Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 353

ตอนที่ 353 : พบปะผู้คน

ยิ่งเจ้าก้าวไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ หมอกรอบตัวเจ้าก็จะลดน้อยลง ไม่หนาแน่น แต่ยังคงมีอยู่ไม่เหมือนกับสถานที่ที่เคยไปมาก่อน มีสัตว์ร้ายตัวเล็กจํานวนมากกําลังเคลื่อนไหวอยู่ที่นี่และสภาพแวดล้อมโดยรอบไม่เป็นอันตรายเหมือนเมื่อก่อน เต็มไปด้วยความตึงเครียดที่เงียบสงบ

ฉาวซวนมัดกระเป๋าหนังสัตว์สะพายไว้ ถือมีดสั้นเพียงเล่มเดียวในมือของเขา ทํา เท้าให้เบาและเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

ในเวลานี้ ฉาวซวนได้ยินเสียง

เขาไม่ได้เห็นใครมานาน ตอนนี้ในที่สุด เขาก็ได้ยินเสียงของผู้คนถึงแม้ว่าเขาจะมีควา มตื่นตัวแต่ในใจของฉาวซวนนั้นผ่อนคลายอย่างมากจริง ๆ มีคนนั้นดี เขากลัวว่ามีเขาเพียงคนเดีย

เปลี่ยนแปลงทิศทางของเท้า ฉาวชวนไปยังสถานที่ที่มีเสียงดัง หมอกที่นั่นหนากว่า

ฟังอย่างตั้งใจ มีเสียงของคนสองคน และที่คนเหล่านั้นพูดกัน ฉาวชวนสามารถเข้าใจ ได้ภาษาที่นี่มีอคติต่อภาษาที่เจ้าของทาสใช้ นอกจากนี้ยังพิสูจน์ว่าเจ้าของทาสในฝั่งนั้นอาจผ่านพ้นไปจากที่นี่

พิสูจน์อีกครั้งจากการคาดเดา ฉาวชวนอยู่ในอารมณ์ที่ดีขึ้น

ชายทั้งสองดูเหมือนจะเก็บน้ําค้าง รวมทั้งพืชบางชนิดที่ดูดซับน้ําค้าง

“เพียงพอหรือยัง?” หญิงสาวในชุดเนื้อหยาบมองตะกร้าหิ้ว และถามคนที่อยู่ข้างๆเธอ

ยืนอยู่ข้างๆ เธอ ชายหนุ่มมองไปอย่างสํารวจและส่ายหัว แล้วพูดว่า “ไปหามามาก กว่านี้มันไม่ได้ฝนตกมานาน ถ้ามันยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป มันจะเป็นเรื่องยาก”

“ใช่แล้ว มองไปรอบๆ เจ้าต้องระวัง”

“ข้ารู้ ระวัง! ถอยหลังไป! ” ชายหนุ่มก้าวไปข้างหน้าและบังคนที่อยู่ข้างหลังเขา ถือมีดแปลกๆที่มีด้ามยาว และมองไปไกล

ในสถานที่ไม่ไกลจากพวกเขา มีทรายและก้อนหินเคลื่อนที่ช้าๆ พร้อมเสียงครวญ เบาๆด้านล่างนี้ มีบางอย่างกําลังคืบคลานเข้ามา

แต่ในไม่ช้า การเคลื่อนไหวก็มากขึ้นทันที และอีกฝ่ายดูเหมือนจะรู้ว่ากําลังถูกมอง และไม่ได้หลบซ่อนอีกต่อไป เป็นเส้นยาวปูดบนพื้น กระแทกอย่างแรงเหมือนดันไอน้ําพุ่งขึ้น ทรายบนพื้นกลิ้งและพ่นขึ้นไปข้างบน และแนวยาวเดิมก่อตัวเป็นมังกรยาว

หนอนยักษ์มีสีน้ําตาลเข้มที่มีความกว้างสามเมตรและความยาวสิบเมตรพุ่งออกมาจา กพื้นดินมีขามากมายบนร่างกาย และร่างกายอยู่ในรูปของชิ้นส่วน ที่ปกคลุมด้วยชิ้นส่วนนั้นแข็งเช่นเกราะมาที่คนสองคน

ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ระเบิดพลังออกมาอย่างน่าเกรงขาม และด้วยแรงผลักดันนี้ ทําให้ มีเนินดินปรากฏบนเขานี่คือนักรบสัญลักษณ์

โดยทั่วไปแล้วหนอนยักษ์เหมือนงูชูคอไปที่ด้านหน้า และโจมตีทั้งสอง ดูเหมือนว่าชายคนนั้นยากที่จะจัดการ หลังจากการโจมตีล้มเหลวสองครั้ง เปลี่ยนเป้าหมาย คลานไปรอบๆชายหนุ่มอ้าปากเผยคมเขี้ยวไปที่ผู้หญิงที่ถือตะกร้า

