Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร - บทที่ 1277 : ถูกชะตา!

　　 ซิงเฉินเจ้าเลือกที่พักได้ยอดเยี่ยมนักที่นี่ทิวทัศน์งดงามยิ่ง! 

　　หลิงหยุนยืนชื่นชมทัศนียภาพที่งดงามจากหน้าต่างห้องนอนภายในโรงแรมอย่างมีความสุขและอดที่จะเอ่ยชมเย่ซิงเฉินออกมาไม่ได้

　　หลังจากที่หลิงหยุนได้บอกหมายกำหนดการเดินทางให้กับเย่ซิงเฉินรู้นางก็ได้ทำการจองโรงแรมห้าดาวหรูหราแห่งนี้ในทันที โรงแรมนี้ตั้งอยู่ใกล้กับทะเลสาบชิงซาน บรรยากาศของโรงแรมที่รายล้อมด้วยทะเลสาบจึงงดงามยิ่งนัก

　　หนานชางเป็นเมืองที่มีแม่น้ำดังสามสายไหลมารวมกันจนเกิดเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศจีนชื่อว่าทะเลสาบผอหยาง

　　เครื่องบินส่วนตัวของหลิงหยุนก็ได้บินผ่านทะเลสาบผอหยางแห่งนี้ด้วยและหลิงหยุนก็ได้ชื่นชมทิวทัศน์ที่งดงามของทะเลสาบแห่งนี้ตั้งแต่อยู่บนเครื่องแล้ว

　　เขาหลงหู่ตั้งอยู่ในเขตเมืองอิงถานและอยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเมืองหนานชาง หากขับรถไปก็ใช้เวลาราวสองชั่วโมง

　　เย่ซิงเฉินได้ทำการจองโรงแรมแห่งนี้ไว้ให้หลิงหยุนกับทุกคนทั้งชั้นซึ่งมีห้องสูทอยู่ทั้งหมดสิบแปดห้อง เย่ซิงเฉินต้องใช้เงินในการจองโรงแรมครั้งนี้มากกว่าหกหมื่นหยวน แต่นั่นไม่ได้มีปัญหาอะไรสำหรับนางเลยแม้แต่น้อย

　　 เจ้าอยู่ปักกิ่งก็มีแต่ภารกิจรัดตัวอีกทั้งยังสังหารศัตรูไม่เว้นวัน อย่างน้อยสองวันที่พักอยู่ที่นี่เจ้าก็จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่บ้าง! 

　　เย่ซิงเฉินซึ่งยืนอยู่ข้างหลิงหยุนเอ่ยตอบจนกระทั่งถึงตอนนี้นางก็ยังคงไม่กลับไปที่ห้องพักของตน

　　 อืมม  　　หลิงหยุนพยักหน้ายิ้มๆ น่าเสียดายที่มีเวลาพักผ่อนเพียงแค่สองวัน หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าต้องฆ่าคนตายอีกเท่าไหร่ 

　　 ผิดแล้ว..เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้าไม่เกี่ยวกับเจ้า!  เย่ซิงเฉินยิ้มเย็นชาพร้อมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย..

　　หลิงหยุนยิ้มหยันพร้อมตอบกลับไปว่า เมื่อสี่เดือนก่อนหน้านี้ เจ้าออกล้างแค้นให้กับท่านพ่อและท่านแม่ของข้า ภายในเวลาแค่เดือนเดียวก็สามารถกำจัดสำนักต่างๆ และตระกูลน้อยใหญ่ได้เป็นสิบ นั่นย่อมเป็นการส่งสัญญาณบางอย่างออกไปแล้ว.. 

　　ธิดาพรรคมารกำลังกลับมาล้างแค้นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสิบแปดปีก่อน!

　　 ส่วนข้าก็แซ่หลิงมีหรือที่จะยอมมองคนที่บีบคั้นพ่อแม่ตัวเองเฉยๆได้! 

