Cultivation Online อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 33
ตอนที่ 33 นักล่ามอนสเตอร์
หลังจากผ่านเกณฑ์ในการเรียนรู้ดาบออร่า หยวนและเสี่ยวฮัวยังคงล่ามอนสเตอร์ต่อไปอีกสองสามชั่วโมง
“ ตอนนี้ฉันฝึกการใช้ดาบมาห้าชั่วโมงแล้ว แต่ดูเหมือนว่าฉันยังไม่เข้าใกล้การเข้าใจเทคนิคดาบออร่านี้เลย…” หยวนถอนหายใจ
“ มันจะน่าตกใจกว่านี้อีก ถ้าพี่หยวนเรียนรู้ออร่าดาบได้ในเวลาอันสั้นกระนี้ แม้แต่อัจฉริยะระดับสูงในสวรรค์ชั้นสูงก็ยังต้องฝึกฝนเป็นเวลาหลายปีก่อนที่พวกเขาจะสามารถเรียนรู้ออร่าดาบได้” เสี่ยวฮัวพูดกับเขา
“ ไม่จำเป็นต้องใจร้อนไปพี่หยวน พี่น่ะเป็นอัจฉริยะที่เกิดมาพร้อมพรสวรรค์ในการจับดาบอยู่แล้ว หากพี่ฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆ อีกไม่นานพี่ก็จะได้เรียนรู้ เทคนิคดาบออร่าแล้ว”
หยวนพยักหน้าและพวกเขาก็กลับไปล่าพวกมอนสเตอร์ต่อ
หลังจากฆ่ามอนสเตอร์ไปสองสามตัวการแจ้งเตือนก็ปรากฏต่อหน้าหยวน
«ขอแสดงความยินดีคุณสังหารมอนสเตอร์ครบ 1,000 ตัว»
«คุณได้รับฉายาปรมาจารย์นักล่ามอสเตอร์»
«เนื่องจากชื่อเสียงของคุณเพิ่มถึงระดับปรมาจารย์นักล่ามอสเตอร์ ความเสียหายทั้งหมดของคุณที่ทำกับมอนสเตอร์จะเพิ่มขึ้น 10% มอนสเตอร์จะรู้สึกถึงความเจ็บปวดมากขึ้นจากการโจมตีของคุณ ทำให้เกิดความเสียหายต่อมอนสเตอร์ป่าเพิ่มขึ้น»
‘นี่เป็นฉายาที่สองของฉันและมันยังมาพร้อมกับบัฟที่เป็นประโยชน์มากด้วย’ หยวนเริ่มสงสัยว่าในเกมคัลติเวชั่นนี่ การมีชื่อขึ้นบนบอร์ดเป็นเรื่องที่ปกติหรือเปล่า แน่นอนว่าเนื่องจากไม่มีคำแนะนำในการเล่นเกมนี้ เขาจึงไม่สามารถรู้หากเขาไม่ได้พูดคุยกับคนอื่นหรือหามันทางอินเตอร์เน็ต
ในเวลาต่อมาเสี่ยวฮัวก็หยุดเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันและหันมากระซิบว่า “พี่หยวนมีคนอยู่ข้างหน้าเรา”
“อ้าวเขาทำอะไรน่ะ?” หยวนถาม
“ดูเหมือนว่าเขาจะเดินไปมาหน้าทางเข้าถ้ำนี้ด้วยอารมณ์บูดๆนะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวฮัว หยวนก็ครุ่นคิดทันทีว่า ‘นี่เขาเป็น NPC หรือผู้เล่นกันนะ?’
“ไปดูสถานการณ์กันเถอะ ถ้าเขากำลังตกในที่นั่งลำบากจริงๆ อาจมีอะไรที่เราช่วยเขาได้นะ” เขากล่าวอย่างเป็นห่วง
เสี่ยวฮัวพยักหน้าและพวกเขาก็เดินไปที่ทางเข้าถ้ำนี้
ไม่กี่นาทีต่อมาชายวัยกลางคนที่มีผิวซีดก็เดินผ่านมาในทางของพวกเขา และนั่นเป็นครั้งแรกที่ชายวัยกลางคนผู้นี้ก็สังเกตเห็นพวกเขาเช่นกัน
“อา! ดูเหมือนว่าในที่สุดคำขอร้องของข้าก็ส่งถึงสวรรค์แล้ว! ได้โปรดผู้ฝึกฝนที่น่านับถือ ข้าต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า!” ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาและสีหน้าสิ้นหวัง
“เกิดอะไรขึ้น?” หยวนถาม
“ลูกสาวของฉัน… เธอถูกจับโดยสัตว์ป่าที่น่ากลัวและดุร้าย มันลากเธอเข้าไปในถ้ำ! ได้โปรดช่วยข้าด้วย ได้โปรดพาเธอกลับมา! ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนความช่วยเหลือของเจ้า ได้โปรด… ได้โปรดช่วยพวกข้าด้วย!” ชายวัยกลางคนถึงกับคุกเข่าและกราบไหว้หยวน
«คุณได้รับเควส»
«เควส: คำอ้อนวอนของชายนิรนาม»
«สถานที่: ถ้ำเงียบของแมงมุมปีศาจ»
«ระดับความยาก : ปานกลาง»
«คำอธิบายเควส: ช่วยชายคนนี้ด้วยการพาลูกสาวของเขาออกจากถ้ำแมงมุมปีศาจ »
‘ภารกิจ?’ หยวนรู้สึกทึ่งในทันทีเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับภารกิจ
“เสี่ยวฮัว แมงมุมปีศาจคืออะไร” เขาตัดสินใจถามเธอก่อน
“มันคือสัตว์ประหลาดที่ฉลาดและเปี่ยมไปด้วยเล่ห์กล ซึ่งจะชอบอาศัยอยู่ในถ้ำแบบนี้ และโดยปกติแล้วพวกมันจะอยู่ในระดับนักรบวิญญาณเลยล่ะ” เสี่ยวฮัวตอบเขา
“เธอคิดว่าฉันสามารถเอาชนะเจ้านี้ที่อยู๋ในระดับเดีย่วกับฉันได้หรือไม่?”