แม้ว่าพลังการต่อสู้ของหญิงสาวอ่อนแอกว่า แต่ก็ยังสามารถเอนตัวหลบหนี และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่รอดได้โดยไม่ต้องหลบหนีแม้เพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ภายใต้การไล่ล่าของสัตว์ยักษ์มันไม่ง่าย มีหมอกหนาแน่นรอบๆ พื้นดินไม่ราบเรียบ มีความชันไล่ระดับ และเท้าลื่นเล็กน้อย ซึ่งการลดระดับจะส่งผลกระทบต่อการหลบหนีของเธอ

เมื่อเห็นเป้าหมายของหนอนยักษ์ ชายหนุ่มก็กระวนกระวายวิ่งออกไป และต้องการห ยุดยั้งหนอนยักษ์ที่จะโจมตีนอกจากนี้ยังจําเป็นต้องดึงดูดความสนใจของหนอนยักษ์

เมื่อทั้งสองเกิดความกังวล เสียงกระแทกดังปัง หนอนยักษ์ที่กําลังเตรียมโจมตีหญิง สาวก็ปะทะกับหินก้อนโตในทันที

มันไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมแบบนี้ในทันที ชั่วครู่หนอนยักษ์ก็ตกตะลึงและไม่สามารถ เข้าใจสถานการณ์ได้ไม่ได้รอให้มันช้าลงแต่มันเป็นหินคราวนี้ใหญ่ยิ่งขึ้นและรุนแรง มีความแม่น ยํายิ่งขึ้นมันคลานตรงไปข้างหน้าเขี้ยวทั้งสองแยกออกมันพุ่งชนพลาดและพลิกกลับไป

รอให้หนอนยักษ์ทรงตัว

แคร็ก!

เขี้ยวร่วงออกจากปากของหนอนยักษ์

เขี้ยวของหนอนยักษ์อีกข้างนั้นก็ไม่ได้เลวร้ายนัก แต่มันก็เจ็บเช่นกัน แม้ว่ามันจะยาก ไม่สามารถยืนบนหินก้อนใหญ่แล้วทุบมันได้ แต่มันมีฟันซี่หนึ่งถูกทุบจะเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร?

ไม่มีเสียงกรีดร้อง แต่การกระทําของหนอนยักษ์สามารถบอกได้ว่ามันโกรธ ถูกกําจัดฟันซี่เดียวจากผู้ที่เป็นเหยื่อไม่สามารถสงบลงได้

ละทิ้งเหยื่อเดิม หนอนยักษ์หันไปหาแหล่งกําเนิดของหินรู้สึกถึงทิศทางของคน ที่ขว้างก้อนหินออกไปแล้วคนทั่วไปมีวิสัยทัศน์ที่จํากัดในหมอกเช่นนี้ แต่หนอนยักษ์น นต่างออกไป และสามารถหาเหยื่อได้อย่างแม่นยําภายในระยะหลายร้อยเมตรจากหมอกหนา

หนอนยักษ์ภายใต้ความโกรธเกรี้ยวพุ่งไปทางฉาวซวน แต่เดิมมันยังคิดว่า เด็กผู้ชา ยตัวเล็กที่ขว้างก้อนหินมาจะมองไม่เห็นว่ามันกําลังไป มนุษย์จะต้องวิ่งหนีอย่างแน่นอนมันต้องทํางานอย่างหนักเพื่อไล่ตาม แต่ ข้อเท็จจริงต่างกันโดยสิ้นเชิงจากสิ่งที่มันคิดคนที่ขว้างหินไม่ เพียงแต่ไม่หนี แต่ยังวิ่งตรงมาด้านข้างของมัน ดูการเคลื่อนไหวไม่มีความหวาดกลัวเลย

ฉาวซวนไม่ได้ล่าสัตว์มาเป็นเวลานาน เขาได้ทําแต่กิจกรรมที่น่าเบื่อซ้ํา ๆ บนพื้นทะเล กินดื่มนอนหลับ,วิ่ง และในฐานะที่เป็นเขาเพลิง เขามีความปรารถนาชีวิตล่าสัตว์ที่น่าตื่นเต้นในปาภูเขา เริ่มมีอาการคันหลังจากขาเหยียบพื้นดิน เมื่อเขาเห็นกลุ่มของอูฐเขาเกือบพี่งตัวออกไป ถ้าไม่ใช้ต้องการคืนความแข็งแรงของเขาก่อน จะลงมืออย่างรวดเร็วและตอนนี้กับฉากนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขา แน่นอนเขาต้องพุ่งตัวไปให้มากกว่านี้

พลังสัญลักษณ์ในร่างกายเต็มเปี่ยม ณ เวลานี้ ฉาวซวนยังสามารถได้ยินเสียงเต้น ที่ทรงพลังของหัวใจของเขาเช่นกลองก่อนการสู้รบ และเขาก็ได้รับการสนับสนุนจากมันเลือดกําลังสูบฉีด และทุกส่วนของร่างกายกระตือรือร้นที่จะเคลื่อนไหว

นานแค่ไหนที่เขาไม่รู้สึกแบบนี้?

