Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร - บทที่ 1364 : ที่แท้คือโครงกระดูกมังกร

　　 ใช่แล้ว! 

　　จู่ๆเย่ซิงเฉินก็ร้องตะโกนออกมาและดวงหน้างดงามไร้ที่ตินั้นก็จ้องมองมาทางหลิงหยุน พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

　　 ข้าจะต้องรายงานเรื่องกระบี่โลหิตเทวะได้ถือกำเนิดขึ้นแล้วนี้ให้ท่านอาจารย์ฟังเป็นคนแรก! 

　　จากนั้นจึงหันไปมองกระบี่โลหิตเทวะในมือของหลิงหยุนพร้อมกับย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  หลิงหยุน ข้าจะโทรไปรายงานเรื่องนี้ให้อาจารย์ของข้ารู้ ห้ามเจ้าแอบฟังอย่างเด็ดขาด! 

　　หลิงหยุนกรอกตาไปมาพร้อมกับเตือนเย่ซิงเฉินไปว่า นี่.. เจ้าลืมไปแล้วหรืออย่างไรว่า อาจารย์ของเจ้าก็คือท่านแม่ของข้า! 

　　 แต่ท่านอาจารย์ย้ำนักย้ำหนาว่าหากเจ้ายังไม่แข็งแกร่งพอ ห้ามไม่ให้เจ้าติดต่อกับนาง!  เย่ซิงเฉินเหลือบมองหลิงหยุน พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง และสีหน้าที่เหนือกว่า

　　หลิงหยุนได้แต่ยิ้มและหาได้ขุ่นเคืองใจไม่ เพราะจากที่ได้ใช้เวลาอยู่กับเย่ซิงเฉินมานั้น ทำให้เขารู้ว่าหยินชิงเฉวียนรักใคร่เขามากเพียงใด มีหรือที่ไม่อยากจะพูดคุยและติดต่อกับเขา แต่เพราะพรรคมารนั้นยิ่งใหญ่และแข็งแกร่ง นางจึงเกรงว่าหากหลิงหยุนไม่แข็งแกร่งพออาจจะตกอยู่ในอันตรายได้!

　　หลิงหยุนพยักหน้ายิ้มๆพร้อมตอบกลับไปว่า ได้ๆ เชิญเจ้าโทรไปบอกได้เลย ข้ารับปากจะไม่แอบฟังอย่างเด็ดขาด! 

　　เย่ซิงเฉินยิ้มออกมาพร้อมกับนำเครื่องมือสื่อสารออกมาติดต่อหาชิงหยวนทันที!

　　หลิงหยุนไม่แอบฟังตามที่รับปากไว้เพราะเขาเองก็เกรงว่าหากได้ยิน จิตใจของเขาก็อาจสั่นไหวจนทนไม่ได้ จึงได้แต่สำรวจดูกระบี่โลหิตเทวะอย่างละเอียดอีกครั้ง หลังจากดูจนพอใจแล้วเขาจึงเก็บเข้าไปในแหวนจักรวาลดังเดิม　　 พ่อหนุ่มแม่นางผู้นั้นกล่าวได้ถูกต้องแล้ว กระบี่เมื่อครู่คือกระบี่โลหิตเทวะในตำนานจริงๆ! 

　　จู่ๆเสียงพูดก็ดังขึ้นภายในห้วงจิตใจของหลิงหยุน มันคือเสียงดวงจิตของพู่จักรพรรดิแห่งมวลมนุษย์นั่นเอง ครั้งนี้น้ำเสียงของเขาฟังดูเคร่งขรึมจริงจังยิ่งนัก!

　　 … หลิงหยุนได้แน่อึ้งไปอีกครั้ง

　　 ในเมื่อผนึกของกระบี่โลหิตเทวะถูกเปิดออกเช่นนี้แล้วทุกอย่างคงต้องดำเนินไปตามกฏสวรรค์เหมือนที่ผ่านๆมา.. 

　　พู่กันจักรพรรดิถอนหายใจก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า ในเมื่อเจ้าเป็นผู้ครอบครองกระบี่เล่มนี้ และดูเหมือนกระบี่จะได้กลับคืนสู่มือเจ้าของที่แท้จริงแล้ว ข้าเองก็ไม่อาจพูดอะไรได้มากไปกว่านี้ จากนี้ไปเจ้าก็ค้นหาคำตอบเอาเองเถิด.. 