　　 อีกอย่างข้าเองก็มีกระบี่โลหิตแดนใต้อยู่ในมือ ผู้ใดครอบครองกระบี่โลหิตแดนใต้ ผู้นั้นคือเทพแห่งมาร! เช่นนี้แล้วงานชุมนุมพรรคมารในครั้งนี้ใช่ว่าจะเกี่ยวข้องกับเจ้าผู้เดียว แต่ยังเกี่ยวพันถึงข้าด้วย.. 

　　 ตลอดระยะเวลามากกว่าหนึ่งเดือนที่ข้าอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลหลิงชาวยุทธภพเองต่างก็ล่วงรู้กันหมดแล้วว่าข้าคือทายาทตระกูลหลิง ชาวยุทธเองย่อมต้องตระหนักว่าข้ามาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้กับพ่อแม่เช่นกัน 

　　 ชาวยุทธที่มักอ้างตัวอยู่ฝ่ายธรรมะที่จริงล้วนเต็มไปด้วยกิเลสและกลัวตาย พวกมันต่างก็รู้ว่าข้าแข็งแกร่งมากขึ้นทุกวัน มีหรือที่จะไม่หารือกันเพื่อที่จะร่วมมือกันสังหารข้าก่อนที่ข้าจะแข็งแกร่งไปมากกว่านี้ 

　　หลิงหยุนบอกจุดประสงค์ในการมางานชุมนุมชาวยุทธครั้งนี้ให้กับเย่ซิงเฉินรู้จากนั้นจึงหันไปย้ำกับนางอีกครั้งว่า

　　 ฉะนั้นแล้ว..งานชุมนุมชาวยุทธครั้งนี้มีขึ้นเพื่อให้พวกเราสองคนทำการล้างแค้นต่างหากเล่า! 

　　ไม่เช่นนั้น..ครั้งนี้หลิงหยุนคงไม่พาตี้เสี่ยวอู๋ โม่วู๋เตา รวมทั้งฉินตงเฉี่วย เย่ซิงเฉิน จินเหยียว เสี่ยวเม่ยเม่ย และแวมไพร์ทั้งห้ามาด้วยเป็นแน่ ยังมีหวังชงเซียว เหมี่ยวเสี่ยวเหมาและไป๋เซียนเอ๋อที่เพิ่งมาถึงโรงแรมเช่นกัน

　　รวมแล้วฝ่ายหลิงหยุนมีทั้งหมดสิบห้าคนพรรคมารสามคนคือเย่ซิงเฉิน จินเหยียว และเสี่ยวเม่ยเม่ย แวมไพร์ห้าตน ปีศาจจิ้งจอกหนึ่งตน และมนุษย์อีกห้าคน

　　ครั้งนี้หลิงหยุนและพรรคมารมาเพื่อตบหน้าเหล่าชาวยุทธภพ!

　　พวกเจ้าจัดงานชุมนุมชาวยุทธขึ้นเพื่อหาทางปราบพรรคมารข้าก็จะพาคนของข้าถล่มพวกเจ้าให้ราบเป็นหน้ากอง!

　　 ได้!คืนนั้นพวกเราจะร่วมมือกันสังหารพวกมันทุกคน เพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับท่านอาจารย์กับท่านลุงหลิง! 

　　เย่ซิงเฉินหัวเราะเสียงดังแววตาของนางเป็นประกายสังหารขึ้นมาทันที ตลอดระยะเวลาสิบแปดปีที่นางอยู่กับหยินชิงเฉวียนมา นางต้องพบเห็นความเจ็บปวดใจแสนสาหัสของอาจารย์ตลอดทั้งวันทั้งคืน จึงได้แต่เก็บความคับแค้นใจนี้เอาไว้　　ก่อนหน้านี้เย่ซิงเฉินยังคิดว่านางจะต้องจัดการล้างแค้นคนเหล่านี้ด้วยตัวคนเดียวแต่ตอนนี้กลับมีหลิงหยุนต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับตนไปด้วย!

　　ระหว่างนั้นเครื่องมือสื่อสารในมือของหลิงหยุนก็ดังขึ้นปรากกฏว่าเป็นเหมี่ยวเสี่ยวเหมาที่โทรเข้ามา

　　 เจ้าเข้ามารอที่ล็อบบี้โรงแรมเดี๋ยวข้าจะลงไปรับ! 

