Chronicles of Primordial Wars – ตำนานของสงครามแรกเริ่ม - ตอนที่ 367

ตอนที่ 367 : ไม่ให้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงร้องของลิงกรงเล็บยาว พวกเขารู้แล้วว่ามีคนดักจับลิงกรงเล็บยาว และพวกเขาก็รู้สึกกังวลเป็นธรรมดา แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่า คนที่ได้ขัดขวางเป้าหมายของพวกเขาคือคนเขาเพลิง

เป็นที่ชัดเจนว่าไม่มีคนเขาเพลิงกระทําการกับพวกเขา เวลานี้สิ่งต่าง ๆ ได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนาตั้งแต่ต้นจนจบ ยกเว้นเพียงไม่กี่คนที่รู้ แม้กระทั่งเผ่าของตัวเองส่วนใหญ่ก็ไม่รู้ แต่อานิจจา ข้าพบโดยบังเอิญอย่างไม่คาดฝัน

ข้ายังสามารถเจอเช่นนี้ ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญหรือโดยเจตนา มีเขาเพลิงคนอื่นๆ อยู่แถวนี้อีกไหม?

หากไม่มีใคร แสดงว่าเป็นนักรบหนุ่ม ด้วยความสามารถของพวกเขาทั้งห้าคน น่าจะสามารถคว้าเหยื่อได้อีกครั้ง

คนห้าคนเริ่มล่าสัตว์ร่วมมือกันเร็วมาก ดังนั้นเพียงมองไม่กี่ครั้งก็รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามคิดอะไรอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เป็นผู้นํา หลังจากแลกเปลี่ยนสายตากับสหายอย่างรวดเร็วมองไปที่ฉาวซวน

“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับคนเขาเพลิงที่นี่ เจ้าไม่ออกไปล่าสัตว์หรอกหรือ?” ชายคนนั้นถาม

ฉาวซวนไม่พูดอะไรเลย อีกฝ่ายเข้าใจผิดและเขาไม่ต้องการที่จะแก้ไขมันเช่นกันถูก เข้าใจผิดโดยอีกฝ่าย เมื่อเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ ยิ่งเขาพูดมากขึ้นเขาก็ยิ่งผิด เป็นการดีกว่าที่เขาจะฟังมากขึ้น และได้รับข้อมูลจํานวนมาก

จากน้ําเสียงของคนห้าคน ฉาวซวนสันนิษฐานว่า เผ่าที่คนเหล่านี้ตั้งอยู่นั้น เป็นฝ่ายตรงข้ามกับเขาเพลิงหรือไม่? แม้ว่ามันจะไม่ใช่สถานะที่เป็นศัตรู แต่ก็ต้องเป็นความสัมพันธ์เชิงแข่งขัน ดังนั้นเจ้าไม่จําเป็นต้องมีความสุภาพ อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์นี้ดูเหมือนจะไม่เลวกับสถานการณ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ฉาวซวนกําลังคิดว่าจะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างไร

“ข้าจะพบกับเขาเพลิงของเจ้าได้ที่ไหน!” หนึ่งในนั้นกระซิบ และอารมณ์บนใบหน้านั้นยุ่งเหยิงมาก ด้วยความโกรธและทําอะไรไม่ถูก น้ําเสียงค่อนข้างรีบเร่ง

แม้ว่าเสียงของอีกฝ่ายจะไม่ดังนัก แต่ทุกคนก็ได้ยินอย่างชัดเจน

ได้เห็นคนสองกลุ่มดูเหมือนจะความสัมพันธ์ไม่ดีมาก ฉาวซวนที่จับลิงกรงเล็บยาวมานาน มันยากที่จะเปล่งออกมาจากลําคอ ขาที่ถูกผูกกําลังดิ้นรน และเป็นภาพของความทุกข์ทรมา

เป็นเรื่องน่าเสียดาย ฉาวซวนไม่มีอะไรจะพูด ตรงข้ามกับคนห้าคนที่มองดูมันเล็กน้อยโดยไม่สนใจชีวิตและความตายของมัน