　　หลิงหยุนได้แต่ตกตะลึงเพราะคำบอกเล่าของพู่กันจักรพรรดิแห่งมวลมนุษย์นั้นฟังดูน่ากลัวยิ่งนัก เช่นนี้แล้วในวันข้างหน้าเขาต้องพบเจอกับสิ่งใดบ้าง

　　แต่จากคำพูดของพู่กันจักรพรรดิเมื่อครู่นั้นดูเหมือนว่าทั้งพู่กันจักรพรรดิ สมุดจักพรรดิ และกระบี่โหลิตเทวะ น่าจะต้องเคยพบกันมาแล้วเป็นแน่ และหากเป็นเช่นนั้นจริงย่อมหมายความว่า กระบี่โลหิตเทวะนี้จะไม่ใช่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ในสมัยหยินชางแล้ว แต่น่าจะย้อนกลับไปไกลกว่านั้น คือยุคของสามราชาห้าจักรพรรดิด้วยซ้ำไป..

　　และนั่นทำให้หลิงหยุนก็กำลังนึกถึงเจ้าของกระบี่เล่มนี้คนแรกจึงได้แต่เอ่ยถามออกไปว่า  ไม่ทราบอาวุโสเคยพบเจอเจ้าของกระบี่เล่มนี้หรือไม่ 

　　หลิงหยุนแสร้งทำเป็นโง่และถามออกไปเช่นนั้นเพื่อต้องการข้อมูลมายืนยันในสิ่งที่ตนเองคาดคิด

　　 นี่พ่อหนุ่ม!เจ้าอย่ามาแสร้งทำเป็นหลอกถามข้าเลย ขอบอกเจ้าตามตรง มันมากยิ่งกว่าพบเจอ เจ้าคิดว่าข้ากับตาเฒ่าในจุดตันเถียนนั่น ได้รับบาดเจ็บถึงเพียงนี้เพราะสาเหตุอันใดกัน 

　　หลิงหยุนได้ฟังคำตอบของพู่กันจักรพรรดิกลับยิ่งตกใจจนพูดไม่ออกมากขึ้นเพราะคำตอบนั้นเหนือความคาดหมายกว่าสิ่งที่หลิงหยุนคาดว่าจะได้ยินมากนัก!

　　กระบี่โลหิตเทวะสามารถทำร้ายพู่กันจักรพรรดิแห่งมวลมนุษย์และสมุดจักรพรรดิแห่งผืนพิภพได้อย่างนั้นหรือ

　　ด้วยเหตุนี้หลิงหยุนจึงไม่ต้องการถามสิ่งใดเกี่ยวกับเจ้าของคนแรกของกระบี่เล่มนี้อีก เพราะเขาย่อมต้องเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่แน่!

　　 เอ่อ… 

　　หลิงหยุนยกมือขึ้นเกาศรีษะพร้อมกับถามออกไปว่า หากอาวุโสทั้งสองไม่ชอบกระบี่เล่มนี้ ข้ายินดีโยนมันทิ้งไป.. 

　　 เจ้าอย่าได้ยุ่งเรื่องของข้า!ข้าว่าเจ้ารีบๆไปนำโครงกระดูกมังกรขึ้นมาจะดีกว่า!  พู่กันจักรพรรดิร้องตะโกนบอกเสียงดังก่อนจะเงียบหายไปในที่สุด　　โครงกระดูกมังกร!

　　หลิงหยุนตกตะลึงอีกครั้งเพราะโครงกระดูกมังกรที่พู่กันจักรพรรดิพูดถึงนั้น ก็คือหินมังกรเขียวที่เขากำลังจะไปเอานั่นเอง!

　　ที่แท้หินมังกรเขียวนั่นก็คือโครงกระดูกมังกรงั้นรึ!

　　เมื่อคิดได้เช่นนั้นหลิงหยุนก็เรียกกระบี่ที่เขาฟันหักเป็นสองท่อนนั้นกลับเขาไปไว้ในแหวนจักรวาลและรีบติดต่อหาโม่วู๋เตาทันที

　　 นักพรตน้อยเวลานี้ข้าอยู่อันชิง และกำลังจะกลับไปจิงฉู เจ้านำแม่ชีทั้งหมดจากอารามจิ้งซินกลับไปที่จิงฉู แล้วพวกเราไปเจอกันที่นั่น!

　　ตั้งแต่โม่วู๋เตารับสายของหลิงหยุนเขาก็ไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลยสักคำ ท้ายที่สุดก็พูดกลับไปได้เพียงแค่ประโยคเดียว

　　 ไม่ต้องห่วงพวกเราจะรีบนั่งเครื่องกลับไปจิงฉูทันที! 

　　แต่ยังไม่ทันที่โม่วู๋เตาจะพูดจบดีด้วยซ้ำหลิงหยุนก็วางสายไปแล้ว…

　　หลังจากวางสายไปแล้วหลิงหยุนก็พยามทำสมาธิสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เพราะหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาได้รับรู้มาตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ทำให้เขาตื่นเต้นดีใจจนต้องยิ้มออกมา

　　หลิงหยุนเริ่มรู้สึกว่าตนเองนั้นเข้าใกล้กับประตูที่จะไขความลี้ลับอันยิ่งใหญ่ของโบราณกาลมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว!

