิสุมิยิ้มและลากนิ้วชี้มาที่อกของผม
เหมือนมีอะไรที่ไม่ค่อยดีแล่นขึ้นกระดูกสันหลังเลยอะ
น นางฟ้าบ้านใหนเนี่ย! ดูยังไงก็ปีศาจชัดๆ!
“ฮุฮุ ถึงจะเป็นปีศาจแต่ก็เป็นปีศาจตัวน้อยๆเองนะคะ”
“รั่วออกมาจากข้างในหัวผมเลยนิ!”
“มีสมองให้เข้าไปด้วยเหรอคะ?”
“โอ๊ะ ปากเองก็ร้ายเอาเรื่องด้วย”
“แค่หยอกเรื่องหน้าตาคุณโชตะเล่นเองนะคะ”
“ไม่สิ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้จริงจังเรื่องหน้าผมสักหน่อยนะ”
“จริงๆแล้วเซนส์ด้านแฟชั่นมันก็ไม่ได้ผิดไปทั้งหมดหรอกนะคะ”
“ถ้างั้นก็เหมือนวางยาเลยไม่ใช่รึไงครับ…”
“แต่ว่าเซนส์ด้านแฟชั่นน่ะไม่จำเป็น ขอยืนยันเลยค่ะ เอาล่ะ ไซส์เองก็น่าจะไม่เป็นไรนะคะ ยังไงวันนี้จะให้แค่[ปลา]ไปก่อนนะคะ แล้วส่วน[วิธีตกปลา]เอาไว้จะอธิบายให้ฟังคราวหน้านะ”
“เอ่อ…”
ผมที่ตามเรื่องตามราวไม่ทันถูกทิ้งเอาไว้ข้างหลังแล้วเรียบร้อย
คุณอิสุมิเอาเสื้อเชิ้ตขาวและกางเกงสีดำทาบบนตัวผมแล้วก็วัด จากนั้นก็ยื่นให้ผม
“แล้วก็ไปที่แคชเชียร์ได้เลยค่ะ อ๊ะ เปลี่ยนชุดที่ห้องลองให้เรียบร้อยด้วยนะคะ แล้วต่อจากนั้นก็ตรงไปที่ร้านเสริมสวย ฮุฮุ จะตั้งตาคอยเลยค่ะ”
☆
“โอ้–! ดูต่างไปจากเดิมสุดๆเลยนะคะเนี่ย!”
หลังจากที่ตัดผมและออกมาจากร้านเสร็จ คุณอิสุมิก็ปรบมือและทักทายผม
แค่ใส่เชิ้ตสีขาวกับกางเกงขายาว(เหมือนจะเรียกว่ากางเกงสแลคนะ)ก็ดูเป็นผู้ใหญ่จนผมแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเองเลย
ก็ดีใจอยู่หรอกที่รูปร่างหน้าตาเลเวลอัพขึ้น แต่มันรู้สึกร้อนใจยังไงไม่รู้
จะบอกว่าเป็นตัวเอง..แต่ก็ไม่ใช่ตัวเองรึยังไงดีล่ะ เป็นความรู้สึกที่แบบ[ลองยืดตัวดูแล้วล่ะ!]
ไม่มีแม้แต่เสี้ยวของเด็กน้อยที่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นอยู่เลย
“คือว่า..คุณอิสุมิ ก็คิดอยู่หรอกครับว่าแต่งจนดูดีแล้ว…แต่มันเหมาะกับผมจริงๆงั้นเหรอ?”
“โดยสมบูรณ์เลยล่ะค่ะ! ผู้หญิงมักจะถูกดึงดูดโดยผู้ชายที่พึ่งพาได้ เพราะว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่หือไม่อือไงล่ะคะ สิ่งที่สำคัญก็คือ[ความเป็นผู้ใหญ่]และ[ความสะอาด]ค่ะ กางเกงสแลคที่คุณโชตะใส่อยู่เป็นขายาว และเชิ้ตสือขาวเองก็ให้ความรู้สึกว่าสะอาดสะอ้านด้วย ยิ่งไปกว่านั้นคือผมเรียบร้อยมากๆเลยล่ะค่ะ ถ้าได้กันคิ้วด้วยก็น่าจะดีนะคะ?”
“ก็นะ…”
“พวกผู้หญิงจะมีเวทมนต์ที่เรียกว่าการแต่งหน้าอยู่ แต่ว่าโดยพื้นฐานแล้วผู้ชายจะใช้เวทนั้นไปได้ ถ้าแบบนั้นสิ่งที่พอจะจับต้องได้ก็คือคิ้วและผม อ๊ะ ทรงของคุณโชตะเรียกว่าทูบล็อค เป็นการตัดผมด้านข้างออกและก็ทำให้เรียบร้อยค่ะ คุณโชตะผอมด้วยเท่านี้ก็เป็นหนุ่มที่ดูดีในอึดใจเดียวแล้วค่ะ!”
จ จู่ๆคุณอิสุมิก็พูดขึ้นมาซะงั้น แถมตายังเป็นประกายด้วย….
อารมณ์แบบแม่ที่ตื่นเต้นที่เห็นลูกชายสุดน่ารักออกเรือเหรอ?
สิ่งที่ออกมาจากคุณอิสุมิเป็นความเป็นแม่ ไม่ใช่พิษงั้นเหรอ หิมะตกแน่ๆ….
“เท่านี้นัดตอนช่วงบ่ายเองก็คงไม่เป็นไรแล้วล่ะค่ะ ไม่ว่าไปใหนก็ไม่อายแล้วดูดีเลยค่ะ”
“คือว่า…ขอบคุณมากเลยนะครับ แต่ว่าจะไม่เป็นไรจริงๆเหรอ? เพราะคุณอิสุมิก็เลยดูดีขึ้นมาก แต่ว่าเวลามัน…”
“….ไม่ต้องคิดมากไปหรอกค่ะ นี่เป็นเรื่องที่ฉันอยากทำเอง อ่อ ถ้าเกิดว่าคุณโชตะมีแฟนอะไรหลายๆอย่างคงสนุกยิ่งกว่านี้แท้ๆ น่าเสียดายที่ไม่ได้เห็นรีแอ็คชั่นสนุกๆ นั่นคือทั้งหมดที่รู้สึกเสียดายค่ะ”
คุณอิสุมิทำท่าเศร้า
นี่เราเปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยเหรอ?
ถึงจะไม่ได้รู้สึกว่าขนาดนั้นก็เถอะนะ
“เพราะแบบนั้นแหละค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาอยู่ด้วยกันกับฉันในวันนี้ ได้เปลี่ยนอารมณ์มากๆเลยล่ะ”
“ไม่หรอก ผมไม่–”
“ถ้างั้นเดี๋ยวฉันไปเดินดูรอบๆห้างอีกสักหน่อย แยกกันตรงนี้นะคะ”
“อ๊ะ ครับ!”
======จบตอน======
“เดินดูรอบๆ”
___________________
ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook