Devil’s love ทิ้งรักของนายปีศาจไป - บทที่ 75 เจี่ยนถงบ้าไปแล้วเสิ่นซิวจิ่นบ้าไปแล้ว

บทที่ 75 เจี่ยนถงบ้าไปแล้วเสิ่นซิวจิ่นบ้าไปแล้ว

คนที่พระเจ้าโปรดปราน แม้กระทั่งมือของเขา ก็เป็นผลงานศิลปะที่วิจิตรงดงามที่สุด

เจี่ยนถงเบิกตากว้าง มองไปที่เสิ่นซิวจิ่นที่ยืนอยู่ที่ปลายเตียง พร้อมกับใช้นิ้วเรียวทีละนิ้วของเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสีละเม็ด

โดยสัญชาตญาณเธอถอยหลังไป จนหลังของเธอชนกับหัวเตียง ผู้ชายคนนั้นที่มีดวงตาเรียวราวและแคบคู่หนึ่ง พร้อมกับความเย็นชา มองตัวเองจากบนจรดล่าง แต่นิ้วของเขากลับปลดกระดุมออกอย่างไม่เร่งรีบ ขณะนี้ไม่ว่าเธอจะหดตัวถอยหลังก็ตาม ผู้ชายที่อยู่ปลายเตียงคนนั้น ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาเฉยเมยไม่หวั่นไหวสักนิด

โดยสัญชาตญาณ เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ประตูห้องนอนที่เปิดอยู่ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วกระโดดลงจากเตียงและกำลังจะคว้าประตูแล้ววิ่งหนี!

แต่น่าเสียดายที่เท้าของเธอเพิ่งถึงพื้น และแขนยาว ก็กดเธอไว้อย่างแน่น

เสิ่นซิวจิ่นยืนอยู่ที่ปลายเตียง กดไหล่ของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง กดเธอกลับเข้าไปในฟูกที่นอน ควบคุมเธอ กดเธอไม่ให้เธอลุกขึ้น และใช้มืออีกข้างหนึ่งของเขา อ้อมไปที่หัวเข็มขัดและถอดสูทกางเกงออก .

การหายใจของเจี่ยนถงเริ่มยุ่งเหยิง รูม่านตาของเธอวิงเวียนเล็กน้อย และเธออ้าปากสั่นระริกหลายครั้ง แต่กลับไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

หายใจติดขัด ทันใดนั้นเธอก็กรีดร้อง “ไปให้พ้น ไปให้พ้น!”

ผู้ชายคนนั้นแทบจะไม่หวั่นไหวสักนิด ร่างกายที่สูงยาวของเขาทับลงมา

“คุณไปให้พ้น! คุณไปให้พ้นนะ!” เนื้อแก้มของเธอเริ่มสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และเธอก็ยื่นมือออกไปเพื่อผลัก

เป็นเรื่องธรรมดา ถูกจับกดทับบนหน้าผากได้อย่างง่ายดาย

เธออยากจะร้องไห้ แต่ก็อยากจะหัวเราะด้วย

นี่คืออะไร?

นี่คืออะไร!

“ ฉันเป็นผู้หญิงบริการ!”

“เพื่อเงินฉันทำได้ทุกอย่าง!”

“ฉันต่ำ!”

“ฉันสกปรก!”

“เสิ่นซิวจิน! นี่คุณเป็นคนพูด! คุณเป็นคนพูดทั้งนั้น! คุณลืมแล้วหรอ ???”

“ คุณบอกว่าคุณรังเกียจที่ฉันสกปรก คุณบอกว่าคุณดูถูกจะไม่แตะต้องตัวฉันอีกเป็นครั้งที่สอง!

คุณบอกว่าคุณคลื่นไส้ คุณบอกว่าฉันไร้รสชาติที่สุด!

คุณพูดเอง!

คุณเป็นคนพูดทั้งหมด!

คุณลืมแล้ว?

คุณลืมแล้ว???”

เขาทำอย่างนี้ได้ไง!

เขาลืมมันไปอย่างนี้ได้ยังไง!

ทำให้เจ็บปวดก็เป็นเรื่องง่าย พอจะลืมก็ง่าย?

มีเสียงฉีกขาดดังขึ้น เสื้อผ้าของเธอ ก็อยู่ในสายตาที่มองเห็นอย่างรวดเร็ว พังทลายย่อยยับไปอย่างสิ้นเชิง !

เสียงนี้ “แควก” สีหน้าเจี่ยนถงซึมไปหายวินาที ทันใดนั้นเอง!