　　 น่าสนใจยิ่งนัก! 

　　หลิงหยุนรำพึงรำพันออกมายิ้มๆในขณะที่จิตใจกำลังพลุ่งพล่านอย่างมาก

　　 นี่หลิงหยุนเจ้ากำลังคิดเรื่องอะไรอีกแล้วรึ 

　　ไม่รู้ว่าเย่ซิงเฉิยกลับมายืนอยู่ข้างๆหลิงหยุนเงียบๆตั้งแต่เมื่อใดฝ่ามือของนางโบกไปมาที่ด้านหน้าของหลิงหยุนพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

　　หลิงหยุนเหลือบมองและแสร้งทำสีหน้าไม่พอใจพร้อมตอบกลับไปว่า ในเมื่อเจ้าไม่ให้ข้าแอบฟังเจ้า ข้ารู้สึกเบื่อ จะนั่งครุ่นคิดอะไรบ้างไม่ได้หรืออย่างไร 

　　เย่ซิงเฉินหัวเราะคิกคักพร้อมกับเอื้อมมือไปจับแขนหลิงหยุนพร้อมกับพูดเอาใจ ได้ๆ! นี่หลิงหยุน เจ้าอย่าน้อยใจไปเลย ท่านอาจารย์เป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้า เมื่อใดที่เจ้าแข็งแกร่งพอ ข้าจะพาเจ้าไปพรรคมารพบท่านอาจารย์ทันที! 

　　 เช่นนั้นก็บอกมาว่าข้าต้องเข้าสู่ขั้นใดเจ้าจึงจะพอใจ 

　　เย่ซิงเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไปว่า อย่างน้อยๆ ก็น่าจะต้องเข้าสู่ขั้นลิ่วเฉิงชี่ (ขั้นพลังชี่-6) เสียก่อน! 

　　หลิงหยุนคาดว่าภายในสามเดือนเขาน่าจะเข้าสู่ขั้นลิ่วเฉิงชี่ได้ซึ่งนับว่าไม่ใช่เวลาที่นานมากนัก จึงพยักหน้าตกลงทันที!

　　 เอาล่ะพวกเรารีบกลับไปจิงฉูก่อนดีกว่า!  　　 แล้วพวกเราจะกลับไปอย่างไรดีล่ะ 

　　หลิงหยุนยิ้มออกมาเล็กน้อยและตอบกลับไปว่า ข้าว่าพวกเราไปหาเส้นทางที่ไม่มีผู้คนสัญจรไปมา แล้วค่อยเหาะไปจะดีกว่า!

　　…..

　　หลิงหยุนกับเย่ซิงเฉินจึงได้เหาะกลับไปที่เมืองจิงฉู..

　　 ซิงเฉินข้ามอบให้เจ้า! 

　　ระหว่างเส้นทางที่เหาะกลับไปจิงฉูนั้นหลิงหยุนได้เรียกศิลากลั่นวิญญาณที่ประมูลมาจากตระกูลเย่ และใช้กระบี่โลหิตเทวะตัดออกเป็นชิ้นขนาดเท่าผลสัปปะรดยื่นให้กับเย่ซิงเฉิน

　　 นี่มันศิลาเกลาใจนี่เหตุใดเจ้าจึงนำของสิ่งนี้มามอบให้ข้า  เย่ซิงเฉินเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

　　 ชื่อที่แท้จริงของมันคือศิลากลั่นวิญญาณต่างหากเล่าแหวนจักรวาลในมือเจ้าก็ทำมาจากศิลาก่อนนี้!  　　ระหว่างที่เก็บกระบี่เข้าไปในแหวนพื้นที่นั้นหลิงหยุนก็ยังคงพูดต่อ  กลั่นสสารบ่มเพาะปราณ กลั่นปราณบ่มเพาะจิตวิญญาณ จิตวิญญาณที่ว่างเปล่ากลับคืนสู่เต๋า.. 

　　 ซิงเฉินเวลานี้พวกเรายังอยู่ในขั้นกลั่นปราณบ่มเพาะจิตวิญญาณ ศิลากลั่นวิญญาณนี้มีผลต่อพลังแห่งจิตหยั่งรู้ ระหว่างที่ฝึกฝนเจ้าหมั่นถือศิลานี้ไว้ในมือ จะช่วยให้การฝึกฝนของเจ้าก้าวหน้าได้รวดเร็วยิ่งขึ้น และที่สำคัญจิตมารจะมิอาจครอบครองเจ้าได้.. 