“ข้าขอโทษจริง ๆ น้องชายเขาเพลิง ลิงกรงเล็บยาวตัวนี้คือเหยื่อที่เรากําลังไล่ตาม”ชายที่เป็นผู้นํากล่าว

น้ําเสียงของอีกฝ่ายยังคงสงบ แต่ไม่มีความใกล้ชิดเกินไป แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมมัน ฉาวซวนยังสามารถเห็นความตึงเครียดจากการแสดงออกและช่วงเวลาในการเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู้

ฉาวซวนมองไปที่ชายที่เพิ่งพูดและยกคางขึ้นะ ” พูดต่อ”

พูดต่อหรือ? พูดต่ออะไร?

ผู้นําของกลุ่มหยุดชะงักโดยคิดว่า ฉาวซวนไม่ได้ต้องการลิงกรงเล็บยาวตัวนี้อย่างจริงจัง และในใจก็มีความสุข เขากล่าวว่า “เราสามารถแลกเปลี่ยนเหยื่อตัวอื่น สัตว์ร้ายที่มีระดับใกล้เคียงมันกับเจ้าได้ “ความสําคัญอยู่ที่คําว่า “ระดับ” และ “เนื้อมากขึ้น” เป็นไปได้ไหม?

ฉาวซวนพิจารณาแล้วพูดกับคนทั้งห้าว่า “ไม่เปลี่ยน

“เจ้า!” บุคคลหนึ่งไม่สามารถอดกลั้นได้ ยกนิ้วของเขาขี้คุกคามฉาวซวนเอ่ยว่า: “เจ้าน่าจะดูตัวเจ้าเองนะ? ตอนนี้เจ้ามีเพียงคนเดียว และเราอยู่ที่นี่มีห้าคน! “ ไม่ว่ากรณีใด คนที่อยู่ในเผ่าเขาเพลิงไม่ควรจะล่าสัตว์ในเวลานี้ บุคคลนี้ต้องแอบออกมาเล่น แม้จะวิ่งไปไกล เป็นไปได้ไหมตั้งใจติดตามพวกเขาเหรอ?

ไม่ว่าฝ่ายอื่นจะคิดอย่างไร สีหน้าของฉาวซวนไม่เปลี่ยนไป เนื่องจากการขู่เข็ญของอีกฝ่าย เขากล่าวว่า: “ห้าคนยังไม่สามารถจับมัน ช่างมีความสามารถจริงๆ ตั้งแต่ลิงกรงเล็บยาวตัวนี้ถูกข้าจับได้ มันเป็นเหยื่อของข้า กับสิ่งที่พวกเจ้าทํานอะไร? ”

ห้าคนไม่รู้ว่าทัศนคติของพวกเขาถึงจุดต่ําสุดแล้ว และพวกเขาก็ตัดสินใจเลือกฉาวซวน อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาเปิดเผยความสัมพันธ์ฉันมิตรกับเขาเพลิง อย่างนั้นฉาวซวนจะไม่ปฏิเสธคําพูดของพวกเขาโดยตรง

มองกันและกัน ฉาวซวนกล่าวอีกครั้ง: อะไร ต้องการคว้าไป?”

“ถ้าไม่เปลี่ยน เราทําได้เพียงคว้ามัน! ” ผู้นําที่อยู่ที่นี้ไม่สงบนิ่งแล้วในเวลานี้ และดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไป ต่อสู้ ผู้ที่เผชิญกับความแข็งแกร่งระดับต่ําเช่นนี้จะมีแรงกดดันมาก

ฉาวซวนหัวเราะเบา ๆ ” มันเป็นของเจ้าหรือ?”