ไม่รู้ว่าเธอเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน มือของเธอหลุดจากการเกาะกุมของเขา แทบจะใช้แรงทั้งหมด เธอดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาปลดกระดุมออกแล้วแขวนไว้ที่เขาอย่างลวกๆ ใช้แรงดึงไว้ และดึงเขาลงอย่างแรง เงยศีรษะขึ้น อ้าปากกัดไหล่เขาแรงๆ!

กัดแรงครั้งนี้ มีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากมุมริมฝีปากของเธอทันที … เป็นของเขา

เสิ่นซิวจิ่นขมวดคิ้วลดสายตาลงและเห็นผมสีดำของเธอ แต่เขาไม่ขยับ

เจี่ยนถงกัดแล้วกัดอีก เห็นเลือดในทุกคำที่กัด

ทุกครั้งที่กัดลงไป เธอดูเหมือนจะรู้สึกผ่อนคลาย … เสิ่นซิวจิ่น ฉันจะถามคุณ เจ็บไม่เจ็บ!

ทุกครั้งที่กัดลงไป เธอดูเหมือนจะเจ็บมากขึ้น … เสิ่นซิวจิ่น พวกเรามาลิ้มรสด้วยกันเถอะ!

หัวใจของเธอ เจ็บปวดอย่างสะใจ แต่ก็ยังกัดไหล่ของเขาทีละคำทีละคำ

แต่ไหล่ของเขา ไม่มีจุดว่างแล้ว

เสิ่นซิวจิ่นก้มลง กวาดสายตามองไปที่ไหล่ของตัวเอง ซึ่งเต็มไปด้วยรอยฟันของเธอ

ผู้หญิงคนนั้นคงเหนื่อยจากการกัด พิงไหล่ของตัวเองไว้ หายใจหอบแรงๆ จากนั้นเธอก็ก้มลงบนไหล่ที่ว่างแล้ว กัดลงไปอีกครั้ง

เสิ่นซิวจิ่นไม่สะทกสะท้าน สองมือของเขาโอบรอบเอวของเธอและพยุงร่างกายของเธอราวกับจะช่วยให้เธอทำรุนแรงกับตัวเอง

จนกระทั่งเธอเหนื่อยมากจนความแข็งแกร่งในการกัดเขาค่อยๆลดลง ทันใดนั้นเขาก็ดันร่างของเจี่ยนถงเข้ามาอีกครั้ง

ด้วยฝ่ามือของเธอ แม้แต่การรับประกันครั้งสุดท้ายของเธอก็ไม่มีแล้ว

ผู้ชายก้มศีรษะ จูบ ก้มติดๆต่อๆกัน แม้ว่าเธอจะดิ้นรน แต่ครั้งนี้เธอก็ถูกฝ่ามือใหญ่ของเขากันไว้และริมฝีปากบางๆที่ร้อนแรงนั้นอยู่บนร่างกายของเธอ ใช้พลังลิ้นม้วน ทำให้ผิวหนังทุกตารางนิ้วบนร่างกายของเธอ เต็มไปด้วยรอยจูบของเขา

แม้แต่หลังเท้า ก็ไม่เว้น!

เจี่ยนถงทั้งอายทั้งโมโหทั้งเกลียดทั้งไม่รู้ที่สูญเสียทั้งทรมานอึดอัดสุดขีด!

“ปล่อยนะ! ปล่อย!” เธอเตะเท้า! ในใจสั่นเทา! นั่นคือเท้านะ! คือเท้า!

เขาบ้าแล้ว!

เสิ่นซิวจิ่นบ้าแล้ว!

อยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้เด็ดขาด ไม่ควรให้เขาทำร้ายตัวเองอีกเด็ดขาด ไม่ควรบ้าไปกับเขาเด็ดขาด!

ด้านหนึ่งเธอก็ใช้ขาเตะเขา ด้านหนึ่งก็อยากจะกระโดดลงจากเตียง หนีออกจากระยะที่เขาควบคุมได้ แต่ที่หนีบเหล็ก รัดข้อเท้าของเธอไว้แน่นชายคนนั้นเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ลึกล้ำ มองเจี่ยนถงอย่างไม่ชัดเจน ก้มศีรษะ แล้วจูบเบา ๆ ที่ข้อเท้าของเธอ

ในขณะที่บนใบหน้าของเจี่ยนถงกำลังเปลี่ยนสีราวกับจานใส่สี ทันใดนั้นชายคนนั้นก็นอนลงบนเตียง แล้วหนีบเธอไว้ในอ้อมแขนและกอดเธอไว้แน่นๆ