　　ตั้งแต่เดินทางออกจากจิงฉูมานานนับเดือนหลิงหยุนเองก็ไม่รู้ว่าทั้งเหมี่ยวเสี่ยวเหมากับไป๋เซียนเอ๋อนั้นก้าวหน้าไปมากเพียงใดแล้ว เขาจึงกระหายใคร่รู้ยิ่งนัก

　　หลิงหยุนเปิดจิตหยั่งรู้ของตนออกสำรวจดูและรถหรูคันหนึ่งก็กำลังแล่นเข้ามาในโรงแรมอย่างช้าๆ ภายในรถมีหญิงสาวสองคนนั่งอยู่ ซึ่งก็คือเหมี่ยวเสี่ยวเหมากับไป๋เซียนเอ๋อนั่นเอง

　　 หึ!  　　เย่ซิงเฉินเองก็เปิดจิตหยั่งรู้ออกดูเช่นกันเมื่อพบว่าภายในรถมีหญิงสาวหน้าตางดงามอยู่ถึงสองคน น้ำเสียงและสายตาของนางก็เปลี่ยนเป็นขุ่นมัวทันที

　　 อะแฮ่ม..เจ้าเองก็อย่าคิดมากจนเกินไป! ข้าจะลงไปรับพวกนางก่อน.. 

　　หลิงหยุนรู้ดีว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่อธิบายได้ลำบากเขาจึงรีบหาข้ออ้างหนีออกจากห้องให้เร็วที่สุด

　　 เจ้าเด็กดื้อคอยข้าด้วย! 

　　ฉินตงเฉี่วยที่ออกมาจากห้องพักของตนก็รีบร้องตะโกนเรียกหลิงหยุน และวิ่งตามออกไปเช่นกัน เพราะเมื่อครั้งที่อยู่จิงฉูนั้นฉินตงเฉี่วยเองก็ค่อนข้างสนิทสนมกับเหมี่ยวเสี่ยวเหมา และไป๋เซียนเอ๋อไม่น้อย เมื่อทั้งคู่มาถึงนางจึงต้องการลงไปต้อนรับ

　　 โอ้เสี่ยวเหมาไม่เลวทีเดียว! ขั้นเซียงเทียน-3 แล้วรึ! 

　　หลิงหยุนลงไปถึงล็อบบี้จึงรีบร้องทักทายเหมี่ยวเสี่ยวเหมาทันทีส่วนไป๋เซียนเอ๋อก็รีบร้องตะโกนทักทายหลิงหยุน และโผเข้าหาอ้อมกอดของเขาทันที

　　 พี่หลิงหยุน! 

　　 เซียนเอ๋อ..เจ้ากอดข้าแน่นจนหายใจไม่ออกแล้ว! 

　　หลิงหยุนรีบร้องบอกไป๋เซียนเอ๋อพร้อมกับแกะไม้แกะมือของนางออกเพราะหวาดกลัวสายตาของเย่ซิงเฉินที่จ้องมองอยู่..

　　 เซียนเอ๋อคิดถึงพี่หลิงหยุน! 

　　แต่มีหรือที่ไป๋เซียนเอ๋อจะยินยอมถอนตัวออกจากอ้อมกอดของหลิงหยุนนางกอดคอหลิงหยุนไว้แน่นพร้อมกับกระซิบเสียงเบา

　　 พี่หลิงหยุนหางที่สี่ของข้างอกแล้ว! 

　　 จริงรึ! 

　　หลิงหยุนนิ่งไปครู่หนึ่งด้วยความตกใจแล้วจึงหันไปถามว่า  แล้วเจ้าเหาะได้หรือยัง! 