เป็นเวลานาน ฉาวชวนพบกับจุดเริ่มต้นครั้งแรกอีกครั้ง ผู้คนในเผ่าบนเขาต่างกระ หายออกล่าสัตว์ ละความไม่เต็มใจของความเงียบกลายเป็นความดุร้าย เหมือนคลื่นซัดสาดพร้อมที่จะกวาดทุกสิ่ง ทุกย่างก้าวบนพื้นดินจะส่งเสียงคํารามดัง ตัวอย่างเช่นสัตว์ร้ายขนาดใหญ่จะกระทืบลงพื้นดิน เมื่อเทียบกับสองคนก่อนหน้า ฉาวซวนเป็นเหมือนสัตว์ป่าที่อาศัยอยู่ในภูเขา

ยืดอย่างเต็มที่ จากนั้นหดตัว ช่วงเวลาต่อมาก็เกิดการระเบิดขึ้น

เมื่อหนอนยักษ์ชูตัวขึ้น และเตรียมพร้อมที่จะจู่โจม ฉาวซวนกระแทกพื้น ท รายและหินใต้ฝ่าเท้าระเบิดออก การไหลของอากาศจากเท้านี้ถูกนําขึ้นสู่อากาศ หมอกได้ถูก ชะล้างหายออกไป

ผลจากการรีดเค้นกระตุ้นพลังออกไป ฉาวซวนเหมือนกระสุนปืนพุ่งไปที่หนอนยักษ์ ทําให้หมอกสลายหายไปและเท้าปะทะไปที่ลําคอของหนอนยักษ์ ตรงนั่น มันเป็น เขี้ยวของหนอนยักษ์และขาหน้าทั้งสองที่เล็กและสั้นด้านหน้า เป็นพื้นที่ไม่สามารถเข้าถึงได้

ตัวหนอนยักษ์นั้นในช่วงเวลาก่อนการโจมตี รู้สึกถึงแรงกระตุ้นในร่างของฉาวซวน และลังเลแต่สิ่งที่เจ้าต้องการจะทําตอนนี้สายเกินไป อยากถอย? เจ้าไม่สามารถ

แม้ว่าจะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ จะทําอย่างไร? ระดับฝีเท้าของฉาวซวนเร็ว กว่าหนอนยักษ์เพื่อที่จะได้ไม่มีเวลาตอบสนองได้ทัน!

ตุ้ม –

เสียงที่เกิดจากการปะทะกันอย่างหนัก เหมือนค้อนขนาดใหญ่กระแทกหิน ซึ่งฟังอยู่ ในโลกแห่งหมอกสีขาว

ใช้ประโยชน์จากโอกาสที่หนอนยักษ์เปลี่ยนแปลงเป้าหมาย ชายหนุ่มพาหญิง สาวออกไปไกลจากนั้นมองกลับไปที่หนอนยักษ์ แต่เดิมเขายังสงสัยว่าใครช่วยพวกเขา เขากลับไปที่ตําแหน่งเดิมทันที แต่ พอเขากลับไป ด้วยความตกใจของพวกเขาด้านที่ต่อสู้กันเสียงของบางสิ่งบางอย่างที่ถูกโจมตีหรือล้มลงไปที่พื้นดิน หัวใจของพวกเขาก็เต็นถี่รัว และหนอนที่ชัดเจนในหมอกก็บินออกมา ..

บิน ….

เปลือกตาของคนหนุ่มสาวทั้งสองกระตุกในเวลาเดียวกัน และมีแม้กระทั่งแรงกระ ตุกขณะกระพริบตาเพื่อดูว่ามันเป็นภาพลวงตาของหมอกที่หนาเกินไปหรือไม่

หลังจากหนอนลําตัวยาวกระแทกลงกับพื้นม้วนกลิ้งไปอีกสองสามครั้งตามพื้นกรวด และกระแทกไปกับกระบองเพชรหลายต้น

ยังมีเสียงของก้อนหินกระเด็นตกอยู่รอบ ๆ และหินก้อนหนึ่งตกลงไปที่เท้าของชายห นุ่มเขามองดูมันเป็นเกล็ดที่หลุดอออกมาจากหนอนยักษ์ และมีหนังบางๆ ติดอยู่ด้า นในของเกร็ดด้านนอกเกราะที่ป้องกันร่างกายของหนอนยักษ์นั้น ถูกเตะหลุดไปสองสามชิ้น!