เสี่ยวฮัวพยักหน้า
“ตราบใดที่ฐานการฝึกฝนของมันต่ำกว่าระดับที่สาม ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับพี่หยวน”
หยวนถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เขามองไปที่ชายวัยกลางคนแล้วกล่าว “โอเคเราจะช่วยท่านช่วยลูกสาวของท่าน”
«คุณรับเควส ‘คำขอร้องของชายที่ไม่รู้จัก’ »
“โอ้ขอบคุณขอบคุณมากนักรบผู้กล้า!”
“ ท่านค่อยมาขอบคุณฉันหลังจากที่ฉันพาลูกสาวของท่านกลับมาเถิด” หยวนยิ้มให้กับเขาก่อนที่เขาจะตรงดิ่งไปยังปากถ้ำ
«คุณกำลังข้าสู่ถ้ำเงียบของแมงมุมปีศาจ »
«ระดับที่แนะนำ: นักรบวิญญาณระดับสามขึ้นไป»
“ไปกันเถอะเสี่ยวฮัว” หยวนพูด เสี่ยวหัวพยักหน้าพร้อมกับแสดงสีหน้าที่เขาอ่านไม่ออก
เมื่อหยวนและเสี่ยวฮัวเข้าไปในถ้ำในเวลาต่อมาไม่นาน ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างนอกก็ร้องบอกว่า ‘ในที่สุด! ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระ! ‘
“ ที่นี่ไม่มืดอย่างที่ฉันคาดไว้” หยวนพูดหลังจากที่ตระหนักว่าเขาสามารถมองเห็นข้างในได้อย่างชัดเจนแม้ว่าจะดูมืดแค่ไหนจากภายนอกก็ตาม
“นั่นเป็นเพราะประสาทสัมผัสทั้งหมดของพี่หยวนดีขึ้นอย่างมากหลังจากกลายเป็นผู้ฝึกฝน” เสี่ยวหัวกล่าว แล้วเธอก็พูดต่อว่า “ยังไงก็ตามพี่หยวนอย่าประมาทเด็ดขาด”
“หือ แล้วเธอรู้สึกได้ถึงแมงมุมปีศาจแล้วหรือยัง?”
เสี่ยวหัวส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่หยวนมิอาจเข้าใจ “ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ข้างนอก … เขาโกหกเรา”
ดวงตาของหยวนเบิกกว้างด้วยความตกใจหลังจากที่ได้ยินคำพูดนั้ของเธอ
“เธอหมายความว่าอย่างไร ทำไมเขาถึงโกหกเรา? และเธอรู้ได้อย่างไรกัน?”
“เพราะเสี่ยวหัวได้ใช้สัมผัสทั้งหมดของเสี่ยวหัวแล้วน่ะสิ ซึ่งเสี่ยวหัวสัมผัสถึงจิตวิญญาณของเธอไม่ได้เลย นั่นหมายความว่าไม่มีคนอยู่ในถ้ำแห่งนี้ แต่อย่างไรก็ตาม ที่นี่นั้นมีแมงมุมปีศาจอยู่จริง”
“แต่ความสิ้นหวังในดวงตาของเขาดูเหมือนจะเป็นของจริงนะและน้ำตาของเขาก็เช่นกัน … เป็นไปได้มั้ยว่าไอแมงมุมปีศาจนี่จะกินลูกสาวของเขาไปแล้ว?” หยวนถามโดยยังคงเชื่อง่ายผู้นั้นจะพูดความจริง
“เป็นไปไม่ได้ เพราะถ้ามันกินเธอเข้าไปจริงๆ เสี่ยวหัวคงสัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดของเธอแล้ว บางทีคนที่อยู่ข้างนอกนั่นแท้จริงแล้วอาจทำงานให้กับแมงมุมปีศาจโดยหลอกล่อผู้คนให้เข้ามาในสถานที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตามแมงมุมปีศาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่เจ้าเล่ห์และฉลาดมาก ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกมันจะใช้มนุษย์ล่อลวงมนุษย์คนอื่น ๆ เข้ามาในที่อยู่อาศัยของพวกเขา”
“ ไม่มีทาง…” หยวนหยุดเคลื่อนไหวและยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้างุนงง เขาไม่สงสัยเลยแม้แต่วินาทีเดียวเพราะภารกิจ ถ้าชายคนนั้นหลอกพวกเขาจริงๆทำไมเควสถึงปรากฏขึ้นทั้งที่ขอให้เขาช่วยลูกสาวของเขาด้วย? มันไม่สมเหตุสมผลเลย
“ถ้าอย่างนั้นเราควรหันกลับไปและออกจากที่นี่หรือไม่” หยวนถามเธอ
“ เราทำได้ แต่ไม่ใช่ว่าพี่หยวนต้องการต่อสู้กับมอนสเตอร์ระดับนักรบวิญญาณนี่หรือ เพราะนี่อาจเป็นโอกาสที่ดีสำหรับพี่นะ อย่างน้อยเสี่ยวหัวก็คิดเช่นนั้น”
“เธอคิดอย่างนั้นใช่ไหม?”
หยวนครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ก่อนตัดสินใจว่าควรจะไปต่อ ไปตามกับดักที่เควสสร้างไว้ หรือจะพอแค่นี้?