　　ไป๋เซียนเอ๋อหรี่ดวงตามีเสน่ห์แบบนางจิ้งจอกจ้องมองหน้าหลิงหยุนแล้วจึงพยักหน้าหงึกๆ

　　 โอ้เซียนเอ๋อ!เก่งมาก เซียนเอ๋อของข้าเก่งมากจริงๆ!  หลิงหยุนร้องอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น

　　เหมี่ยวเสี่ยวเหมาที่รู้ดีอยู่แล้วว่าหากไป๋เซียนเอ๋อได้พบหลิงหยุนนางต้องมีอาการเช่นนี้ จึงไม่ได้ใส่ใจและเดินตรงเข้าไปทักทายฉินตงเฉวี่ยทันที

　　ส่วนหลิงหยุนเมื่อได้จังหวะก็รีบผลักร่างของไป๋เซียนเอ๋อออกทันทีและบอกนางให้ไปทักทายฉินตงเฉี่วยเช่นกัน

　　 เซียนเอ๋อนับวันเจ้าก็ยิ่งงดงามมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ! 

　　เมื่อได้ยินฉินตงเฉี่วยเอ่ยชมไป๋เซียนเอ๋อก็ถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ในขณะที่เหมี่ยวเสี่ยวเหมาก็หันไปหยอกเย้าหลิงหยุน

　　 หลิงหยุนข้าพาไป๋เซียนเอ๋อมาส่งแล้ว รางวัลของข้าล่ะ  　　ความจริงแล้วหลิงหยุนไม่ได้ตั้งใจจะให้เหมี่ยวเสี่ยวเหมามาช่วยงานตนเขาเพียงแค่ขอให้นางช่วยขับรถพาไป๋เซียนเอ๋อมาเท่านั้น

　　 แม่นางคนสวยเจ้าไม่ต้องกังวลใจไป เจ้าต้องพอใจรางวัลของข้าแน่! แล้วเจ้าทองอ้วนเล่า 

　　 มันน่าจะบินเล่นอยู่แถวนี้ล่ะ เหมี่ยวเสี่ยวเหมาตอบกลับไปยิ้มๆ

　　 ที่นี่ไม่เหมาะจะพูดคุยพวกเราขึ้นไปคุยกันต่อข้างบนดีกว่า ข้าเตรียมห้องพักไว้ให้พวกเจ้าแล้ว 

　　หลิงหยุนร้องบอกพร้อมกับเดินนำทุกคนขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น13 ทันที!

　　หลังจากที่เหมี่ยวเสี่ยวเหมากับไป๋เซียนเอ๋อมาถึงแล้วนอกเหนือจากแวมไพร์ทั้งห้าและหวังชงเซียวแล้ว ทุกคนต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่ห้องพักของหลิงหยุนทั้งหมด

　　นับว่าโชคดีที่ห้องพักของหลิงหยุนเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในจำนวน18 ห้อง ทุกคนจึงนั่งรวมกลุ่มกันโดยไม่รู้สึกอึดอัด

　　หลังจากที่ห่างเหินกันไปมากกว่าหนึ่งเดือนเมื่อได้มาพบเจอกันอีกครั้ง ทุกคนจึงรู้สึกตื่นเต้นดีใจอย่างที่สุด และในเมื่อได้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง หลิงหยุนจึงปิดห้องอาหารโรงแรมเพื่อเลี้ยงฉลองให้กับทุกคน

　　หลังจากรับประทานอาหารเรียบร้อยและแยกย้ายกันกลับเข้าห้องพักหลิงหยุนก็ได้ไปพบเหมี่ยวเสี่ยวเหมาที่ห้องพร้อมกับมอบแหวนพื้นที่ และโอสถโฉมสะคราญให้กับนางเป็นรางวัล จีงได้รู้ว่าเหมี่ยวเสี่ยวเหมาฝึกวิชาพฤกษาขจีก้าวหน้าถึงขั้นที่ห้าแล้ว

　　…..

　　หลังจากรับประทานอาหารเช้าทุกคนก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง

　　หลิงหยุนเรียกรถขนาดเจ็ดที่นั่งสองคันที่เตรียมไว้ออกมาจากแหวนพื้นที่ส่วนเย่ซิงเฉินก็เรียกรถสปอร์ตของตนที่เตรียมไว้ออกมาจากแหวนของตนเช่นกัน　　จากนั้นทั้งสิบห้าคนและนักโทษอีกสองก็นั่งรถทั้งสี่คันมุ่งหน้าไปยังเขาหลงหู่ในเมืองอิงถาน..