ตั้งแต่ต้นจนจบ ชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่หลังจากนอนลงเขาก็อุ้มเจี่ยนถง ไว้ในอ้อมแขน และพูดอย่างทะนุถนอมราวกับทองคำ

“นอน”

“……” ดูไม่เข้าใจ……

ผ่านไปสักพัก……

“ฉันมีหอพัก” เจี่ยนถงพูดเบา ๆ

“นอน”

“ ฉันเป็นผู้หญิงบริการ เป็นคนต่ำ ฉันสกปรก ทำให้คนคลื่นไส้”

“นอนเถอะ” ชายคนนั้นลืมตาขึ้น ดวงตาคมลึก เหลือบมองไปที่ผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาและหลับตาลงอีกครั้ง

แล้วผ่านไปอีกสักพัก

ชายคนนั้นก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง และมองลงไปที่ผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา น้ำเสียงเย็นชาของเขาค่อยๆดังขึ้น

“ ทางที่ดีคำพูดทั้งหมด พูดที่เดียวให้จบ”

ความอดทนของเขาหมดลงแล้ว

“ฉัน … ” เธอรู้สึก ตอนนี้เสิ่นซิวจิ่นยากที่จะสื่อสาร และยากที่จะเข้าใจ “ฉันไม่ได้อาบน้ำ… ”

ทันทีที่พูดจบ เธอก็นึกด่าตัวเองในใจก่อนว่า … นี่มันเหตุผลอะไรกันนะ?

รัดเอวแน่น เสิ่นซิวจิ่นพูดอย่างเฉยเมย

“งั้นดีเลย ผมก็ไม่อาบน้ำ เสมอกัน” น้ำเสียงเย็นชาของเขาพูดว่า “คุณจะนอนหรือไม่นอน ไม่นอนจะทำต่อ”

ไม่นอนก็จะทำต่อ …

เจี่ยนถงคงไม่แม้แต่เรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจนะ

เธอปิดริมฝีปากของเธอแน่นโดยไม่รู้ตัว ไม่พูดต่อ

ในขณะนี้เสิ่นซิวจิ่น สื่อสารไม่รู้เรื่อง และยากที่จะเข้าใจ

ไม่นาน เจี่ยนถงก็ได้ยินเสียงหายใจถี่อย่างสม่ำเสมอ และค่อยๆเงยศีรษะขึ้น มองใบหน้าที่หลับใหลของเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย … จริงเหรอ? นอนหลับแล้ว?

เธอดึงแขนที่เขาโอบเธอไว้อย่างระมัดระวัง แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถดึงมันออกไปได้

ในที่สุดก็ยอมแพ้ด้วยความหงุดหงิดและจ้องไปที่เพดานด้วยความงุนงง มันแปลกเกินไป ในวันนี้เสิ่นซิวจิ่น แปลกประหลาดจนทำให้คนไม่สามารถเข้าใจ เจี่ยนถงพูดกับตัวเอง ไม่ต้องไปคิดแล้ว ใครจะไปรู้ ว่าเกมใหม่ที่ลงโทษเธอคืออะไร

ไม่ไปคิดหน่ะ ถูกแล้ว

ยอมรับ เหนื่อยมากจริงๆ ยอมรับ เสียงหายใจถี่ข้างๆ… เจี่ยนถงมองไปที่เพดานอย่างเหม่อลอย เปลือกตาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ

ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ลมหายใจของเธอก็หลับลึก

ในคืนที่มืด เสิ่นซิวจิ่นลืมตาขึ้น ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ มองหญิงสาวในอ้อมแขนที่นอนหลับอยู่ด้านข้าง สายตาก้มลงมองไปที่คอที่เต็มไปด้วยรอยจูบ ดวงตาของเขายิ่งลึกซึ้งมากขึ้น ดูไม่ออกเขาคนนี้คิดอะไรอยู่ เขาก็หลับตาลงอีกครั้ง

เสิ่นซิวจิ่นไม่ได้คิดว่าเจี่ยนถงจะทำท่าทางอย่างนั้นออกมา บนไหล่ของเขา ทิ้งรอยฟันและรอยเลือดเป็นแถวๆ… เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ขยับปล่อยให้เธอกัดตามความพอใจ แล้วทำไมเขาถึงเหมือนเป็นบ้า จูบไปทั่วเรือนร่างของเธอ

เสิ่นซิวจิ่นยังพูดกับตัวเองว่า ไม่ต้องไปคิด ใครจะไปรู้ว่าวันนี้ตัวเองเส้นประสาทเส้นไหนมีปัญหา ถึงยอมบ้าไปกับเธอ