“นี่นี่นี่… “ ชายหนุ่มกลืนน้ําลาย: “นี่เขาเป็นใครกัน?”

มือจับมีดแน่น ชายหนุ่มคิดในใจว่า: “แม้ว่าจะใช้มีดดาบเป็นอาวุธ ไม่ต้องพูดถึงการ ทําลายเกล็ดของมันเป็นการยากที่จะฟาดฟันให้เป็นรอยลึกลงไปบนเกล็ดชั้นนอก อีกฝ่ายกลายเป็นผู้ที่จะขอดเกล็ดหนอนออกจริงๆ ! เฮ้ มองดูมันตอนนี้สิ หนอนยักษ์ ถูกทุบและกลิ้งไปแล้ว”

หนอนยักษ์ที่ตกลงมาบนพื้นหลังจากถูกอัดและบินออกไป หนอนยักษ์ก็รู้สึกถึงแรงก ระตุ้นของฉาวซวนที่ยังคงปืนไต่ขึ้นมา มันมองฉาวชวนดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องสนุก และวางแผนที่จะกลับมาอีกครั้ง แต่ตอนนี้มันไม่สนใจอาการบาดเจ็บ บิดตัวและรีบคลานลงไปที่พื้นดิน ในเวลาอันสั้น มันกินไม่ได้เพราะมีอาการบาดเจ็บที่ลําคอ การบาดเจ็บอื่นๆในร่างกายก็ต้องใช้เวลาใน การพักฟื้น อย่างไรก็ตาม ในเร็วๆ นี้มันจะไม่ออกมา ไม่มันจะออกจากที่นี่ เพื่อหลีกเลี่ยงสถานที่ แห่งนี้

เมื่อหนอนยักษ์หนีไป ชายหญิงสองคนที่ออกมาเพื่อรวบรวมน้ําค้าง มองอย่างป ระหม่าเมื่อเห็นร่างที่มาหาพวกเขาในสายหมอก

แม้ว่าเขาจะรู้สึกขอบคุณสําหรับการช่วยเหลือของอีกฝ่าย แต่การได้เห็นฉากนี้ตอนนี้ ทั้งสองไม่สามารถสงบลงได้รู้สึกประหม่าจนหน้าผากของเขาเหงื่อไหลอาบ สิ่งที่เขาอยากจะพูดแต่ติดอยู่ที่ลําคอและไม่สามารถเอ่ยสักครึ่งคําเมื่อเปิดปาก ไม่รู้ว่าควรใช้คําพูดอย่างไรและพูดแบบไหน หากว่าโกรธอีกฝ่าย ทั้งคู่จะถูกตําหนิหรือไม่?

ฉาวซวนค่อยๆ เดินไปตามทิศทางของคนสองคน หลังจากจบการต่อสู้ ความ แข็งแกร่งของร่างกายไม่ได้ลดลงป่วนเบียนจนลืมกลับ ดูเหมือนว่ายังไม่หมดสนุก กระแสลมบนผิวกายยังบันปวน แม้แต่หมอกรอบตัวฉาวซวนยังกระจายตัวออกไป

หลังจากใช้เวลานานที่ด้านล่างของก้นทะเล เหนื่อยและอึดอัด ผลกระทบเป็นสองเท่า ของความเครียดทางร่างกายและจิตใจ ฉาวซวนกําลังเดินมา แต่ร่างกายไม่อ่อนแอ ตรงกันข้าม ร่ งกายดูอารมณ์จะมีอาการแปรปรวน แข็งแรงขึ้น ขาที่ปะทะหนอนยักษ์นั้นชาเล็กน้อยแต่ก็ไม่อึดอัดและไม่ได้รับบาดเจ็บเมื่อวิ่งออกไป ดูเหมือนเขารู้ว่าเท้าจะไม่เป็นอันตราย

เมื่อฉาวชวนเข้าหาทั้งสอง ในที่สุดก็เห็นสายตาที่ฉาวชวนมอง

เนื่องจากเขาไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเป็นเวลานาน เสื้อผ้าของฉาวชวนจึงกลายเป็นผ้าขี้ริ้วเผยให้เห็นร่างกายนอกเศษผ้า และกล้ามเนื้อเรียบเป็นเหมือนก้อนหินที่แข็งที่สุดที่ผ่านการขัดมันมาแล้ว

หากเจ้าไม่ได้เห็นฉากนี้ ในตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดาได้ว่าพลังของคนคนนี้มันช่างน่ากลัวขนาดไหน

พวกเขาทั้งสองคนมองดูลักษณะของบุคคลที่ทําให้หนอนยักษ์บิน เขาอายุน้อย ดวง ตาของเขาคนนั้นสบายๆและเป็นมิตร และไม่ได้ให้ความรู้สึกที่ชั่วร้าย

จากภายนอกทั้งสองไม่สามารถนึกถึงความสามารถของบุคคลนี้ได้