ถูกทําให้โกรธจากทัศนคติของฉาวซวน ผู้ที่รู้ว่าการใช้คําพูดคุกคามกับเขาเพลิงส่วนใหญ่นั้นไม่ได้ผล และพวกเขาก็พร้อมที่จะฉวยคว้ามันแล้ว

พลังของคนทั้งห้าระเบิดออกในทันที และลวดลายสัญลักษณ์ที่มีลักษณะเหมือนน้ําปรากฏเหมือนคลื่น ในหมู่พวกเขามีนักรบสัญลักษณ์ระดับสูงสองคน นักรบสัญลักษณ์ระดับกลางสามคน หากพวกเขาไม่มีความแข็งแกร่ง พวกเขาจะไม่สามารถติดตามปฏิบัติการลับนี้ได้

คุณสมบัติที่ใหญ่ที่สุดของคนเขาเพลิง ทั้งห้าคนรู้อย่างชัดเจนคือความแข็งแกร่งดังนั้นจึงเป็นทางเลือกที่โง่ที่จะใช้กําลังกับคนเขาเพลิง พวกเขาตัดสินใจที่จะต่อสู้ด้วยสิ่งอื่น เช่นความเร็วและความยืดหยุ่น รวมถึงจํานวนผู้คน แม้ว่าจะเทียบกับคนส่วนใหญ่แล้ว คนเขาเพลิงไม่ได้มีความรวดเร็วและความยืดหยุ่นในการล่าสัตว์ แต่พวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจมากไปกว่าความได้เปรียบด้านความแข็งแกร่ง

จากอีกด้านหนึ่งห้าคนเคลื่อนไหว ฉาวซวนเดากลยุทธ์ของพวกเขา

สองนักรบสัญลักษณ์ระดับสูงจากห้าคน จากซ้ายและขวาพุ่งเข้าหาฉาวซวน และต้องการจัดการฉาวซวนที่นี่

เผชิญหน้ากับนักรบสัญลักษณ์ของชนเผ่าทั้งห้าคนด้วยตัวเพียงคนเดียว ฉาวซวนไม่มีแรงกดดันทางจิตใจ เพื่ออํานวยความสะดวกในการต่อสู้ เขาจับไปที่แขนของลิงกรงเล็บยาว ขว้างสัตว์ร้ายตัวนี้ไปยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล

ในขณะที่ฉาวซวนขว้างลิงกรงเล็บยาวออกไป ด้านนั้นที่ห้าคนอยู่ในใจกําลังเบิกบานโดยเฉพาะสามคนที่ด้านหลัง เปลี่ยนแปลงทิศทางของฝีเท้า ผ่านสถานที่ที่ฉาวซวนอยู่ ตรงไปยังตําแหน่งของลิงกรงเล็บยาวที่ถูกโยนไป

แม้ว่ามือและเท้าจะถูกผูกไว้ด้วยเถาวัลย์ แต่ความยืดหยุ่นของลิงกรงเล็บยาวยังคงอยู่เป็นเพราะฉาวซวนจับมันอย่างแน่นหนาในมือของเขา หากมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยคอของมันก็จะถูกหักในทันที ดังนั้นจึงกล้าแสดงความอ่อนแอได้เท่านั้น แต่ตอนนี้ เมื่อมันเห็นการต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย สมองของมันก็เริ่มเคลื่อนไหว

ร่างกายที่ถูกเหวี่ยงบิดตัวไปมากลางอากาศ รวบขาทั้งคู่ให้โค้ง เมื่อกระแทกกับลําต้นของต้นไม้ขาทั้งคู่ยกขึ้นปรับสภาพได้ดี และไม่ได้รับบาดเจ็บ ตรงกันข้ามด้วยแรงนี้มันได้กระเด้งตัวออกไป และต้องการที่จะหนีไม่ใช่ว่าจะดูถูกคนเหล่านี้ และด้วยความสามารถ หลังจากหลุดเป็นอิสระ มันจึงมั่นใจได้ว่าจะสามารถขจัดปัญหาได้ และจะสามารถจัดการผู้ที่ไล่ล่ามันเหล่านี้และมันจะสามารถทําได้อีกครั้งเป็นครั้งที่สอง