　　เย่ซิงเฉินพยักหน้าแต่สายตาที่จ้องมองศิลากลั่นวิญญาณนั้นดูไม่พึงพอใจนัก จนหลิงหยุนต้องรีบอธิบาย่า

　　 นี่ไม่ใช่ศิลากลั่นวิญญาณที่ปู่ของหลินเมิ่งหานมอบให้ข้าวันเปิดคลินิกเจ้าอย่าได้คิดมากไป.. 

　　เย่ซิงเฉินตอบโต้กลับมาทันที ข้าไม่ได้ถาม เจ้าจะรีบร้อนตัวอธิบายทำไมกัน 

　　หลิงหยุนได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีกเมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารที่พวยพุ่งออกมาจากสีหน้าท่าทางของเย่ซิงเฉิน

　　 แม่นางหลินเมิ่งหานอะไรนั่น.. 

　　เย่ซิงเฉินชื่อหลินเมิ่งหานออกมาแต่แล้วก็ลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า  หน้าอกของนางใหญ่โตไม่เบาทีเดียว เจ้าคงคิดถึงนางสินะ 

　　หลิงหยุนได้ฟังคำพูดประโยคนี้ของเย่ซิงเฉินก็แทบหล่นลงจากกระบี่เหินตกลงไปข้างล่างทันที หลังจากทรงตัวได้ใหม่ก็รีบทำเสียงอ้อนวอน

　　 พี่สาว..ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรดเปลี่ยนเรื่องพูดเถิดนะ! 

　　แต่จะตำหนิเย่ซิงเฉินที่หึงหวงก็ไม่ถูกนักเพราะความจริงแล้ว ตั้งแต่ที่หลินเมิ่งหานเดินทางไปแคนาดานั้น เขาก็คิดถึงนางมากจริงๆ แต่เพราะมีภารกิจที่ต้องสะสางติดต่อกันหลายเรื่อง ทำให้หลิงหยุนได้แต่เก็บซ่อนความคิดถึงนี้ไว้ภายในใจ

　　 คนสวย..เรื่องระหว่างพวกเจ้า พวกเจ้าไปสะสางกันเอง อย่าได้ดึงข้าเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย! 

　　หลิงหยุนได้แต่คร่ำครวญออกมาและแอบเรียกศิลากลั่นวิญญาณออกมากำไว้ในมือ จากนักจึงเริ่มเดินพลังลับหยิน–หยางบ่มเพาะเปลวไฟห้าธาตุหยิน–หยาง

　　หลังจากผ่านไปกว่าสิบสองวันนับตั้งแต่เขากลืนไฟหลากสีเข้าไปเวลานี้เปลวไฟห้าธาตุนั้นได้หลอมรวมกับพลังหยินและหยาง และกำลังจะเป็นเปลวไฟห้าธาตุหยิน–หยางแล้ว

　　หลิงหยุนไม่คิดที่จะอยู่จิงฉูนานนักเพราะเขายังต้องการเดินทางไปช่วยนางฉินจิวยื่อที่สำนักกระบี่เทียนซานอีก

　　นอกเหนือจากภารกิจเหล่านั้นหลิงหยุนยังต้องการพาไป๋เซียนเอ๋อกลับไปเขาหลงหู่ เพื่อสะสางบัญชีแค้น และต้องพานางไปเปิดจิตหยั่งรู้อีกด้วย..

　　หลิงหยุนรู้ว่าเผ่าพันธุ์ปีศาจนั้น ไม่สามารถเปิดจิตหยั่งรู้ได้ปกติดังเช่นมนุษย์ แต่ต้องอาศัยเวลาและจังหวะที่เหมาะสมเท่านั้น อีกทั้งไป๋เซียนเอ๋อยังเป็นจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง สถานที่สำหรับทำการเปิดจิตหยั่งรู้ของนางนั้นก็จะแปลกประหลาดกว่าผู้อื่น เพราะจะต้องเป็นสถานที่ที่มีพลังชีวิตอุดมสมบูรณ์เท่านั้น หลิงหยุนจึงจำเป็นต้องจัดการพานางไปด้วยตัวเอง..

　　และหลิงหยุนก็ได้เลือกสถานที่ไว้แล้ว..

　　ในที่สุดทั้งคู่ก็เหาะมาถึงเขาหยกด้านใต้หลิงจึงร้องบอกว่า  พวกเราลงเดินกันดีกว่า เดี๋ยวจะมีคนมาเห็นเข้า! 

　　หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เดินตรงผ่านป่าลัดเลาะมาตามเส้นทางจนกระทั่งถึงหุบเขาที่อยู่ระหว่างเขามังกรกับเขาหยกด้านใต้ ซึ่งเป็นตำแหน่งของหลุมยักษ์

　　 พี่หยุนนี่! 

　　จิตหยั่งรู้ของตี้เสี่ยวอู๋จับภาพของหลิงหยุนกับเย่ซิงเฉินได้จึงรีบร้องออกมาด้วยความดีใจ!