　　เวลานี้รถทั้งสี่คันได้มุ่งหน้าออกจากเมืองหนานชางเข้าสู่ทางด่วนเซี่ยงไฮ้–คุนหมิงโดยมีจุดหมายปลายทางที่เมืองอิงถาน

　　เย่ซิงเฉินเป็นผู้ขับนำรถทั้งสามคันไปโดยมีฉินตงเฉี่วยนั่งไปด้วย..

　　ส่วนหวังชงเซียวและแวมไพร์ทั้งห้าก็นั่งรถMercedes-Benz เจ็ดที่นั่งตามไป โดยมีนักโทษทั้งสองคนนั่งไปด้วย

　　ส่วนเหมี่ยวเสี่ยวเหมาก็ขับรถของตนตามไปพร้อมกับเสี่ยวเม่ยเม่ยส่วนอีกห้าคนที่เหลือก็นั่งรถคันเดียวกับหลิงหยุน

　　 ท่านน้าจินเหยียว..มีอะไรงั้นรึ! 

　　หลิงหยุนสังเกตเห็นว่าตั้งแต่จินเหยียวพบเจอเหมี่ยวเสี่ยวเหมาเมื่อคืนนี้นางก็ดูแปลกไป และคอยเหลือบมองเหมี่ยวเสี่ยวเหมาอยู่ตลอดเวลา　　หลิงหยุนเองก็พอรู้มาบ้างว่าเมื่อยี่สิบปีก่อนนั้นจินเยียวเป็นเด็กสาวจากเผ่าเหมี่ยวเจียง ที่เก่งกาจในเรื่องการใช้หนอนกู่ พิษ และสมุนไพร หลังจากที่สูญเสียความทรงจำไปกว่าสิบแปดปี ในวันนี้เมื่อได้มาพบกับหญิงสาวเผ่าเหมี่ยวเจียงจึงเกิดความว้าวุ่นใจ

　　หลิงหยุนตั้งใจไว้ว่า..นับจากนี้ไปเขาจะให้จินเหยียวอยู่ในบ้านตระกูลหลิงอย่างสุขสบาย เก็บสมุนไพร ฝึกวิชาไปวันๆ ไม่จำเป็นต้องไปตะลอนๆเข่นฆ่า หรือประมือกับผู้ใดอีก..

　　ตั้งแต่ที่หลิงหยุนช่วยจินเหยียวกลับมานางเองก็อยากจะพบกับเย่ซิงเฉินเพื่อไต่ถามถึงหยินชิงเฉวียนด้วยเช่นกัน เพียงแต่อยู่ในปักก่ิงไม่สะดวก นางเกรงว่าจะมีผู้พบเห็นเข้า และจะไม่เป็นผลดีต่อตระกูลหลิง เมื่อได้ข่าวว่าเย่ซิงเฉินจะไปงานชุมนุมชาวยุทธ นางจึงขอติตตามมาด้วยเพื่อจะได้มีโอกาสพูดคุยกับเย่ซิงเฉิน

　　อีกทั้งนางเองก็รักใคร่หลิงหยุนราวกับลูกของตนเองนางไม่อาจทนอยู่บ้านเฉยๆ นั่งมองหลิงหยุนออกไปต่อกรกับเหล่าชาวยุทธเพียงลำพังได้

　　เวลานี้จินเหยียวไม่เพียงรื้อฟื้นความทรงจำกลับมาได้แล้วนางยังกลับมาเป็นหญิงสาวที่อ่อนเยาว์ และพละกำลังแข็งแกร่งกว่าเดิม จึงต้องการติดตามมาช่วยหลิงหยุนในครั้งนี้

　　แต่ยังไม่ทันที่งานชุมนุมชาวยุทธจะเริ่มต้นขึ้นนางก็ได้มาพบเจอกับหญิงสาวชาวเหมี่ยวเจียงเช่นเดียวกับตน จึงเกิดความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้

　　 ข้ารู้สึกถูกชะตาและชื่นชอบเด็กสาวผู้นั้นยิ่งนัก!