แต่น่าเสียดาย ……

การดิ้นรนไม่เป็นอิสระ

ดิ้นรนอีกครั้ง ก็ยังไม่หลุดเป็นอิสระ

ถึงแม้ว่าเถาวัลย์จะยืดหยุ่นและไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทําลาย แต่ลิงกรงเล็บยาวไม่ได้ใส่ใจกับเถาวัลย์ แต่ก่อนมันเคยถูกมัดด้วยด้วยเถาวัลย์นี้จากเผ่าบางเผ่า แต่ทั้งหมดถูกมันจัดการมัน มีประสบการณ์ในการจัดการกับเถาวัลย์เช่นนี้ ในหลาย ๆ กรณีมันแสดงให้เห็นว่าจงใจอ่อนแอและหลบหนีแล้วซ่อนตัวอยู่ในความมืด มองดูคนเหล่านั้นโกรธจนดีใจอยากกระโดดโลดเต้น

อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ ความผิดพลาดเกิดขึ้น มันคิดว่าจะสามารถกําจัดเถาวัลย์ได้อย่างง่ายดายหลังจากหลุดจากการควบคุมของฉาวซวน แต่ไม่ใช่กรณีนี้

ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน กรงเล็บคมแต่เดิมที่ยาวไม่สามารถจัดการกับเถาวัลย์ ไม่ต้อง พูดถึงการตัดเถาวัลย์เป็นธรรมดาที่ไม่สามารถหลุดออกจากเชือกเถาวัลย์ได้

ลิงกรงเล็บยาวที่ถูกมัดอยู่ ความสามารถในการเคลื่อนที่ลดลงอย่างมาก มันถูกจับจากคนสามคนหลังจากวิ่งไปได้ไม่ไกล และการต่อต้านก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน ฉะนั้นที่ถูกคือมีดของคน สามคนพวกเขาไม่สนใจว่ามันจะเป็นหรือตาย

ดังนั้น ลิงกรงเล็บยาวถูกจับได้อีกครั้ง และตกตะลึงอีกครั้งที่ถูกจับขณะวิ่ง ในสมองคิดวิธีที่จะหลบหนีอย่างไร

ที่นั่นฉาวซวนผู้ซึ่งถูกโจมตีจากทางซ้ายและขวา ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกล้อมทั้งสองข้าง สําหรับมีดที่เร่งการโจมตีตรงมาของคนทั้งสองด้าน เท้าของฉาวซวนไม่หยุดนิ่ง ร่างกายยังคงเคลื่อนไหว บิดเอียงไปด้านข้าง หลีกเลี่ยงไปอีกด้านหนึ่ง ในขณะเดียวกันก็ขยับไหล่ แล้วกระแทกตรงออกไป

เมื่อเผชิญหน้ากับการปะทะที่รุนแรงของฉาวซวน อีกคนหนึ่งกัดฟันของเขา พยายามทําให้หนังหัวหนาขึ้น เพื่อตอบสนองกับระเบิดครั้งนี้เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นนักรบระดับสูง ทําไมเจ้าต้องกลัว? อย่างไรก็ตาม มันเป็นคนที่อายุน้อยกว่าตัวเขาเอง ดูแล้วไม่เห็นว่าแข็งแกร่งกว่าตัวเองสักเท่าไหร่ คนๆ นี้ไม่โดดเด่นที่สุดในเขาเพลิง!

พลังและจุดแข็งทั้งสองปะทะกันอย่างแรงและกระแทกเข้าด้วยกันทําให้เกิดเสียงดังสนั่น ถ้าอีกฝ่ายเป็นเหมือนฝนที่ตกหนัก ฉาวซวนก็เหมือนภูเขาที่มั่นคงบนโลก

ภายใต้การปะทะ ชายผู้นั้นสั่นสะเทือน และทันใดนั้นดวงตาหรี่ลงแสดงถึงความประหลาดใจ ก้าวถอยหลังหลายก้าวเพื่อเปลี่ยนพลังเป็นการป้องกันความเสี่ยงนี้ จากนั้นมองไปที่คนที่ไม่ถอยออกไปแม้เพียงครึ่งก้าว นี้แสดงให้เห็นว่า เพียงแค่การปะทะกันนี้ เขาไม่มีความสามารถแต่อย่างใด!

แม้ว่าจะรู้ว่าไม่สามารถชนะได้ แต่ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีช่องว่างขนาดใหญ่เช่นนี้